13χρονα κορίτσια επενδύουν στο μπότοξ – Ποιος φταίει;

Ζούμε σε μια εποχή όπου τα μηνύματα για αυτοαποδοχή και αγάπη προς τον εαυτό βρίσκονται παντού. Από φυλλάδια στο δρόμο μέχρι την ποπ μουσική. Ωστόσο η αυτοεκτίμηση των νέων γυναικών παραμένει εξαιρετικά χαμηλή, με τα 13χρονα κορίτσια να καταφεύγουν σε αισθητικές επεμβάσεις και μποτοξ και τους πλαστικούς χειρούργους να ανησυχούν όλο και περισσότερο. Οι γιατροί αναφέρονται σε προβλήματα ψυχικής υγείας και φυσικά στην απειλητική, διαβρωτική «κουλτούρα της διασημότητας» ως κύριους υπεύθυνους. «Τα κορίτσια υποβάλλονται σε αισθητικές επεμβάσεις σε μια περίοδο που δεν το χρειάζονται» δήλωσε στους Sunday Times, ο Δρ Νιck Lowe, καινοτόμος δερματολόγος στο πεδίο των ενέσιμων επεμβάσεων.

«Βλέπουμε σύνδρομα σωματικής δυσμορφίας και μια τρομερή απώλεια αυτοπεποίθησης. Είναι πεπεισμένες πως αν μοιάσουν με μια διασημότητα θα γίνουν πιο ευτυχισμένες και επιτυχημένες»

Ενώ είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το γεγονός ότι οι έφηβες πατάσσουν ρυτίδες έκφρασης πριν καν αυτές εμφανιστούν, η ίδια η ιδέα ότι το μπότοξ είναι «απαραίτητο» στη ζωή μιας γυναίκας είναι εξίσου σημαντικό μέρος του προβλήματος. Νεαρά κορίτσια προσπαθούν να προλάβουν μια ζοφερή πραγματικότητα: η αξία τους μειώνεται καθώς η ηλικία τους αυξάνεται. Όλα δείχνουν πως η «φρίκη»μιας μεγαλύτερης ηλικιακά γυναίκας με ρυτίδες είναι μεγαλύτερη από αυτή της βελόνας που προεξέχει από τα νεανικά τους πρόσωπα. Δεν υπάρχουν ακόμα νόμιμοι ηλίκιακοί περιορισμοί στο μπότοξ και η βιομηχανία παραμένει τραγικά ανεξέλεγκτη.

Η εμμονή με τους διάσημους και το celebrity lifestyle είναι ένας χρήσιμος και κερδοφόρος αποδιοπομπαίος τράγος για τους πλαστικούς χειρούργους. Υπονοεί πως η εμφάνιση ήταν και παραμένει δείκτης της αξίας των γυναικών. Η εμμονή με τις διασημότητες δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, παρόλ’αυτά κατηγορώντας τις διάσημες γυναίκες για την κρίση της αυτοεκτίμησης, αγνοείται το γεγονός πως δείχνουν έτσι όπως δείχνουν, επειδή υπόκεινται στα ίδια καταπιεστικά πρότυπα ομορφιάς όπως όλοι οι άλλοι.

Στη διαφήμιση, μια άλλη μάστιγα της αυτοπεποίθησης, τα πρότυπα αυτά ανατρέπονται σταδιακά- μοντέλα plus size εμφανίζονται σε καλοκαιρινές κολεξιόν ρούχων, σε επιδείξεις μόδας, σε τηλεοπτικά σποτ- σχεδόν τις διπλάσιες φορές από την προηγούμενη σεζόν. Γνωστές αλυσίδες μακιγιάζ και ρουχισμού παρουσίασαν μοντέλα με ουλές, σπάνιες δερματικές παθήσεις, εγκαύματα στις διαφημιστικές τους εκστρατείες. Η ιδέα όμως που επιστρατεύει το μάρκετινγκ και οι διαφημίσεις: «δεν χρειάζεται η ομορφιά σου να εμπίπτει στα πρότυπα της εποχής, μπορείς να είσαι ωραία με «τον δικό σου τρόπο» φαίνεται κάπως προβληματική.

Όπως γράφει η Naomi Wolf στο βιβλίο The Beauty Myth, «η ομορφιά είναι ένα σύστημα πεποιθήσεων που διατηρεί άθικτη την κυριαρχία των ανδρών. Αντί να την αποσυναρμολογήσουμε την καλοδεχόμαστε με διαφορετικούς τρόπους».

Η διαφοροποίηση του τι είναι πολύ όμορφο είναι κρίσιμη- τα κυρίαρχα πρότυπα ομορφιάς είναι συχνά ρατσιστικά, σεξιστικά, μισογυνιστικά, καταπιεστικά. Eξακολουθούμε να υποφέρουμε από την σεξιστικά άποψη ότι μια γυναίκα που δεν είναι ελκυστική είναι κατά βάση προβληματική και ανεπαρκής. Η γενιά Ζ, μεγαλώνοντας με παροτρύνσεις και επιβεβαιώσεις αυτοαποδοχής, βλέπουν πιο ρεαλιστικές απεικονίσεις της ομορφιάς. Αλλά, κάτω από όλα η απαίτηση να είναι μια κοπέλα «όμορφη» παραμένει. Το μήνυμα που λαμβάνουν οι νέες γυναίκες παραμένει το ίδιο: δεν υπάρχει χειρότερη μοίρα στη ζωή μιας γυναίκας από το να είναι άσχημη.

Η συγγραφές του κειμένου είναι η Yomi Adegoke

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News