in

Η Ρένα απαντά: Είναι οι φίλοι που μας νοιάζονται μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού;

Γιατί όσο μεγαλώνω παρατηρώ διάφορα πράγματα στις φιλικές σχέσεις τα οποία μπορεί να μην είναι τόσο αγνά, συμφέρον, ζήλια, κουτσομπολιό και διάφορα άλλα.

Γιατί όσο μεγαλώνω παρατηρώ διάφορα πράγματα στις φιλικές σχέσεις τα οποία μπορεί να μην είναι τόσο αγνά, συμφέρον, ζήλια, κουτσομπολιό και διάφορα άλλα. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

friendship

Το να είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού οι φίλοι το λες και μια χαρά.

_______________

Η ιστορία της Φαίη όπως την ξεχώρισα σήμερα.

Αγαπητή Ρένα και σχολιαστές,
Υπάρχει πραγματική φιλία; Την έχετε βρει εσείς; Γιατί όσο μεγαλώνω παρατηρώ διάφορα πράγματα στις φιλικές σχέσεις τα οποία μπορεί να μην είναι τόσο αγνά, συμφέρον, ζήλια, κοτσομπολιό και διάφορα άλλα. Είναι τελικά οι πραγματικοί φίλοι που μας νοιάζονται μετρημένοι στα δάχτυλα;

ΑΠΟ ΤΗΝ – φαιη

_______________

Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.

Πρέπει να διαχωρίσουμε την φιλία από την παρέα. Όσο είμαστε μικροί, σε σχολικές ηλικίες, μπορούμε να δομήσουμε παρέες και ενδεχομένως φιλίες επειδή κινούμαστε σε ένα περιορισμένο κύκλο που πέφτουμε πάνω στα ίδια πρόσωπα πάνω κάτω ξανά και ξανά.

Μπορεί στο στάδιο αυτό, λόγω των κοινών εμπειριών, να δωθεί έναυσμα για σφυρηλάτηση μιας δυνατής φιλίας που θα κρατήσει, αλλά συνήθως δεν γίνεται. Ο λόγος που δεν γίνεται είναι επειδή στο γυμνάσιο και λύκειο είμαστε ακόμη υπό διαμόρφωση. Δεν έχουμε ακόμη βγει από τη φούσκα μας να αντιμετωπίσουμε προβλήματα της ενήλικης ζωής. Τα οικογενειακά προβλήματα, πάλι, δεν τα μοιραζόμαστε τόσο εύκολα με τις νεανικές παρέες, ιδιαίτερα επειδή δεν μπορούν να μας βοηθήσουν.

Όσο μεγαλώνουμε οι φιλίες έχουν πιο έντονο υπόβαθρο ύπαρξης, “κολλάμε” επειδή επιλέγουμε να κολλήσουμε, δεν αποτελούν λύση ανάγκης πια για παρέα και κοινωνικοποίηση όπως στο σχολείο. Η επιλεκτικότητα αυτή μοιραία τις περιορίζει. Αυτό παρατηρώ.

Μια μεγάλη “κοιλιά” γίνεται στον αριθμό των φίλων άπαξ και δημιουργηθεί οικογένεια και μόνιμες σχέσεις, καθώς οι ανάγκες κι ο χρόνος (και το διαθέσιμο εισόδημα) διαφοροποιούνται. Οι δυνατές φιλίες αυτό το εμπόδιο το ξεπερνούν, οι άλλες βυθίζονται στο κουτσομπολιό, την παθητικοεπιθετικότητα, τους εγωϊσμούς… Τις φιλίες τις συνάπτουν άνθρωποι, με ανθρώπινα ελαττώματα, και τα ελαττώματα βγαίνουν σε φάσεις όπου υπάρχει ζόρι και δοκιμασία. Είναι κάπως σαν τεστ, λοιπόν.

Είναι γεγονός πως με το πέρας των χρόνων οι φιλίες βαίνουν μειούμενες, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να σε απασχολεί. Δεν μετράει η ποσότητα, αλλά η ποιότητα. Αν τώρα σε απασχολεί η κοινωνικοποίηση γενικότερα, αυτό είναι άλλο.

 

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

1 Comment
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Πούρο
Πούρο
1 χρόνος πριν

Ειμαι 38 ετων. Εχω 2 ατομα στη ζωη μου που μπορω να αποκαλω φιλες πλεον, και αν με ρωτησεις θα εβαζα και το χερι μου στη φωτια. Με τη μια ειμαστε μαζι απτο νηπιο, και με την αλλη απτο γυμνασιο. Δεν ηταν παντα ροδινα τα πραγματα, και η φιλια μας εχει περασει απο 40 κυματα. Στην πορεια καναμε και αλλες γνωριμιες, καποιες απο αυτες αποκαλεσαμε και “αδερφια” “κολλητες” κλπ. Ομως η μονη φιλια πραγματικη, που δοκιμαστηκε πολυ, ομως αντεξε ειναι αυτη των παιδικων μας χρονων. Ολα τα αλλα τελικα αποδειχτηκαν “φλουδες”.