________________
Η ιστορία της Πάμε Μαέστρο όπως την ξεχώρισα σήμερα
Γειά σου Ρένα.
Μήπως μπορείς να μου πεις γιατί μια μουσικοφιλη εκ γενετής, όπως εγώ, δε μπορώ να βρω καλή μουσική καινούρια να ακούσω; Γιατί ότι νέο ακούω μου φαίνεται χυλός; Δε γράφονται ωραία τραγούδια πια; Είναι οι στίχοι ηλιθιοι; Είναι αυτο που μοιάζει με έντεχνο μια ακατάσχετη μπουρδολογια; Γέρασα και έχασα την εποχή μου; Αλλά δεν είμαι δα και τόσο γραία, δεν ξέρω τι να σκεφτώ.
Ακόμα και οι ποπ χαζαμαρες των 90s φαίνονται πια αριστουργηματα μπροστά στα σημερινά. Κι αντε μουσικούς δε βγάζουμε, να το δεχτώ, δε βγαίνει κάθε τρεις κι ολίγο Χατζιδάκις και Ξαρχακος ούτε Τρύπες, τι να γίνει. Αλλά οι στίχοι; Το διανοεισαι εσύ ότι μου έλεγε μια φίλη πόσο ποιοτικός είναι ο στίχος ” με κυνηγούν οι μέλισσες κι εσύ που δε με θελησες “;
Έτσι θα ζούμε τώρα; χωρίς ποιητές; χωρίς μουσικούς; Με τη φέτα στο Θεό και τα ενοίκια αβασταχτα; Δηλαδή εμείς να μην πάρουμε μια χαρά; Ούτε έτσι για λίγο;
Εμένα μου λείπει η καλή μουσική, μου λειπει να περιμένω με ανυπομονησία ένα καινούργιο έργο, να πάω σε μια συναυλία και να ξαφνιαστω, να πω είχε τέτοια τραγούδια αυτός; δεν του το χα!
Πριν μια 10ετια θα ήταν, ήμουν στην Επίδαυρο είχε Αντιγόνη. Ήταν μπροστά μου μια κυρία, μεγαλοαστη φαινόταν και σχολιαζε την παράσταση με μια πίκρα, κι έλεγε που να ξερε τι θα έβλεπε όταν πριν χρόνια σχολιαζε την Αντιγόνη του Αλέξη ( ή τον Μινωτή θα εννοούσε ή τον Σολομό). Ξυνη μου είχε φανεί και γρια παράξενη. Να έχω γίνει αυτή η κυρία χωρίς προφανώς τα λεφτά της; Είναι σύμπτωμα μέσης ηλικίας ή είναι άτεχνη η εποχη μας; Ιδού η απορία.
Φιλιά
ΑΠΟ ΤΗΝ – Πάμε μαέστρο
__________________
Ας οργανώουμε την συζήτηση
Πολύ μου άρεσε η ερώτηση, φιλενάδα!
Λίγο απ’όλα είναι, πιστεύω.
Από τη μια πλευρά όταν αναπολούμε το παρελθόν σημαίνει δεν πολυκαλοπερνάμε στο παρόν. Κι αυτό το θίγεις, εκεί με τη φέτα και τα ενοίκια. Ταυτόχρονα σημαίνει ότι μεγαλώνουμε. Ο πολύ νέος τι παρελθόν να έχει, τις εμπειρίες του δημοτικού; Προσβλέπει στο μέλλον, ενώ ο μεγαλύτερος στο παρελθόν, τα’χει πει κι ο Αριστοτέλης τόσες χιλιετίες πριν. Η παρελθοντολαγνεία είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη τα τελευταία χρόνια, μετά την 9/11 κι είναι ενδεικτικό ότι αναφέρεις τα 90s καθώς ήταν η τελευταία ανέφελη περίοδος στο δυτικό κόσμο. Ήταν η εποχή που είχαν καταρρεύσει τα καθεστώτα του ανατολικού μπλοκ κι όλοι πίστευαν ότι η επικράτηση της ελεύθερης αγοράς θα έφερνε ευζωία σε όλους. Κράτησε όμως λίγο…
Συντελεί όμως κι άλλη παράμετρος. Η μουσική παραγωγή δεν υπόκειται σε σταμάτημα ή παρακμή η ίδια. Η μουσική είναι πηγαία έκφραση των ανθρώπων, πάντοτε υπάρχει αξιόλογη παραγωγή, αξιόλογοι στίχοι. Αυτό που δεν υπάρχει είναι η ανάδειξή τους. Έχει αλλοιωθεί ο τρόπος της παραγώμενης μουσικής, οι διαμεσολαβητές έχουν αλλάξει, δεν υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Πατσιφά της LYRA ας πούμε (όχι πως και τότε δεν συνέβαιναν εκάστοτε ευτράπελα) που ανέδειξαν αυτά τα τρομερά που επειδή ήταν ακριβώς τρομερά άντεξαν στο χρόνο κι έγιναν κλασικά. Δίπλα σ’αυτά υπήρχαν και τα one hit wonders, σατιρικοί στιχουργοί με μπρίο, οι κοσμοκαλόγεροι τύπου Κοινούσης, σκυλάδικα με χυδαία ρεφρέν…τα πάντα!
