Καλησπέρα. Το δικό μου πρόβλημα είναι περίεργο και κανείς δεν το καταλαβαίνει, ούτε κι εγώ.
Αδυνατώ να παίρνω τα φάρμακα μου όπως πρέπει. Είναι για σοβαρές ασθένειες, όπως σκλήρυνση, διαβήτης τελείως ανεξέλεγκτος (δεν νιώθω την μέση μου καθόλου εδώ και μήνες, μου βρήκαν πολυνευροπάθεια), επιληψία.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχω ενέργεια να τα παίρνω. Πάντα λέω θα τα παίρνω σωστά αυτή τη φορά και την τρίτη μέρα σερί δεν έχω την ενέργεια να σηκωθώ από το κρεβάτι, και τελικά δεν παίρνω τίποτα.
Οι γιατροί έχουν θυμώσει μαζί μου, σε σημείο να μη θέλουν να ασχοληθούν. Αλλά δεν ξέρω πώς μπορώ να το αλλάξω. Παντα τελικά υπάρχουν οι μέρες που δεν έχω ενέργεια να κάνω τη διαδικασία των φαρμάκων, ούτε καν αν είναι απλά ένα χάπι.
Η μόνη φορά στη ζωή μου που τα έπαιρνα σωστά, ήταν σε μια νοσηλεία στην ψυχιατρική, όπου μου τα έφερναν, με έβλεπαν ότι τα παίρνω κοκ. Που μάλλον ήταν τραυματική, γιατί είχε χρησιμοποιηθεί βία, και πιθανόν να είναι ένας από τους λόγους που το να παίρνω φάρμακα μου προκαλεί τόση μεγάλη δυσφορία.
Έχουν προταθεί αντικαταθλιπτικά, αν και δε θεωρώ πως έχω κατάθλιψη, αλλά και πάλι το ίδιο γίνεται. Τα ξεκινώ, μετά για κάποιο λόγο (αναβλητικοτητα, κούραση, δε ξέρω τι) δε θα τα πάρω, και μετά γενικά δεν τα παίρνω.
Δεν ξέρω τι να κάνω. Οι ασθένειες εξελίσσονται, δε θα με περιμένουν.
ΑΠΟ ΤΟΝ – άρρωστη
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Χρειάζεσαι ψυχοθεραπεία και επειγόντως επίσκεψη σε ψυχίατρο. Μην σε τρομάζει η λέξη,αυτός είναι ο μόνος που μπορεί να σε βοηθήσει. Μην λες ” δεν θεωρω ότι έχω κατάθλιψη ” ,η κατάθλιψη έχει σημάδια που ο ασθενής δεν τα αντιλαμβάνεται και τα θεωρεί νορμάλ. Για παράδειγμα αυτό το quiet quitting που έχεις,είναι σημάδι κατάθλιψης. Η αίσθηση ματαιωσης είναι σημάδι κατάθλιψης. Η κατάθλιψη δεν είναι αυτό που νομίζουν οι περισσότεροι, που σε ρίχνει στα πατώματα και κλαις όλη μέρα. Οι περισσότεροι ασθενείς ζουν στον αυτόματο χωρίς διάθεση για τίποτα σχεδόν. Έχει στάδια η κατάθλιψη, και αποτι φαίνεται είσαι ήδη αρκετά μέσα. Επίσης,κάποιο… Διαβάστε περισσότερα »
Έστειλες εδώ, και είναι ένα πρώτο βήμα, συγχαρητήρια. Μια που μόνη σου εντοπίζεις την ψυχολογική διάσταση, δοκίμασε αν υπάρχει βοήθεια στο σπίτι στο δήμο που μένεις. Ίσως, αν σε επισκέπτεται ένας άλλος άνθρωπος να ελέγξει αν πήρες τα φάρμακα να βοηθηθείς.
