με τον Γ. χωρίσαμε πριν από περίπου 2 χρόνια. Ήμασταν μαζί 3. Συνάδελφοι στη δουλειά, εγώ 21 αυτός 31. Τον ερωτεύτηκα τρελά (τώρα ειλικρινά απορώ πως τα κατάφερα) και η αλήθεια είναι ότι περάσαμε ένα χρόνο κοντά ζάχαρη. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα εγώ ούσα 21. Tις πρώτες φορές που κατάλαβε πως δεν τελειώνω στο σεξ, με ρώτησε αν έχω κάποιο πρόβλημα. Μου είπε ότι σίγουρα κάτι έχω και να το λύσω, γιατί οι πρώην του τελείωναν πάντα, άρα σίγουρα δεν φταίει αυτός. Σκέφτηκα πως ίσως έχει δίκιο (τόσα ήξερα). Ξεκίνησα να προσποιούμαι για να βρούμε την υγειά μας. Λίγο καιρό μετά μου απαγόρευσε να τραγουδάω (έστω και σίγανα), να γελάω δυνατά, να σέρνω τις καρέκλες και να κλείνω με περισσότερη δύναμη απ’ αυτήν που όριζε ο ίδιος τις πόρτες. Ήθελε ησυχία. Τον ενοχλούσε να του κρατάω το χέρι, να τον φιλάω στο πρόσωπο ή στο στόμα, να του χαϊδεύω τον σβέρκο, αλλά ήθελε πολύ να παντρευτούμε και να κάνουμε παιδιά. Και τα ήθελε και άμεσα. Μια μέρα έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο από αυτά που εκδίδει η Μιγάδα και άρχισα να διαβάζω για τον φεμινισμό πιο εντατικά. Όταν το έμαθε μου είπε πως σίγουρα τώρα θα γίνω ακόμη πιο χαζή απ’ αυτό που είμαι. Στους τσακωμούς εννοείται πως αρνιόταν όλα του τα λάθη, με έλεγε κάθε μέρα τρελή. Μπορεί να έκανε μια χοντράδα πχ. μπροστά σε κοινούς μας φίλους, να του το κουβέντιαζα στο σπίτι και να μου έλεγε πως το φαντάστηκα. Ώσπου, ένα απόγευμα σε έναν από τους τσακωμούς μας σήκωσε το χέρι του να με χτυπήσει. Τρόμαξα πολύ, αλλά τα κατάφερα να βάλω τις φωνές μήπως με ακούσουν οι γείτονες. Του είπα: “Α θα με χτυπήσεις κιόλας;” Εννοείται ότι απάντησε: “Είσαι τρελή.” Χωρίσαμε χωρίς να προλάβει να με δείρει ευτυχώς, έφυγα σε οριακή στιγμή απ’ αυτήν την σχέση. Η ερώτηση όμως είναι η εξής: Ακόμα και 2 χρόνια μετά, αν τραγουδήσω πολύ δυνατά ή κάνω φασαρία μετακινώντας πράγματα στο σπίτι, κοιτάζω τρομαγμένη τον τωρινό μου σύντροφο να δω αν έχει θυμώσει. Σκέφτομαι τον Γ. και τρέμω, αν τον έβλεπα πουθενά θα κρυβόμουν. Νιώθω μια απέχθεια απέναντί του που δεν την έχω νιώσει για κανέναν. Είναι υπερβολικό το συναίσθημα; Αφού δεν πλήγωσε ποτέ σωματικά, πως γίνεται να νιώθω τόσο κακοποιημένη;
