Γειά σου Α,μπα! Ελπίζω να είσαι καλά και εσύ και οι δικοί σου αυτή τη δύσκολη περίοδο. Θα μπώ κατευθείαν στο ψητό. Έχω θέμα με την μητέρα μου. Απο όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, τσακωνόμασταν πάντα, και δεν καταφέραμε ποτέ να έρθουμε κοντά. Αφενός επειδή δούλευε πολλές ώρες και έμενα μόνη μου, καθώς πατέρα δεν έχω, αφετέρου επειδή ήταν πολύ τοξική και κακοποιητική, γεγονός που με απομάκρυνε απο εκείνη. Όλες οι προσπάθειες μου να μιλήσουμε και να παραδεχτεί τα λάθη της βρήκαν τοίχο, με την δικαιολογία “ναι μεν έκανα αυτό (πχ σε χτύπησα, σου μίλησα άσχημα) αλλά δεν το έκανα χωρίς λόγο”. Έχω αποδεχτεί οτι μάλλον δεν θα παραδεχτεί ποτέ τα λάθη της αυτά, οπότε πλέον δεν με ενδιαφέρει να φτιαχτεί κάποια παραπάνω σχέση. Προς το παρόν μένω μαζί της (και λογικά για μερικά χρόνια ακόμα) καθώς σπουδάζω. Επιπλέον, δουλεύω σε μια πάρτ τάιμ δουλειά απο τότε που έδωσα πανελλήνιες, ύστερα απο προτροπή της μητέρας μου – αλλά και για να έχω επιτέλους ένα εισόδημα και να μπορέσω να ευχαριστηθώ όλα όσα στερήθηκα ως παιδί, καθώς οικονομικά ήμασταν σχεδόν πάντα οριακά και μόνο τα τελευταία χρόνια ήμασταν αρκετά καλά. Μερικούς μήνες μετά, η μάνα μου μου ζήτησε (απαίτησε; δεν θυμάμαι) να πληρώνω τα μισά έξοδα του νοικοκυριού (ενοίκιο, λογιαριασμοί κοκ). Για περίπου έναν χρόνο λοιπόν πληρώναμε μισά μισά, με αποτέλεσμα να μου φεύγει όλος ο μισθός, αφου πάνω απο τον μισό τον έδινα σε εκείνη για τους λογαριασμούς και τα υπόλοιπα (που δεν ήταν πολλά φυσικά) πήγαιναν στο σούπερ μάρκετ και στα είδη πρώτης ανάγκης, άντε και για καμιά έξοδο με φίλες. Πριν κάνα δύο μήνες έφτασα στο αμήν και της είπα οτι θα της δίνω σταθερά τον μισό μου μισθό (γύρω στα 50 ευρώ κάτω απο αυτό που της έδινα περίπου κάθε μήνα πριν) γιατί δεν γίνεται να ξεμένω απο λεφτά στη μέση του μήνα και μετά να τρέφομαι με σκέτα μακαρόνια, γιατί κάπως έτσι κατέληγα. Τέλος πάντων, το δέχτηκε οπότε πλέον έχω σταθερά ένα μικρό ποσό χωρίς να ξεμένω (και αυτό επειδή λόγω αναστολής έχω λάβει παραπάνω λεφτά απότι θα έπαιρνα κανονικά). Το πρόβλημα μου είναι το εξής. Του χρόνου μπαίνω στο 3ο έτος των σπουδών μου, και είμαι σε μια απαιτητική σχολή με πολλά εργαστήρια και δύσκολα μαθήματα, οπότε πολύ πιθανό να μην μπορέσω να συνεχίσω την δουλειά μου και λόγω φόρτου διαβάσματος αλλά ίσως και να μην μπορέσω να βολέψω την δουλειά με το ωράριο της σχολης. Για 4ο έτος και πτυχιακή δεν το συζητώ καν… Θέλω, λοιπόν, μετά τη σχολή να κάνω μεταπτυχιακό, το οποίο φυσικά είναι ακριβό για εμένα ( 6.000 ευρώ). Και σκέφτομαι ρε συ ά,μπα , οτι με αυτή τη κατάσταση δεν θα