Όταν κάτι βασανίζει κι είναι και πρώην σχέση κάτι άλυτο βρίσκεται πίσω κι έχει να κάνει με μας.
________________
Η ερώτηση του Κρινου της Κοιλάδας όπως την ξεχώρισα σήμερα.
Χαιρετώ εσένα Ρένα και τον κόσμο που διαβάζει και σχολιάζει τη στήλη σου. Δέχομαι τις συμβουλές σας για ένα θέμα που με τυραννάει εδώ και μήνες.
Βρίσκομαι σε μια σχέση εδώ και κάνα 8μηνο. Είμαστε όμορφα, τον αγαπάω, με αγαπάει, όμως νιώθω ότι βασανίζομαι μέσα σε αυτή λόγω του φαντάσματος της προηγούμενης σχέσης. Η προηγούμενη σχέση ήταν μακροχρόνια και ήμουν πάρα πολύ ερωτευμένη, έδωσα όλο μου το είναι, ήταν το επίκεντρο του σύμπαντος μου, είπα ότι θα μέναμε μαζί για πάντα, έκανα σχέδια για το μέλλον ακόμα και για παιδιά κλπ. Έζησα πολύ δυνατές στιγμές και χαράς και πόνου, έχω κλάψει ΠΆΡΑ πολύ για εκείνη τη σχέση. Ο λόγος που τελικά αποφάσισα να χωρίσουμε ήταν επειδή κάναμε συνέχεια κύκλους, χωρίζαμε και τα ξαναφτιάχναμε, εγώ τον δεχόμουν πίσω λέγοντας ότι θα αλλάξει, δεν άλλαζε, καταλήγαμε στο ίδιο σημείο. Εκείνος έλεγε ότι τα παρατούσα εύκολα και ότι δε πάλευα για τη σχέση μας, ότι εκείνος μένει και το παλεύει. Απλά είχαμε πολλά έντονα πάνω κάτω και άρχισα να αμφισβητώ το πόσο αγαπημένοι είμαστε. Είχα βρει μηνύματα του με κοπέλες προς το τέλος και αυτό τελικά με τσάκισε, μου χε πει και ψέματα, αλλά και εγώ του χα κάνει διάφορα.
Το ξέρω ότι είναι ηλίθιο που είμαι κολλημένη σε μια σχέση που εγώ τη τερμάτισα και που πολλοί θα χαρακτήριζαν τοξική, όμως σκέφτομαι συνέχεια μήπως έφταιγα εγώ, μήπως δεν προσπάθησα αρκετά, μήπως ήμουν υπερβολική, πολύ πιεστική. Μήπως έπρεπε να μείνω και εκείνη τη φορά δε θα κάναμε κύκλους.
Αηδιάζω με το ότι είχα υποσχεθεί ότι θα μέναμε για πάντα μαζί, αηδιάζω με τον εαυτό μου, με το ότι είπα μεγάλα λόγια και τα πήρα πίσω. Νιώθω σαν ψεύτρα που βρίσκομαι με το άλλο άτομο τώρα, νιώθω ότι τον αγαπάω, αλλά όταν το λέω νιώθω σα να κοροϊδεύω κάποιον. Επίσης, νιώθω (ξέρω) ότι δεν είναι το ίδιο με τη προηγούμενη σχέση, δηλαδή η ένταση συναισθημάτων. Απελπίζομαι ότι ο μεγάλος μου έρωτας της ζωής μου έχει περάσει, έχει πεθάνει (τον σκότωσα) και δε θα ξαναβρώ ποτέ κάτι ανάλογο ή μεγαλύτερο.
Ο πρώην μου με περιμένει ακόμα και μετά από τόσους μήνες και ενώ του έχω ξεκαθαρίσει ότι είμαι με άλλο άτομο, και αυτό το γεγονός με βασανίζει ακόμα περισσότερο.
