Το κακοποιητικό οικογενειακό παρελθόν είναι τραύμα κι έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί.
_________
Η ιστορία της Μια Μελλλοντική Μαμά όπως την ξεχώρισα σήμερα
Γεια σας
Πως μπορεί κάποια που μεγάλωσε σε μια κακοποιητική οικογένεια να καταφέρει να μην μεταδώσει όλα αυτά τα θέματα στο μελλοντικό παιδί της; Δηλαδή, αν οι γονείς την, την έλεγχαν και ήταν μονίμως σε ανασφάλεια και έφθασε στο σημείο να μην τους λέει τίποτα, πως μπορεί να έχει ένα ελεύθερο παιδί, με φίλους διότι εκείνη δεν είχε κοινωνικοποιηθεί μικρή κτλ. Μια μάνα που δεν θέλει το παιδί της να είναι προσκολλημένο πάνω της.
ΑΠΟ ΤΗΝ – Μια μελλοντική μαμά
___________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση
Αγαπητή μέλλουσα μαμά, η οικογενειακή σου κατάσταση αποτελεί ένα είδους τραύμα. Αν είναι έλεγχος υπερπροστασίας ή έλεγχος εξουσίας μικρή σημασία έχει στο αποτέλεσμα. Δεν υπήρχε εμπιστοσύνη μεταξύ σας κι αυτό είναι το κομβικό σημείο.
Τα παιδιά των ελεγκτικών γονιών μαθαίνουν από μικρά να κρύβουν την αλήθεια ή και να λένε ψέματα. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει κι έχει σημασία να επισημανθεί, καθώς τείνει να δημιουργεί έλλειψη εμπιστοσύνης και στα δικά τους παιδιά όταν θα κάνουν: δυσπιστούν.
Το πρώτο βήμα το έχεις κάνει. Είναι η αναγνώριση του τραύματος, καθώς κι η επιθυμία διαρραγής του φαύλου κύκλου.
Αυτό που πρέπει να κάνεις από δω και μπρος είναι να σπάσεις τις συνάψεις, τα μονοπάτια σκέψης, είτε με ψυχοθεραπεία, είτε με διάβασμα, είτε και με τα δύο. Και βέβαια να ακούσεις πραγματικά το παιδί σου όταν εκείνο έρθει. Θα σε καθοδηγήσει το ίδιο, μας μιλάνε με χίλιους τρόπους, εμείς είναι που δεν τα ακούμε. Θα δεις. Θα το εμπιστευτείς επειδή τα παιδιά είναι υπέροχα.
Και με τον αγώνα αυτόν θα κλείσει και το δικό σου τραύμα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Με χρόνια ψυχοθεραπεία πριν κανει παιδί.
Γενικώς πριν πάρετε την απόφαση να τεκνοποιησετε ,σιγουρευτείτε ότι δεν θα μεταδώσετε στα παιδιά σας τραύματα του παρελθόντος.
Πρώτα διορθώνουμε τα προβλήματα μιας οικοδομής και μετά ρίχνουμε και άλλο όροφο από πάνω.
Εννοείται ότι η ψυχοθεραπεία πρέπει να συνεχίζεται και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και όλα τα χρόνια της ζωής του παιδιού .
