Αγαπητή «Α, μπα»: Μήπως έχουμε εξιδανικεύσει την ιδέα της δουλειάς στο εξωτερικό;

Εδώ και μερικούς μήνες, βρίσκομαι στο εξωτερικό για δουλειά. Πήρα την απόφαση αυτή αυθόρμητα, έχοντας μόλις πάρει πτυχίο, κυρίως γιατι ήθελα επειγόντως να σταματήσω να εξαρτώμαι οικονομικά από τους γονείς μου και να μένουμε στο ίδιο σπίτι. Κατάφερα, λοιπόν, να φύγω, να μείνω μόνη μου καί να είμαι οικονομικά ανεξάρτητη. Δε λέω, σημαντικά αυτά, αλλά με έχουν δυσκολέψει αρκετά όλα τα υπόλοιπα ζητήματα που προκύπτουν όταν κάποιος αλλάζει χώρα: Για πολύ καιρό, αντιμετώπιζα πολύ άγχος στη δουλειά μου, μέχρι να συνηθίσω κάπως, και εφόσον δεν ήξερα ακόμα κανέναν εδώ και η αλλαγή ήταν μεγάλη, πέρασα μια φάση κατάθλιψης/γενικευμένου άγχους που πήρε πολύ καιρό μέχρι να βελτιωθεί κάπως. Περνάω σχετικά καλύτερα, πλέον, αλλά δεν νιώθω και πολύ χαρούμενη εδώ. Αν μείνω εδώ για χρόνια (που έχω τη δυνατότητα) δεν ξέρω κατά πόσο θα βελτιωθεί αυτός ο τρόπος που νιώθω…Όχι πως θα ήταν όλα έυκολα πίσω στην Ελλάδα, αλλά δεν γινεται να με κρατάει εδω ο φόβος της επιστροφής και το “βόλεμα” της τωρινής δουλειάς μου. Παράλληλα, όλοι οι κοντινοί μου άνθρωποι βρίσκονται στην Ελλάδα, και τους φαίνεται ανήκουστο το ενδεχόμενο να θέλω να γυρίσω πίσω. Μια τέτοια συζήτηση με τους γονείς μου τους έκανε να πανικοβληθούν, κάτι που με στεναχωρεί ακόμα περισσότερο. Αναρωτιόμουν, λοιπόν: α) Πόσο χρόνο χρειάζεται κάποιος, για να συνειδητοποιήσει άν η ζωή σε μια ξένη χώρα του ταιριάζει; Είναι ακόμα νωρίς να βγάζω συμπεράσματα, και τζάμπα τα σκέφτομαι όλα αυτά; ‘Η, αλλιώς, δίνω ήδη πολύ χρόνο σε μια κατάσταση που με έχει κουράσει πολύ ψυχολογικά; β) Θεωρείς πως έχουμε εξιδανικέυσει, στην Ελλάδα, την ιδέα της ζωής/δουλειάς στο εξωτερικό; γ)Μήπως δεν φταίει κάτι στην όλη κατάσταση, και απλά δεν είμαι σε θέση ακόμα να διαχειριστώ αυτές τις αλλαγές; Και, αν ναι, μιας και είμαι που είμαι εδώ τώρα, τι κάνω, ώστε να μπορώ να πάρω καλύτερες, πιο ψύχραιμες αποφάσεις;

 

Α) Όχι ότι δεν θα μπορούσε να συμβεί, αλλά σίγουρα δεν είναι υπόθεση μηνών η προσαρμογή σε μια διαφορετική χώρα κατά μέσο όρο, ας πούμε. Περισσότερο ετών, θα έλεγα.

Μολαταύτα, δεν είναι «η ζωή σε μια ξένη χώρα» που σου ταιριάζει ή όχι, γιατί δεν είναι όλες οι χώρες ίδιες, ούτε οι πόλεις στην ίδια χώρα ίδιες, και επίσης, δεν ξέρεις πώς είναι η ζωή στην Ελλάδα όταν δουλεύεις στην Ελλάδα, και σ’ αυτό μόνο μια γενική ιδέα έχεις, και όχι δικές σου εμπειρίες, με τις δικές σου προσπάθειες και τα δικά σου προσόντα.

Β) Δεν «είμαστε» όλοι σύμφωνοι για το θέμα, «εμείς στην Ελλάδα». Ο καθένας μας έχει διαφορετική άποψη. Μάλλον για τον εαυτό σου μιλάς. Εσύ το είχες εξιδανικεύσει; Κακώς. Όλες οι αποφάσεις έχουν μέσα τους την απώλεια. Τα δεδομένα είναι ότι έχεις δουλειά, και αυτό δεν είναι «βόλεμα». Επιβίωση λέγεται, και δεν είναι πολυτέλεια.

Γ) Κάτι «φταίει» στην κατάσταση αντικειμενικά. Έφυγες από τη χώρα σου και πήγες κάπου αλλού, μετανάστρια. Τις διαχειρίζεσαι τις αλλαγές. Είσαι σχετικά καλύτερα, άρα έχεις κάνει βήματα.

Μην σκέφτεσαι τα επόμενα χρόνια. Να τα έχεις υπόψη σου, αλλά μην ζεις σα να πρέπει να πάρεις τώρα απόφαση για πέντε χρόνια μετά. Είναι αφελές αυτό. Ζήσε το τώρα, τα σχέδια είναι για ανατρέπονται. Αν θελήσεις να γυρίσεις, δεν χρειάζεται να πείσεις κανέναν ότι είναι η σωστή απόφαση, πρέπει να είναι όμως η σωστή για τον εαυτό σου, για τους σωστούς λόγους. Αν έφυγες για να είσαι οικονομικά ανεξάρτητη, τότε πρέπει να συμπεριλάβεις στην απόφαση ότι όταν γυρίσεις, αρχικά δεν θα είσαι. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, εκτός αν βρεις πρώτα δουλειά στην Ελλάδα και φύγεις με στρωμένο σχέδιο, ή αν φύγεις έχοντας κομπόδεμα από το εξωτερικό. Κάνε δυο-τρία εναλλακτικά σχέδια και έχε τα στην άκρη του μυαλού σου, βάλε μέσα και την άτακτη επιστροφή, γιατί όλα πιθανά είναι.

Για το επόμενο χρονικό διάστημα, το πρώτο που χρειάζεται είναι να δώσεις στο μέρος μια ευκαιρία χωρίς να κάνεις συνέχεια συγκρίσεις, και το δεύτερο που χρειάζεται είναι να ξέρεις ότι σε όλες τις χώρες υπάρχουν καλύτερα μέρη, και πάντα υπάρχουν και καλύτερες χώρες. Όχι καλύτερες αντικειμενικά, καλύτερες για την δική σου ψυχοσύνθεση. Οπότε, γνώρισε το μέρος όπως θα έπρεπε να γνωρίζεις έναν άνθρωπο, με ανοιχτή καρδιά, με περιέργεια και καλή θέληση. Δεν χρειάζεται να έχεις μόνο μια αγαπημένη χώρα, όπως δεν χρειάζεται να έχεις μόνο έναν καλό φίλο.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News