Σε περίπτωση που είχατε απορίες περί διάρκειας και αντοχών της γυναικείας φιλίας, ρίξτε μια ματιά στην παρακάτω περίπτωση που αφορά 4 κολλητές φίλες όταν πήγαν να κάνουν την πρώτη τους ραδιοφωνική εκπομπή σ’ ένα σταθμό κάπου στα βορειοανατολικά σύνορα της χώρας.
Μπαίνω κατευθείαν στο ψητό.
Και μπήκαμε στο στούντιο η τετράδα και με το που μας είδε το αφεντικό γέλασε, επειδή το αφεντικό ξέρει και είπε σε κάποιον επίτηδες δυνατά «τέσσερις γυναίκες δε θ’ αντέξουν ούτε μισή ώρα» κι εμείς με τη σειρά μας γελούσαμε, αγνοεί τη σούπερ Δύναμη της Γυναικείας Φιλίας ο άσχετος που μου θέλει και ραδιοφωνικό σταθμό.
Και όντως δεν αντέξαμε διότι στο εικοσάλεπτο αποφάσισα ότι σαν πολύ ακούστηκαν τα ελληνικά κλαψ-έντεχνα, καιρός να βάλουμε τα ξένα (ήμουν η μόνη του ξένου), αλλά με το που το λέω μαλλιοτραβήχτηκε το σύμπαν και για να μην τα πολυλογώ, με ορολογία της πρόσφατης πολιτικής πραγματικότητας (βλ. δημοψήφισμα), ήταν σα να ήμασταν τρεις του ΟΧΙ και μια μενουμ-ευρώπισσα και να γίνεται το σύστριγγλο πάνω από την κονσόλα. Στο ενδιάμεσο βέβαια τα τραγούδια-κλαψ έπαιζαν κανονικά, εμείς στον αέρα βγαίναμε γλυκούλες και μειλίχιες, χώρια που τηλεφωνούσαν αβέρτα οι φαντάροι από τα γύρω συνοριακά φυλάκια «μη σταματάτε κορίτσια, να κρατήσει όλη νύχτα η εκπομπή» και δωσ’ του να κάνουν αφιερώσεις. Και μόλις έκλειναν τα μικρόφωνα, οι άλλες να κοντεύουν να με φάνε ζωντανή κι εγώ να έχω αρπάξει αγκαλιά κάτι rock βινύλια και να βγάζω αφρούς.
Με τα πολλά, φύγαμε στα κλεφτά στη μια ώρα από τις δύο που είχαμε συμφωνήσει, επιβεβαιώνοντας και τον – προφητικό όπως αποδείχτηκε εν τέλει- τίτλο της εκπομπής που ήταν «Νυχτερινή Απόδραση» και φυσικά δεν ξαναπατήσαμε ποτέ στο στούντιο.
Όλως παραδόξως στον έξω κόσμο αντέχαμε κανονικότατα, ούτε ξεμάλλιασμα ούτε τίποτα. Κι ας με έσερναν συχνά-πυκνά στα εντεχνο-ρεμπετάδικα.
Τώρα τι στο καλό σύνορα φυλάνε αυτοί οι φαντάροι που είναι όλη την ώρα μ’ ένα ραδιόφωνο κολλημένο στο αφτί και κάνουν αφιερώσεις, παραμείνει απορίας θα άξιο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αυτή ηθελε καπου να τα πει.
Τώρα τί; Θα σας γελασω
Κι εγώ απογοητεύτηκα και δεν κατάλαβα το νόημα της ιστορίας. Αυτό που θέλει να αποδείξει η γραφούσα είναι οτι δεν μπορούν να συνεργαστούν επαγγελματικά 4 φίλες γιατί θα μαλλιοτραβηχτούν; Και το αφεντικό έχει δίκιο; Δίκιο σε τι; Στο οτι οι γυναίκες δεν μπορούν να δουλέψουν μαζί γιατί “υστεριάζουν”;
Δεν ρωτάω ειρωνικά αλλά με πραγματική απορία
Αυτο που κατάλαβα εγώ είναι ότι η κοπελα θέλει να ακούσει ότι ναι, αν κάποιος δεν ακούει ξένα είναι ξενοφοβικός, κολλημμένος και ξενέρωτος.
Αγαπητή φίλη, θα απορήσεις ακόμα περισσότερο αν σου πω ότι όλοι κι όλοι οι φαντάροι ήταν αυτοι που τηλεφώνησαν. Μονοι είναι 5 άνθρωποι, τι να κάνουν, βαριούνται. Δηλαδή αν κάνατε κι άλλη εκπομπή, μη θαρρεις, αυτοι θα τηλεφωνούσαν πάλι. Ελπιζω να σε παρηγορησα.
Εγω δυο πραγματα καταλαβα, πρώτον πως το αφεντικο ηταν χαχας, και δεύτερον πως οι κοπέλες δεν τα βρηκαν στα γούστα τους στη μουσικη οπως μπορουσε να χει συμβει με 4 αντρες, δυο γυναικες κ δυο άνδρες, τεσσερις ανδρογυνους ή οποιοδήποτε αλλο συνδιασμο.
Αν κανατε μπακ του μπακ εστω στους τρεις κλαψιγιαννηδες, ενα ξενο ακουςμα δωρο (γινεται, μονο με σκυλους ιςως δεν παλευεται) θα ειχε πλακα, κριμα μωρε, ασε που θαχες κ περισσοτεη ωρα να προετοιμαστεις, οσο οι φιλες σου βαζαν η καθε μια το δικο της.
Απολυτα λογικο. Δεν ταιριαζουμε παντα σε παρεες και σε συνεργασία. Ισως να το κάνεις με τις 2 απο τις 3. Η τη 1.