Δυσκολεύτηκα να βρω τον δρόμο μου επαγγελματικά. Στα 18 μου πέρασα σε ενα πανεπιστημιο που τωρα πια δεν υπάρχει.
Στενοχωρηθηκα πολύ οταν το έμαθα οτι το πτυχιο μου δεν εχει πια αντικρυσμα.
Πηρα το πτυχίο μου αυτο στα 22 και ξαναέδωσα μετα απο χρόνια. Στα 28 πέρασα πανεπιστημιο στο οικονομικο πανεπιστημιο.Πηγα δυο χρονια και σταμάτησα γιατι καταλαβα οτι μελλοντική δουλεια γραφειου δεν μου ταιριαζει.
Μετα στα 32 εδωσα ξανα, μπηκα γαλλικη. Με έπιασαν οι καταλήψεις και μετα το κοβιντ και δεν αξιώθηκα να παρακολουθήσω ουτε ενα τριμηνο για να δω αν μου αρεσει ή οχι.
Αφηνα τα χρονια να περνούν γιατι ακομη δεν ηξερα τί ηθελα. Τωρα ομως ξερω.
Εδωσα και μολις ξαναμπηκα σε νέα σχολη.
Ειμαι απολυτα σιγουρη για πρωτη φορα στην ερημη ζωη μου για το τί ακριβως θελω να κανω επαγγελματικα.
Αλλα εχω παει ΉΔΗ 36 και εχω αλλα 4 χρονια μπροστα μου. ΑΡΓΗΣΑ υπερβολικα πολύ γιατι εχω πολυ χαμηλη συναισθηματικη νοημοσυνη και δεν τα παω καλά με τον εσωτερικο μου κοσμο και ουτε μπορω να κάνω προβολη στο μελλον για να δω πως φανταζομαι τον εαυτο μου μεσα σ´αυτο.
Φίλες, ταλαιπωρουμαι πολυ στην ηλικια αυτη να ειμαι στο μηδεν.
Και ταλαιπωρω και τους γονεις μου που με βριζουν και λενε πως ειμαι κατεστραμμένη και οτι με ταΐζουν.
Βλεπω τους συμμαθητες μου να εχουν ταξιδεψει, να εχουν μεταπτυχιακά (ευτυχως που δεν θελω και master! ) και μια αλφα καριέρα στην ηλικια αυτη και στενοχωριεμαι λιγο.
Να πάω στη σχολή αυτή που ειναι και πολυ κοντα στο πρωτο μου πτυχιο και παραλληλα να εργαζομαι, ή να παω σε ψυχολογο γιατι ειμαι οντως παλαβή που αλλαζα τοσες σχολές χωρις να ξερω τί θελω? Εχω σοβαρο ψυχολογικο προβλημα?
Ανησυχώ γιατι δεν εχω καμία ουσιαστική επαφη με τον εξω κόσμο και όλο κλεινομαι στο δωματιο μου ( το παιδικο) και διαβάζω.Δεν με προσεγγιζουν καθολου ,ουτε εγώ τους αλλους.
Δεν ξερω πώς αλλιως να ζησω αυτη τη ζωη. Μόνο διάβασμα. Ειμαι πολυ μονη και νιωθω αποσυντονισμένη και αποκομμενη. Ισως και γι ´αυτο άργησα τοσο να βρω τί θελω. Οι συμβουλες σας θα με βοηθουσαν. Ευχαριστώ
ΑΠΟ ΤHΝ – Ζώζα
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Λάβαμε ένα καταπληκτικό σχόλιο, σας το προωθώ.
ΜΗΝΥΜΑ
εγώ είμαι 60χρονον και είμαι στην Κομοτηνή στο τμήμα ιστορία εθνολογία τελείωσα το έκτο εξάμηνο,και μπαινω το Σεπτέμβρη για το πτυχίο άρα,,δεν είσαι μεγάλη,,κοίταξε να βγάλεις μια σχολείο που σε γεμίζει,,και αν το θέλεις θα τα καταφέρεις…
ΑΠΟ ΤΟΝ – Δήμητρα Π
Φίλη Ζωζα, η αλήθεια είναι πως πολλοί άνθρωποι περιπλανώνται από τη μια σχολή στην άλλη, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Άλλος επειδή δεν έχει κατασταλάξει σε αυτό που τον ενδιαφέρει, άλλος επειδή θέλει να μαθαίνει πράγματα κλπ. Εδώ στο σάιτ ουκ ολίγες γυναίκες έχουμε περάσει από πολλές σχολές. Όμως στη δική σου περίπτωση Ζωζα, νομίζω πως οι σπουδές είναι ένας τρόπος, μια πρόφαση καλύτερα, για να κρατήσεις τον εαυτό σου καθηλωμένο σε εφηβικό στάδιο. Το να σπουδάζει κάποια γυναίκα σε τόσες σχολές, είτε από χόμπι είτε επειδή ψάχνει τι της ταιριάζει πραγματικά, δεν συνεπάγεται αναγκαστικά ότι δεν ζει. Το ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Εξαιρετικά εύστοχο σχόλιο.
