Αγαπητη Α μπα, εχω πικραθει με κατι και θα ηθελα την πολυτιμη οπτικη σου. Σπουδασα νομικη και στη σχολη γνωρισα το φιλο μου, με τον οποιο εχουμε σχεση ως τωρα στα 28 μας. Λοιπον, εκεινος προερχεται απο αρκετα ευκαταστατη οικογενεια (πολυ ακριβο ιδιωτικο σχολειο, πολυ ακριβη περιοχη το σπιτι, με γονεις διεθυντες σε μεγαλες εταιριες και το μεταπτυχιακο του το εκανε στην Αμερικη απο την οποια γυρισε για να δουλεψει στην Ελλαδα στην εταιρια που διοικει ο πατερας του). Η δικη μου οικογενεια αντιθετως ειναι η κλασικη μικροαστικη οικογενεια με γονεις χαμηλοβαθμους δημοσιους υπαλληλους και το μεταπτυχιακο μου το εκανα στην Ελλαδα για να μην επιβαρυνω αφου ειμαστε 3 παιδια. Με το φιλο μου εχουμε πολυ καλη σχεση και τα χρηματα δεν υπηρξαν ποτε εμποδιο να κανουμε κατι μαζι, ισα ισα πολλες φορες του αρεσε να πηγαινει και σε καμπινγκ οπως σε μενα και μου δωριζε οταν ειχα στενοτητα και δε μπορουσα να τον ακολουθησω. Γενικα σα συντροφος ειναι πολυ καλος και εχουμε χημεια, κοινο χιουμορ και φιλους και προπερσι μετακομισαμε σε σπιτι που του αγορασανε. Το θεμα ειναι το εξης. Οι γονεις του δε με συμπαθουν. Στην αρχη το ειχα καταλαβει απο το οτι οταν τον παιρνουν τηλ δε ρωτανε για μενα αλλα μονο για εκεινον, λες κ μενει μονος του, και ειδικα τωρα στην καραντινα δε ρωτουσαν τιποτα επισης ενω η κατασταση ηταν ασχημη γενικα. Τους ειχα γνωρισει πολλα χρονια πριν στο σπιτι του οταν ειχε κανει μια γιορτη και στην ορκωμοσια μας που ηταν κοινη (ευτυχως γιορτες και αργιες τις γλιτωσα τοσα χρονια γιατι πηγαιναμε στο εξοχικο του μονοι μας ή με την παρεα μας). Οταν ειπα στο φιλο μου για τις υποψιες μου, μου τα μασουσε. Πολλες φορες ομως κανει προσπαθειες και με αναφερει στους γονεις του, πχ στην καραντινα μιλουσε παντα στον πληθυντικο και γενικα με αναφερει συχνα. Τελος παντων, μετα την καραντινα ξεκινησε εκεινος μια συζητηση για το μελλον, πώς βλεπουμε τη σχεση μας κλπ. Εγω του ειπα οτι θα ηθελα πολυ να ειμαστε μαζι στο μελλον και εκεινος μου ειπε οτι μπορουμε να το επισημοποιησουμε στα επομενα δυο χρονια και φανηκε ενθουσιασμενος και μου ειπε οτι με αγαπαει πολυ και ειμαι το αλλο του μισο. Οι γονεις του δεν αναφερθηκαν φυσικα και εγω ακουστηκα συγκρατημενη γιατι δυστυχως οταν δενεις τη ζωη σου με καποιον παιρνεις μαζι και τους γονεις του, αν αυτος εχει σχετικα καλη σχεση, οπως ο δικος μου. Τελος παντων, προσφατα η βαφτισιμια τους και κοινη μας φιλη πηγε στο σπιτι των γονιων του για φαγητο και οταν την ξαναειδαμε ο φιλος μου της ειπε ολο χαρα οτι σκεφτομαστε να το παμε πιο σοβαρα το επομενο διαστημα. Εκεινη μου φανηκε οτι ηταν κουμπωμενη και γ αυτο τη ρωτησα σε αλλη φαση ιδιαιτερως τι εχει και μου ειπε