Βιώσες μία έντονη εμπειρία gaslighting, και κακοποιήθηκες ψυχολογικά από έναν άνθρωπο που θεωρούσες σύντροφο σου, άρα και άτομο εμπιστοσύνης. Άνθρωποι μπορεί να νιώσουν κακοποιημένοι με πολύ λιγότερα. Η ψυχολογική βία είναι εξίσου σημαντική (αν όχι σημαντικότερη) από την σωματική. Τα συναισθήματα σου είναι αναμενόμενα. Αυτή η ιστορία φαίνεται να σου έχει αφήσει αρκετά κατάλοιπα, και στη θέση σου θα πήγαινα σε κάποιον ειδικό μέχρι να βεβαιωθώ ότι το έχω ξεπεράσει, αλλά και πως γνωρίζω σε βάθος ότι αυτή η σχέση ήταν κακοποιητική στο έπακρο. Αξίζει να μπορείς να τραγουδάς και να γελάς δυνατά, χωρίς να έχεις δεύτερες σκέψεις!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Περασα συναισθηματικη (ζηλεια, ελεγχος, κανεις δεν θα σε αγαπησει οσο εγω κλπ) και σεξουαλικη (εξαναγκασμος και πιεση να κανω σεξ οταν δεν ηθελα και να κανω πραγματα που δεν ηθελα) κακοποιηση σε μια σχεση, κατα τη διαρκεια της οποιας δεν σηκωσε ποτε το χερι του να με χτυπησει και παντα κουκλαρα με ανέβαζε, μωρο μου με κατεβαζε και (κατα τα αλλα) δεν μου χαλουσε χατήρι. 7 χρονια μετα ακομα σκεφτομαι με αηδία τις σεξουαλικες μας στιγμες, και με θυμο ολα οσα μου εκανε και που και που βλεπω εφιαλτες οτι ειμαι ακομα μαζι του. Μην αμφιβαλεις για το συναισθημα σου,… Διαβάστε περισσότερα »
Aeromango, λυπάμαι πραγματικά για όσα έχεις ζήσει. Πραγματικά αι σιχτιρ!!
Θα σου πρότεινα να βρεις έναν ψυχολόγο αν τα σκέφτεσαι ακόμη και νιώθεις τόσο άσχημα. Δεν είναι κακό άλλωστε, λίγο πολύ όλοι έχουμε πάει ή συνεχίζουμε για ανάλογους λόγους και μας έστειλαν ανάλογες αφορμές!!
Σου αξίζει το καλύτερο στη ζωή σου και σου το εύχομαι ολόψυχα!
Μεγάλη αγκαλιά 💙💚💛💜
Κοριτσια ζουσα σε μια σχεση κακοποιητικη ολων των ειδων…Ημουν ουσιαστικα με ενα ναρκισσο…και ημουν το ατομο συνεξαρτησης…δεν μπορουσα να τον χωρισω ,καθημερινα με μειωνε με εβριζε με χτυπουσε καποιες φορες…και εγω εκει…μεχρι που το πηρε εκεινος αποφαση και με χωρισε .Δεν ειχα το θαρρος ..νομιζα οτι δεν υπαρχει ζωη χωρις εκεινον…Περασε 1μιση μηνας,ακομα ποναω αλλα το παλευω να βγω δυνατη και πλεον με αξιοπρεπεια και αυτοεκτιμηση!
Σου έκανε το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να φανταστείς! Απόλαυσέ το και μην τον δεχτείς πίσω, το διευκρινίζω γιατί είναι πιθανό να σε ξαναπλησιάσει..
Είναι νωρίς μην αγχώνεσαι δώσε χώρο και χρόνο στον εαυτό σου. Θα βρεις το καλύτερο που σου αξίζει. Κι εμείς εδώ είμαστε να σε στηρίξουμε!!
Πάντως η υπερπροσπάθεια να σου γίνει πλύση εγκεφάλου είναι χαρακτηριστική των κακοποιητικων συντρόφων( ειδικά των ναρκισσων).
Μπορείς αν θέλεις να απευθυνθείς σε ένα ψυχολόγο. Επίσης για την σωματική βια πρέπει να απευθύνεσαι στην αστυνομία .