Είναι δύσκολο να είσαι χρόνια ασθενής και ο κόσμος πολύ εύκολα βγάζει συμπεράσματα ότι εφόσον υπάρχει το κατάλληλο φάρμακο, όλα καλά. Δεν είναι έτσι. Η πολυφαρμακεία και η συμμόρφωση με τη θεραπεία είναι υπαρκτά προβλήματα, δεν είσαι η μόνη που το βιώνει. Παρατηρείται ότι ακόμα και ένα χάπι να πρέπει να πάρει κανείς καθημερινά είναι δύσκολο να συμμορφωθεί. Πόσο μάλλον αν είναι πολλά τα φάρμακα. Τα φάρμακα είναι η συνεχής υπενθύμιση της ασθένειας για κάποιους ανθρώπους. Άλλοι θεωρούν ότι η λήψη φαρμάκων σημαίνει αδυναμία ή ότι κατά βάθος ότι είναι άχρηστα. Ή οι ασθενείς φοβούνται ότι η εξέλιξη της ασθένειας… Διαβάστε περισσότερα »
Επειδή λες ότι οι γιατροί θυμώνουν να ξέρεις ότι αυτό είναι αντιεπαγγελματικη συμπεριφορά, το βιώνουν κι άλλοι, μην το παίρνεις προσωπικά. Θα έπρεπε να είναι υποχρέωση τους να κατανοούν τη δυσφορία σου και να σε παραπέμψουν στον άνθρωπο που μπορεί να σε βοηθήσει. Σκέψου αν έχεις περιθώριο να αλλάξεις γιατρούς. Να βρεις ανθρώπους που δε σε μαλώνουν σαν κακομαθημένο παιδί αλλά θα σε φροντίζουν σαν έναν άνθρωπο που έχει ανάγκη από βοήθεια σε μια ευάλωτη στιγμή. Για τα υπόλοιπα, ένας ειδικός ψυχικής υγείας ίσως να βοηθήσει και δεν είναι ανάγκη να είναι ψυχίατρος ή να πάρεις επιπλέον φάρμακα. Είναι δικαίωμά… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ οτι χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη.Σκέψου όμως,ως προς το θέμα των γιατρών, τι κυρώσεις θα έχει ένας/μία γιατρός ή νοσοκόμος/α σε περίπτωση που ασθενής που νοσηλεύεται στην εφημερία του δεν παίρνει την αγωγή του.Προφανώς και θέλει τρόπο να τα χορηγήσουν,αλλά όταν σου λέει ο ασθενής δεν τα θέλω και δείχνει άρνηση να τα λάβει,τι ακριβώς πρέπει να κάνει ο γιατρός,να εισηγηθεί την απομάκρυνση του ασθενή?Γιατί δεν έχει και πολλές επιλογές ή θα πάει φυλακή για παράκαμψη ιατρικού πρωτοκόλλου με άμεσο κίνδυνο ζωής,ή θα εισηγηθεί να τον στείλουν σε άλλο νοσοκομείο πράγμα το οποίο θα διαιωνίζει το πρόβλημα του ασθενή διότι κ… Διαβάστε περισσότερα »
Είπε ότι όταν ήταν σε κλινική έπαιρνε την αγωγή. Θεώρησα δεδομένο ότι εννοεί ότι δεν την παίρνει όταν είναι σπίτι της. Όπως και να έχει το να θυμώνει ένας γιατρός με τον ασθενή που επιλέγει να μην πάρει αγωγή είναι εντελώς απαράδεκτο και ανεπίτρεπτο. Πρέπει να τον συναισθανθεί, να τον ρωτήσει γιατί, να δει αν χρειάζεται επιπλέον βοήθεια, να τον παραπέμψει σε σύμβουλο ψυχικής υγείας ενδεχομένως, να υπάρχει και το σχετικό πρωτόκολλο όπου θα υπογράφει ο ασθενής την άρνηση της προτεινόμενης αγωγής ώστε να καλύπτεται και ο γιατρός. Έχετε άραγε βρεθεί σε συνεχή νοσοκομειακή κατάσταση, με συνεχείς εξετάσεις και τρυπήματα… Διαβάστε περισσότερα »
Δυστυχώς έχω βρεθεί και με αγενή,οριακά μυνήσιμη συμπεριφορά γιατρού προς ασθενή.Αυτό δεν σημαίνει όμως πως δεν καταλαβαίνω τους γιατρούς και την ευθύνη που έχουν απέναντι σ εναν ασθενή.Φυσικά και πρέπει να τον συναισθανθεί,να ρωτήσει,να φέρει ειδικό ψυχικής υγείας( αν υπάρχει στο νοσοκομείο) αλλά η νόσος τρέχει και είναι επικίνδυνο να τη καθυστερείς όταν υπάρχει νοσηλεία.Όσον αφορά αυτό που αναφέρεις,πως πιθανότατα μόνο στο σπίτι δεν παίρνει τα φάρμακα,αυτόματα αυτό ανατρέπεται απ τη στιγμή που λέει πως και στο νοσοκομείο με το ζόρι τα έπαιρνε.Στο τελευταίο σκέλος συμφωνώ,έχω παρατηρήσει κ εγώ πως οι γιατροί,σε ενα γενικότερο πλαίσιο,τείνουν να γίνονται ψυχροί ανάλογα με… Διαβάστε περισσότερα »
Ο πατέρας μου πάσχει απο πάρκινσον. Πρέπει να παίρνει τα φάρμακα του ευλαβικά αλλά το μυαλό του αδυνατεί να συμμορφωθεί. Έχει λοιπόν ενα θαυμάσιο πολυ-κουτάκι πολυκατοικία που βάζουμε τα φάρμακα ημέρας/ωρας σε εβδομαδιαία βάση. Δίπλα ακριβώς έχει κι ένα παλιό κινητό με υπενθύμιση μόνιμη, που πρέπει να σηκώθει να την κλείσει αλλιώς θα του πάρει τα αυτιά. Δεν δουλεύει πάντα αλλά κάτι γίνεται. Ο πατέρας μου βέβαια δεν μπορεί, αν δεν ήθελε, πραγματικά δεν ξέρω τι θα μπορούσε να βοηθήσει.