οτι οι γονεις του με θαβουν γενικα. Οτι με θεωρουν ανικανη και πολυ κακη περιπτωση για το γιο τους, επειδη ειμαι απλα ‘φτωχη’ , δεν εχω τα εφοδια του γιου τους, οτι ειναι δυνατον να μη δουλευω σε εταιρια κολοσσο και οτι ειμαι κορη μικροαστων και υπαλληλων και γ αυτο θα επρεπε να θελω ακομη περισσοτερο να δουλεψω καπου καλα και το γεγονος οτι δουλευω σε ενα μικρο γραφειο τους λυπει και δειχνει οτι ειμαι παρατημενη, οτι αν ηθελα θα εβγαζα αριστα στο πτυχιο για να κανω μεταπτυχιακο στο εξωτερικο με υποτροφια αφου δεν ειχα χρηματα. Και οτι αυτα τα εχουν πει κ στο φιλο μου πολλακις αλλα εκεινος τσατιζεται και τους κοβει και μαλιστα εχει προσπαθησει αρκετες φορες να πει στον πατερα μου να μπω στην εταιρια αλλα εκεινος θελει μονο ατομα με αλλα προσοντα και με σπουδες στο εξωτερικο. Και κατεληξε η φιλη μου οτι νευριασε κ κεινη μαζι τους και οτι δε θελει να ξαναπαει στο σπιτι τους. Δεν επεσα απο τα συννεφα αλλα στεναχωρηθηκα τοσο πολυ που δεν ετρωγα για μερες. Οχι τοσο για το φιλο μου, γιατι ξερω οτι τα εχει ηδη ακουσει κ με εχει υποστηριξει, αλλα γιατι σκεφτομαι οτι οντως ειμαι αποτυχημενη, δεν εχω χρηματα και ποτε δεν ειχα κινητρο να παω σε κατι καλυτερο. Οταν το ειπα στο φιλο μου, μου επιβεβαιωσε διστακτικα οτι λεγονται τα παραπανω και μου ειπε οτι δεν τον νοιαζει, εμεις να ειμαστε καλα και οτι αμα χρειαστει θα κοψουν αμα δε με δεχονται και μου ξαναειπε οτι θελει να εχουμε κοινη ζωη και μελλον. Εγω ειμαι ομως επιφυλακτικη. Εχω ξενερωσει και ενω αγαπαω το φιλο μου, δε δεχομαι να με μειωνουν ετσι, σιγουρα δεν ειμαι το υποδειγμα επαγγελματια και με λες αποτυχημενη επαγγελματικα σε σχεση με πολλους συμφοιτητες μου, αλλα δεν ξερω αν αντεχω τετοιους γονεις και τοξικοτητα. Επισης ο φιλος μου δεν ειναι κ τοσο ανεξαρτητος οικονομικα και δεν ειμαι σιγουρη οτι εννοει οτι θα εκοβε αν εφτανε η κατασταση στο απροχωρητο. Σιγουρα αντιδραει αλλα δεν ειναι και τοσο απλο. Να το ληξω ή να κανω αλλη μια συζητηση? Ομως δε θελω να του βαλω τελεσιγραφα ουτε ειναι σωστο. Αλλα νομιζω ζει στο ροζ συννεφακι του κ αυτος και νομιζει οτι αν το κρυψουμε κατω απο το χαλι, θα ειμαστε ενταξει. Τι να κανω? Εχω προβληματιστει και δεν ξερω αν θελω να μπω σε ολο αυτο και να βγω στο τελος με εκατο κομπλεξ απο ολη αυτη την ιστορια.
-εκνευρισμενη
Είναι πάρα πολύ δύσκολη η κατάσταση και καταλαβαίνω απόλυτα τους προβληματισμούς σου, εκτός από έναν:
Δεν είναι εκτός του ελέγχου σου ποια κόμπλεξ έχεις.
Είμαστε όλοι παράγωγα της κοινωνίας μας που οριοθετεί την επιτυχία με πολύ συγκεκριμένα κριτήρια, αλλά με σκληρή δουλειά γίνεται να πιστέψεις στον εαυτό σου, και αυτό πρέπει να το κάνεις ανεξαρτήτως της απόφασης που θα πάρεις.