Αγαπητή Ζωζα λυπάμαι αλλα ειναι ακριβως οπως τα λεει η Juanita.
👏
Κάθε φορά που διαβάζω τέτοια άρθρα μου ‘ρχεται να τρέξω και να σας πάρω όλους μια τεράστια αγκαλιά. Είμαι 44 ετών και ακόμα σκέφτομαι ότι θέλω να αλλάξω στροφή στη ζωή μου και να κάνω το πάθος μου επάγγελμα. Και αλήθεια, αν δεν είχα τρία παιδιά στην εφηβεία με τρελά έξοδα, τώρα πιθανότατα θα ήμουνα στη σχολή που πάντα ήθελα (Σημ.:Το χειρότερο στη ζωή μας είναι τέτοιου είδους απωθημένα). Την απάντησή σου θεωρώ ότι την έχεις “τα χρονια να περνούν γιατι ακομη δεν ηξερα τί ηθελα. Τωρα ομως ξερω.”, “Ειμαι απολυτα σιγουρη για πρωτη φορα στην ερημη ζωη μου για… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβώς αυτό που λες για την επιτυχία. Ας μην αλλάξουν συζήτηση ας σταματήσουμε επιτέλους να τους ακούμε!!
Ok, για αλλη μια φορα διαβαζω τη ζωη μου… Εβγαλα μια ενδιαφερουσα αλλα αχρηστη, απο επαγγελματικη αποψη, σχολη. Στα 30 εβγαλα και δευτερη σχολη, δουλευοντας οπου εβρισκα και μολις τελειωσα αποφάσισα να βγαλω και τριτη σχολη, αυτο που παντα ηθελα να κανω δηλαδη. Και μαλιστα μαζι με μεταπτυχιακο (τη σχολη ακομα δεν την τελειωσα, το μεταπτυχιακο ευτυχως ναι). Και στα 36 μου ηρθε και το παιδι κι εκει πια , πανικοβληθηκα σοβαρα, γιατι δουλεια σταθερη δεν εχω, για καριερα ουτε συζητηση, ο συντροφος σε παρομοια φαση νεας αρχης, χωρις ταξιδια κι εμπειρίες. Επισης, αν παιζει ρολο, ειμαι κι απιστευτα αναβλητικη,… Διαβάστε περισσότερα »
1. Χαρά στο κουράγιο σου κορίτσι μου! Είσαι πολλή θαρραλέα. 2. Δεν μου αρέσει καθόλου που οι γονείς σου σε βρίζουν και σε υποτιμάμε. Αυτο ενέχει σίγουρα πολλαπλή βία,από ότι μας γράφεις εδώ -> που μας πάει στο 3. Βρες μια δουλειά ο,τι να ναι,για να συντηρείς την εαυτή σου, γίνε όσο πιο ανεξάρτητη μπορείς για να μην έχουν να λένε και προετοίμασε την έξοδο σου από αυτό το τόσο κακοποιητικό γονεϊκό σπίτι. 4. Παράλληλα παρακολούθησε όσο μπορείς μαθήματα στη σχολή σου. Με τον νέο νόμο σου δίνονται ν+2 έτη σχολης μαζί και οι επαναληπτικές Σεπτεμβρίου ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΠΟΛΥ ΒΟΗΘΗΤΙΚΈΣ… Διαβάστε περισσότερα »
Πάντα μου αρεσουν τα σχόλιά σου.
Πρέπει να είσαι από τις λίγες γενικά 😅😂 οπότε το εκτιμώ ♥️
Όχι, όχι, κι εμένα μ’αρέσουν τα σχόλιά σου. Είσαι από τις λίγες που πιάνουν πράγματα που δε φαίνονται πάντα με την πρώτη ανάγνωση.
