Αλλάζοντας προσωπικότητα ή εμμένοντας στο χαρακτήρα;
_________________
Η ιστορία τ@ Απορία όπως την ξεχώρισα σήμερα.
Ρένα, ποια είναι η διαφορά μεταξύ χαρακτήρα και προσωπικότητας? Ποιο αλλάζει και ποιο όχι? Μπορείς να με παραπέμψεις και σε περαιτέρω μελέτη του θέματος ?
Σ’ ευχαριστώ
ΑΠΟ – Απορία
__________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.
Η προσωπικότητα αναφέρεται στο εύρος των χαρακτηριστικών προσωπικών ιδιοτήτων και γενικότερων χαρακτηριστικών, όπως τα ανταλαμβανόμαστε, ενός ατόμου. Ο χαρακτήρας αναφέρεται σε ένα σύνολο ηθών και πεποιθήσεων που καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμαστε στους άλλους αλλά και στον εαυτό μας.
Επειδή ο χαρακτήρας απορρέει από την εσωτερική μας πυξίδα είναι κάτι που δεν αλλάζει δομικά, καθορίζεται από αφηρημένες ιδέες κι αξίες, ενώ η προσωπικότητα είναι υπό διαμόρφωση ενώ μεγαλώνουμε δίνοντάς μας ταυτότητα και μπορεί να αλλάξει στο πέρας του χρόνου. Εξ ου και γίνεται αντιληπτή ως διαφοροποιούμενη από τους άλλους μακροπρόθεσμα (κάποιος που μας ήξερε από παλιά και διαπιστώνει αλλαγές). Για τον ίδιο λόγο η αποδοχή της κοινωνίας δεν νοείται ως αναγκαία στον χαρακτήρα, ενώ επεμβαίνει κι επιβεβαιώνει την προσωπικότητα.
Οι ψυχολόγοι λένε ότι η προσωπικότητα αποτελείται από πέντε χαρακτηριστικά: Εξωστρέφεια ή πόσο κοινωνικός είσαι. Ευσυνειδησία ή πόσο αυτοπειθαρχημένος και οργανωμένος είσαι. Τερπνότητα, ή πόσο ζεστός και συμπονετικός είσαι προς τους άλλους. Ανοιχτοσύνη ή πόσο δεκτικοί είμαστε σε νέες ιδέες και δραστηριότητες. Και Νευρωτισμό, ή πόσο καταθλιπτικοί ή ανήσυχοι είμαστε. Οι άνθρωποι τείνουν -σε γενικές γραμμές- να είναι πιο ευτυχισμένοι και πιο υγιείς όταν έχουν υψηλότερα σκορ στα πρώτα τέσσερα χαρακτηριστικά και χαμηλότερα στον νευρωτισμό. Οι μελέτες του Karl Jung και τα τεστ προσωπικότητας Brigg-Myers απορρέουν από αυτούς τους διαχωρισμούς.
Η προσωπικότητα συνήθως παραμένει αρκετά σταθερή σε όλη τη ζωή, ειδικά σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους. Ο πιο εξωστρεφής στο σχολείο πιθανότατα θα εξακολουθεί να είναι πολύ κοινωνικός στα 30 του. Αλλά η ιδιοσυγκρασία τείνει να αλλάζει με τα χρόνια. Αλλάζουμε λίγο κατά την εφηβεία και πολύ στις αρχές της δεκαετίας των 20 (ο λόγος που καταρρέουν αρκετές παλιές φιλίες…) και συνεχίζουμε να εξελισσόμαστε στην ύστερη ενήλικη ζωή.
Γενικά, οι άνθρωποι γίνονται λιγότερο νευρωτικοί και πιο ευχάριστοι και ευσυνείδητοι με την ηλικία καθώς ωριμάζουν και αποβάλλουν την νευρωτικότητα της εφηβείας. Ως ένα βαθμό μπορούμε να επέμβουμε σε αυτά τα χαρακτηριστικά με συντονισμένες συνειδητές αλλαγές. Είναι το γνωστό fake it till you make it (δλδ. υποκρίσου το χαρακτηριστικό μέχρι να γίνεις όντως έτσι). Ο Nathan Hudson, καθηγητής ψυχολογίας στο Southern Methodist University, το 2019 μαζί με τρεις άλλους ψυχολόγους επινόησαν μια λίστα με «προκλήσεις» για μαθητές που ήθελαν να αλλάξουν τα χαρακτηριστικά τους. Για αύξηση της εξωστρέφειας, για παράδειγμα, μια πρόκληση θα ήταν να «συστηθείς σε κάποιον καινούργιο». Όσοι ολοκλήρωσαν τις προκλήσεις αντιμετώπισαν αλλαγές στην προσωπικότητά τους κατά τη διάρκεια της μελέτης των 15 εβδομάδων, διαπίστωσε ο Hudson.