Αυτό είναι το πιο σημαντικό, και γι’αυτό το γράφω πρώτο. Είναι ένα εφόδια που σου είναι απολύτως απαραίτητο, οπότε ό,τι κι αν κάνεις, μα ό,τι κι αν κάνεις, βάλε το πρώτο στη λίστα. Αν ήσουν εντάξει με αυτό που είσαι, η ιστορία θα ήταν εντελώς, μα εντελώς διαφορετική. Τώρα κάπου μέσα σου πιστεύεις ότι έχουν και δίκιο, οπότε, πώς να το διαχειριστείς;
Συνήθως λέω ότι δεν έχεις πρόβλημα με τους γονείς, με τον φίλο σου έχεις, άρα όταν δεν έχεις πρόβλημα με τον φίλο, μήπως δεν υπάρχει πρόβλημα με τους γονείς; Πράγματι, δεν είναι τόσο απλό, αλλά δεν είναι και τόσο περίπλοκο. Υπάρχουν γονείς που βρίσκουν προβλήματα στις σχέσεις των παιδιών τους όπως και αν είναι. Μπορεί οι ίδιοι γονείς, αν ήσουν επιτυχημένη όπως το εννοούν, να θεωρούν επίσης αυτονόητο ότι θα κάνεις την μεταπτυχιακάρα δεν ξέρω που και μετά θα την κορνιζάρεις για να μεγαλώσεις τα παιδιά του γιου τους. Με μερικούς, δεν μπορείς να κερδίσεις, Αν είναι από αυτούς και ο φίλος σου το ξέρει, μπορεί και να τα καταφέρετε. Δεν είναι ευχάριστο, αλλά δεν θα είσαστε το πρώτο ζευγάρι που θα έχει πρόβλημα με τα πεθερικά.
Όχι μόνο μια συζήτηση, αλλά πολλές πρέπει να κάνεις, και να εκφράσεις όλους σου τους φόβους Ρώτα τον συγκεκριμένα αν είναι έτοιμος να κάνει μεγάλη επανάσταση, και προσπάθησε να καταλάβεις τι πιστεύει, μην ακούς μόνο αυτά που λέει. Μην διανοηθείς να πας να δουλέψεις σε αυτό το γραφείο, ακόμα και αν τελικά σου το προτείνουν. Κράτα την δική σου ζωή ξεχωριστή όσο γίνεται, και μην χάσεις ποτέ την ανεξαρτησία σου, για κανένα λόγο, αυτό συμφέρει και εσένα, και αυτόν, αν έρθει μεγάλη ρήξη.
Καλή τύχη και στείλε μας update, αν θέλεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Τω καιρώ εκείνω (όταν ήμουν λίγα χρόνια μικρότερή σου) ο επί πενταετίας σύντροφός μου προερχόταν από οικογένεια με καταφανώς πολύ καλύτερη οικονομική κατάσταση από τη δική μου. Εγώ δούλευα full time και σπούδαζα επίσης full time και ήμουν πλήρης και αυτάρκης και απολύτως ανεξάρτητη χωρίς φυσικά να μπορώ να προσφέρω την παραμικρή πολυτέλεια στον εαυτό μου. Οι γονείς του, τις ελάχιστες φορές που με είδαν, τους γύριζε το μάτι ανάποδα (κι αυτό είναι ευφημισμός). Ο λόγος: γιατί ήμουν πτωχή. Α, τώρα που το θυμήθηκα, δεν τους άρεσε και το αντικείμενο των σπουδών μου, θα προτιμούσαν να έχω σπουδές οικονομικής κατευθύνσεως… Διαβάστε περισσότερα »
Χάπατο ήμουν. Είδωλο θα ήμουν αν τον είχα διώξει νωρίτερα. Και αυτόν και τους δικούς του συμπούρμπουλους. Χαχα, μετά γίνεται ακόμα καλύτερο, πού να δεις τι σκηνικά θα ζήσεις με εν δυνάμει ερωτικούς συντρόφους…(έχω ιστορίες για δύο ζωές, όχι για μία).
Χάπατο σου λέω! Τα καλύτερά μου χρόνια του έδωσα. Τα χρόνια χωρίς κυτταρίτιδα.
Τα καλύτερα σου χρόνια έρχονται και είναι αυτά με την κυτταρίτιδα.
Η αλήθεια είναι ότι δεν ανταλάσσω την ηλικία με την εμπειρία που έχω τώρα ούτε με την οπίσθια όψη της Σακίρα.
Ήθελα να έχω μάθει από τα βιβλία, διάβολε. Έχω καταλήξει, δε μου αρέσει η εμπειρική μάθηση τελικά 🙂
Το χρυσό μετάλλιο του χαπατου ανήκει σε εμένα. Κατ’ επανάληψιν κιόλας.
