Αγαπητή μου α,μπα, μου έχει συχνά τύχει σε συζητήσεις να λένε για αδερφάκια που το ένα είναι αγόρι και το άλλο κορίτσι ότι το κορίτσι είναι πανέξυπνο και λύνει και δένει και κάνει το αγόρι ο,τι θέλει και ότι το αγόρι είναι αγαθιαρικο. Δεν μου έχει τύχει ποτέ μα ποτέ όμως να ακούσω το αντίθετο – ξέρω ότι δεν είναι σωστό να κρίνω από την εμπειρία μου αλλά πιστεύω ότι στο συγκεκριμένο υπάρχει λόγος που είναι επαναλαμβανόμενο pattern. Φαινομενικά λοιπόν φαίνεται σαν να είναι μια αθώα παρατήρηση, αλλά μήπως δεν είναι; Όταν έχω αντιδράσει σε αυτή τη δήλωση με έχουν πει κλασικα υπερβολική φεμινίστρια που ακόμα και το “καλό” εγω το ανέτρεψα. Έχω άδικο που πιστεύω ότι είναι πατροναρισμα; Ότι βάζει από μικρά τα κορίτσια στο ρόλο του ώριμου, και αυτό το “πανέξυπνο” ενέχει και λίγο την έννοια της πανουργάς, πονηρής που εκμεταλλεύεται τα αθώα αγορακια με τα τσαλιμια της; Και ότι αντίστοιχα, τα αγόρια απαλλάσσονται από ευθύνες, είναι αγαθιαρικα μωρέ, καλά, χαζουλια, που οδηγούν μετά στο boys will be boys και τα συναφή, και ότι χρειάζονται περισσότερη φροντίδα; Με τρώει το χέρι μου να γράψω αν είμαι υπερβολική και σπαστική και βλέπω παντού το (α)ορατο πέπλο της πατριαρχίας.
-Boys will be boys
Αγαπητή φίλη, ποιο αόρατο πέπλο; Αυτή είναι Η ιστορία της ανθρωπότητας. Είναι η αρχή της Ιστορίας. Είναι τα πάντα, το 42 της πατριαρχίας.
Είναι η ιστορία του Αδάμ και της Εύας.
Η Εύα φταίει για όλα, με την πονηριά της, την ανοησία της, την αφέλεια της και τα σεξουαλικά της πάθη. Ένα πράμα της είπαν να μην κάνει, αλλά ήταν τόσο χαζή και ακόρεστη, που δεν μπορούσε να κρατηθεί. Ο Αδάμ ο φουκαράς δεν φταίει, τον παρέσυρε το θηλυκό. Και τώρα εξαιτίας της όλοι την πληρώνουμε.
Αυτοί που σε λένε υπερβολική φεμινίστρια είναι αυτοί που του το έχουν συνηθίσει τόσο πολύ, που δεν το βλέπουν πια. Αφού πάντα έτσι ήταν. Από τις απαρχές της ύπαρξης.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πηγαίνοντας να αλλάξω κάποια ρουχαλακια του μωρού μου έκανε εντύπωση ότι το ίδιο αφήγημα έχουν ακόμη και οι καταστηματάρχες βρεφικών ειδών: “τα αγοράκια κάνουν ο,τι τους πουν, βάζουν ο,τι ρουχαλακια διαλέξει η μαμα, ενώ τα κοριτσάκια από μικρά έχουν άποψη και βγάζουν γλώσσα”. Σοκ! Η εκπαίδευση ξεκινάει από τη μήτρα ακόμη φαίνεται…
Ό,τι ρουχαλάκια διαλέξει η μαμά… Γιατί μόνο η μαμά ως γνωστόν έχει τους μυστικούς κωδικούς που ανοίγουν τις ντουλάπες και τα συρτάρια με τα ρούχα – τους εμφυτεύουν με τσιπάκι στο μαιευτήριο.