Μακάρι απλά να προχώραγε και εκείνος, να ξέρω ότι αυτή η πόρτα έχει κλείσει για τα καλά, όμως τώρα με βασανίζει μέσα μου ότι η μεγάλη μου αγάπη με περιμένει και σκέφτομαι ποιος άλλος άντρας θα το έκανε αυτό για μένα; Λέει πως έχει αλλάξει, έχει σταματήσει το gaming που ήταν εθισμένος, θα συγκατοικούσαμε αν ξαναείμασταν μαζί.
Τέτοια έλεγε και τις προηγούμενες φορές, αλλά ξέρω ότι στα αλήθεια τα έκανε αυτή τη φορά, όμως τώρα είναι αργά, το έχω λήξει και έχω προχωρήσει και δε θέλω να ξαναγυρίσω, νιώθω ότι θα ήταν ηλίθιο, αλλά πάλι βασανίζομαι εσωτερικά.
Ειλικρινά θέλω απλά να ζήσω τη ζωή μου χωρίς τη σκέψη ότι τα καλύτερα έχουν περάσει, όμως είχαμε πολύ όμορφες στιγμές, είμασταν πολύ ερωτευμένοι, όταν είμασταν καλά, είμασταν πολύ καλά.
Στη καινούρια μου σχέση διστάζω να υποσχεθώ τίποτα ή και να πω μεγάλα λόγια γιατί σκέφτομαι ότι πιθανότατα θα χαλάσει και αυτή, εδώ χάλασε με τον προηγούμενο…
Τι θα με συμβουλεύατε;
ΑΠΟ – Κρίνο της Κοιλάδας
_______________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.
Δεν σε βασανίζει η πιθανότητα της επανασύνδεσης με τον πρώην. Σε βασανίζει η ιδέα της αποτυχίας, επειδή μπόλιασαν το μυαλό μας ότι η μονογαμική αποκλειστική σχέση είναι μια κατασκευή που φτιάχνουμε εμείς οι ίδιοι κατά μονας και με ορίζοντα το (χρονικά) άπειρο.
Οι σχέσεις έχουν τις περισσότερες φορές πεπερασμένο ορίζοντα. Έτσι είναι η φύση τους επειδή οι άνθρωποι εξελισσόμαστε κι οι ανάγκες κι οι επιθυμίες αλλάζουν στο διάβα της ζωής. Όμως επειδή έχουμε μεγαλώσει με το επιμύθιο love for ever αυτομαστιγωνόμαστε και αναρωτιόμαστε τι έφταιξε.
Σιγά σιγά θα το καταλάβεις. Σ’ έδωσε το ωραίο ταξίδι, άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
” ήταν το επίκεντρο του σύμπαντος μου” . Εκεί βρίσκεται το λάθος. Έμεινε κενό το επίκεντρο και γυρνάς σαν δορυφόρος γύρω από τι? Γιατί πρέπει να έχουμε κάποιον και να περιφερομαστε γύρω του? Γιατί αν μείνει κενή η θέση βασανιζομαστε να την καλύψουμε με κάποιον άλλο? Κι αν στο επίκεντρο βάλουμε την εαυτή μας? Που είναι το κακό σε αυτό? Θα μας πουν εγωιστριες? Ε και? Αγάπησε πιο πολύ εσένα. Μάθε τα πάντα για σένα. Φρόντισε εσένα. Αν δε μπορείς , ζητά βοήθεια να σου δείξουν πως μπορείς να το κάνεις. Βάλε επίκεντρο του σύμπαντος σου εσένα. Που το κακό… Διαβάστε περισσότερα »
Έχε εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Για να τερμάτισες εκείνη τη σχέση κάτι ήξερες. Πήρες πολλές φορές αυτή την απόφαση, άρα δεν ήταν κάτι επιπόλαιο, έκρινες ότι ολοκληρώθηκε για σένα και είχες τη δύναμη να βγεις από τον φαύλο κύκλο. Μπράβο σου! Αγάπησε τον εαυτό σου και συγχώρεσέ τον. Δεν ήταν μόνο στο δικό σου χέρι να διατηρήσεις τη σχέση. Μη μετανιώνεις για τις υποσχέσεις που έδωσες. Αυτό ένιωθες τότε αυτό έκανες. Νιώθεις μια ματαίωση των προσδοκιών που είχες, του οράματος που είχες χτίσει. Αυτό σε κρατάει πίσω. Τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα περιμένουμε αλλά το να το αναγνωρίζουμε… Διαβάστε περισσότερα »