θα θελατε να κανονίσουμε μια συναντηση τα μέλη;;Κάπου στο κεντρο της Αθήνας όσες μένετε εδώ;
***Άσε δεν είχα ιδέα πόσο μπορεί να αλλάξει ένας νάρκισσος.
****Όσο για την αστυνομία,που να πήγαινα από το φόβο,ήταν αστυνομικός.
Baby, θα το ήθελα αλλά δυστυχώς είμαι από άλλη πόλη. Είμαι σίγουρη πως θα κανονίσεις με καποιά από Αθήνα.
Θα τα λέμε όμως και εδώ διαδικτυακά 😉😉💜💜
Λυπάμαι πολύ για ό,τι βίωσες <3
Σας ευχαριστω πολύ. Η θεραπεια ειναι στο μυαλο μου γιατι σιγουρα εχουν μεινει καταλοιπα, αλλα τουλαχιστον υπηρξαν μεγαλες νικες για μενα στη ζωη μου μετα απο αυτη την ιστορια, βρεθηκαν ανθρωποι που με αγαπησαν περισσοτερο (τι εκπληξη, δεν ηταν αγαπη αυτο), στράφηκα στον φεμινισμο, συνειδητοποιησα πολλα και δεν ξαναεκανα ποτέ σεξ χωρις να το θελω.
Δυστυχώς έχω ζήσει ακριβώς τα ίδια και νοιώθω με τον ίδιο τρόπο αναλογιζόμενη αυτή τη σχέση. Απλά ήθελα να το πω.
Αν μου επιτρέπεται, θα ήθελα να πω στη γραφουσα ότι σπατάλησα και εγώ 5 πολύτιμα χρόνια από τη ζωή μου σε μια παραπλήσια σχέση. Κομβικης σημασίας λεπτομέρεια ότι στην αρχή δεν αντιλαμβανόμουν καν ότι ήμουν θύμα ψυχολογικής κακοποίησης, αν και ήμουν τρομερά ευαισθητοποιημενη πανω σε σχετικά ζητήματα. Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται, λένε. Ήμουν κι εγώ 22 χρόνων, ο πρώτος καιρός ήταν “παραμυθένιος” (pun intended) και η πρώτη καμπάνα ήχησε στα 2 χρόνια σχέσης. Με έπεισε να την αγνοήσω. Έκτοτε και για τα επόμενα 3 χρόνια, κάθε φορά που εναντιωνομουν, αντιδρούσα στη συμπεριφορά του ή δεν ανταποκρινόμουν στις… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ, κεραμυδογατα άρχισα να κλαίω αλήθεια. Αυτό που είπες σαν δαρμενο σκυλί και όχι έναν άνθρωπο..Τι να σου πω.
Εύχομαι να είσαι πολύ πολύ πολύ ευτυχισμένη με τον άντρα σου και συγχαρητήρια που σε στήριξε!
Έτσι είναι οι φυσιολογικές σχέσεις και θα έπρεπε να είναι ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους και όχι μόνο στα ζευγάρια.
Να συνεχίσετε να είστε ευτυχισμένοι μαζί, στο εύχομαι ολόψυχα.
Καλά μου psipsini, Ιzabel και aeromango, σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τα καλά σας λόγια… Θέλω να σας πω ότι πλέον πιστεύω πως καμία εμπειρία στη ζωή δεν πάει χαμένη. Πρώτον, συνειδητοποιήσα (εκ των υστέρων) ότι δεν αναγνώρισα τα “σήματα” κινδύνου, γιατί η ίδια ήμουν “εξοικειωμένη” με αυτού του τύπου τη συμπεριφορά, και μάλιστα από παιδάκι κι από την ίδια μου τη μητέρα. Δεύτερον, (εκ των υστέρων και πάλι, δυστυχώς) άρχισα να ψάχνω και να διαβάζω πιο εντατικά σχετικά με ό,τι είχα περάσει και όσα κατάλοιπα μου είχε αφήσει. Μεσα σε όλα αυτά, μπήκε και στη ζωή… Διαβάστε περισσότερα »
Ειναι πολυ σημαντικο να λεμε τα πραγματα με το ονομα τους και οπβς κι εσυ ετσι κι η γραφουσα φαινεται να εχετε συμπτωματα ptsd
Πω πω καλη μου εύχομαι ολόψυχα να εισαι πάντα καλά δυνατη και χαρούμενη.