Από την περιγραφή σου, δεν έχουμε πληροφορίες για το αν έχεις κάποιο άλλο άνθρωπο κοντά σου, υπάρχει οικογένεια, συγγενείς? άνθρωπος εμπιστοσύνης? Συμβουλεύεσαι ψυχολόγο ή ψυχίατρο αυτή την περίοδο? Μήπως με τη βοήθεια κάποιου θα μπορούσες να ρυθμίσεις την λήψη των φαρμάκων? Μήπως να φτιάξεις ένα μεγάλο πανό που να σου υπενθυμίζει τον κίνδυνο που διατρέχεις αν δεν πάρεις την αγωγή σου? Ακόμη, μπορείς να ορίσεις μια επιβράβευση για σένα αν πάρεις τα φάρμακα πχ για μια ολόκληρη εβδομάδα χωρίς να παραλείψεις κάποια δόση. Σου στέλνω πολλές ευχές για δύναμη και κουράγιο ώστε να μπορέσεις να βοηθηθείς και να προστατέψεις τον… Διαβάστε περισσότερα »
Πρεπει να τα πάρεις.
Καλη αναρρωση να εχεις🙏🏻
Αγαπητή φίλη έχω κι εγώ αναβλητικότητα. Την περνάω σε φάσεις. Υπάρχουν περίοδοι που είμαι turbo και τα χώνω όλα μεσα στο πρόγραμμα, δουλειά, σχολή, χόμπι, φιλιες, αλλά αυτό συμβαίνει τους 3 μηνες του χρόνου. Τους υπόλοιπους 9 είμαι σε μια λούπα δουλειά-ύπνος. Φτιάχνω λίστες συνέχεια με πράγματα που θέλω να κάνω πχ ταινίες που έχω κατά νου να δω, βιβλία που θέλω να διαβάσω, ακόμα και γιατροί που πρέπει να παω και δεν πάω. Έχω να κάνω εξέταση αίματος δε θυμάμαι κι εγώ από πότε. Στη δική μου περίπτωση, η αναβλητικότητα είναι λόγω μόνιμης κατάθλιψης. Παίρνω φάρμακα, αντικαταθλιπτικά (ένα φεγγάρι… Διαβάστε περισσότερα »
Αγάπη μου! Πόσο καταλαβαίνω!! Μπορεί να μην θες πια να ακούς τον ΓΝΩΣΤΗ ΓΙΑΤΡΟ που σου λέει τι πρέπει να κάνεις, ΠΟΥ ΘΥΜΩΝΕΙ (ναι, ναι, θυμώνουν αν δεν κάνεις αυτά που θέλουν!!), που δεν ασχολείται με τα νεύρα, ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ (πόσο την ξέρω!), την απελπισία, την παράδοση….ξέρω, δεν βοηθάω, αλλά είσαι πανέξυπνη, θα βρεις ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ και ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ. Μάντρα: Δεν ξέρουν τι τους γίνεται! (Και ο νοών νοήτω)
Της λες λοιπόν οτι οι γιατροί δεν ξέρουν τι τους γίνεται και να βρει μόνη της τι θέλει και τι μπορεί να κάνει ,με τον διαβήτη?? Εσύ έτσι ξεπερνας τα πρόβλημα υγείας σου? Κάνεις εφευρέσεις σε καινούργιες θεραπείες βασιζόμενη στην αμάθεια σου???
Ναι, ναι, ακριβώς αυτό της λέω!
Α, η συμβουλή “χρειάζεσαι ψυχοθεραπεία” είναι πιθανό να φέρει τα απολύτως αντίθετα αποτελέσματα!!