Ακριβώς τα ίδια κι εγώ Meddle…και όχι μόνο μαμάδες! Ακόμη και γιατρός που με παρακολουθούσε στην εγκυμοσύνη (ευτυχώς όχι ο γυναικολόγος μου) μου είπε ακριβώς αυτή την ατάκα! Σε κασέτα την έχουν?
Εκεί πια παίρνεις ύφος Άννας Βίσση και δηλώνεις: “όχι αγάπη μου, δεν είμαι υπερβολικά φεμινίστρια. Είμαι Η ΑΠΟΛΥΤΗ φεμινίστρια”. Κατά προτίμηση έχεις μελοποιήσει πρώτα την ατάκα και τη λες τραγουδιστά.
Υπέροχο.
Εκτός από όλα αυτά που εννοείται πως σωστά έχεις καταλάβει, πίσω από όλα αυτά υπάρχει και το αφήγημα “στην πραγματικότητα, εσείς οι γυναίκες κυβερνάτε τον κόσμο, είστε προνομιούχες, μας κάνετε ό,τι θέλετε κτλ, οπότε τι τον θέλετε καλέ τον φεμινισμό, εσείς είστε τα αφεντικά αφού”. Συνήθως αυτό πάει πακετάκι με τις ατάκες “δεν πάτε στρατό”, “δεν πληρώνετε στα κλαμπ” (ευτυχώς μας απάλλαξε η πανδημία από δαύτο), “δεν μπορούμε πια ούτε να φλερτάρουμε”, “ο straight cis λευκός άντρας δεν τολμάει να ανοίξει το στόμα του επειδή ό,τι πει θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του” κτλ. Και φυσικά, η υπέρτατη ατάκα όλων, “είσαι υπερβολικά… Διαβάστε περισσότερα »
Tι λες τώρα, εδώ μωρά κοριτσάκια κ έρχονται γυναίκες ( όχι άντρες προς τιμήν τους) και λένε αχ τι τσαχπινα, αχ θα τρελλανει άντρες.
Στο μεταξύ κανείς δε λέει τσαχπινικο ένα αγοράκι
Ναι για τα αγοράκια έχουν άλλο τροπάριο: “οι γυναίκες θα κάνουν ουρά για τον μπέμπη, θα κάψει καρδιές κλπ”
Ναι , ναι, κλασσικό. Το Πάσχα το άκουσα ακομα μια φορά απο τη μαμά των παιδιών
“Τα κορίτσια ειναι πονηρά και συμφεροντολόγες, τα αγόρακια είναι αγαθά μωρέ”.
Λέω εν τω μεταξυ εγω, Δεν ξέρω για τη κόρη σου, που μια χαρά μου φαίνεται, η δικιά μου πάντως δεν είναι ούτε “πονηρή” ουτε “συμφεροντολόγα”, ουτε καν ειχα σκεφτει τέτοια επίθετα για το παιδί μου.
Κι απαντάει, “ε ενταξει δεν εννοω τη δικια μου, ειναι πολυ καλό παιδί”
WTF
Και όσο μεγαλώνουν αντιστρέφεται: “ο Τάδε μπορεί να μην παίρνει καλούς βαθμούς στο σχολείο, αλλά είναι πανέξυπνος” και “η Τάδε, είναι αριστούχα επειδή διαβάζει πολύ”.
Να μας πουν ποιός βαθμός φεμινισμού είναι αποδεκτός για να ξέρουμε και μεις πώς να πορευτούμε.
« Είναι τα πάντα, το 42 της πατριαρχίας.» 👏🙇♀️
Ένα θερμό χειροκρότημα κι από εμένα για το 42 🙂
Γιατί ώριμη και έξυπνη γίνεσαι όταν ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού, έξω απ’ το σπίτι είσαι άλλα πράγματα.
Υπάρχει γυναίκα που χαρακτηρίζει πουτανιτσα την κόρη, ανιψιά κλπ; Θα τρελαθω ρε παιδιά…από τόσο μικρά πια στιγματίζονται τα κοριτσάκια;