Λυπαμαι για οσα περασες. Ταυτιστηκα πολυ εκει που λες οτι πριν χρονια αυτα δεν τα ξεραμε. Εγω ξεκινησα εκεινη τη σχεση στα 18 μου, πριν 15 χρονια σχεδον, ημουν παρθενα, αμαθη, και κανείς ποτε δεν μιλουσε τοτε για κακοποιηση συναισθηματικη, για εξαναγκασμο, για φεμινισμο.
Με ρωτανε τωρα “κι εσυ γιατι έκατσες τοσο καιρο” και μου αναβουν τα λαμπακια
Είναι αυτό που παρά πολύ εύστοχα σχολιάστηκε από την εξωγήινη σε άλλο ποστ, ότι σαυτο το σάιτ περιγράφοντας το βίωμα σου θα εισπράξεις ένα γλυκό αναλαφρο χάδι, σε αντίθεση με την σφαλιάρα του έξω κόσμου. Αφησε τους αυτούς και αυτές τους γελοίους, εδώ αγκαλίτσα. Εδώ δεν μπορώ να μην σχολιάσω πως ακριβώς αυτό είναι το ζητούμενο( από τον εκάστοτε κακοποιητικο σύντροφο). Η άγνοια κινδύνου. Πόσο άδικο, πόσο επίπονο, να είσαι στην πρώτη σου σχέση τα πρώτα συναισθήματα , που λαχταρας να αγαπήσεις και να αγαπηθεις να ακουμπήσεις την ψυχή σου στα χέρια κάποιου και αυτός να σε κατακρεουργεί. Όλες το… Διαβάστε περισσότερα »
Από όλες τις μορφές κακοποίησης που βίωσα, η ψυχολογική βία ήταν αυτή που μου άφησε τελικά τα σημάδια της και δυσκολεύτηκα πολύ να την επεξεργαστώ και να την ξεπεράσω. Τη λέξη την ακούς, τη χειρονομία την βλέπεις/ νιώθεις, αλλά η ψυχολογική βία σε τρώει λίγο λίγο ύπουλα, μέχρι να μη σου μείνει ούτε μισό κομματάκι της ψυχής σου. Επίσης, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να ακολουθήσουν και οι άλλες μορφές βίας, οπότε τίθεται σε λειτουργία από την αρχή. Μέχρι τη σωματική βία, έχει ήδη προηγηθεί συστηματική ψυχολογική κακοποίηση, προκειμένου οι αντιστάσεις του θύματος να είναι μικρότερες, και να φτάσει στο σημείο… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που έζησες ΕΊΝΑΙ κακοποίηση και καλό θα είναι να δεις ειδικό για να μπορέσεις να πας παρακάτω.
Έχω ζήσει κι εγω κάποια από αυτά που περιγράφεις πχ ότι μιλάω δυνατά (επίσης ότι αναπνέω δυνατά). Έχω χωρίσει εδώ και 4 χρόνια από τον πρώην. Μια μέρα ο νυν μου είπε “γιατί όλη την ώρα φοβάσαι ότι θα σου κάνω κακό;”. Η απάντηση είναι γιατί κάποιος μου έκανε κακό για χρόνια. Δε σήκωσε ποτέ χέρι πάνω μου. Αλλά με κακοποιουσε συστηματικά. Όπως κι εσένα. Ζήτα βοήθεια, σου εύχομαι από την καρδιά μου να κλείσεις τις πληγές σου.
Δεν υπάρχει σωματική κακοποίηση χωρίς ψυχολογική βία.