Σύμφωνα με ένα άρθρο στο Atlantic, “Η διαχρονική έρευνα δείχνει ότι οι απρόσεκτοι, σκυθρωποί έφηβοι μπορούν να μεταμορφωθούν σε ευγενείς ηλικιωμένους που είναι υπάκουοι στους κανόνες. Μια μελέτη με ανθρώπους που γεννήθηκαν στη Σκωτία στα μέσα της δεκαετίας του 1930 – η οποία ομολογουμένως είχε κάποια μεθοδολογικά προβλήματα – δεν βρήκε καμία συσχέτιση μεταξύ της ευσυνειδησίας των συμμετεχόντων στις ηλικίες 14 και 77. Μια μεταγενέστερη μελέτη από τη Rodica Damian, ψυχολόγο στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον, και συνάδελφοι αξιολόγησαν τις προσωπικότητες μιας ομάδας Αμερικανών μαθητών γυμνασίου το 1960 και ξανά 50 χρόνια αργότερα. Διαπίστωσαν ότι το 98 τοις εκατό των συμμετεχόντων είχε αλλάξει τουλάχιστον μία προσωπικότητα.”
Ο πιο γνωστός ειδικός στην αλλαγή της προσωπικότητας είναι ο Brent Roberts, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Illinois στο Urbana-Champaign. Ο Roberts έχει δημοσιεύσει δεκάδες μελέτες που δείχνουν ότι η προσωπικότητα μπορεί να αλλάξει με πολλούς τρόπους με την πάροδο του χρόνου, αμφισβητώντας την αντίληψη ότι τα χαρακτηριστικά μας είναι «σαν γύψος», όπως το έθεσε ο ψυχολόγος William James το 1887. Αλλά άλλοι ψυχολόγοι εξακολουθούν να λένε στον Roberts ότι απλώς δεν ισχύει. Υπάρχει μια «βαθιά ριζωμένη επιθυμία από την πλευρά πολλών ανθρώπων να θεωρούν την προσωπικότητα ως αμετάβλητη. Απλοποιεί τον κόσμο με έναν πολύ ωραίο τρόπο». Γιατί τότε δεν χρειάζεται να αναλάβεις την ευθύνη για το πώς είσαι.
Apropos, δεν έχει τόση καθοριστική σημασία ούτε το πώς μεγάλωσες, σαν να σε έπλαθαν οι γονείς σου σαν πρόπλασμα πηλού, καθώς τότε τα αδέρφια θα ήταν πανομοιότυπα, ενώ ξέρουμε ότι αυτό δεν συμβαίνει. Ένα 30 με 50% των διαφορών μας λέγεται ότι αποδίδεται σε γονιδιακούς παράγοντες. Αυτοί πάντως αλληλεπιδρούν και η συμπεριφορά επιφέρει αποτέλεσμα με τη σειρά της: αν χαμογελάς περισσότερο οι άνθρωποι σε αντιλαμβάνονται ως φιλικό και φέρονται φιλικά, πράγμα που αυξάνει την τερπνότητά σου και σε κάνει να μοιάζεις ακόμη πιο ευχάριστος. Ή ακόμη οι ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι ακολουθούν ανώτερες σπουδές, πράγμα που εμπλουτίζει την ανοιχτοσύνη τους ακόμη περισσότερο.
Σε μια μετα-ανάλυση 207 μελετών το 2017, ο Roberts και άλλοι διαπίστωσαν ότι ένας μήνας θεραπείας θα μπορούσε να μειώσει τον νευρωτισμό κατά περίπου το ήμισυ από το ποσό που θα μειωνόταν συνήθως στη ζωή ενός ατόμου (!!)