Άλλαξε κι εντελώς ο τρόπος που οι άνθρωποι διασκεδάζουν και μαζεύονται όμως τα τελευταία αρκετά χρόνια. Κι έπειτα, μιλώντας ειδικά για έντεχνο, στην Ελλάδα ταυτίστηκε τόσο με κομματικές νεολαίες και τις συναυλίες τους, που αποξένωσε στο τέλος τον κόσμο του όταν οι ιδεολογίες αυτές μέσα στην κρίση κατέρρευσαν.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε και κάτι ακόμα. Ότι αν δεν είχαν πάρει ο Χατζιδάκις, ο Ξαρχάκος, κι ο Θεοδωράκης τα ποιήματα μεγάλων ποιητών (εν ζωή μάλιστα) να τα μελοποιήσουν, το ελληνικό έθνος που σήμερα τα έχει σημαία, δεν θα τα γνώριζε καν, καθώς ο βαθμός ανάγνωσης είναι πάρα πολύ χαμηλός και της ποίησης ακόμη χαμηλότερος. Θα λέγαμε “δεν βγαίναν σπουδαίοι στίχοι”. Αλλά κι οι Τρύπες που αναφέρεις, κι όλη εκείνη η σκηνή των 80s, είναι προϊόν μιας άλλης εποχής, πιο αθώας, λιγότερο τρωμένης από τις δισκογραφικές, τα σελέμπριτις-social media creators, τα σύγχρονα τηλεπαιχνίδια ταλέντων (αυτή η μάστιγα!), κι όλο αυτό το mediaκό πανηγυράκι που έχει καταστρέψει την μουσική που προβάλλεται κατά κόρον. Κι ας υπάρχουν νέα παιδιά που μέσα από το μπάνιο ή το σχολείο τους κάνουν θαύματα!
Άκουγα μια εκπομπή στο ραδιόφωνο όπου μιλούσε ο Γιάννης Πετρίδης για τη ζωή του κι έλεγε “και μόνο τις μουσικές από τις δεκαετίες ’60-’70 να πάρει κανείς, έχει να ακούει για πάντα” εννοώντας ότι τότε έγιναν όλα τα καινοτόμα και τα σημαντικά. Μουσικολογικά, έχει ένα κάποιο δίκιο. Από την άλλη, αναπολεί κι αυτός τα νιάτα του. Άλλωστε γι’αυτό αναβιώνουν κομμάτια μέσω σειρών όπως το Stranger Things: το κοινό είναι οι σημερινοί 45+ αλλά και νέοι που νοσταλγούν (άκου ειρωνία, τώρα!) αυτά που δεν έζησαν.
Υπάρχει ακόμα καλή μουσική, ασφαλώς κι υπάρχει, κι ευρηματικοί και ποιητικοί στίχοι, αλλά πρέπει να την ψάξεις, θέλει περισσότερο ξεσκαρτάρισμα από παλιά. Ίσως είμαστε απλώς πιο κουρασμένοι πια, η ζωή δυσκόλεψε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πού είν’ ο Βάγκνερ, πού είν’ ο Πουτσίνι;
Κανένας πια δεν έχει μείνει.
προδίδεις την ηλικία σου!
