Η Ρένα απαντά: Σε ένα πολύ μικρό διάστημα με έκανε να νιώσω όσα δεν ένιωσα ποτέ με κανέναν.

Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο σύντομη μπορώ, παρόλα αυτά δεν ξέρω αν γίνεται. Είμαι 17 χρονών, τον Νοέμβριο ενηλικιώνομαι, δίνω πανελλήνιες φέτος. Δύσκολη χρονιά, πιεστική, με πολλά σκαμπανεβάσματα στην ψυχολογία, διαβάζω όσο μπορώ, προσπαθώντας να είμαι τις περισσότερες φορές εντάξει στις υποχρεώσεις μου παρόλα αυτά, δεν δίνω το 100% του εαυτού μου γιατί απλά δεν μπορώ. Ίσως είναι ο χαρακτήρας μου αυτός, δεν μπορώ να υπερβώ κάποια όρια, καθώς ξέρω ότι δεν αντέχω περισσότερο από αυτό που καταβάλλω. Αυτό ήταν μια εισαγωγή.

Αρχές Μαρτίου χώρισα από μια 8μηνη σχέση. Ήμασταν από τον Ιούλιο μαζί, 22 χρονών αυτός, ένας πάρα πολύ τοξικός άνθρωπος, χειριστικός, νευρικός, παθητικά ζηλιάρης, δεν με σεβόταν ποτέ, ήθελε να είμαστε μαζί 24/7 και να απομακρυνθώ από τις φίλες μου. Έβριζε τους καθηγητές μου, το σχολείο, το διάβασμα μου, τα πάντα. Δεν καταλάβαινε τίποτα, και τελικά ενώ ήμασταν μαζί άρχισε να μιλάει με άλλη ερωτικά και κανόνιζαν να βρεθούν, μου το είπε και χωρίσαμε. Με έκανε μπλοκ, φραγή, δεν επικοινώνησα ποτέ ξανά μαζί του από τότε, έχει περάσει λίγο περισσότερο από ένας μήνας. Έκλαψα τις 2 πρώτες μέρες. Την 2η ημέρα γύρισα το βράδυ στο σπίτι από το μάθημα, έχοντας συνειδητοποιήσει πως χώρισα οριστικά, μπήκα στο μπάνιο κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη, και άφησα τα δάκρυα μου να κυλήσουν με τόσο πόνο, βλέποντας τη μάσκαρα να μουντζουρώνει τα ζεστά μου μάγουλα. Μέχρι την 4η ημέρα το ξεπερνούσα και εν τέλει κατάλαβα πόσο τον έχω σιχαθεί και απορούσα φανερά πως δέχτηκα να είμαι με έναν άνθρωπο ενώ δεν τον ερωτεύτηκα ποτέ στην πραγματικότητα και να μου φέρεται έτσι χωρίς να τον έχω σουτάρει με το που εμφάνισε τις παραπάνω συμπεριφορές. Ίσως ανάγκη για επιβεβαίωση, ανασφάλειες κλπ με οδήγησαν εκεί.

Μια εβδομάδα μετά τον χωρισμό, άρχισα να μιλάω με κάποιον 27 χρονών, βγήκαμε 2 φορές έγινε ότι έγινε μεταξύ μας και τελείωσε εκεί καθώς δεν μου απάντησε ποτέ στο τελευταίο μήνυμα που του έστειλα. Πριν τελειώσει με αυτόν, μου έστειλε κάποιος. Μιλούσα μαζί του για κάποιες μέρες και μετά βγήκαμε. Αυτός ο άνθρωπος είναι ο λόγος που γράφω εδώ σήμερα.

Γνωριστήκαμε, και αν και μέσα σε ένα πολύ μικρό διάστημα δύο εβδομάδων με έκανε να νιώσω όσα δεν ένιωσα ποτέ με κανέναν. Η αγκαλιά του, το φιλί του, η ηρεμία και η αποφόρτιση που μου προσέφερε σε αυτές τις δύσκολες μέρες πίεσης λόγω του διαβάσματος. Είναι 24 χρονών, με μια όμορφη ψυχή, καλός, όμως με προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας σύγχρονος άνθρωπος που ζει στην Ελλάδα και μόλις έχει σπουδάσει. Δεν είχε ηρεμία μέσα του, αντίθετα είχε μεγάλη πίεση και δεν γινόταν να συνεχίσουμε άλλο καθώς δεν μπορούσε να ανοιχτεί ούτε να δεθεί συναισθηματικά με μια κοπέλα. Μαλώσαμε και αποφασίσαμε συνειδητά να το λήξουμε.