Κι εμείς serial χάπατα έχουμε διατελέσει, τι μας πέρασες, τίποτις τριτοδεύτερες; Υπολειπόμεθα νομίζεις; 🙂
Standing ovation👏👏👏👏
👋👋
Μπράβο σου Alethiometer, χαίρομαι πολύ που το αντιμέτωπισες έτσι. Εμένα πάλι, όταν μου συνέβη, είχα πάθει μεγάλο σοκ. Προέρχομαι από περιβάλλον που δεν λειτουργεί καθολού ταξικά. Με αντιμετώπιζαν σαν λεπρή-το μόνο θετικό που ακούστηκε ήταν ότι “τουλάχιστον είναι σπουδαγμένη”. Αυτός πάλι αργά, αλλά σταδιακά, πήγε με τα νερά τους και μου ζήτησε να χωρίσουμε. Το δέχτηκά τελικά, αλλά αυτομουτζώνομαι χίλιες φορές που δεν έφυγα εγώ από την πρώτη στιγμή. Όταν έκανα τον απολογισμό μου μετά από καιρό είδα ότι, ούτως ή άλλως, δεν μου ταίριαζε καθόλου το περιβάλλον αυτό-όλοι ζουν μέσα στην “ακριβή φούσκα” τους, χωρίς ίχνος κοινωνικής συνείδησης. Πολύ… Διαβάστε περισσότερα »
Πολλοί έχουμε λοιπόν μια ερωτική μαρξιστική ιστορία να αφηγηθούμε 🙂
Κι εγώ το ίδιο εύχομαι στα παιδιά, μέσα από την ψυχή μου.
Την Pearson Hardman έχουν οι γονείς του και δέχονται απόφοιτους μόνο από το Harvard;
Άντε από ‘κεί ξιπασμένες ψωνάρες, συγχύστηκα μεσημεριάτικα.
Και τους υπαλλήλους τους θα τους πληρώνουν μισθό πείνας αλλά δεν πειράζει, θα τους αρκεί. Αυτού του στυλ μου φαίνονται.
Να ξέρεις πάντως ότι δε χρειάζεται οι οικογένειές σας να έχουν τόσες διάφορες ώστε οι γονείς να δυσανασχετουν. Οι δικοί μου ας πούμε θάβουν τον άντρα μου επειδή είναι απλώς οδηγός, δε βγάζει χιλιάδες ευρώ το μήνα και δε με έχει μέσα στα λουσα και αναγκάζομαι να δουλεύω κι εγώ (η μικρή πριγκιπισσουλα) και τον αποκαλούν σε τρίτους τεμπέλη και οι τρίτοι που τον ξέρουν αναρωτιουνται αν μιλανε για τον ίδιο άνθρωπο. Εννοείται δεν έχουμε ζητήσει ούτε ευρώ απ τους δικούς μου (μόνο μια βοήθεια για το μαιευτήριο κι αυτό το μετάνιωσα). Από την άλλη όμως οι δικοί μου δε… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν θα πω ότι είναι εύκολο αυτό που περνάτε, γιατί έχει μεγάλη τριβή και διάβρωση, αλλά Παρασκευή γαρ, είμαι αισιόδοξη και θα πω ότι δεν εξαρτάται από ΄σένα, αλλά από την ομάδα σας. Πολλοί τα καταφέρνουν, δεν θα είστε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι.
Ξέρεις πώς το ξέρω; Γιατί είναι τόσο δύκολο να βρεις άνθρωπο να ταιριάξεις, που φαντάσου να βρεις άνθρωπο να ταιριάζεις με όλο το του το σόι. Εδώ με το δικό μας ζοριζόμαστε που τρώμε ο ένας τον άλλο στη μάπα μια ζωή.
Καλή τύχη κι από ΄μένα 😊
Πες τα! Επίσης, όποιος δουλεύει σε πολυεθνική δε σημαίνει ότι κάνει πιο σημαντική, ενδιαφέρουσα ή επιμορφωτική δουλειά από κάποιον που δουλεύει σε μικρό γραφείο. Ο συγκεκριμένος με μπαμπά διευθυντή μάλλον δεν κάνει χαμαλοδουλειά αλλά οι πολυθνική δεν λέει κάτι αν το πόστο είναι βαρετό.
