τελευταία βήματα στην τσιμεντοφιλημένη Αθήνα
και αναρωτιέμαι ποιο απ’τα χιλιάδες βιβλία στην πολιτεία θα με βοηθήσει ν’ αντιμετωπίσω αυτό που συμβαίνει τώρα
και καταλήγω να μην διαβάζω τίποτα εκτός απ τα σχόλιά σας
γιατί είστε η τελευταία ντεμασκέ φάση της ζωής μου
και όταν διαβάζω άρθρα στη guardian για την συναισθηματική κόπωση των ανθρώπων σε παγκόσμιο επίπεδο
το μόνο που με φτιάχνει είναι να τα χώνει κάπου η Mitsi
να βλέπω το ψευδώνυμο της Σουσουράδας
η επιθετική σωστότητα της Εντελβάις που συνήθως έχει δίκιο
τα κοπλιμενταρίσματα μεταξύ Πένας και Anna
τα τρυφεροσκληρογυναικοϊσχυρά κατεβατά της Πόντιας
και μου λείπουν οι φίλοι μου
και μου λείπει να φασώνομαι με ό,τι να ναι κόσμο σε άκυρα κωλόπαρτα
και μου λείπει να μου τη πέφτουν οι πωλήτριες στην ερμού για να μου πουλήσουν κόπιες κακόγουστων κραγιόν και γω να τους λέω απότομα όχι τρέχοντας να ξεφύγω
ανησυχώντας μόνο για τα όρια της αγενούς επιμονής τους και όχι για το αν εξαιτίας της επαφής μας θα πεθάνουν οι γονείς μου
και αναρωτιέμαι αν θα είμαστε όπως πριν
και ξέρω ότι δεν θα είμαστε γιατί η έννοια της επιστροφής όταν μιλάμε για προγενέστερη κατάσταση έπειτα από παγκόσμια κρίση είναι αφελής επιθυμία
όμως συνεχίζω ν’αναρωτιέμαι αν θα έχω έστω την ψευδαίσθηση του πριν
και αναρωτιέμαι αν υπάρχει περίπτωση να συνηθίσω ιδεολογικά την γιγάντια έννοια του μετά
και δεν θέλω καθόλου να μάθω το καινούργιο
αλλά εσείς θα με βοηθήσετε να την παλέψω
όπως με βοηθάτε πάντα
γιατί γαμάτε
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Τελευταία βήματα στη τσιμεντοφιλημενη Αθήνα. Πήγα στη δουλειά αγόρασα μελομακάρονα και κάποια τελευταία πράγματα για τα μωρά. Πήρα καφέ απέξω. Θα το γλεντήσουμε είπαμε με τον σύζυγο. Θα κάνουμε βόλτες στην Αθήνα. Πέρασα από το πατρικό μου. Άφησα στην πυλωτη ένα κουτί μελομακάρονα και ένα κουτί τυροπιτάκια. Αύριο πολλοί θα ψάχνουν τί κωδικό θα στείλουν για να πάνε καμία βόλτα. Αύριο 5:30 ώρα θα στείλω τον κωδικό 4 Κίνηση για παροχή βοήθειας σε ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη. Και θα πάω στον Ευαγγελισμό. Έξω από μια πόρτα επτασφράγιστη που γράφει επάνω με τεράστια γράμματα Danger Covid-19. Με μια τσαντουλα. Μέσα… Διαβάστε περισσότερα »
Το σχόλιο σου είναι συγκλονιστικό. Θα ήθελα να μου δώσεις την άδεια να το ανεβάσω στον τοίχο μου στο φουμπού. Ελπίζω να μην γίνομαι πολύ αδιάκριτη, αν πεις όχι, το καταλαβαίνω απόλυτα. Θέλω να το κάνω γιατί έχω κουραστεί πολύ (γελάς πικρά με αυτή την έκφραση?) να πλακώνομαι με δικούς μου ανθρώπους για το πόσο κότα είμαι που προσέχω….