Ζω και αναπνέω για δύο πράγματα: Μουσική και λογοτεχνία! Θα σου πω την δική μου οπτική, ως Gen Z άτομο, αν και περισσότερο θεωρώ τον εαυτό μου Zillennial. Εγώ προσωπικά ακουώ παλιά ελληνική (κατ’αρχήν) μουσική. Όταν λέω παλιά, εννοώ Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, και πιο βαριά Ρίτα Σακελλαρίου, Λίτσα Διαμάντη, Βάνου, αλλά και νεώτερες αυτών: Αλεξίου, Πρωτοψάλτη, Τσανακλίδου. Και δυστυχώς στο θέμα μουσική δεν μπορώ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ να βρω ένα κοινό σημείο αναφοράς με την γενιά μου. Τις προάλλες έλεγα στην παρέα μου για την Δούκισσα και ένα τραγούδι της το οποίο μου είχε κολλήσει, και όλοι νόμιζαν ότι αναφέρομαι στην Δούκισσα… Διαβάστε περισσότερα »
Για μένα πάντως φίλε, επειδή ανέφερες και Αλεξιου και Πρωτοψάλτη πιστευω οτι μια ρίζα απο την καθεμία τους ανάγει στην Λινά Νικολακοπούλου τη θεά… αυτό κι αν θα ήταν ένα μαγικό ταξιδι στην ελληνική δισκογραφία: να ξανακούσει ενας νεότερος ακροατής τα τραγούδια ΚΑΙ τις διασκευές ξένων τραγουδιών /στίχων που έχει κάνει η Νικολακοπούλου 🩷
Την αγαπώ την Λίνα. Και σε ευχαριστώ πολύ που την επεσήμανες.
Το έργο της είναι τεράστιο. Από το θρυλικό «έκτο πάτωμα» μέχρι τις καλλιτέχνιδες τις οποίες ανέφερες.
Είναι ποιήτρια η γυναίκα.
Η μουσική είναι πολλές φορές ταυτισμένη με εμπειρίες. Μεγαλώνοντας, ωριμάζουμε και είτε σταματάμε να έχουμε κάτι πρωτότυπο αλλα ακόμη και τα ωραία που μας συμβάινουν δεν μας εκπλήσουν, φέυγει η μαγεία. Έτσι δεν μπορείς να συνδέσεις τη μουσική με σταθμούς στη ζωή σου. Ενώ π.χ θυμάσαι με ποιο τραγόυδι έκλαιγες για το μαράκι στο λύκειο, δύσκολο να σκέφτεσαι με ποιο τραγούδι θα συνδιάσεις τη χαμένη προαγωγή. Η μουσική που παράγεται σε κάθε εποχή είναι μουσική για τους νέους, απο τους νέους γι ανα φτιάξουν αναμνήσεις, αν δεν έισαι στο τωρινό ρέυμα δύσκολα θα συνδεθείς με τη μουσική του τώρα. Έτσι… Διαβάστε περισσότερα »
ΜΑΡΑΚΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ
(γουατ ιζ λοβ μπειμπι ντοντ χερτ μι νοτντ χερτ μι νο μορ)
Έχει δίκιο η Ρένα στο οτι πρέπει να ψάξεις περισσότερο απο παλιά. Η προσφορά είναι ταιράστια πλέον στην τέχνη, και αν δεν ψάξεις, βλέπεις και ακούς μόνο αυτά που άλλος επέλεξε, τρέχα γύρευε με τι κριτήρια. Για την ιστορία, υπάρχουν νέοι Έλληνες δημιουργοί, οι οποίοι ελάχιστα προβάλονται απο τα εγχώρια μέσα, οι οποίοι παραδόξως και ενώ εδρεύουν στην Ελλάδα, κάνουν περισσότερο καριέρα στο εξωτερικό απ ότι, εδώ. Τα μαθαίνουμε όμως; Όχι.
KEEP CALM
AND LISTEN TO
DEFTONES
Λύσσαξες με το μέταλο. Να κι εγώ θα βάλω DAFT PUNK κι ας διαλύθηκαν!
YOU DID NOT KEEP CALM MARIA
KEEP CALM
AND LISTEN TO
DAFT
M’F***KIN’
PUNK
Oh yeah! Έδειξαν τον δρόμο.
Ω!!! Εγώ για να σηκωθώ να κάνω καμιά δουλειά στο σπίτι με daft punk το καταφέρνω!