Παρεμπιπτόντως, η δουλειά σε ένα “μικρό” και “ανώνυμο” δικηγορικό γραφείο που έχει όμως κάμποση δουλειά, όπως τον παλιό καιρό, μπορεί να είναι πολύ πιο συναρπαστική γιατί ασχολείσαι -ως généraliste- με πλήθος εντελώς διαφορετικά αντικείμενα, από διαζύγια έως ποινικά και από εταιρικά και κτηματικά έως ασφαλιστικά. Περνάει από το γραφείο σου ολόκληρη η κοινωνία. Αντίθετα, η δουλειά ως εξειδικευμένος συνεργάτης σε μεγάλο επώνυμο γραφείο μπορεί να είναι πολύ πιο βαρετή καθώς ασχολείσαι συχνά με ένα και μόνο αντικείμενο στο οποίο έχεις υπερεξειδικευτεί.
Και για ένα νέο κορίτσι είναι ευκαιρία να διαπιστωσει τι της αρέσει περισσότερο
Βρισκω πολλα αισιοδοξα στοιχεια στην ιστορια σου. Καταρχην ο φιλος σου σε στηριζει – τουλαχιστον προς το παρόν- και μπράβο του. Επισης εχεις πολλα προσοντα που τα απεκτησες μονη σου, με το σπαθί σου χωρίς πλάτες. Αυτό λέει κάτι για σένα. Κανε τη συζήτηση που πιστεύεις ότι πρέπει να γίνει και προχώρησε μπροστά σε όλους τους τομείς, επαγγελματικά και συναισθηματικα. Με τους ώμους πίσω και το κεφάλι ψηλά γιατί το αξίζεις!
Από όσα περιγράφεις, βλέπω ότι ο συνάδελφος – φίλος σου , φέρεται πολύ εντάξει. Σε θέλει και σε προστατεύει. Δε σου ανέφερε ποτέ “το θάψιμο’, για να σε προστατέψει από ανούσιο άγχος. Όταν μας μεταφέρουν “θάψιμο”, ο σκοπός είναι , να αμυνθούμε. Αν σε “θάβει” κάποιος άσχετος ή όταν δεν μπορείς να αντιδράσεις , η μεταφορά των γεγονότων είναι απλή κακοήθεια. Από εκεί και πέρα, οφείλεις και εσύ να καταλάβεις ότι υπάρχουν οι ταξικές διαφορές. Δε λέω ότι συμφωνώ , αλλά δε λέω και ότι δεν το αντιλαμβάνομαι. Είμαι κι εγώ δικηγόρος, που πήρα πτυχίο με τεράστια προβλήματα, ήρθα στην… Διαβάστε περισσότερα »
J Brian δυστυχως συμφωνω μαζι σου. Πολυ φοβαμαι και εγω οι τοσο εντονες διαφορες (κοινωνικες, οικονομικες, ηλικιακες και αλλες) συνηθως σκανε. Οταν περασει η περιοδος του τρελου ερωτα ή οταν ερθουν παιδια ή αλλες δυσκολιες. Υπαρχουν παντα οι εξαιρεσεις φυσικα. Αλλα ειναι ακριβως αυτο: εξαιρεσεις.
Να μη φοβάσαι, όλα συμβαίνουν για το δικό μας καλό
Η κοινωνία είναι ΄όπως είναι.Καλώς είναι.Την φτιάχνουν οι άνθρωποι, ανάλογα με τις αδυναμίες τους . Από εκεί και πέρα , εμείς οφείλουμε να καταλάβουμε τι θέλουμε και ποιο τίμημα μπορούμε να καταβάλουμε. Στην περίπτωση της κοπέλας, προς το παρόν έχει σύμμαχο το αγόρι, αλλά αυτά τα παιδιά δεν είναι σαν τα άλλα. Θέλω να πω ότι η πολιτική συνείδηση είναι καθήκον μας και εφ όσον έχουμε τη γνώση τότε προχωράμε. Η κοπέλα της ερώτησης νομίζει ότι το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει λεφτά, ενώ το πρόβλημα είναι απλά ταξικό
Ας πούμε πρώτα τα απλά: Αν μπαίνεις στη διαδικασία να συγκρίνεις την πορεία δύο 28χρονων που έχουν τις ίδιες σπουδές, αλλά ξεκινήσανε από διαφορετικά κοινωνικά και οικονομικά στρώματα ή είσαι ηλίθιος ή περνάς τους άλλους για ηλίθιους. Μπορεί να κοροϊδεύουν την κοινωνία ότι ο καλύτερος νέος δικηγόρος της Αθήνας είναι ο γιός τους, αλλά η μαύρη (και πράσινη και μπλε) αλήθεια είναι ότι αν ο πατέρας του δεν ήταν διευθυντής δεν θα είχε την θέση που έχει. Και μόνο το ακριβό σχολείο μετράει στην πορεία της ζωής των ανθρώπων. Μου το έλεγε μια εποχή ο πατέρας μου, ότι δεν του… Διαβάστε περισσότερα »