Με θεραπεία όπως σου γράφει η Ρένα. Προέρχομαι κι εγώ από μια συντηρητική οικογένεια που είχε συγκεκριμένα στάνταρ κι όπως λέει η Ρένα από μικρή τους έκρυβα αρκετά πράγματα για να μην χαλάσω την εικόνα της υποδειγματικής κόρης. Δεν με έλεγχαν αλλά επειδή εγώ τους παρουσίαζα την εικόνα που ήθελαν και που δεν ήταν 100% πραγματική. Οταν γέννησα την κόρη μου δεν ήθελα να βιώσει το ίδιο. Εβλεπα όμως κάποια στοιχεία της δικής μου μητέρας στον τρόπο που της συμπεριφερόμουν οπότε ξεκίνησα άμεσα θεραπεία. Εχω αναγνωρίσει πολλές τοξικές συπεριφορές από μέρους της μητέρας μου που τις έκανε από αγάπη και… Διαβάστε περισσότερα »
Ωχ Εθιξες τώρα ένα θέμα που με πονάει πολύ. Πώς να μη μεταφέρουμε τα δικά μας τραύματα στα παιδιά μας. Δύσκολο , το ομολογώ ( εγώ έχω βασανιστεί πάρα πολύ) όχι όμως ακατόρθωτο . Το βασικό είναι να επουλωθούν τα τραύματα για εμάς πρώτα ή αν αυτό δε γίνει ( κάποια είναι τπολυ βαθιά) να αναγνωρίζουμε ποτε τα αγγίζουμε. Η δική μου φάση ήταν βέβαια εντελώς αντίθετη. Είχα πολύ αδιαφορία από το σπίτι και έμπλεκα σε καταστάσεις , ίσως και για να κεντρισω λίγο το ενδιαφέρον. Μερικές από αυτές ήταν ιδιαίτερα άσχημες. Από όλα αυτό , αποκτησα μια καταπληκτική ικανότητα… Διαβάστε περισσότερα »
Πέραν απ’ την προσωπική σου προσπάθεια, η λιονταρίτσα πώς συμβάλλει στο να μην σε πάρει το κύμα;
Η τζουτζουκα εννοείς??? Αυτή είναι το πιο ζεν ατομακι που έχω γνωρίσει. Άσε που με έχει απομυθοποιήσει από τα 10 της. Αν εννοείς το alter ego μου τη Lioness αυτή δηλαδή που σχολιάζει εδώ μέσα …. Είναι αυτή που με αλυσοδενει γιατί έχει ισχυρή άποψη και τείνει να κυριαρχεί . Έχω την εντύπωση ότι από τότε που σχολιάζω εδώ , έχω γίνει καλύτερη μαμά. Προσπαθώ να κρατήσω μια συνέπεια μεταξύ λογων και πράξεων. Πολλές φορές έχω σκεφτεί ” αχ μωρέ τι πας να κάνεις τώρα … Γενεές 14 θα σε είχε περάσει η Lioness ” . Είμαι ολίγον για το… Διαβάστε περισσότερα »
Στην τζουτζουκα αναφερομουν, αλλά παρά πολύ ενδιαφέρουσα και η οπτική του alter ego.
Κι εγώ το χω σκεφτεί αυτό που λες και δεν είμαι τρελή (τσεκαρισμενο από ψυχίατρο και ψυχολόγο), όσο κι αν το χω πιστέψει ανά φάσεις ότι είμαι για τα παλιοσίδερα.
Αν δεν πρόκειται για μονογονεϊκή οικογένεια, εκτός της θεραπείας προτείνω να μοιραστείς τις ανησυχίες και με τον έταιρο γονιό. Εάν δεν έχει τέτοια τραύματα, πιθανώς να μπορεί να σε βοηθήσει να γίνεις ο γονιός που θέλεις να είσαι δρώντας ισορροπιστικά. Θα είναι μεγάλη βοήθεια για σένα και ενισχύει τη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ σας.
Κι εμένα η μητέρα μου μεγάλωσε σ ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον. Μεγάλωσε με περιορισμένους πόρους, με τον φόβο και το ξύλο ενός πολύ βίαιου πατέρα, με την έλλειψη υποστήριξης από μια αδύναμη μάνα και με μπόλικη επιβεβλημενη ενοχή να μην χαίρεται τίποτα γιατί ο αδερφός της ήταν κατάκοιτος από εκ γενετής αρρώστια. Σωστό λαχείο σαν να λέμε. Ως μητέρα, έκανε πολλές υπερβάσεις. Ήθελε πολύ να κάνει παιδί και ήθελε πολύ να ξεπεράσει αυτά που είχε ζήσει εκείνη ως παιδί, για χάρη μου. Και το πρόβλημα εκεί έσκασε, στο για χάρη μου. Εκεί γύρω στα 12 μου, αναδύθηκαν διάφορα που όσο… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ που μεγάλωσα σε κακοποιητικο περιβάλλον και ειδικά με μια σούπερ τοξική μάνα, μου βγήκε ως αντίδραση στη ζωή μου κι έγινα το ακριβώς αντίθετο της, και κάνω αυτά που δεν θα έκανε ποτέ εκείνη. Δεν το προσπάθησα, βγήκε από μόνο του ως μηχανισμός άμυνας ίσως. Αυτό βέβαια ποικίλει ανάλογα το άτομο. Και στα παιδιά μου συμπεριφέρομαι αντίθετα απ’ότι βίωσα στην οικογένεια μου, με πρώτο και καλύτερο να τα θεωρώ φιλαράκια μου κι όχι όντα που μου ανήκουν και πρέπει να κάνουν ο,τι λέω.
Και εγώ όταν αποκτήσω παιδιά το ίδιο άγχος έχω. Υποθέτω με πολλή ψυχοθεραπεία και οικογενειακή συμβουλεύτικη