Πού να βάλεις και μέταλ. Βαθιά απολέπιση στους αρμούς θα κάνεις.
Θα το δοκιμάσω!
χαχα λοβ γιου αβις
Λύσσαξες πάλι με το μέταλο! Αν και για αρμούς ναι το βρίσκω ταιριαστό.
Έχω και καλύτερα αν τείνεις προς το είδος, ειδικά να ρίξεις στο τσακ μπαμ ένα σφουγγαρισματάκι.
για πες, για πες! Δεν έχω πλύνει ποτέ αρμούς…
Μιλάμε για ηλεκτρονική μουρική με ακουστικούλια. πρώτα ακου αυτο https://www.youtube.com/watch?v=DmN99x6vRwA θα σου αρέσει ΣΙΓΟΥΡΑ, έχει μέσα ένα soundtrack, ενα κομμάτι 40τιας, ενα χιτάκι που ίσως άκουγες σε παιδικο πάρτυ, και λογάκια απο μια cult ταινία. Σωστή χρονομηχανή, ακου το αξίζει Για σφουγγαρισματάκι βάλε https://www.youtube.com/watch?v=VMWPLrPhgj0 , εκεί κατα το 4:00 περνας τις γωνιές στο πιτ φυτίλι με χαρά. Για σκληρή φασίνα πας δραστικότερα https://www.youtube.com/watch?v=JDpsjYv6Ylw (this is a 30sec into a trip yeah) μετα να δείς μόλις φτασεις στο 3:00 για τι ώρα έχεις περάσει ολο το μπάνιο. Μόνο μην μου φρικάρεις πολύ με το τελευταίο αν δεν είναι στα ακούσματα σου,… Διαβάστε περισσότερα »
” Σε ακολουθώ και νιώθω πως χωράω μεσ’ το λακκακι που έχεις στο λαιμό” μου έγραψε σε ένα τετράδιο και κάναμε πρώτη φορά κάτι που λίγο πήγε να μοιάσει με σεξ μετά τα φροντιστήριο. Α ρε Βασίλη… Με το αγόρι εκείνο δε πήγε καλά και δεν θυμάμαι ούτε πως ηταν η φάτσα του, το τραγουδάκι σου ομως ακόμα το θυμάμαι! Σαν κάτι γριές που δε θυμούνται τι έφαγαν χτες .. αλλά θυμούνται τους νεανικους τους έρωτες. Θα το βάλω να παίζει σήμερα το βράδυ … Έτσι για να θυμηθώ.
Πω πω… κι εγώ άκουσα πρόσφατα το «κι εγώ σου λέω Στέλλα στην αγκαλιά μου έλα να κοιμηθείς» περιμένοντας τα φαλαφελ takeaway και δε μπόρεσα να αντισταθώ να το σιγοτραγουδήσω όσο περίμενα. Εκείνος ο περίεργος απόκοσμος ήχος είναι κιθάρα; είναι (μάλλον) κάποιο συνθεσάϊζερ; Κάπως κουμπώνει με το πόσο περίεργος μου φαινόταν ο κόσμος στα mid-late 80s στα παιδικά μου μάτια.
Χαχα.. κοίτα τότε δεν άκουγα ελληνική μουσική. Ήταν όμως ένα αγόρι, ο γόης της τρίτης Λυκείου. Ο ” ωραίος” που με ήθελε πολύ. Είχα κάψει καρδιές τότε ,αν και ήμουν ψιλοφρικιο. Αυτός ακουγε Σφακιανάκη…. ημαρτον. Ο Παπακωνσταντίνου ήταν ο,τι πιο κοντινό μπορούσε για να με προσεγγίσει. Εκτίμησα τη προσπάθεια, ήταν και ωραίος ….. είχα και καρδιά αγγίναρα… θα μου τον έτρωγε και μια κοπέλα που είχε έρθει από τη Βραζιλία ..
