Όταν έμεινα έγκυος και ζήτησα να μου δώσουν οδηγίες και πληροφορίες για το πώς θα κινηθώ ως νέα μητέρα μετά τη γέννα, με ενημέρωσαν από το λογιστήριο του φορέα στον οποίο εργάζομαι ότι: οι εργαζόμενες του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (πλέον έχει αλλάξει και όνομα), όπως και όλων των ΝΠΙΔ φορέων (Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου) που εποπτεύονται από το ΥΠΠΟΑ (Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού) ή και άλλα υπουργεία, είναι φορείς που διέπονται από το ιδιωτικό δίκαιο (βάσει του κατασταστικού τους) και άρα λαμβάνουν την 6μηνη «άδεια προστασίας μητρότητας» από τον ΟΑΕΔ, κάτι που συνέβαινε και ίσχυε για πολλές συναδέλφους τα τελευταία χρόνια.
Αυτή η άδεια σού επιτρέπει για 6 μήνες μετά την άδεια λοχείας που λαμβάνεις από το ΙΚΑ (63 ημέρες διαρκεί αυτή), να καθίσεις με το βρέφος στο σπίτι, λαμβάνοντας τον κατώτατο μισθό μέσω του ΟΑΕΔ. Όχι για το καθισιό της υπόθεσης προφανώς, αλλά για τις ζωτικής σημασίας ανάγκες του βρέφους στο στάδιο αυτό της ζωής του (έτσι, για να εξηγούμε και τα αυτονόητα).
Μετά την αίτησή μου, έλαβα απορριπτική απάντηση από τον ΟΑΕΔ, επειδή ο φορέας στον οποίο εργάζομαι, βρίσκεται «εντός δημοσίου», παρόλο που διέπεται από το ιδιωτικό δίκαιο. Φυσικά, προχώρησα σε ένσταση με τη βοήθεια και της νομικής συμβούλου του ΚΜΣΤ, η οποία επίσης απορρίφθηκε.
Κοινώς, μετά από 15 χρόνια εργασίας, τα 12 εκ των οποίων στο ΚΜΣΤ, ήμουν υποχρεωμένη να επιστρέψω στη δουλειά, χωρίς να δικαιούμαι κανενός είδους νόμιμη άδεια μητρότητας, ούτε βάσει του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα, ως π.χ. οι δημόσιοι υπάλληλοι, ούτε όμως και ως ιδιωτική υπάλληλος, βάσει του ιδιωτικού δικαίου, στο οποίο υπάγονται όλα τα Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου.
Για καλή μου τύχη, η διεύθυνση και το Διοικητικό Συμβούλιο του ΚΜΣΤ έδειξε το πιο πολιτισμένο πρόσωπό της και δρομολογήσαμε μια νόμιμη και σχετικά πρακτική ρύθμιση ειδικά για την περίπτωσή μου -που ήταν πρωτόγνωρη στα χρονικά λειτουργίας του φορέα. Κάτι, όμως, που δε συμβαίνει σε όλους τους ΝΠΙΔ φορείς, όπως με ενημέρωσαν από τον Συνήγορο του Πολίτη, στον οποίο απευθύνθηκα: για την ακρίβεια, εκεί λαμβάνουν συχνά καταγγελίες, ήδη από το 2006, ακριβώς για το ίδιο ζήτημα: εκατοντάδες εργαζόμενες γυναίκες, αναγκάζονται και επιστρέφουν στη δουλειά τους μόλις 63 ημέρες αφού γεννήσουν, επειδή υπάρχει ένα νομικό κενό που κάνεις δε φρόντισε ποτέ τόσα χρόνια να το ρυθμίσει, έστω με μια τυπική διευκρίνιση.
Το ζήτημα παραμένει ως έχει.
Και ως κερασάκι στην πλουμιστή κρατική τούρτα, μια συνάδελφος που είχε λάβει από τον ΟΑΕΔ παλιότερα την σχετική άδεια (πλέον εργάζεται στο Εθνικό μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Αθήνα), έλαβε από τον ΟΑΕΔ εντολή ανάκλισης της άδειας που είχε λάβει (!!!). Και τι σημαίνει αυτό: επιστροφή των χρημάτων και των ενσήμων που έλαβε στον ΟΑΕΔ, όταν της έδωσε την ειδικά άδεια προστασίας της μητρότητας. Δεν ξέρω αν γίνεται αντιληπτό πόσο τραγελαφικό είναι να ζητάς από μια μητέρα να «επιστρέψει την άδεια μητρότητάς της», που ο ίδιος ο ΟΑΕΔ είχε εγκρίνει. Δηλαδή να πληρώσει το λάθος τους.
