Α, μπα μου και παρέα χαιρετώ και γω με τη σειρά μου. Φαντάζομαι ότι μέχρι να έρθει η σειρά του ερωτήματος μου, θα έχω ήδη παραιτηθεί αλλά παρόλαυτά ας την κάνω την προσπάθειά μου. (Όλα τα συγχαρητήρια για το site, μα όλα!) Εδώ κ περίπου οκτώ μήνες είμαι σε μια νέα δουλεία ως πωλήτρια. (Απο την προηγούμενη με απέλυσαν λόγω περικοπών.) Το οποίο με φέρνει στο εξής θέμα. Θέλω να παραιτηθώ γιατί δεν αντέχω άλλο, το αφεντικό μου έκτος του ότι είναι τέρμα κουτσομπολα, είναι κακιά. Δεν μπαίνει άνθρωπος στο μαγαζί που να μην τον βρίζει με το που γυρίσει την πλάτη και φύγει, οκτώ μήνες τώρα καλή κουβέντα δεν έχει πει για κανέναν. Και θα μου πεις, τι σε νοιάζει, κάνε τη δουλειά σου, πάρε τα λεφτά σου και μην σε νοιάζει. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, η δουλειά είναι 6μερη με χάλια μισθό (τώρα παίρνω μόλις 150 παραπάνω από προηγούμενη 4ωρη/5μερη που ήμουν), λόγω ωραρίου και άδειας που δεν μου δίνει ότι συνεντεύξεις με πήραν τηλέφωνο να πάω τις έχασα. Όπου να ναι παίρνω πτυχίο και έχω βάλει στην άκρη λεφτά αλλα και πάλι το να παραιτηθώ μου φαίνεται ριψοκίνδυνο, και ξέρω ότι πολλοί είναι αυτοι που θα πουν να αρκεστω στο ότι βρήκα δουλειά τώρα και ότι άλλοι ψάχνουν και δεν βρίσκουν. Αλλά από την άλλη αν έχω την ευκαιρία να βρω κάτι καλύτερο αλλά το χάσω γιατί δεν μπορώ να πάω ούτε σε συνέντευξη? Σε καιρό κρίσης λες να είναι εγωιστικό να ρισκάρω για κάτι καλύτερο? (Καλύτερο από όλες τις συνθήκες και όχι μόνο το οικονομικό.)
Θα έλεγα ότι αφού σε καλούν σε συνεντεύξεις, καλύτερα να παραιτηθείς.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εσύ μπορείς να ζητήσεις να γίνουν οι συνεντεύξεις άλλες ώρες; Μπορείς να πεις στο τηλέφωνο ότι εργάζεσαι και θα ήταν προτιμότερο να βρεθείτε στο τέλος της ημερας. Στη διευθύντρια σου πες ότι έχεις ένα σοβαρό ιατρικό ραντεβού το οποίο έβαλες στο τέλος της ημέρας για να μη δημιουργήσεις μεγάλο πρόβλημα.
Αφού δεν είναι το αντικείμενο των σπουδών σου και έχεις μαζέψει και χρήματα, φύγε, μην το σκέφτεσαι καν, μόνο πίσω θα σε πάει αυτή η ιστορία. Προσωπικά συμβουλεύω πάντα τους μαθητές μου να παραιτηθούν (όταν δεν έχουν παιδιά εννοείται) γιατί τους εγκλωβίζει αυτή η νοοτροπία, το άλλοι δεν έχουν δουλειά κι εσύ κλαίγεσαι. Και βλέπεις νέο παιδί δυστυχισμένο, να ζορίζεται, με ψυχοσωματικά, για έναν αόριστο φόβο που δεν έχει καν ενδεχόμενες σοβαρές συνέπειες. Όταν έρχονται δε χαρούμενοι και μου ανακοινώνουν ότι παραιτήθηκαν και βρήκαν αλλού δουλειά και όλα τους πάνε καλύτερα, είναι το καλύτερο μου. Λίγο να ξεφοβηθείτε ρε παιδιά,… Διαβάστε περισσότερα »
αυτό ακριβώς! το ίδιο τους λέω κ εγώ!
κάποιες φορές έχουμε καθίσει μαζί κ έχουμε κάνει σχέδιο εξόδου – emergency budgeting, προετοιμασία καινούργιου βιογραφικού κ LinkedIn, έρευνα για προκυρήξεις, μαθήματα προετοιμασίας για συνεντεύξεις αν είναι μικροί κ είναι ακόμη στις πρώτες τους δουλειές.
Φαίνεται να αλαφρώνουν κ μόνο που φτιάχνουμε σχέδιο εξόδου κ ξέρουν ότι την τάδε ημερομηνία θα φύγουν με ελαφρά καγκουρίσια πηδηματάκια.
Άδεια για να πας σε συνεντεύξεις δε σου δίνει, επομένως αν παραμείνεις εκεί θα είναι για πάντα (παύουμε να μιλάμε δλδ για προσωρινή λύση μέχρι να βρεθεί κάτι καλύτερο).
Αν μένεις με μαμά και μπαμπά, μην το σκέφτεσαι καν. Αν μένεις μόνη κ πάλι μην το σκέφτεσαι καν, απλώς έχε στο νου πως ίσως χρειαστεί να μετακομίσεις στο πατρικό.
Αν δεν έχεις υποχρεώσεις (σπίτι, παιδιά κλπ) φύγε όπως είσαι χωρίς δισταγμό! Τη μισή μας ζωή την περνάμε στη δουλειά! Πρέπει να παραμένουμε ψυχικά υγιείς. Αν έχεις υποχρεώσεις που σε δεσμεύουν, διεκδίκεισαι μια άδεια, έστω και με το ζόρι (κάνε την άρρωστη στην τελική) και πήγαινε σε συνέντευξη! Καλή τύχη. Στείλε update.
Για να παιρνεις συντομα πτυχιο, θεωρω πως εισαι μικρουλα, αλλα εχεις ηδη προυπηρεσια. εικαζω επισης, πως αφου συντομα παιρνεις πτυχιο θα θελεις να ασχοληθεις και με κατι σχετικο με αυτο. Αφου δεν περνας και καλα στη δουλεια, ενοειται να παραιτηθεις. Και να μην σταματησεις ποτε να εισαι φιλοδοξη. μην στεφτεσαι ουτε την κριση, ουτε τι δουλειες κανουν οι γυρω σου. Αν θες να τα καταφερεις, θα τα καταφερεις, αρκει να μην βολευεσαι. Ειναι κριμα να τσαλαπατησεις τα ονειρα σου για μια δουλεια που απλα σε πληρωνει.
Πες κι εσύ μια μέρα ότι είσαι άρρωστη, ότι έχεις να πας στην κηδεία της θείας της Ρίτσας και να καταφέρεις να πας σε μια συνέντευξη, βρε κοπέλα μου.
Στη ζωή μόνο όποιος ρισκάρει εξελίσσεται και την βελτιώνει, αλλιώς κινδυνεύει να μείνει στάσιμος μέχρι να βαλτώσει
Να και μια φορα που δεν πατησα το κουμπι Α,μπα κατα λαθος.
Κάτι άσχετο με την ερώτηση: Λένα μήπως ήσουνα σήμερα Θεσσαλονίκη;
είμαι εκτός αγοράς προφανώς, όποτε τολμώ να ρωτήσω…: είναι τόσο δύσκολο να βρεις αντίστοιχη δουλειά ως πωλήτρια; στην καθημερινή μου διαδρομή εγώ βλέπω σίγουρα μια δύο αγγελίες, οπότε αναρωτιέμαι αν έχεις όντως λόγο να μένεις