Έχω πολλούς φόβους.. Κυρίως όμως συνοψίζονται σε έναν. Φοβάμαι τη μοναξιά και το γεγονός να χάσω κάποιον δικό μου άνθρωπο. Αργεί να γυρίσει η μητέρα μου από τη δουλειά και σκέφτομαι μήπως έπαθε κάτι. Ο αδερφός μου γυρνάει αργά τα βράδια σπίτι και φοβάμαι μη γίνει κάτι στο δρόμο. Το αγόρι μου με γυρίζει σπίτι μου με τα πόδια τη νύχτα και περιμένω πως και πως να μου στείλει μήνυμα ότι γύρισε στο δικό του. Έχω δίπλωμα οδήγησης αλλά αποφεύγω να οδηγώ γιατί φοβάμαι μη πάθω κάτι. Το ξέρω ότι είμαι υπερβολική και καταλαβαίνω ότι όλα αυτά με “κρατάνε πίσω” αλλά δε μπορώ να το αλλάξω.. Η γνώμη σου ίσως και να με βοηθήσει..- Ειρήνη
Είσαι πολύ καλή υποψήφια για ψυχολόγο. Λέω καλή υποψήφια γιατί νομίζω ότι με την κατάλληλη βοήθεια θα ξεπεράσεις εντελώς αυτό το εμπόδιο, θα γίνεις σαν καινούρια. Δεν είναι κάτι που διορθώνεται με μαγικές συνταγές, ή με λίγα λόγια. Πρέπει να βρεις την πηγή αυτού του φόβου, να τον κοιτάξεις, να τον εκλογικεύσεις, να τον αναλύσεις, να τον κάνεις κομμάτια και να τον διαχειριστείς. Γι’ αυτό, πήγαινε σε ψυχολόγο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν ξέρω τι σε οδήγησε σε αυτήν την κατάσταση μόνιμου άγχους. Ενδεχομένως κάποιο άτομο του περιβάλλοντός σου να έχει αυτήν την τάση. Όπως και να έχει, είναι μία απο τις περιπτώσεις που αναρωτιέμαι γιατί δεν έχεις ήδη συνεργαστεί με κάποιον ειδικό. Είναι κουραστικό και ψυχοφθόρο να ζεις με τόσο άγχος, αναίτιο άγχος, κάθε μέρα.
Φιλη, η γνωσιακη θεραπεια θα σε βοηθησει να δεις τα λαθη ή καλυτερα τις δυσλειτουργιες του τροπου σκεψης σου.
Ο φοβος αρχικα ειναι χρησιμος, υπαρχει εκει για να σε προστατευει απο απειλες και να ενεργοποιει μηχανισμους αμυνας και προστασιας του εαυτου. Οποτε μην τον εχθρευεσαι πολυ. Η δυσκολια αρχιζει οταν αρχιζουμε και αναπτυσσουμε φοβιες για υποθετικα σεναρια, αρνητικες/ασχημες/τραγικες εξελιξεις σε πραγματα που μας αφορουν, χωρις κανενα απολυτως στοιχειο ή λογο. Δεν ξερω τι προκαλει τις φοβιες αλλα η θεραπεια νομιζω θα σε βοηθησει να κοντρολαρεις την παρορμηση της αρνητικης σκεψης.
Μια άλλη οπτική γωνία από εμένα, είχα ακριβώς το ίδιο πρόβλημα όταν ήμουν μικρή. Συγκεκριμένα το χρόνο μετάβασης από παιδί στην εφηβεία. Για κάποιο λόγο για περίπου ένα χρόνο ζούσα μόνιμα στο φόβο πώς κάτι κακό θα συμβεί σε κάποιον δικό μου, ακριβώς όπως τα λές. Κάποιες φορές όταν δεν απαντούσαν στο τηλέφωνο (να δω αν έφτασαν καλά), κατέληγα σε πανικό (ταχυκαρδία, δυσκολία στην αναπνοή κτλ) και ήμουν σίγουρη πως κάτι κακό είχε συμβει (μέχρι που απαντούσαν με απορία το επόμενο λεπτό). Κάποιες φορές έκανα κρίσεις πανικού με χαζές ιδέες οτι π.χ. τώρα θα γίνει κάποια φυσική καταστροφή και θα… Διαβάστε περισσότερα »