Το πρόβλημα που διαφαίνεται από την ιστορία σου δεν έχει σχέση με το πόσες φορές θα σπουδάσεις και αν μπορείς να σπουδάσεις στα 36 σου. Οι άνθρωποι αλλάζουν επαγγέλματα ή επιμορφώνονται μέχρι να συνταξιοδοτηθούν. Εγώ είμαι 45 και έχω αλλάξει μέχρι στιγμής 6 τελείως διαφορετικά επαγγέλματα και μόλις ξεκινάω το 7ο. Μετά από 5 χρόνια σκοπεύω να κάνω κάτι άλλο και σκέφτομαι ακόμα και να ξεκινήσω διδακτορικό μετά τα 50 μου. Αλλά έχω ξεκινήσει να δουλεύω πριν καν πετύχω στο πανεπιστήμιο, δούλευα περιστασιακά όσο σπούδαζα, έχω αλλάξει πόσες χώρες, έχω κάνει οικογένεια. Ενδιάμεσα υπήρχαν περίοδοι που δεν δούλευα μεταξύ αλλαγών… Διαβάστε περισσότερα »
Η διαφορα ειναι πως εσυ θα συνταξιοδοτηθεις. Το καλυτερο ειναι να βρει μια οποια δουλεια ακομα και καθαριστρια. Ημαρτον με τα πτυχια. Ο ψυχολογος ειναι υπερβολικη πολυτελεια. Με προσδοκιμο τα 80 φευγακαι εθνικη συνταξη τα 200 και τους γονεις πεθαμενους το πολυ σε 20 χρονια αν εισαι 36 ΧΡΕΙΑΖΕΣΕ ΕΝΣΗΜΑ ΟΧΙ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥΣ
Και γιατί όχι και τα 2; Η ψυχική υγεία προηγείται
Πειράζει που δεν καταλαβαίνω γιατί το πρώτο πτυχίο δεν έχει αντίκρισμα επειδή η σχολή έκλεισε;! Τι σχέση έχει η τωρινή κατάσταση της σχολής με το πότε αποφοιτήσες;
Όχι ότι έχει μεγάλη σημασία αλλά λες ότι η σχολή θες να πας είναι παρόμοια με τη σχολή που έχεις ήδη αποφοιτήσει. Μαζί σου στο να ξανασπουδασεις αλλά νομίζω δίνεις υπερβολική βαρύτητα στην έννοια του πτυχίου. Ότι επαγγελματικές πιθανότητες είχες με το πρώτο τις ίδιες θα έχεις και με το δεύτερο.
Εμβόλιμο: Λογικά ΦΠΨ ήταν το πρώτο της πτυχίο, που πράγματι δεν έχει καθόλου επαγγελματική αποκατάσταση (ούτε είχε και πριν)
Εγώ αυτό που κατάλαβα είναι ότι το πτυχίο της δεν δίνει καν επαγγελματικά δικαιώματα. Τέτοια συνήθως πτυχία έδιναν τα πρώην ΤΕΙ. Το ΦΠΨ έχει δίνει επαγγελματικά δικαιώματα, και μαλλον και επαγγελματική αποκατάσταση. Η κολλητή μου εργάζεται ως φιλόλογος με πτυχίο ΦΠ ΑΠΘ, το ίδιο και πολλές γνωστές της από την ίδια σχολή.
Πιθανόν. Ευχαριστώ για τη διευκρίνηση για τα πρώην ΤΕΙ, δεν γνώριζα.
Το φπψ διασπαστηκε πρόσφατα, δεν έκλεισε. Δεν χάσαμε τα δικαιώματα μας, απλά έχουμε ειδικότητα φιλολόγου, όπως είχαμε και πριν τη διάσπαση, ασχέτως αν ο τομέας κάποιων από μας ήταν η ψυχολογία. Τώρα η επαγγελματική αποκατάσταση είναι άλλη ιστορία. Εγώ ας πούμε εργάζομαι στην ειδική αγωγή.
Συμφωνώ πολύ με την ουσία αυτού του σχολίου, όπως και με αυτό που έγραψε @ Juanita. Νομίζω ότι στο μυαλό της γράφουσας, η ζωή μας ακολουθεί μια πολύ γραμμική πορεία: Σχολείο, Σχολή, Εργασία. Αυτή είναι μια αρκετά παιδική θεώρηση που καταρρίπτεται σχεδόν από μόνη της όσο μεγαλώνουμε και βλέπουμε ότι τα πράγματα δεν πάνε ακριβώς όπως τα σχεδιάζουμε. Νιώθω ότι η γράφουσα έχει παγιδευτεί σε αυτή τη νοοτροπία και νιώθει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα αν δεν περάσει πρώτα από ένα συγκεκριμένο στάδιο ζωής. Κι εγώ θα τη συμβούλευα να αναζητήσει βοήθεια.
