Το να ανεξαρτοποιηθώ από τους γονείς εξαρτάται από μένα ή τους γονείς; Να πώς μπαίνουμε σε φτιαχτά διλήμματα.
_____________
Η ιστορία της Ηλιάνας όπως την ξεχώρισα σήμερα.
Αγαπητή Ρένα,
διανύω πια τα μέσα της δεκαετίας των 20 και αυτό που έχω παρατηρήσει είναι πως δυσκολεύομαι αρκετά στην ανεξαρτητοποίησή μου από τους δικούς μου. Πρόσφατα ολοκλήρωσα έναν μεγάλο κύκλο σπουδών, έχω κάνει κατά καιρούς κάποιες δουλειές του ποδαριού που απλά ήταν σα χαρτζηλίκι περισσότερο παρά σαν κάλυψη βασικών εξόδων, έχω μείνει και μόνη μου, αλλά με τη στήριξη των δικών μου στα φοιτητικά χρόνια, αλλά πλέον έχω αρκετό διάστημα στο πατρικό.
Έχω κάνει κατά καιρούς προσπάθειες να βρω μια δουλειά πάνω στο αντικείμενο μου, έχω κάνει και έρευνα για σπίτι, αλλά τελικά όλα μένουν σε θεωρητικό επίπεδο και επιστρέφω στην βόλεψη του σπιτιού των δικών μου.
Νιώθω πως και εκείνοι δε συνέβαλαν πολύ στο να με σπρώξουν στην ανεξαρτητοποίηση – χωρίς να θέλω να τους κατηγορήσω γιατί με έχουν στηρίξει οικονομικά σε ότι έχω κάνει – και το λέω αυτό γιατί παλιότερα κιόλας περνούσαμε αρκετό χρόνο παρέα.
Ποια είναι τα βήματα για να σταθώ στις δικές μου δυνάμεις και τα πόδια μου? Θα εκτιμούσα τις απόψεις σας.
ΑΠΟ ΤΗΝ – ηλιάνα
________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.
Φίλη Ηλιάνα, οι γονείς σου είναι μάλλον υπερπροστατευτικοί, όπως πολλοί Έλληνες γονείς. Κι αν δεν έχεις κάνει ως τώρα την “επανάστασή” σου, κινδυνεύεις να μην την κάνεις ποτέ.
Ένας λόγος που δεν σε διώχνουν από το πατρικό, θα ρισκάρω να πω ότι είναι άσχετος με σένα και τη σχέση τους μαζί σου. Αφορά τους ίδιους. Πώς εννοιοδοτούν την ύπαρξή τους; Αν αυτό είναι πρωτίστως ως γονείς, φασκελωκουκούλωσ’τα. Θα αργήσεις ακόμα και να βρεις μόνιμη σχέση για συγκατοίκηση, γάμο, οτιδήποτε. Γιατί φοβούνται το σύνδρομο άδειας φωλιάς. Ποιοί είναι αν δεν είναι πρωτίστως γονείς; (Αν κάθε ένας που σε πλησιάζει δεν είναι αρκετά καλός, αυτό ίσως να γίνει καμπανάκι).
Εσύ βεβαίως δεν έχεις έρθει στον κόσμο για να γεμίσεις τα υπαρξιακά κενά κανενός. Κι αν έχετε καλές σχέσεις, τόσο το καλύτερο για να εξηγήσεις ότι χρειάζεσαι μια αυτόνομη ύπαρξη.
Το πρακτικό μέρος του πώς θα το επιτύχεις δεν θα σου αρέσει. Οι καιροί έχουν αλλάξει. Οι εποχές δυσκολέψαν σε σχέση με εκείνη των γονιών σου. Θα πρέπει να μην περιμένεις να βρεις δουλειά στο αντικείμενό σου για να φύγεις, καθώς είναι μια πιθανότητα να μην βρεις ποτέ. Τι θα κάνεις τότε; Θα γεράσεις μέσα στο παιδικό δωμάτιο; Φαίνεσσι να μην το θέλεις, εξ ου και το ύφος μου.