μαζέψω ποτέ ούτε το 1/6 αυτού του ποσού, και δεν θέλω να χάσω κι άλλο χρόνο δουλεύοντας για να βγάλω αυτά τα λεφτά (που άλλωστε αν τελικά δουλέψω, η μητέρα μου θα θέλει πάλι να πληρώνω έξοδα). Ήδη η δουλειά με είχε πάει πολύ πίσω στη σχολή και τώρα που δεν δούλευα λόγω της αναστολής βρήκα χρόνο να διαβάσω σαν άνθρωπος και να περάσω μαθήματα με καλούς βαθμούς. Είμαι σε ένα μεγάλο δίλλημα… Απο την μία θέλω να σταματήσω να δίνω λεφτά στη μητέρα μου και να τα κρατήσω για το μεταπτυχιακό μου και τις ανάγκες μου για όταν σταματήσω να δουλεύω, τις οποίες σιγά μην τις πληρώσει τότε εκείνη, και απο την άλλη καταλαβαίνω οτι κι εκείνη ίσως να ζορίζεται οικονομικά (βέβαια δεν ξέρω κατά πόσο αλήθεια μου λέει για τα πραγματικά της έσοδα). Απο την μία, λοιπόν, σκέφτομαι το μέλλον μου και απο την άλλη εκείνη που τόσα χρόνια τα βγάζει πέρα μόνη της και παρόλες τις δυσκολίες προσφέρθηκε να πληρώσει τα φροντιστήρια μου για να μπω στην σχολή που ήθελα. Να σημειώσω εδώ, βέβαια, οτι απο όλες τις συζητήσεις περί εξόδων και συνεισφοράς δεν έλειψαν οι φράσεις του στυλ “εγω τόσα χρόνια πληρώνω, είχες πει οτι θα μου επιστρέψεις τα λεφτά του φροντιστηρίου, αν δεν θές να πληρώνεις βρές σπίτι να μείνεις μόνη σου/πήγαινε μείνε με τις φίλες σου, για άλλες βλακείες (πχ τατουάζ – λες και έκανα κανά μανίκι ξέρω γω- και ένα ταξίδι που έκανα με την κολλητή μου για να χαρούμε τη νέα μας πραγματικότητα όταν μπήκαμε στο πανεπιστήμιο) έχεις λεφτά αλλά για τα έξοδα όχι”. Πραγματικά δεν ξέρω τί να κάνω, είμαι σε απόγνωση. Προσπαθώ να καταλάβω αν είναι τόσο εγωιστικό που δεν θέλω να συνεχίσω να βοηθάω οικονομικά την μητέρα μου – η οποία δεν μου έχει φερθεί και καλά γενικά – και να κοιτάξω το μέλλον μου, αλλά ταυτόχρονα φοβάμαι την αντίδραση της σε αυτό και οτι όντως αυτό το ποσό που της δίνω ίσως να είναι αρκετά βοηθητικό. Οπότε, μάλλον θα ήθελα τη γνώμη σου αλλά και τη γνώμη του κοινού γενικότερα για το τί να κάνω τελικά…
Είναι πολύ καλή ιδέα να μείνεις με τις φίλες σου. Αυτό που προέχει είναι να πας σε ψυχολόγο ώστε να μπορείς να διαχειριστείς τη σχέση που έχεις μαζί της, και όταν κάνεις αυτό, θα σου είναι πολύ πιο εύκολο να αποφασίσεις ποιο είναι το σωστό, για την ακρίβεια, θα είναι προφανές, όπως είναι προφανές τώρα σε κάποιον τρίτο που ακούει την ιστορία σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Καλησπέρα, είμαι η κοπέλα της ερώτησης. Αρχικά θα ήθελα να ευχαριστήσω όλες και όλους για τις απαντήσεις και τις αγκαλιές σας, αλλά και να απαντήσω σε κάποια πράγματα στα οποία όπως είδα απο τα σχόλια, δεν έχω δώσει ακριβή εικόνα. Αρχικά, έχω αποφασίσει οτι θέλω να βγάλω την σχολή όσο το δυνατόν γρηγορότερα και με καλούς βαθμούς, γεγονός που θα με βοηθήσει στο να επιλεγχθώ για το μεταπτυχιακό που θέλω να κάνω. Η σχολή μου είναι αρκετά απαιτητική, με εργαστήρια σχεδόν σε κάθε μάθημα και μεικτά ωράρια, οπότε απο το επόμενο εξάμηνο αμφιβάλλω αν θα μπορέσω να τα βολέψω. Την… Διαβάστε περισσότερα »