Στο πλευρό της έχει ευτυχώς το Σωματείο Εργαζομένων του ΕΜΣΤ, αλλά και τους συναδέλφους της στη Θεσσαλονίκη στο MOMus-Mητροπολιτικό Οργανισμό Μουσείων Εικαστικών Τεχνών Θεσσαλονίκης, όπως πια ονομάζεται.
Αναρωτιέμαι αν θα βγει άκρη. Αναρωτιέμαι αν θα βρεθεί κάποια-ος πολιτικός να ασχοληθεί με ένα ζήτημα που δείχνει ξεκάθαρα πόσο εύκολο είναι να υποπέσουν της προσοχής των πολιτικών ζητήματα που αφορούν στα γυναικεία δικαιώματα. Όλα αυτά, την ίδια στιγμή που για άδειες, όπως π.χ. οι εκπαιδευτικές, έχουν δρομολογηθεί διάφορες κατά καιρούς σχετικές ρυθμίσεις.
Αναρωτιέμαι, αν τα κακώς κείμενα δεκαετιών, θα αρχίσουν, έστω σιγά-σιγά, να δείχνουν έναν μικρό, στοιχειώδη σεβασμό προς το γυναικείο φύλο, αλλά και προς την τόσο πολυπόθητη από την εκάστοτε κυβέρνηση «υποστήριξη της απόκτησης οικογένειας» -όπως επιτάσσει άλλωστε και το ελληνικό σύνταγμα. Συμπεράσματα φυσικά, δε βγάζω.
Αλλά έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου, στην κόρη μου και σε όλες τις συναδέλφους μου ότι δε θα σταματήσω να κυνηγάω το θέμα αυτό, μέχρι να ρυθμιστεί. Γιατί (μικρή λεπτομέρεια ίσως για κάποιους, αλλά όχι για μένα), δυο μήνες της νέας μου ζωής ως γονέα/μητέρας, έπρεπε να χαρακτηριστεί από επιλόχειο κατάθλιψη, που εξαιρετικά εύκολα έκανε την εμφάνισή της εξαιτίας όλων των παραπάνω. Αληθινά, είναι πολύ άσχημο να νιώθεις ανήμπορη και ως μητέρα και ως εργαζόμενη. Και δεν πρέπει καμιά γυναίκα σε ευρωπαϊκή χώρα του 2019 να βιώσει ούτε λεπτό κάτι ανάλογο.
Α.Λ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Πριν 6 χρόνια βρέθηκα σε παρόμοια αν και χειρότερη θέση. Εργαζόμουν σε μη κερδοσκοπικό φορέα Δημόσιου συμφέροντος και στην φάση που έμεινα έγκυος μέσω ΕΣΠΑ με μπλοκάκι. Το θετικό της ιστορίας ήταν ότι είχα υψηλή εξειδίκευση και άρα ήμουν ιδιαίτερα χρήσιμη αλλά πρακτικά για τον νόμο ήμουν free lancer ελεύθερος επαγγελματίας. Επέστρεψα στη δουλειά πολύ γρήγορα με ευέλικτο όμως ωράριο και επειδή έμενα δίπλα στην εργασία μου, συνέχιζα να θηλάζω την κόρη μου για ένα χρόνο. Ανακοίνωσα σε συναδέλφους το πλάνο μου και τις απαραίτητες προσαρμογές στην δουλειά και δεν ζήτησα την άδεια τους για το αυτονόητο που ο νόμος… Διαβάστε περισσότερα »
Κατά τ’ άλλα “χρόνια πολλά σε όλες τις γυναίκες”. Α στα διάλα
Ας ενώσουμε τις φωνές μας και αυτές που εξασκούμε ελεύθερα επαγγέλματα ,που λαμβάνουμε ένα μικρό επίδομα μητρότητας (εφ απαξ ποσό,που στη δική μου περίπτωση ήταν 800 ευρώ) και αναγκαζόμαστε να γυρίσουμε στη δουλειά ένα μήνα, αφού γεννήσουμε για να μην χάσουμε(εκτός από τα χρήματα) τη πελατεία μας ή την επαφή με την αγορά.
Κι εγώ εδώ! Ελεύθερη επαγγελματίας και μάλιστα στο 1ο παιδί ένα έτη 2014 δεν υπήρχε ούτε αυτο το επίδομα! Το πήρα μόνο στο 2ο! Γύρισα στους 5 μήνες στη δουλειά και φυσικά ήμουν στο σπίτι άνευ αποδοχών.
Πραγματικά! Δεν έχω παιδιά αλλά η κολλητή μου φίλη – συνάδελφος (οδοντίατρος) γύρισε στο ιατρείο μόλις σαραντησε. Αυτά κανένας δε τα λέει, είναι γνωστό άλλωστε ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες δουλεύουν όσες 20 ώρες το 24ωρο θέλουν και δεν έχουν ανάγκη, έχουν συνεταίρο το κράτος (μόνο στα κέρδη, στα υπόλοιπα να κόψουν το λαιμό τους).
Στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι υποχρεωμένος ο εργοδότης να δωσει το 6μηνο. Γυρίζεις στην δουλειά στις 63 μέρες
διάβασες το κειμενο;
Φυσικά, απλώς μια διευκρίνηση έκανα,οτι δυστυχώς κενό υπάρχει κ στον καθαρά ιδιωτικό τομέα
Μα ακριβως εκει ηταν το προβλημα Λενα σε αυτη τη διακριση γιατι στον ιδιωτικο τομεα δεν ειναο δεδομενο το εξαμηνο.
Ισχυει και ειναι μια απαραδεκτη ανισοτητα αναμεσα στο δημοσιο και τον ιδιωτικο τομεα . Ειναι στη διακριτικη ευχέρεια του εργοδοτη να σε υποστηριξει αλλιως γυρνας στη θεση σου σε 63 μερες.
Δεν μπορώ να το πιστέψω, λάθος λάθος, μπορώ να το πιστέψω αλλά με σοκάρει ειδικά γιατί τυχαίνει να γνωρίζω μητέρες συμβασιούχους του ίδιου Υπουργείου (Πολιτισμού) στις οποίες χορηγήθηκε άδεια επαπειλούμενης εγκυμοσύνης για 9 μήνες χωρίς να υπάρχει το παραμικρό ρίσκο στην εγκυμοσύνη τους, την οποία άδεια ακολούθησε άδεια λοχείας + μητρότητας δεν ξέρω το ακριβές όνομα 1 χρόνου, συν τη νόμιμη άδεια για όλο αυτό το διάστημα και μάλιστα αυτό έγινε σε απανωτές εγκυμοσύνες! Είναι σκανδαλώδες το πως το δημόσιο πληρώνει μισθούς για άδειες τόσο μεγάλες χωρίς κανέναν έλεγχο ενώ από την άλλη μερίδα των εργαζομένων του δεν δικαιούται τίποτα….δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Για αρχή μην περιμένεις περισσότερη νομοτυπια από εισαγγελείς και δικαστές, είναι γνωστό άλλωστε ότι ο νόμος στην Ελλάδα έχει πολλαπλές αναγνώσεις. Εδώ έχω ακούσει δημοσίους υπαλλήλους να συζητάνε το πώς θα κάνουν παιδιά το ένα πίσω από το άλλο έτσι ώστε να μη χρειαστεί να πατήσουν στη δουλειά για τα επόμενα 3 χρόνια. Και όχι, εγώ καταδικάζω τις αδειαρες αυτές, ευθύνονται (μαζι με πολλά άλλα) για τη νοσηρή κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας. Τα παιδιά των ελεύθερων επαγγελματιων και των ιδιωτικων υπαλληλων έρχονται δευτερα για το κράτος, όπως και οι γονείς τους άλλωστε.
Κυριολεκτικά όπως το λες, ξέρεις πόσες φορές έχουμε συζητήσει εδώ μέσα το θέμα του 2ου παιδιού, πως παίρνεις την απόφαση κλπ, ε να λοιπόν που για κάποιες ελληνίδες το κριτήριο είναι πολύ συγκεκριμένο! Χρόνος αποχής από τη δουλειά.μου; πολύς! Τσεκ! Βάζω μπρος για 2ο μη σου πω και 3ο… Εγώ δεν καταδικάζω τις αδειάρες, καταδικάζω τη στάση μας σαν πολίτες. Μπροστά στην καταπάτηση των δικαιωμάτων μας ως λεχώνες και εργαζόμενες τι κάνουμε? Αντί να συστρατευθούμε και να διεκδικήσουμε μεγαλύτερες άδειες και καλύτερες συνθήκες για όλες τις μητέρες, τους πατέρες κλπ, τι κάνει η ελληνίδα; κοιτάει πως θα διευκολυνθεί η ίδια,… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι οι “αδειάρες” ευθύνονται για την νοσηρή κατάσταση και το γεγονός οτι λείπουν από την εργασία τους “3 χρόνια”. Αναρωτιέμαι, οι μισθοί που πληρώνονται σε ολόκληρη την αδειαρα, ισούνται ΜΙΑ μηνιαία βουλευτική αποζημίωση ή είναι λιγότερο; Αρκετά με αυτό το παραμύθι με τους δημόσιους που φταίνε για όλα… Φταίνε πολλά. Οι φάροι της ηθικής και της δικαιοσύνης, αν τους δώσουν άδεια να μην την πάρουν. Σε λίγο θα βγουν να μας πουν οτι φταίνε οι ξένοι που παίρνουν επιδόματα για να “γεννοβολανε” και εμείς το σκεφτόμαστε για δεύτερο. Μπανανία, ναι αλλά για άλλους λόγους…