Θα δικτυωθείς σε ομάδες ιδίων επαγγελματιών, θα ψάξεις θέσεις και συνοδοιπόρους σε γκρουπς στα σόσιαλ και στο LinkedIn, θα κάνεις διάφορες δουλειές για μετρητά, θα βρεις κάποιο/α συγκάτοικο, θα πειραματιστείς και σε όλο αυτό θα δυσκολευτείς οπωσδήποτε. Έτσι είναι η ενηλικίωση. Έτσι είναι η ελευθερία. Με την παντόφλα κανείς ποτέ δεν απελευθερώθηκε από τίποτα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πέρα από την απροθυμία της θεματοθέτριας να αφήσει τη βολή του σπιτιού της και ίσως την υπερπροστατευτικότητα των δικών της, θα ήθελα να σχολιάσω ότι δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά πλέον στην Ελλάδα. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις συγκάτοικο (το είχα επιχειρήσει πέρυσι στον τόπο που εργαζόμουν-προσωπικά είχε και πολύ άσχημη εμπειρία-ύστερα από πολύ ψάξιμο, βρήκα άτομο για συγκατοίκησηπου κλείσαμε ραντεβού και δεν εμφανίστηκε ποτέ και έπειτα δεν απάντησε καν στο μήνυμα που έστειλα). Ακόμη κι αν βρεις τα νοίκια είναι απλησίαστα για τον μέσο μισθό-ειδικά αν μιλάμε για μια generic θέση και μάλιστα entry level. Θα πω… Διαβάστε περισσότερα »
Η ζωη στην Ελλαδα ειναι πολυ δυσκολοτερη απο τη μεση Ευρωπαϊκη χώρα. Σε αλλες ευωρώαΐκες φτωχες χωρες τουλαχιστον ο κοσμος δεν μένει στο δρομο. Εδω ολα ειναι δυσκολα. Το ψωμι βγαινει πολυ σκληρα. Με απληρωτες υπερωρίες, με εκμεταλλευση και καψόνια και πόλεμο στη δουλειά. Με γειτονες μη -συνεργασιμους που σου βγαζουν τον αδοξαστο. Με το στριμωξιδι στα ΜΜΜ γιατι η αποκτηση αυτοκινητου ειναι ονειρο απατηλο, ενω κάποτε αυτονόητο. Ολα σκληρα. Ακομα και οι αντρες εδω ολο βαριουνται. Δεν εχουν αυτη τη ζέση, τον ενθουσιασμό να γνωρισουν κοπελα. μονο το σεξ τους ενδιαφερει. Φλερτ ανυπαρκτη εννοια συην ελλαδα. Νιατα πεταμενα. Ολα… Διαβάστε περισσότερα »
Συγγνωμη βρε Ρενα μου, πώς προτεινεις ετσι ελαφρα τη καρδια να βρει συγκατοικο η κοπελα???
Στην Ελλαδα ειμαστε. οχι στη Νεα Υορκη. Εσυ θα εμπιστευοσουν συγκατοικο?? Θα μπορει ανα πασα στιγμη να γινει Λούης, να βαρεσει κανόνι οπως θες πεσ’ το και να φυγει αφου σε φεσωσει και σε αναγκασει να τα πληρωσεις ολα εσυ.
Μεγαλος πονοκεφαλος ο συτγκατοικος. Καλυτερα αστεγη!!!
Σίγουρα οι γονείς σου είναι υπερπροστατευτικοι,αλλά και σένα δεν σε βλέπω να καίγεσαι να ανεξαρτητοποιηση. Μέχρι τώρα έχεις κάνει μόνο δουλειές του ποδαριου για χαρτζιλίκι. Σταθερή δουλειά, σχετική η όχι με το αντικειμενο σου δεν ψάχνεις,σπιτι δεν ψάχνεις και γενικώς φαίνεται να έχεις βολευτεί σε ενα περιβάλλον που είναι όλα πληρωμένα,υπάρχει ζεστό φαι να σε περιμένει και σιδερωμένα ρουχαλάκια. Μην περιμένεις ότι τα πράγματα θα είναι εύκολα,δύσκολα θα είναι,αν φύγεις. Και πολλές ώρες θα δουλεύεις να τα βγάλεις πέρα,και φαγητό δεν θα έχεις έτοιμο,και όλα στη πλατη σου θα είναι. Θέλει αρετή και τόλμη, η ελευθερία. Αλλά είναι κάτι ανεκτιμητο,… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ αυτή η ανεξαρτητοποίηση…. Αρχικά πρέπει να συμφωνήσουμε άπαντες ότι στην Ελλάδα τίποτα δεν βοηθάει τους νέους να σταθούν στα πόδια τους. Ανεργία, ενοίκια στα ύψη, θέρμανση απλησίαστη για πολύ κόσμο, τρόφιμα με τιμές στα ύψη, πανάκριβο ηλεκτρικό ρεύμα… Το να προτείνουμε ελαφρά τη καρδία “βρες μια δουλειά και πιάσε ένα σπίτι” είναι σαν να κοροϊδεύουμε τους νέους. Όσο για τη συγκατοίκηση, ας είμαστε ειλικρινείς πια, δεν είναι κομμάτι της κουλτούρας μας. Ακούμε περισσότερες ιστορίες με φιλίες που διαλύθηκαν, παρά για πετυχημένες συγκατοικήσεις, πόσο μάλλον με τον κάθε τυχαίο. Το βάρος λοιπόν πρέπει να πέσει σε εμάς, τους νέους γονείς.… Διαβάστε περισσότερα »
Πάση θυσία δηλαδή να παραμείνουν στο σπίτι, ακόμα και χωρίς προνόμια ως απλοί συγκάτοικοι; Επειδή οπουδήποτε αλλού θα συναντήσουν το χάος;
Εγω τρομαζω βρε παιδια
(μενω ακομα με γονεις στα 30+ μου..!!!!)
Τι σε τρομάζει περισσότερο;
Εχω μακρινη συγγενη μου που ειναι κοντα 50, δικηγόρος πραμα μορφωμενη γυναικα.. και.. την κανουν ο,τι θελουν οι γονεις της ετων 90 παρακαλω.