Πριν λίγες ώρες τον συνάντησα για να τον χαιρετήσω και να του ευχηθώ να βρει αυτό που ψάχνει. Μου είπε πως δεν είναι αυτό που ψάχνω, δεν είναι έτοιμος για σχέση καθώς έχει πολλά προβλήματα και δεν θέλει περισσότερα. Άρχισα να κλαίω γιατί συνειδητοποίησα πόσο θα μου λείψει αυτός ο άνθρωπος. Μέσα σε 2 εβδομάδες μου έδωσε συμβουλές και μου έμαθε πράγματα. Μου είπε πως θέλει να έχουμε επικοινωνία και να μιλάμε γενικά. Νιώθω διαλυμένη. Δεν περίμενα να τελειώσει τόσο νωρίς. Ίσως αν δεν είχε προηγηθεί ο τσακωμός να μην γινόταν αυτό. Γύρισα σπίτι, έχοντας μελανιάσει σε ολόκληρο το πρόσωπο μου από την πίεση να κρατήσω το κλάμα, καθώς στο σπίτι με περίμεναν η νονά μου με τον νονό μου που ήρθαν για το Πάσχα. Έπαιξα θέατρο, ότι είμαι καλά, χαρούμενη τους χαιρέτησα, και ανέβηκα στο μπάνιο.

Μπήκα μέσα, κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και αντίκρισα την ίδια εικόνα με τις αρχές του Μαρτίου. Εμένα με δάκρυα στα μάτια, να υποφέρω πάλι για κάποιον. Διαφορετική στιγμή, επαναλαμβανόμενη για 2η φορά μέσα σε λίγο περισσότερο από έναν μήνα, κλαίγοντας για τον ίδιο λόγο αλλά για διαφορετικό άνθρωπο. Με μια ακόμη διαφορά. Τον Μάρτιο έκλαιγα στο μπάνιο φορώντας στο χέρι μου το κομποσκοίνι που μου έκανε δώρο το τότε αγόρι μου. Σήμερα έκλαιγα στο μπάνιο φορώντας στο χέρι μου, το κομποσκοίνι που μου έδωσε αυτός πριν λίγες ώρες για να τον θυμάμαι. Δεν ξέρω αν τον ερωτεύτηκα. Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι πως δεν έχω κοιτάξει ούτε με έχει κοιτάξει άλλος άνθρωπος στα μάτια έτσι. Δεν έχω νιώσει στην αγκαλιά κανενός την ηρεμία που ένιωσα στη δική του.

Παρόλα αυτά, πήρα μια απόφαση. Ίσως είναι καλό να κλειστώ στον εαυτό μου. Να με βρω γιατί με έχασα αυτά τα δύο χρόνια. Δεν θέλω να ξανά περάσω τα ίδια. Ίσως είναι καλύτερα αν με προσεγγίσει κανείς τουλάχιστον για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα να μην ανταποκριθώ ούτε στο ελάχιστο. Το μόνο που θέλω είναι την αγάπη, το ενδιαφέρον και την προσοχή κάποιου. Τίποτα άλλο. Όταν και αν ποτέ έρθει αυτός ο άνθρωπος ίσως το καταλάβω.

Είμαι ένας άνθρωπος τρομερά καλόψυχος, με μια καρδιά τεράστια γεμάτη από αγάπη αλλά και πολύ πόνο. Αλλά η καρδιά μου έχει ένα ελάττωμα. Πληγώνεται εύκολα. Θα προσπαθήσω αυτό το καλοκαίρι να μαζέψω τα κομμάτια μου, καθώς κανένας δεν αξίζει την αγάπη που θέλω να προσφέρω. Ευχαριστώ για την κατανόηση, και όποιον αφιέρωσε το χρόνο του για να το διαβάσει. Το εκτιμώ αληθινά.

ΑΠΟ ΤΗΝ – Πληγωμένη.

__________________

Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.

ΠΛηγωμένη, ένας τρόπος να αποφεύγεις τις κακοτοπιές είναι να αποφεύγεις οπωσδήποτε τα αγόρια που προσφέρουν κομποσχοίνια. Είδες τι έγινε.Το δις εξαμαρτείν ουκ κοριτσιού σοφού.

Χωρίς πλάκα όμως τώρα, να με ‘σχωράς, εύχομαι να πέρασες στην σχολή που σε ενδιέφερε ή σε κάποια σχολή που μπορεί να σε ενδιαφέρει, να σου ευχηθώ καλές σπουδές και θα δεις που ο κόσμος ξεχύνεται μπροστά σου από δω και πέρα, γεμάτος καλές, μέτριες και (ελάχιστες ελπίζω) άσχημες εμπειρίες. Είναι όλα μέρος της ενηλικίωσης! Κοιτώντας πίσω θα το καταλάβεις κι εσύ. Καλά έκανες και χώρισες με το πρώτο σου αγόρι, φαινόταν αδιέξοδη σχέση. Για το δεύτερο…δύο βδομάδες ήταν αυτές, δεν ταιριάξατε, θα το έλεγα ένα απλό φλερτ. Προς το παρόν η δραματοποίηση δίνει νόημα και σχήμα στα όνειρά σου. Καλή σου συνέχεια κορίτσι μου, καλό καλοκαίρι!