Οι διάφορες μελέτες σχετικά εμπλουτίζονται συνεχώς. Η έρευνα που δημοσιεύτηκε στο τεύχος Δεκεμβρίου του American Psychologist (ΕΔΩ) τον Δεκέμβριο του 2020, είναι προϊόν της Κοινοπραξίας Personality Change, μιας διεθνούς ομάδας ερευνητών που δεσμεύονται να προωθήσουν την κατανόηση της αλλαγής της προσωπικότητας. Η έρευνα κατέτεινε ότι τα χαρακτηριστικά μπορούν να χρησιμεύσουν τόσο ως σχετικά σταθεροί προγνωστικοί παράγοντες επιτυχίας όσο και ως στόχοι για αλλαγές πολιτικής και παρεμβάσεις.
Και μια άλλη μελέτη (ΕΔΩ) ισχυρίζεται ότι είναι δυνατόν να αλλάξεις κανείς προσωπικότητα ακόμα και σε λίγους μήνες με υιοθέτηση της συμπεριφοράς που θέλεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Οντ ε τώρα υπάρχει άτομο που είχε την απορία ποια η διαφορά μεταξύ χαρακτήρα και προσωπικότητας και ποιο αλλάζει και αντί να ψάξει στο google, σε ένα λεξικό, να ρωτήσει έναν φιλόλογο ή κάποιον ξερωγω, σκέφτηκε να στείλει ερώτηση στη στήλη περιμένοντας πότε θα απάντησε η Ρένα ;
Aπό την προσωπική μου εμπειρία να γράψω τούτο.
Ο χαρακτήρας κατ εμέ, άπτεται δομικών χαρακτηριστικών του ψυχισμού. Αλλάζει κάποιες φορές, αλλά δύσκολα και κατόπιν γεγονότων συνταρακτικών στην ζωή ενός ατόμου. Ενας θάνατος,μία σοβαρή ασθένεια,μία συνθήκη πνευματικής αφύπνισης.
Η προσωπικότητα πάλι είναι αποτέλεσμα επίκτητων διαμορφώσεων του νου και ως εκ τούτου πιό επιρρεπής σε αλλαγές.
Προσωπικά άλλη προσωπικότητα είχα στα 20,άλλη στα 30 και άλλη από τα 50 και μετά.
Διότι αλλιώς αντιλαμβανόμουν,τόσο τον εαυτό μου ,όσο και αυτό που ονομάζουμε ζωή στις αντίστοιχες ηλικιακές περιόδους.
Δεν ξέρω να σου κάνω διάκριση τι ειναι ποιό. Ως προσωπική άποψη να σου πώ πως στοιχεία που πηγάζουν απο μέσα σου δεν αλλάζουν. Εντείνονται ή αδρανούν ανάλογα τους εξωτερικούς παράγοντες. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να μην συμπεριφέρεσαι κάπως κατ’επιλογήν κόντρα στην πηγαία αντίδραση.
Απλοικό παράδειγμα, είμαι ακατάσταση εκ φύσεως. Ποτέ μα ποτέ αυτόματα δεν θα τακτοποιήσω. Συνειδητά βάζω τον εαυτό μου να τακτοποιεί γιατί δεν θέλω (σε αυτή την φάση) να είμαι αυτό το εντελώς χαοτικό άτομο σπίτι μου.
αυτό το συγκεκριμένο το είχα κι εγώ για χρόνια και δεν με ενοχλούσε κι όλας γιατί μέσα στο χάος και στην αταξία με ένα μαγικό τρόπο πάντα εβρισκα αυτό που χρειαζόμουν και πάντα θυμόμουν τι ήταν που. μετά από έναν επώδυνο χωρισμό τα πράγματα έγιναν χαοτικά μέσα στο σπίτι ωστόσο που το άφησα στην τύχη του για να μην πω επικίνδυνα για την υγεία. πηρα δυο μέρες άδεια και έκανα τα πάντα από κουρτίνες και παράθυρα έως του τοίχους που τους έτριψα με σφουγγαρι για να φυγει η νικοτίνη κι από ψυγεία και κουζίνες μέχρι στρώματα και καναπέδες με ατμοκαθαριστές… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ έμεινα για πάντα στην πρώτη παράγραφο. Δεν είναι πως θυμάμαι που είναι κάτι, είναι στο σημείο που περιμένω να το βρώ άσχετα αν είναι πάντα διαφορετικό. Στην τάξη δεν βρίσκω τίποτα γιατί δεν θυμάμαι ποτέ ποιά είναι η σωστή προκαθορισμένη θέση. Νομίζω με πιάνεις λίγο. Ευτυχώς πάντως δεν καπνίζω μέσα στο σπίτι. Μπαλκονάτη παντός καιρού χειμώνα καλοκαίρι.