Για μένα ο ΛΕΞ και ο Αλέξανδρος Βουλγαρης έχουν καταφέρει το ακατόρθωτο, έχουν δημιουργήσει ιστορικούς δίσκους- και όχι μεμονωμενα μουσικά κομμάτια – όχι με την αναδρομική θεώρηση αλλά εννοω πως οι στόχοι τους αρυκτα συνδεδεμένοι με τη μουσική αποτύπωσαν χαρακτηριστικά και βιώματα της εποχής μας με ευθύ και ακριβή τρόπο. Με πιάνει σφίξιμο βεβαια δεν είναι για ολες τις ώρες. Θα έλεγα πως δεν είναι αργά να ανακαλύψουμε ξανά τη Λενα Πλατωνος την βρίσκω τέλεια άχρονη, ευαίσθητη, που εξέφρασε μια μη εξιδανικευμένη κουλτούρα. Κάτι yolo swingάκια με κάνουν να βγαζω καντήλες. Respect σε Φοίβο (Δεληβοριά), Stereo Nova και ιουυυ σε… Διαβάστε περισσότερα »
Πάντως επειδή αναφερεις Τρύπες, πώς βρήκες τις Τρύπες τότε; Θα μου πεις κασέτες… εγώ ειχα βρει και cd στο περιοδικό Δίφωνο… αλλά ας πούμε ακούγοντας για χρονια Μελωδία και σε ολες τις ώρες της ημέρας (κ συχνά σερί Οδυσσέα Ιωάννου, Κώστα Θωμαΐδη, Ξενοφώντα Ραρακο κ Χρήστο Παπαμιχάλη 😀 ) ο σταθμός ενώ έπαιξε πααααρα πολλή και καλή μουσική για χρόνια, για κάποιο λόγο Τρύπες δεν έπαιξε ποτέ… και Τρύπες δεν έπαιξαν γενικά ποτέ στο ραδιόφωνο. Ήταν κάτι σαν συλλογικά να γίνονταν τα στραβά μάτια ή κάτι με δισκογραφικές ίσως… Τέλος πάντων κάθε εποχή έχει τους τρόπους της πάντως να διακινεί… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ τελευταία ψάχνω τη φεμ και κουιρ ραπ. Έχουν χιούμορ και δεν φοβούνται να “σπάσουν τη μεσούλα”.Μου αρέσει η expe γιατί κάνει ρόλους, το δαιμόνιο για τον ποιητικό και εσωστρεφές στίχο, και συστήνω τα 100 μαχαίρια της dolly vara για τον τσαμπουκά.
Την παλεύεις με ελληνικό στίχο; Δεν ξέρω τι πρόβλημα έχω, αλλά με φρικάρει όταν τα λένε στα ελληνικά. Εκτός από txc. Κυριολεκτικά εκτός απ’αυτούς. Θα φάω ξύλο το ξέρω, αλλά και τα επιφωνήματα στις παύσεις, οι λάθος τονισμοί για να ταιριάζει στο μέτρο, τα α και τα γιο μού ακούγονται τελείως άσχετα με τα ελληνικά, σε βαθμό γελοιότητας. Πφφφ γίνομαι κακός πάλι γμτ. Σορυ.
Αλλά dolly vara τεράστια αλητεία χαχα.
Ναι ρε συ! Όσο δεν υπέρ δραματοποιούν ψήνομαι για ελληνικό στοίχο. Κ όσο είναι ευρηματική η στιχουργικη. Ψηνομαι…
Εντάξει, ίσως δεν είμαι τρελός τελικά (απλώς ξινιάρης), το είπες πολύ καλά, υπερδραματοποίηση. Επειδή έλεγες και για τρύπες παραπάνω, μου φαίνεται ξεκάθαρη η διαφορά στους στίχους που γράφει ο Αγγελάκας. Δεν περιμένω να γράφουν όλοι όπως αυτός, αλλά για μένα, παίζει μεγάλο ρόλο ο τρόπος που χρησιμοποιείται η γλώσσα. Ποιες λέξεις διαλέγεις, με ποια σειρά κλπ.. Δεν ξέρω..παραγέρασα χαχαχα
Σε Αγγελάκα θα δίνω αιώνιο respect όπως κ σε κάθε άνθρωπο που έστω κ μέσα από την τέχνη του (γτ δεν ξέρουμε τι κάνουν στη ζωη) συνεχίζουν με τον δικο τους τρόπο να εμφυσουν συναίσθημα εκει που αλλοι βαζουν ταφόπλακα. Γιατί όντως μεγαλώνοντας μπορείς να γίνεις ένα κυνικό ξόανο. Ή να το βουλώνεις για να τα τσεπώνεις, ή να αναπαράγεις συνταγές επιτυχίας άλλων ή του εαυτού σου. Κατα την κρίση μου δεν τα κάνει κ μάλιστα δοκιμάζει καινουρια πράγματα συνέχεια.