Ποιος γονιός ρε γα@@το ζητάει τα λεφτά του φροντιστηρίου πίσω;; Υποχρεωμένη ήταν να πληρώνει όσο ήσουν ανήλικη. Προσπάθησε να δεις μήπως θα μπορούσες να μείνεις στην εστία του πανεπιστημίου;; Να συγκατοικήσεις με κάποιο φίλο;; Πάντως στη μάνα σου μη δώσεις δεκάρα, απαράδεκτη είναι το πιο ευγενικό που μπορω να πω. Εύχομαι να πετύχεις τους στόχους σου, καλή επιτυχία σε όλα!!
Να της τα δώσει πίσω τα λεφτά του φροντιστηρίου, του φαγητού, του ρουχισμού, του γάλακτος, των πανών, του τοκετού και να της πει, ορίστε δεν έχεις πια κόρη.
Υπάρχουν γονείς που ”προσφέρουν” γιατί μπορούν. Υπάρχουν γονείς που ”προσφέρουν” ενώ δε μπορούν. Υπάρχουν γονείς που παρ’ όλο που μπορούν δεν ”προσφέρουν”. Υπάρχουν και γονείς που θα ήθελαν να ”προσφέρουν” και δε μπόρεσαν ποτέ. Υπάρχουν και οι γονείς βέβαια που σε κάθε ευκαιρία σου ”υπενθυμίζουν” ότι ”πρόσφεραν”.
Σου στέλνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς αγαπητή γραφούσα♥️ Έχοντας μεγαλώσει με μια μητέρα άκρως τοξική, καταπιεστική, νευρική, έτοιμη να με στήσει στον τοίχο για κάθε μου λάθος ακόμα και κάτι αμελητέο (πχ ενας κακός βαθμός σε κάποιο διαγώνισμα), μπορώ να καταλάβω πως νιώθεις και πόσο πολύ θέλεις να απελευθερωθείς από εκείνη. Χρησιμοποιεί τα λεφτά για να σε χειραγωγήσει, να σε κάνει να νιώθεις υποχρεωμένη απέναντί της και σε κατακρίνει από πάνω! Της χάρησαν γάιδαρο και τον κοίταξε στα δόντια που λέμε. Επίσης τι φάση με τους γονείς που λένε “μα εμείς στερηθήκαμε για να έχεις εσύ” δηλαδή το παιδί φταιει;… Διαβάστε περισσότερα »
Σ ευχαριστώ πολύ γλυκιά Meddle μου♥️ Ναι ευτυχώς είμαι καλά τώρα, έκανα ψυχοθεραπεία και μου έφυγε ενα βάρος από πάνω μου. Πολλά αμπαγαπόνια σε σένα και το ζουζουνάκι σου
Για μένα, ακόμα και να λες στο παιδί σου “εγώ που ξενύχτησα”, “εγώ που δεν πήρα προαγωγή” κτλ., είναι αισχρό. Να του μάθεις τον σεβασμό και την αναγνώριση των κόπων του άλλου ναι, να το γεμίζεις ενοχές όχι. Μέχρι και ο βίαιος και αλκοολικός πατέρας μου μου έλεγε “δεν χρωστάς τίποτα, σε κανέναν, παρά μόνο στην οικογένεια που θα δημιουργήσεις εσύ μια μέρα. Εμένα οι γονείς μου με γέμισαν ενοχές, το φορτίο των ενοχών σε βουλιάζει και δε θέλει πολύ να γίνει κανείς σαν κι εμένα. Κι εγώ θέλω να ζήσεις καλύτερα από μένα”. Το χαλασμένο ρολόι που δείχνει δυο… Διαβάστε περισσότερα »