Διαβάζω τη στήλη γιατί μ αρέσει το μυστήριο της γυναικείας ψυχολογίας, πόσο πιο σύνθετη, συναισθηματική, με εμπάθεια κλπ είναι σε σχέση με την ανδρική. Δεν παύω όμως να απογοητεύομαι όταν βλέπω ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών να ετεροκαθορίζονται απο τις σχέσεις τους με τους άνδρες. Όταν η πλειοψηφία των άρθρων είναι με κοίταξε ο τάδε και λες να σημαίνει κάτι, και τι να πω του περιπτερά και γενικά όλο γκομενικά με προβληματίζει. Που είναι τα άρθρα για την γυναικεία χειραφέτηση, για τέχνη, για κουλτούρα για τη συμβολή των γυναικών? το 1850 στην Ιαπωνία οι γυναίκες ήταν οι μεγαλυτερες ποιήτριες… Θα ήθελα… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω δεν ενδιαφέρει κανεν@ το τι σας τραβάει και επίσης κανένας προβληματισμός/καμιά συζήτηση εδώ δεν γίνεται για δική σας ευχαρίστηση. Αν όπως λέτε ψάχνετε για ποίηση, άρθρα σχετικά με τέχνη , η σχετικά με τη γυναίκεια χειραφέτηση που σας ενδιαφέρει ( τάχα μου ) να μελετήσετε just google it.
Ο έρωτας και τα γκομενικα έχουν εμπνεύσει ανά τους αιώνες την λογοτεχνία , την ποίηση, την τέχνη γενικά. Ίσως είναι και η νούμερο ένα έμπνευση. Εσείς γιατί τον θεωρείτε επιφανειακό? Επίσης γιατί νιώθετε την ανάγκη να επισημάνετε πως πρέπει να είναι η σύγχρονη χειραφετημένη γυναίκα? Γιατί είναι απαραίτητο να μας ενημερώσετε για το είδος γυναικών που σας ενδιαφέρουν? Γιατι η σύγχρονη φεμινίστρια είναι αναγκαίο να πάρει την έγκριση του ανδρικού φύλου για μια ακόμη φορά? Γιατί θα πρέπει να συγκριθουμε με τις Γιαπωνέζες ποιήτριες για να σας κεντρισουμε το ενδιαφέρον? Μήπως ετεροκαθοροζομαστε από τις σχέσεις μαζι σας γιατι έχετε συνεχώς… Διαβάστε περισσότερα »
Κάνε την καρδιά σου πέτρα, να αντέξεις την πίκρα που σου δώσαμε με τα ανούσια ενδιαφέροντά μας. Εμείς θα ζήσουμε παντοτινά με τις τύψεις για την απογοήτευση που σου προκαλέσαμε, που δεν φανήκαμε αντάξιες της προσοχής σου και που σε αναγκάσαμε να σπαταλήσεις τον χρόνο σου, ώστε να μας το επισημάνεις. Κατανοώ πόσο βαρύ φορτίο πρέπει να είναι όλο αυτό για εσένα, και λυπάμαι πολύ που είσαι αναγκασμένος να συνυπάρχεις στον ίδιο πλανήτη με εμάς. Επίσης καταλαβαίνω πόσο δραστικά μειώνονται για εσένα οι υποψήφιες που να ανταποκρίνονται στο υψηλό επίπεδό σου, όσο εμείς συντηρούμε τέτοια κατωτερότητα. Λυπάμαι πολύ και πάλι… Διαβάστε περισσότερα »
Μμμμ, άψογα, τα πιάσαμε και σήμερα τα λεφτά μας 🤣 Λες και δεν υπάρχουν τόσοι άντρες που τα κάνουν όλα για να ανέβουν στα μάτια των γυναικών. Οι περισσότερες διαφημίσεις status αντρικών αντικειμένων έχουν μια γυναίκα στο φόντο. Αντιθέτως, στις διαφημίσεις που απευθύνονται σε γυναίκες, απουσιάζουν οι άντρες, αν έχεις παρατηρήσει…Λες και δεν ήταν αυτές οι κουβέντες σας κι εσάς των αντρών, από το δημοτικό (“μαλακα, με κοίταξε! Τι λες να θέλει;”) μέχρι σημερα. Λες και δεν τα συζητάς εσύ αυτά με τους φίλους σου (α ξέχασα, εσύ πας μόνο σε συμπόσια ποίησης και πίνεις νέκταρ από την κύλικα της… Διαβάστε περισσότερα »
Αν οι άνδρες ακουγατε τι έχουμε να πούμε, αντί να κάνετε gaslight, δεν θα σας ήταν τόσο μυστήριο η “γυναικεία” μας ψυχολογία.
