Η Ρένα απαντά: Είμαι μερικώς ανάπηρη και τον αγαπώ όλη μου την ζωή

Εξηγώντας την διαφορά του “αγαπώ” από το περνάω τη ζωή μου μαζί με έναν άνθρωπο στο συμβατικό πλαίσιο που ορίζει η κοινωνία το ζευγάρι.

______________
Η ιστορία της First όπως την ξεχώρισα σήμερα

Θέλω την γνώμη σου Ρένα μου και τα σχόλια σας φυσικά.

Το θέμα μου είναι ότι από 4 ετών, όσο παράξενο και να ακούγεται, έχω αγαπήσει βαθειά κι απόλυτα έναν άνθρωπο. Έχουμε μεγαλώσει μαζί. Οι γονείς μας ήταν οικογενειακοί φίλοι, λέω ήταν γιατί από τότε που χάθηκε ο πατέρας μου αραίωσαν οι επαφές των γονιών, ιδιαίτερα της μάνας του που άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί ξινή κ σκύλα. Έχω ερωτευθεί άλλους, όμως για το συγκεκριμένο πρόσωπο είναι κάτι άλλο, μια αγάπη που δεν κατατάσσεται κ δεν περιγράφεται.

Εγώ με αυτόν δεν έκοψα επαφή, μου έχει πει ότι με νοιάζεται κ μου έχει σταθεί, όμως ανέκαθεν είναι ένα άτομο που μπλοκάρει, κι όταν δείχνω πιο έντονα το συναίσθημα μου δεν αναφέρει τίποτα. Πριν χρόνια πετούσε κάποια υπονοούμενα. Το ζουμί είναι πώς εγώ είμαι μερικώς ανάπηρη με πολλούς περιορισμούς κ μικρά περιθώρια βελτίωσης. Η μάνα του είναι ρατσίστρια στους αμεα κ λέω μήπως αυτό τον έχει μπλοκάρει, αλλά παλαιότερα που ήμουν καλά γιατί έμενε μόνο στα υπονοούμενα κ στην φιλία;

Κοίτα, για να πω την αλήθεια, δεν ένιωσα ποτε έρωτα, ούτε σεξουαλικη επιθυμία για αυτόν, αλλά τον έρωτα δεν τον βάζω πρώτο, εγώ θέλω την αγάπη, την συντροφικοτητα, μόνο αυτόν θέλω πραγματικά στην ζωή μου. Από την άλλη θέλει κότσια να ανταπεξέλθει κάποιος στις ανάγκες μου κ στην φροντίδα μου. Μήπως τον χαντακώσω. Αυτός δεν έχει προσωπική ζωή. ζει με τους δικούς του. Δεν ξέρω τι να κάνω με αυτήν την υπόθεση. Τον θέλω κοντά μου…

ΑΠΟ ΤHΝ – First

__________________

Ας οργανώσουμε τη συζήτηση

Eνδιαφέρουσα ιστορία, κυρίως επειδή μας δείχνει πώς η κοινωνική κατασκευή του ζευγαριού στέκεται ως το νοητό εμπόδιο σε μια αντισυμβατική απόφαση.

Όπως η ίδια καθορίζεις το συναίσθημα, δεν είστε μελλοντικοί εραστές, ούτε ο ίδιος έχει δείξει οποιαδήποτε επιθυμία για κάτι τέτοιο. Αυτό είναι σαφές. Το ότι σου έχει σταθεί κι αν έχει αφήσει υπονοούμενα (για ποιό πράγμα;) είναι κάτι αλλιώτικο κι ως τέτοιο πρέπει να εκτιμηθεί. Οι μανάδες, οι θειάδες, ο ερωτισμός είναι εκτός αυτής της μεταξύ σας κατανόησης.

Αν ελπίζεις ότι θα ζήσετε μαζί αντισυμβατικά, παρ’ελπίδα όπως ο Robert Mapplelthorpe (ο οποίος ήταν gay) κι η Patti Smith, μάλλον οι πιθανότητες είναι ελάχιστες. Δεν νομίζω όμως ότι θα ήσουν πλήρης κι έτσι να συνέβαινε.  Όπως αναφέρεις έχεις ερωτευτεί κι άλλους, επομένως γνωρίζεις πώς είναι να υπάρχει ερωτική έξαψη και σεξουαλική έλξη. Πόσο θα άντεχες με κάποιον με τον οποίο δεν υπάρχει καθόλου σεξουαλική επαφή;

Κι έπειτα, δεν είναι απόλυτα σίγουρο ότι εκείνος δεν έχει προσωπική ζωή, μόνο και μόνο επειδή μένει με τους γονείς του. Είναι απόλυτα πιθανό να έχεις τις κατακτήσεις του (ακόμα και αυτές που δεν φαντάζεσαι). Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι μήπως “του φορτωθείς” ως μερικά ανάπηρη -η μισαναπηρική μάνα του είναι το λιγότερο. Φαντάζομαι κοτζάμ άντρας μπορεί να πάρει αποφάσεις ζωής χωρίς τη μάνα του. Για να μην τις παίρνει και για να μην τις έπαιρνε και πριν υπάρξουν τα προβλήματα υγείας σου (θα κάνω μια μαντεψιά: σκλήρυνση κατά πλάκας;) δεν φταίει το πρόβλημα υγείας σου. Γιατροπόρεψε τον εαυτό σου επομένως, είναι το σημαντικότερο που μπορείς να κάνεις, ακολούθησε την αγωγή σου πιστά, κι εκτίμησε το ότι υπάρχει κατανόηση, εκτίμηση και νοιάξιμο μεταξύ σας.

Κάποια στιγμή μπορεί κάποιος άλλος να σε ερωτευτεί τρελά. Έχουν συμβεί τέτοια πράγματα, ακόμα και σε ανθρώπους με ιατρικά προβλήματα, αλήθεια σου λέω.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News