_____________
Η ιστορία της Λενάκι όπως την ξεχώρισα σήμερα.
Γειά σου Ρένα! Παρακολουθώ πολύ καιρό τις απαντήσεις στις ιστορίες που σου στέλνουν και έχεις κερδίσει σίγουρα την εμπιστοσύνη μου και την εκτίμηση μου για αυτό και θα σου ζητήσω με βοηθήσεις με τον προβληματισμό μου (να επισημάνω πως είμαι 17 χρόνων κοπέλα).
Συνήθως όταν ένα άτομο, και ιδιαίτερα μια κοπέλα, με αντιπαθεί και προσπαθεί να με προσβάλλει, να με ειρωνευτει ή το οτιδήποτε το οποίο μπορεί να με θίγει, τότε τείνω να γίνομαι κάπως προσκολλημενη σε αυτο το άτομο. Πιο συγκεκριμένα, αν πχ κάποια μάθω ότι ζηλεύει εμένα, ή τη σχέση μου, αντί να το προσπεράσω θα προσπαθήσω να την κάνω να ζηλέψει ακόμη περισσότερο. Αν δω ότι δεν τα καταφέρνω, γίνομαι κάπως εμμονικη με αυτό το άτομο και προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν είναι καλύτερο από εμένα, ενώ δεν θα έπρεπε καν να μπαίνω στη διαδικασία της σύγκρισης.
Δεν ξέρω γιατί το κάνω ή πως να το αντιμετωπίσω, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να νοιώθω μια απειλή από μέρους τους. Θα αναμένω την απάντηση σου και σε ευχαριστώ πολύ!
ΑΠΟ ΤΗΝ – Λενάκι
____________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.
Λενάκι σε ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια, πολύ χαίρομαι που νιώθεις έτσι.
Είσαι λίγο ανταγωνιστική, μάλλον, καθώς νιώθεις ότι παίρνεις πόντους αν καταφέρεις να εντείνεις ένα ήδη παθολογικό συναίσθημα. Κατά κάποιο τρόπο αν σε φθονούν (η λίγη υγιής ζήλια με την έννοια του θαυμασμού, του “θέλω κι εγώ” είναι ανθρώπινη) θεωρείς ότι είναι πιστοποίηση ότι κάτι καλό κάνεις, οπότε ο περισσότερος φθόνος δρα ως ακόμη μεγαλύτερη πιστοποίηση ότι κάτι καλό κάνεις. Κράξεις θαυμάζεις ένα πράγμα; Περίπου έτσι. Ίσως το έχεις ακούσει να το λένε, “φέρεται έτσι επειδή ζηλεύει” και το έχεις ασπαστεί κι εσύ. Ίσως θέλεις να αποδείξεις ότι έχει άδικο που σε ειρωνεύεται και επιδίδεσαι σε έναν αγώνα “να του δείξεις εσύ” πόσο άδικο έχει.
Τώρα γιατί το κάνεις “ιδιαίτερα άμα είναι κοπέλα”, ε, δεν θέλει πολλή σκέψη γιατί ειδικά τότε. Επειδή μας μαθαίνουν να είμαστε ανταγωνιστικές μεταξύ μας στην πάλη στην αρένα για την προσοχή των αρσενικών, επειδή αλίμονό τους αν συνασπιστούμε κι έχουμε αλληληγγύη, θα καταρρεύσει όλο το πατριαρχικό οικοδόμημα!
Όχι ότι κι οι άντρες δεν είναι ανταγωνιστικοί μεταξύ τους, εκείνοι κι αν είναι, αλλά συχνά η κοινωνία τους ωθεί σε πράγματα όπου η όποια ανταγωνιστικότητα τους αποφέρει συγκεκριμένα κι απτά οφέλη: οικονομικά, κοινωνικά, επαγγελματικά, ακόμη κι αθλητικά. Εμάς μας βάζει να ξεκατινιζόμαστε για τρίχες. Ε όχι.
Κι έπειτα, άμα σε θίγουν ή σε ειρωνεύονται, δεν είναι ηρωϊκό κι υπεράνω να κάνεις πως δεν κατάλαβες. Ορισμένοι άνθρωποι παίρνουν μόνο από αυστηρή οριοθέτηση και αυστηρότητα, όχι με δήθεν ανωτερότητα και καρτερία για να διατηρήσουμε το προφίλ της “καθώς πρέπει δεσποινίδος”.
Με συνείδηση των παραπάνω, θα καταλαβάνεις και λογικά (επειδή διαισθητικά το’χεις καταλάβει, λέγοντας ότι δεν θα έπρεπε να μπαίνεις καν σε σύγκριση) ότι δεν κερδίζεις τίποτα από όλα αυτά. Χάνεις χρόνο κι ενέργεια αντιθέτως. Επικεντρώσου να ζεις την ζωή σου όμορφα, να πετυχαίνεις τους δικούς σου στόχους και κάθε αύριο να είσαι καλύτερη απ΄ ότι χθες. Κι όποιου δεν του αρέσει ξιδάκι. Μπορείς να το λες κιόλας.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Καλή μου, να σου πω κι εγώ στα σχεδόν 50. Σκέψου πως μπαίνεις σε μιά αντιπαράθεση για να αποδείξεις τί? Ενδεχόμενα κάτι για το οποίο νιώθεις ανασφάλεια. Αν ερχόταν να σε πεί κουφή θα ασθανόσουν θιγμένη και θα πήγαινες να αποδείξεις πως ακούς τέλεια? Ούτε είναι αφορμή για μάχη επικράτησης του ισχυρότερου. Πολλά άτομα θα προσπαθήσουν να σε μειώσουν με κάθε πιθανό τέχνασμα, εκεί είτε γράφεις στα παλαιότερα των υποδημάτων είτε βάζεις όρια στην συμπεριφορά. Πρόσεχε οχι απόδειξη πως δεν είσαι ελέφαντας, στην προσεγγιση. Επειδή όμως το δεύτερο είναι λίγο πιο περίπλοκο για την ώρα σου προτείνω το πρώτο. Χαμογέλα… Διαβάστε περισσότερα »