Συμφωνώ! Κάτι δεν λέει σωστά ή ολόκληρα η κοπέλα. Τα πτυχία εξακολουθούν να είναι σε ισχύ ακόμη και αν κλείσουν/ συγχωνευτούν οι σχολές που τα εξέδωσαν. Με αυτό μπορούσε να δώσει κατατακτήριες ή εφόσον η σχολή που επέλεξε τώρα λέει οτι μοιάζει με το πρώτο πτυχίο να το καταθέσει και να ζητήσει να αναγνωριστούν μαθήματα ώστε να μη ξεκινάει κάθε φορά από το μηδέν. Ο περισσότερος κόσμος έτσι και αλλιώς μετά το πρώτο πτυχίο σπουδάζει και δουλεύει παράλληλα άρα δεν χρειαζόταν να μείνει πίσω η ζωή της. Νομίζω οτι στην τελευταία παράγραφο διατυπώνει το πρόβλημά της και αυτό δεν είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Από ότι θυμάμαι από τα φοιτητικά μου χρόνια ο πιο εύκολος τρόπος να μπεις σε οποιαδήποτε σχολή είναι οι πανελλήνιες. Από τις κατατακτήριες παίρνουν 1-2 άτομα τη χρονιά και η ύλη είναι πολύ πιο δύσκολη από ότι η ύλη των πανελληνίων. Και πολύ σπάνια αναγνωρίζουν μαθήματα γιατί είναι σπασίκλες. Τουλάχιστον αυτό συνέβαινε πριν από … Χμμμ 15-20 χρόνια. Πω πω τα παιδιά που γεννήθηκαν τη χρονιά που έδινα εξετάσεις είναι πλέον ενήλικα!!!😮 Σοκ!
Κατά τα άλλα συμφωνώ μαζί σου.
Καλημέρα, είναι πιο συχνό από ό,τι νομίζετε το να θέλει κάποιος να σπουδάσει κάτι στα 30+, ακόμα και στα 40. Όμως και οι λεπτομέρειες είναι σημαντικές. Είμαι ο ιδρυτής του StudyGuru, αν θέλετε μπορούμε να μιλήσουμε (προφανώς δωρεάν) για να σας πω κάποια πράγματα από εμπειρίας, να δούμε μήπως υπάρχει και άλλος τρόπος να φτάσετε στον στόχο σας.
Χαίρομαι που βρήκες ένα αντικείμενο που σε ενδιαφέρει πραγματικά. Να πας στη σχολή και μην ακούς κανένα. Το ιδανικό θα ήταν να δουλεύεις παράλληλα, για να έχεις δικά σου χρήματα. Αν μπορείς να βρεις συγκάτοικο και να φύγεις από το σπίτι που μένεις με τους γονείς σου, θα ήταν ευχής έργο. Έχουν μεγάλη ευθύνη για το πως νιώθεις. Αν μπορείς παράλληλα με τη σχολή, να ξεκινήσεις ψυχοθεραπεία. Θα σε βοηθήσει να καταλάβεις τον εαυτό σου και να νιώσεις πιο δυνατή. Καλή τύχη σε όλα.
Τι ήταν το πρώτο πτυχίο; Εξ όσων γνωρίζω τα ΤΕΙ ήταν αυτά που εξαφανίστηκαν από τον χάρτη και χάθηκαν επαγγελματικά δικαιώματα. Λοιπόν, βρίσκω πολύ εύστοχη την Juanita. Και εγώ περιπλανήθηκα λίγο. Πέρασα ΤΕΙ Πειραιά κλωστοϋφαντουργία. Πήγα μπηκα είδα δεν μου άρεσε έφυγα, αν κ έπαιξε ρόλο και η κατάσταση με τις καταλήψεις. Είμαι 35. Στα 25 πήρα το bachelor μου, ήμουν έτοιμη για μεταπτυχιακό, δεν το επέτρεψαν οι συνθήκες και συνέχισαν αργότερα. Αυτή τη στιγμή σπουδάζω ακόμη. Άρα τι συστήνω; Να πας στη σχολή, να γνώρισες κόσμο. Μην κάνεις και στην κοινωνική σου ζωή τις επιλογές που έκανες τότε. Όσο… Διαβάστε περισσότερα »
Προσωπικά σε θαυμάζω που έχεις περάσει σε όλες αυτές τις σχολές. Έχω ένα πτυχίο & ένα μάστερ που δεν αξιοποιήθηκαν ποτέ και τόλμησα να δώσω κατατακτήριες στο παρελθόν. Δεν πέρασα γιατί έβαζαν( εσκεμμένα θεωρώ ή και από προχειρότητα ) θέματα εκτός ύλης και τις δυο χρονιές που έδωσα. Μετά τα παράτησα γιατί πραγματικά κουράστηκα και δεν ασχολήθηκα ξανά με σπουδές. Κρίμα όμως γιατί δεν μελέτησα ποτέ κάτι που να με ενδιαφέρει σαν αντικείμενο. Άρα συνέχισε τις σπουδές σου , ολοκλήρωσε τις και δούλεψε (στα 40 σου γιατί όχι; Νέα είσαι) σε αυτό που σου αρέσει. Εγώ σε ζηλεύω αν αυτό… Διαβάστε περισσότερα »