100 σκύλες με φετίχ και λεπίδια
κι άλλες τόσες φίλες σου μετράνε τα παΐδια
100 σκύλες με 100 μαχαίρια
Στο ‘παμε φίλε κράτα κοντά τα χέρια
Και το βιντεοκλίπ τα σπάει
Δεν το ήξερα και το άκουσα, οκ πολύ τίμια η προσπάθεια οφειλω να το ομολογήσω αλλά δεν τρελλάθηκα.
Για καθαρα εγκυκλοπαιδικούς λόγους θα θυμηθω το εμβληματικό black cotton που 20+ χρόνια μετά δεν λέει να παλιώσει (ειδικά η αρχική έκδοση)
Don’t do this to me Maria..
Ok ok
https://www.youtube.com/watch?v=m5vw4ajnWGA
https://www.youtube.com/watch?v=O3pyCGnZzYA
https://www.youtube.com/watch?v=LIPUTHcErCU&list=PLB7B802978D1C1305&index=2
It’s gonna take forever and I don’t have a keyboard in greek right now.
Καλά που τα θυμήθηκες! Το μαύρο σηματάκι κάτω ήταν εγγυηση επιτυχίας παρά προστασίας των αθθώων νειατων.
Λοιπόν θα βάλω κι εγώ κατι πιο σουρεάλ, δεν καταλαβαίνω γρι τι λένε αλλά μ’αρέσει (φυσικά έχουν χαλάκι το sample απο παλαιότερες μουσικές)
https://www.youtube.com/watch?v=R4Rp7RnaWFk
Και φυσικά την επιστροφη…
https://www.youtube.com/watch?v=mX1xyxWkmw0
Εντάξει Μαρία, θα με τρελάνεις εδώ πέρα χαχαχα
Προτείνεις στην avis σαϊκεντέλια για τη φασίνα και μου βάζεις χέρι εμένα για τους deftones; Που δεν είναι καν μέταλ στην τελική. Μη μου ξαναπείς για τη μέταλ σε παρακαλώ, που μας βάζεις και ακούμε astrix εδώ πέρα ναουμ χαχαχαχα Μας έστειλες πάλι.
Αχα! Το πάτησες το link πουλάκι μου. Είπα λύσσαξες με τα μέταλα γιατι κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο. Στα μεταλα έφτασα μεχρι iron maiden, δεν πάει παραπερα.
Πες μου τα αναγνωρισες τα χαλάκια στην χρονομηχανή?
-Τα σαικεντέλια παντως τα βαζω και για να ηρεμήσω πριν κοιμηθώ. 👽
Εννοείται πάτησα τα λινκ, τι είμαι, τέρας; Όλα τα λινκ τα πατάω. Τα samples που χρησιμοποιούν στη χιπ χοπ και γενικότερα στην ηλεκτρονική μουσική, είναι ένα χαοτικό πράγμα, αν το σκαλίσεις. Σε κάποια φάση παλιότερα, πολύ προ γιουτιουμπ, μου είχε κάνει εντύπωση ότι στους συνθέτες του κάθε κομματιού έγραφε ένα κατεβατό από ονόματα και δεν έβγαζα άκρη για ποιο λόγο ήταν τόσοι πολλοί. Όπως έμαθα ρωτώντας σε ένα δισκάδικο (happening), γινόταν εξαιτίας του sampling, καθώς μιας και τα δικαιώματα του συνθέτη είναι κατοχυρωμένα, έπρεπε να εμφανίζονται όλοι και να παίρνουν και το μερίδιό τους βεβαίως. Αν ένα κομμάτι λοιπόν είχε… Διαβάστε περισσότερα »
Επειδή ακριβώς βρήκα τα ντέλια δεν χρειάστηκε να κατεβάσω τίποτα, αλλαααα δεν μου σχολίασες τους iron που ξέρω και το run to the hills!