Κατερινιω μου ειλικρινά λυπάμαι που θα σου αρνηθώ. Είμαι από τους ανθρώπους που δεν έχουν social από επιλογή. Καταλαβαίνω πόσο έχεις κουραστεί. Και εγώ κουράστηκα να προσέχω και να φωνάζω. Συνέχισε να προσπαθείς. Θα έχεις ήσυχη τη συνείδηση σου ότι δε φταις εσύ. Δεν κόλλησες εσύ όσους με μαθηματική ακρίβεια μπορεί να κινδυνεύουν και είναι πολύτιμοι για σένα. Αξίζει τον κόπο. Και μόνο αυτό μπορείς να κερδίσεις. Να θυμάσαι ότι είσαι υπεύθυνη μόνο για σένα και αν τυχόν έχεις ανήλικα παιδιά ή υπερήλικες γονείς που όμως πραγματικά έχουν το ακαταλογιστο και έχεις την ευθύνη τους. Ο καθένας παίρνει το ρίσκο… Διαβάστε περισσότερα »
Mrs Robinson (υπέροχο και αγαπημένο ψευδώνυμο), σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου. Φυσικά και θα σεβαστώ την επιθυμία σου. Πάνω από όλα σε ευχαριστώ για τα λόγια σου, ήταν βάλσαμο. Και μια ένεση δύναμης να μην με πάρει από κάτω σε αυτές τις -και μη χειρότερα – συνθήκες. Εύχομαι σε όλους μας καλά ξεμπερδέματα και σε σένα περαστικά και σιδερένια τα αγαπημένα σου πρόσωπα!
Γέλασα πικρά με αυτά που γράφεις. Γιατί λες αυτά που πάνω κάτω νιώθουμε και σκεφτόμαστε όλοι. Είναι πολύ δύσκολη η όλη φάση, τέτοια αβεβαιότητα και τέτοια χαοτική πραγματικότητα μας φαίνεται βουνό να την καταπιούμε. Και τόσα πολλά ερωτήματα. Όσοι βρήκαμε μετά από τόσο κόπο μια δουλειά θα την έχουμε και σε λίγο καιρό; Πότε θα αγκαλιάσουμε ξανά φίλους, οικογένειες, γκόμενους; Πότε θα ξανακάνω την αγαπημένη μου βόλτα Ακρόπολη, Ηρώδου Αττικού και θα απολαμβάνω τη νυχτερινή Αθήνα χωρίς να σκέφτομαι χρονοδιαγράμματα και περιορισμούς; Κι ένα σωρό άλλα φυσικά. Αλλά κάπως θα την παλέψουμε, είμαστε ζώα πολύ προσαρμοστικά. Δεν ξέρω πώς θα… Διαβάστε περισσότερα »
Υπέροχη Πενα- το ‘χω; 😉 Υπάρχουν πάρα πολλοί που υποφέρουν και εχουν απώλειες και όλη η αγάπη μου είναι μαζί τους. Όσο για το πόσο θα αλλάξουν οι ζωές μας, πολύ λίγο, η συντήρηση όσο είναι παρηγοριά είναι και σκληρή. Οι μεγάλες αλλαγές συνήθως συμβαίνουν πολύ αργά για να τις αντιληφθούμε (με λίγες εξαιρέσεις, μακράν δραματικοτερες του κορωνοιου), περίπου όπως η κίνηση της γης. Κάπως έτσι το καλύτερο στο οποίο εγω τουλάχιστον ελπίζω ειναι ότι όσο είμαι εδώ κάνω-ισως- έστω και λίγο καλύτερες τις ζωές όσων είναι γύρω μου και αυτό μου αρκεί. (Έξτρα ποιντς για την ανιδιοτελεια αν υπάρχει… Διαβάστε περισσότερα »
Και τις πισίνες και τις πισινές σου κράτα, ποιος ξέρει; 😛🥰
Συμφωνώ, πάντα αυτό είναι το σημαντικό. Να είμαστε καλά και να πηγαίνει η ζωή μας βήμα-βήμα πιο μπροστά. Όσο κι αν αναπολούμε, η οπισθοχώρηση δεν φέρνει τίποτα καλό. Το ποτάμι δε γυρνά πίσω, μόνο μπροστά πάει.
Ας είμαστε όλοι καλά και υγιείς πάνω από όλα και τα υπόλοιπα κάπως θα τα παλέψουμε και θα τα βρούμε.
Επιθετική σωστότητα;; Δε το είχα σκεφτεί έτσι αλλά μου άρεσε αγαπητή quarantini, σ ευχαριστώ! Μαζί θα την παλέψουμε ♥️