Ως απαντηση στα όσα ειπες : Είσαι σίγουρη mm ότι θα μπορουσες να αντέξεις ένα σχολικό περιβαλλον όπου θα ήσουν η.. παρακατιανη; Και απορω με την σιγουριά σου, πως θα είχες εξασφαλισμένη προσκληση για διακοπές στην βίλα τους. Ίσως όμως.. από λυπηση να σε καλούσαν. Και μετά τις διακοπές (αμφίβολο αν θα περναγες καλά) δεν ξέρω πως θα ένιωθες όταν θα γυρνάγες στο ταπεινό σπιτάκι σου, και αν θα βλαστημουσες το ότι γεννήθηκες στην φτώχεια Τέλος.. Πως είναι δυνατόν όλοι να ξεχνάμε τα παιδικά μας χρόνια; ποσο σκληρά γίνονται τα παιδιά με όποιον διαφέρει.. Σαν τις κότες στο κοτέτσι :… Διαβάστε περισσότερα »
Σε αυτό που θα ήθελα να δώσω έμφαση στις συζητήσεις σας, είναι να σου πει εάν έχει εναλλακτικό πλάνο για δουλειά εάν έρθουν τελικά σε ρήξη. Σε μια τέτοια περίπτωση τι θα έκανε; Μπορεί να τον βάλουν να διαλέξει ανάμεσα σε σένα και την οικογένεια-δουλειά. Είναι έτοιμος για να σηκωθεί να φύγει; Μήπως του πούνε να αφήσει και το σπίτι που του παραχώρησαν; Όλα αυτά πρέπει να απαντηθούν από τον ίδιο.
Επιτέλους, κάποιος το είπε.
Ο νεαρός καλά τα λέει στη θεωρία, αλλά στην πράξη: μενει στο σπίτι που του αγορασαν οι γονείς του, δουλεύει στην εταιρεία που διευθύνει ο πατέρας του και ,κατά τη γράφουσα, δεν είναι 100% ανεξάρτητος οικονομικά (δηλ. του σκάνε χαρτζιλικακι οι γονείς).
Αν είναι διατεθειμένος πράγματι να έρθει σε ρήξη, μπράβο του. Ο τρόπος ζωής του όμως είναι πολύ εξαρτημένος και για να ανεξαρτητοποιηθεί (εφόσον χρειαστεί) θελει παααρα μα παααρα πολλα κότσια.
Γράφουσα, μην αφήσεις τη δουλειά σου για κανένα λόγο. Κι επισκέψου ψυχολόγο γιατί δεν εκτιμάς καθόλου αυτα που έχεις επιτύχει.
Αχ στεναχωρέθηκα πάρα πολύ μ αυτό που διάβασα. Και κυρίως με τη βαφτισιμιά που ανακατεύτηκε από το πουθενά. Εφόσον έχεις τη στήριξη του συντρόφου σου, μη φοβάσαι τίποτα, θα τα καταφέρετε και μαζί θα είστε και θα τους κόψετε και οριστικά – 2 στα 2.
Συγνώμη αλλά απο που προκύπτει οτι θα τους κόψουνε (κόψει βασικά ο σύντροφος) οριστικά; Ναι πολύ σωστά φαίνεται πως τη στηρίζει και πως η στάση του είναι σωστή, αλλά το να κόψει οριστικά την οικογένεια του είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Ειδικά απο τη στιγμή που εργάζεται και στην επιχείρηση του πατέρα του.
“μου ειπε οτι δεν τον νοιαζει, εμεις να ειμαστε καλα και οτι αμα χρειαστει θα κοψουν αμα δε με δεχονται”
Ναι το είδα. Απλά εγώ δεν πιστέυω οτι κάτι τετοιο είναι πιθανό. Για να μην είμαι άδικη, θεωρώ απλά οτι είναι πολύ δύσκολο και δεν θα πρέπει να βασιστεί σε αυτό για να πάρει τις αποφάσεις της. Και αυτό όχι γιατί της είπε ψέμματα ο σύντροφος της απλά η θεωρία απο την πράξη διαφέρει πολύ. Μπορεί και να γίνει βέβαια αλλά εγώ δεν θα βασιζόμουν σε αυτό.