Φίλη μου, θα ήθελα να προσθέσω το εξής: Εμένα αυτά που λες , τον ψυχολογικό πόλεμο, την λεκτική κακοποίηση και την συστηματική προσπάθεια να με βγάλουν τρελή τα έκαναν διαρκώς οι γονείς μου μέχρι και τα 25 μου, δηλαδή και πολυ μετά την ανεξαρτητοποίηση μου. Στο λέω για να δεις ότι για σένα ήταν ένας τυχαίος ή έτσι θα πρεπε να τον αντιμετωπίσεις ενώ πάντα υπάρχουν και χειρότερα. (Μεχουν διώξει απτό σπίτι και άλλα …τι να λέω τώρα) Ήταν πάρα πολύ κακοποιητικος μαζί σου δεν έκανες τίποτα για να σου αξίζει τίποτε ανάλογο.Να ξέρεις πως αυτός έχει φοβερό πρόβλημα. Να… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ κακοποιητικος…ε δεν το κρύβω αυτό που σκέφτηκα ήταν “τι μαλακ-@-ς!!!”
Σου αξίζει το καλύτερο πάντα!!
Το πρόβλημα το είχε εκείνος.
Η κακοποίηση έχει πολλές μορφές! Η λεκτική και ψυχολογική κακοποίηση είναι οι πιο συνήθεις!
Επισκεψου αν θες έναν ψυχολόγο .
Όπως σου είπα σου αξίζουν τα καλύτερα!!!!
Αυτό που ποτέ κάνεις δε μας αναφέρει τον όρο:ψυχολογική βία, με βγάζει εκτός εαυτού.
Δε μας μαθαίνουν πουθενά ότι η βία έχει πολλές μορφες:σωματική,συναισθηματική,λεκτική,ψυχολογική,οικονομική κλπ
Εσύ βιωσες ψυχολογική βία.ειναι εξίσου δυνατή μορφή βίας,μαζί μ τη συναισθηματικη-απ τις πιο δυνατές κ σοβαρές μορφές.δεν είναι εύκολο ν ξεπεραστει-θες βοήθεια ειδικου-κ είναι πολύ πιθανό ν σου αφήσει μόνιμο PTSD.
Δούλεψε το μ γιατρό άμεσα κ μη το καθυστερεις σε παρακαλώ,όσο καθυστερεις ν γιατρέψει τις πληγές τόσο πιο πολύ θα σε πονάνε.μια μεγάλη αγκαλιά από μενα🤗
Σε νιώθω τόσο πολύ … Οταν χώρισα από την κακοποιητικη σχεση που είχα “άκουγα” τη φωνή του να μου δίνει εντολές. Στη νέα μου σχέση έριξα μια φορά το κινητό του καταλαθος και τον αγκάλιασα ζητώντας του συγγνώμη ξανά και ξανά. Ο ανθρωπος έπαθε σοκ με τη συμπεριφορά μου. Είναι απόλυτα λογικό να νιώθεις ετσι αλλα δεν σου αξίζει. Πήγαινε σε έναν ψυχολόγο και με τον καιρο θα νιώσεις πολυ καλύτερα. Να είσαι και να περνάς πάντα καλά!
Αυτός ήταν χειριστικός, μισογύνης, παπάρας πρόσθεσε ότι θέλεις να ξεσκάσεις δίκιο θα έχεις.
Τουλάχιστον νόμιζες ότι πέρναγες ζάχαρη όταν προσποιόσουν στο σεξ για ένα ολόκληρο χρόνο? Δεν σε άφηνε να εκφραστείς καθόλου, ούτε ένα απλό χάδι, ούτε να τραγουδήσεις?
Το ότι αυτός είναι κακοποιητικός μην σε κάνει να νομίζεις ότι, όταν με το καλό ξεπεράσεις την κακοποίηση, τέλειωσε ο αγώνας σου. Τώρα πρέπει να δουλέψεις για να μάθεις να στηρίζεσαι στα δικά σου πόδια, Ψυχολόγο, βιβλία, σωστές φίλες και φίλους.