Για τα υπόλοιπα, το έχουν τραγουδήσει sampleame, κι αντε βρές τωρα σε ποιο ιστορικό fifa ακουγόταν. 😇😜
ΑΝΑΓΝΩΡΊΖΕΤΑΙ ΤΟΎΔΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ Η ΜΑΡΊΑ ΩΣ ΓΝΏΣΤΡΙΑ ΕΙΣ ΤΟ ΛΟΦΑΤΟ ΤΡΟΧΑΔΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΣ, ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΓΚΌΣΜΙΟ PEDIGREE, ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΙΔΗΡΑΝ ΠΑΡΘΕΝΟΝ.
🎖️🏅🥇
(δεν έχω παίξει στη ζωή μου φιφα. μόνο προ.)
(εν τω μεταξύ το sampleame μού θυμίζει κάπως αυτό:
https://m.youtube.com/watch?v=6oqXVx3sBOk&pp=ygUNY29mZmVlIGFuZCB0dg%3D%3D
δεν ξέρω.. )
Αχαχα! Λοιπόν συμφωνία, θα σου βάζω ντέλια, θα μου βάζεις μέταλα!
Δεν έπαιζα εγώ, άλλος έπαιζε μανιωδώς.
Έτσι ήμουν κι εγώ, αλλά το ραπ, χιπ χοπ κλπ, στη γλώσσα σου έχουν πιο πολύ νόημα.
Θα το σκεφτώ. Ακούγεστε πεπεισμένες και οι δύο. Θα κάνω τίμια προσπάθεια.
Ρε συ, μου έβαλε μια φίλη πέρσι κ ήταν εκπληκτικές! Συμφωνώ! Απίστευτες και ευαίσθητος στοίχος και ευρηματικός και μελωδικές και σύγχρονες κλπ κλπ ωραίες ναι…
Λοιπόν αγαπητή φίλη, ας δούμε και τα καλά: Δεν έχεις ακούσει ακόμα όλες τις μουσικές των προηγούμενων δεκαετιών. Θα εκπλαγείς με το πόση χαρά μπορείς να πάρεις από μουσικές από το 70 μέχρι και σήμερα. Προτείνω οπωσδήποτε να ακούσεις τα mixtapes του (εκ Θεσσαλονίκης) μουσικού site mic.gr. Μιλάμε για συλλογές μουσικής για όλα τα γούστα, από ότι μπορείς να φανταστείς, και διαλεγμένα ένα ένα. Ακόμα και όσον αφορά καλλιτέχνες που θεωρούσες πως “έλα μωρέ τους ξέρω”, τα mixtapes αυτά συλλέγουν κομμάτια τους που δεν περιμένες να σου αρέσουν. Τώρα, όσον αφορά την ελληνική σύγχρονη σκηνή. Έχει αρκετό ψωμί. Εγώ που… Διαβάστε περισσότερα »
Καλά βρε κι εσύ , από όλο το σκουπιδαριό που κυκλοφορεί , διάλεξες να πεις για τραγούδι του Καζαντζή; Κι εμένα δεν μου αρέσουν οι “μέλισσες” βέβαια, αλλά θα έλεγα πως είναι από τους πολύ καλούς εν ενεργεία συνθέτες της χώρα, με πολύ ωραία live. Ο Παπαδημητρίου επίσης συνεχίζει την ωραία τακτική, του να μελοποιεί τραγούδια. Ο Σταυριανός είναι υπέροχος, μπορώ να κάθομαι σε σκοτεινό δωμάτιο, να ακούω κομμάτια του και να είμαι πανευτυχής. Στο γενικό σου ερώτημα, ναι, όντως, υπάρχει μια πτώση αισθητικής και ποιότητας (και στο φαγητό και στα ρούχα κτλ.), ήδη από τα 80-90’s, όπου εγώ ήμουν… Διαβάστε περισσότερα »
Συμμερίζομαι αυτό που λες, κι ας είμαι μόλις 36. Νιώθω πως δεν υπάρχει πλέον τίποτα να πάρω από την ελληνική μουσική. Εδώ και κάποια χρόνια βρίσκω τεράστιο ενδιαφέρον στην αναζήτηση μουσικής από όλο τον κόσμο. Ξεκίνησα να ακούω ραδιοφωνικούς σταθμούς με έθνικ μουσική, και με τη βοήθεια της εφαρμογής Shazam και τα προτεινόμενα του YouTube, έπεσα πάνω σε διαμάντια. Και θεωρώ πως αυτό το άνοιγμα στην μουσική του κόσμου ήρθε ως δώρο στη ζωή μου.