Respect Αιλουροειδέστατο👏👏👏
“Θέλω, λοιπόν, μετά τη σχολή να κάνω μεταπτυχιακό, το οποίο φυσικά είναι ακριβό για εμένα ( 6.000 ευρώ).” Να προτείνω μόνο κάτι πάνω σ’ αυτό: υπάρχουν μερικές ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως οι Σκανδιναβικές, στις οποίες το κόστος των μεταπτυχιακών καλύπτεται από το κράτος για τους Ευρωπαίους πολίτες (δηλαδή δεν πληρώνεις δίδακτρα). Επίσης σε αυτές τις χώρες υπάρχουν πολλές δουλειές για κόσμο που σπουδάζει με πολύ καλύτερες συνθήκες εργασίας που μπορούν με μέτριο κόπο να καλύψουν τα έξοδα διαβίωσης. Τέλος, στη Σουηδία που γνωρίζω, δίνεται και επιπλέον επίδομα σε όσους φοιτητές δουλεύουν, πράγμα που κάνει ακόμα πιο εύκολες τις σπουδές. Αν το… Διαβάστε περισσότερα »
Μήπως θα είχε λογική να μπορούν στο Α,μπα να δημοσιεύονται και αγγελίες μελών σε μια καινούρια στήλη? Πχ για συγκατοίκηση, πιο εύκολα θα συννενοηθείς με άγνωστες παρά με τη μητέρα σου!
Υπάρχει η δυνατότητα να μείνεις με μία η δύο φίλες σου ώστε να μοιράζετε τα έξοδα; Επίσης, μήπως διαθέτει η σχολή σου κάποιο τμήμα υποστήριξης, ώστε να τους εξηγήσεις την κατάσταση, μήπως σε βοηθήσουν με το πρόγραμμα σπουδών η ίσως κάποια πρακτική επί πληρωμής, σχετική με το αντικείμενο των σπουδών σου, ώστε και να έχεις εισόδημα και να έχεις ώφελος εκπαιδευτικό. Πολύ λυπάμαι για σένα, δεν έχεις υποστηρικτικό περιβάλλον, μελλοντικά θα σε βοηθήσει που είσαι εργατική και ώριμη. Αλλά η σκληρή αλήθεια είναι ότι πρέπει να βρεις υποστήριξη σε άλλους και όχι στη μητέρα σου. Καλή τύχη, όλα καλά θα… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή φίλη, Λυπάμαι πραγματικά πολύ για όλα αυτά που έχεις περάσει. Όπως είπε και η Λένα, δεν βλέπεις αυτή τη στιγμή καθαρά αυτό που είναι απόλυτα ξεκάθαρο σε όποιον διαβάζει την ιστορία σου. Η μητέρα σου είχε καθήκον να πληρώσει τα φροντιστήριά σου. Δεν της οφείλεις ΤΙΠΟΤΑ. Το αντίθετο. Αυτή σου οφείλει την ξενοιασιά της παιδικής σου ηλικίας την οποία σου στέρησε. Είσαι ένα τρομερά άξιο παιδί και σου αξίζουν τα καλύτερα. Σε εκπλιπαρώ – αυτό το πενηντάρικο που δεν δίνεις πια στη μητέρα σου, επένδυσέ το σε έναν ψυχολόγο. Θα σε βοηθήσει πραγματικά να κατανοήσεις τι σου έχει συμβεί,… Διαβάστε περισσότερα »
Απορώ πως δε σου ζήτησε και τα λεφτά της κλινικής όταν σου έκανε τη χάρη και σε γέννησε. Κάτσε μπορεί αν (με το καλό) μετακομίσεις, να σου εμφανίσει κάνα excelοφυλλο με όλα τα έξοδα που έχει κάνει από τη γέννηση σου και μετά (γάλατα πάνες ρούχα κτλ) και να σου ορίσει μηνιαία δόση προκειμένου να τα αποπληρώσεις.