Η αδελφη της εφυγε παντρευτηκε γλιτωσε. Αυτη παραμενει στην ποδια της μαμας και τον ομφαλιο λώρο δεν το εκοψε ποτέ της. Εναι θλιβερο να οριζουν τη ζωη σου τυχαια ατομα.
Γιατι οι γονεις τυχαιοι ειναι. Και απο μια ηλικια και μετα δεν σωζεται τιποτα. Τετοιοι γονεις εχουν καταστρεψει πολυ κοσμο.
Χαμενες ζωές ποσο κριμα.
Κοιτα να φυγεις μη γινεις σαν αυτη. Δουλεια του ποδαριου μια χαρα. Με ενοχλει ο όρος. Δηλαδη πρεπει να ειμαστε ολοι με περγαμηνές??
Αγαπητή φίλη έχεις σκεφτεί τη λύση του να αναζητήσεις εργασία στο εξωτερικό? Όντας παιδί της κρίσης που τελείωσα το βασικό κύκλο σπουδών μου το 2012 και έχοντας γονείς περίπου σαν τους δικούς σου το εξωτερικό για εμένα ήταν η καλύτερη λύση. Μεταναστευσα στη Σκανδιναβία, δεν το μετάνιωσα ούτε 1 στιγμή. Πέρασα δύσκολα εδώ στην αρχή έμεινα με μουρλους συγκατοίκους, σε υπόγειο κλπ. Όπως είπαν και οι άλλοι η ελευθερία δεν είναι εύκολη αλλά το αίσθημα τελικά της ενηλικίωσης είναι κάτι ανεπανάληπτο. Πέρασα και περνάω πολύ ωραία στη Σκανδιναβία, έκανα φίλους από όλο τον κόσμο Έλληνες και ξένους και τελικά γνώρισα… Διαβάστε περισσότερα »
Ήρθε η στιγμή να περάσεις από την θεωρία στην πράξη. Τι εννοώ με αυτό, εννοώ να φτιάξεις πρώτα απ’ όλα ένα καλό βιογραφικό, να αρχίσεις να ψάχνεις πάλι για δουλειά ακόμα και να μην είναι στο αντικείμενό σου, απλά για να ξεκινήσεις από κάπου και να εξελιχθείς αργότερα, έπειτα να ψάξεις για σπίτι, να δεις τιμές ενοικίων, να δεις τι σε συμφέρει, αν χρειαστεί βρες και συγκάτοικο ώστε να μοιράζεστε τα έξοδα. Μπορεί τώρα να σου φαίνεται δύσκολο όμως είναι ένα βήμα που πρέπει να κάνεις, πρέπει να βγεις έξω στον κόσμο, να ανοίξεις τα φτερά σου και να χαράξεις… Διαβάστε περισσότερα »
Δυστυχως τα ενοικια για τρώγλες στην Αθήνα ειναι σαν ταινια τρόμου.
Η κοπελα θα αποκαρδιωθει. Δεν ξερω μακαρι να μπορουσα να βοηθησω με συμβουλη για σπιτι αλλα η κατασταση ειναι απελπιστικη.
Οι περισσοτεροι δεν καταλαβαινετε.
Ξεκίνα να ψάχνεις δουλειά και σπίτι χθες! Εχεις βολευτεί στο πατρικό σου και οι γονείς σου δεν θέλουν άδεια φωλιά. Ξεκίνα να ψάχνεις δουλειά στο αντικείμενό σου αλλά θέσε κάποιο χρονικό όριο. Αν πχ σε χ μήνες δεν βρεις δουλειά θα ξεκινήσεις να ψάχνεις κάτι άσχετο για να βιοποριστείς. Φτιάξε το βιογραφικό σου, μπες σε site εύρεσης εργασίας, κάνε και λίγο networking μέσω του πανεπιστημίου σου αν υπαρχει η δυνατότητα και ξεκίνα το ψάξιμο. Αν δεν βρεις ψάξε κάτι άλλο και συνεχίζεις το ψάξιμο για κάτι στο αντικείμενό σου παράλληλα. Αν θες να μείνεις μόνη σου, όταν έχεις κάποια λεφτά… Διαβάστε περισσότερα »
Γενικά με ενοχλεί να ακούω από 25 χρόνους ότι δεν δουλεύουν γιατί δεν βρίσκουν δουλειά στο αντικείμενο τους.Αν θες να δουλέψεις βρες κάτι άλλο,όχι ότι είναι εύκολο αλλά είναι μια αρχή.Δεν λέω να μην συνεχίσεις να ψάχνεις δουλειά στο αντικείμενο σου, φυσικά και να συνεχίσεις,αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσεις.Ολα τα άλλα είναι πολυτέλεια που αν δεν είσαι προνομιούχος δεν την έχεις.Και μην απορρίπτεις έτσι εύκολα τις δουλειές του ποδαριού γιατί και αυτές χρειάζονται για να μπορεί να λειτουργεί η κοινωνία…δεν δουλεύουμε όλοι στο αντικείμενο που σπουδάσαμε αλλά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πήγαμε μπροστά