Btw, το ξέρω οτι δεν είναι προφανές οτι οι γυναίκες είμαστε κι εμείς άνθρωποι αλλά όλοι άνδρες – γυναίκες μοιραζόμαστε τον ίδιο πολύπλοκο ψυχισμό.
Η ψυχολογία/ψυχιατρική ως επιστήμες,σε ολα τα φύλα αναφέρονται παντως.
Εχεις πέσα στην παγίδα που πέφτουν τόσες πολλές. Εσύ είσαι αυτή που για να αποδείξεις τον έρωτα σου πρέπει να δώσεις άπειρες ευκαιρίες, που αν δεν το κάνεις εσυ ήσουν λίγη, εσυ δεν αγάπησες αρκετά, εσυ εγκατέλειψες, εσυ δεν εκτίμησες, εσυ ακύρωσες. Πααααντα ΕΣΥ ενω αυτός… οκ το παλεύει μωρέ, αφου δεν φεύγει εχεις κι απαιτήσεις, ανυπόμονη γυναίκα! Κι αν σε κερατώνει, σε δέρνει, σου φέρετσι άσχημα, είσαι δειλή αν φύγεις, πιεστική αν ζητήσεις κατι. Ερωτευμένη ήσουν, με το μυαλό πουρέ διπλοπερασμένο απο τον μύλο. Ο πρώην μπορεί να περιμένει όσο θέλει, μπορεί να πάει να κλειστεί σε μοναστήρι αν… Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί κάνουμε το λάθος και θεοποιούμε ανθρώπους και μετά δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε με άλλους? “Το επίκεντρο του σύμπαντός μου”. Λυπάμαι αλλά δε μου κάθεται καλά αυτό. Παρακάτω,μόνη σου λες ότι χωρίζατε συνέχεια και τα ξαναφτιάχνατε. Ε,πόσο υγιής είναι μια τέτοια σχέση. Επίσης,φοβάσαι να ανοιχτείς συναισθηματικά στην καινούρια σου σχέση. Και που ξέρεις αν μαζί του τελικά εξελιχθεί σε κάτι ακόμη πιο όμορφο από το προηγούμενο? Αλλιώς αν νομίζεις ότι δεν προχωράει,κάνετε κουβέντα για να βρει και ο άνθρωπος που είσαι τώρα,το δρόμο του.
Αγαπητό @Κρίνο της Κοιλάδας, και σε μένα με τη σειρά μου ακούγεται προληματικό και παραληρηματικό το “ηταν το κέντρο του σύμπαντός μου” αλλά είναι κάτι που κι εγώ παλεύω πολύ να το αντιμετωπίσω και ας έχω και αλλα ενδιαφέροντα στο κέντρο του σύμπαντός μου και ας έχω και την εαυτή μου εκεί… είμαστε σαν μια καυτη μαζα που όταν λείπει το αρσενικό στοιχειο κάτι με τρώει, σαν να λείπει ενα βασικο στοιχειο μιας χημικής αντίδρασης. Δεν εχω καταληξει αν αν όντως μεσα μας υπαρχει μια χημεία της οποίας @ αλλ@ ειναι καταλυτικ@ συντελλεστ@ ή είμαστε υπο την τόσο συνεπή επιρροή… Διαβάστε περισσότερα »