It’s funny cause it’s true βέβαια
Έχουμε καραφλιασει εδώ μέσα, μια η μάνα που θυμήθηκε να ζητάει τα λεφτά από το φροντιστήριο, μια ο άλλος με το εξελοφυλο.
Ούτε μαμά έχει απ’ ότι φαίνεται.
Ολο το ζουμί είναι οτι γράφεις πως δεν θες να βοηθάς οικονομικά τη μητέρα σου. Αν πας να μείνεις με φίλες ούτε αυτές θα τις “βοηθάς”οικονομικα; Η σχέση σας ή το εισόδημα της μάνας σου δεν έχουν καμία σημασία.
μένεις σε ένα σπίτι κ πρέπει να συνεισφέρεις το κάνεις για να μένεις εκεί οχι για να βοηθήσεις τη μάνα σου
Άλλο τι ισχύει αν μένεις με συγκάτοικο, αλλο με τους γονείς σου. Ειλικρινά οι γονεις μου, και οι γονεις των φίλων μου, των ανθρωπων που ξερω και εχουμε μεγαλώσει μαζί, ποτε δεν μας ζητησαν λεφτα για να μας προσφέρουν ενα πιατο φαι, η να πληρώνουμε τον λογαριασμο του νερου για να κάνουμε ενα μπάνιο. Και ειδικα την περιοδο που ημασταν φοιτητες. Προτεραιότητα ειχαν οι σπουδες. Μετά που γυρισαμε στα σπιτια μας, και βρηκαμε μια δουλειά, με τον παχυλο μισθο των 400 ευρω, ναι φυσικα και βοηθησαμε λιγακι. Οχι ομως πως αν δεν το καναμε θα μεναμε νηστικοι.
Ναι οκ αλλά μιλάμε για φοιτήτρια, η μητέρα της θα μπορούσε να την υποστηρίξει σε αυτό.
Το όλο το ζουμί κιόλας που το είδες; Εδώ μας γράφει ότι με το που τελείωσε το σχολείο δουλεύει συνέχεια, απλώς αν δίνει (λέω εγώ τώρα) 200-300 ευρώ στη μάνα αυτή θέλει παραπάνω, και αν τη δει να πιει έναν καφέ της το βγάζει απ’ τη μύτη. Και πως δεν έχουν σημασία οι σχέσεις τους, κατ’ αρχάς όπως έγραψε ο law παραπάνω είναι υποχρεωμένη από το νόμο η μάνα να τη στηρίζει οικονομικά, εφόσον σπουδάζει και οι υποχρεώσεις της δεν της επιτρέπουν να δουλεύει επιπλέον. Άλλωστε δεν είπε κανένας να μην συμμετέχει εφόσον δουλεύει και μπορεί, αλλα αναλογικα. Άλλο συμμετέχει,… Διαβάστε περισσότερα »
Δε φτάνει που είναι αναίτια σκληρό το σχόλιο σου, prince, είναι και άδικο, λαθεμένο, και στερείται παντελώς ενσυναίσθησης. Ακόμα και ο νόμος εν προκειμένω είναι με το μέρος του παιδιού.