Το 24ωρο μιας ιδιωτικής υπαλλήλου: 5μελής οικογένεια σε καραντίνα

08.00 Το ξυπνητήρι που έχω ορίσει νυσταγμένη την προηγούμενη νύχτα, χτυπάει και το κλείνω βιαστικά ώστε να μην αφυπνίσει και τις δύο μικρότερες αδερφές μου με τις οποίες μοιράζομαι το υπνοδωμάτιο. Οι γονείς μας κοιμόντουσαν ανέκαθεν σε ξεχωριστές κρεβατοκάμαρες, οπότε πού χώρος για δικό μου δωμάτιο! Στέλνω ένα γλυκό μήνυμα στο αγόρι μου για να το δει όταν ξυπνήσει και προσπαθώ να πάρω απόφαση πως πρέπει να σηκωθώ.

08.50 Έχω προλάβει να χουζουρέψω για λίγα λεπτά, να φάω κάτι στα γρήγορα, να βαφτώ υποτυπωδώς (μόνο στην περιοχή από τα μάτια και πάνω) και να ντυθώ με κάτι που θα με κάνει να νιώθω όμορφη και περιποιημένη όλη την υπόλοιπη μέρα. Φροντίζω να δημιουργώ για τον εαυτό μου τέτοια μικρά κίνητρα για να χρωματίσω ευχάριστα την καθημερινή ρουτίνα που συνήθως μου προκαλεί άγχος και απογοήτευση, μιας και είμαι άτομο ιδιαίτερα ονειροπόλο.

09.00 Έχω φτάσει πια στο γραφείο όπου εργάζομαι με πλήρη πρωινή απασχόληση τον τελευταίο καιρό ως γραμματέας. Να ‘ναι καλά ο πατέρας μου που πάντα με στηρίζει σε κάθε μου βήμα, και όχι μόνο οικονομικά. Από τα παλιότερα δρομολόγια στο σχολείο και τα φροντιστήρια, μέχρι και σήμερα, κάθε πρωί να με πάει στο γραφείο. Είμαι πραγματικά ευγνώμων για τη δουλειά αυτή αφού, πέρα από την πολύτιμη εργασιακή εμπειρία που αποκτώ, είναι η ευκαιρία μου να αποταμιεύσω ουσιαστικά χρήματα για να μπορέσω, με το καλό, να συγκατοικήσω από το φθινόπωρο με το αγόρι μου.

12.00 Το πρώτο τρίωρο κυλά σχετικά χαλαρά με μικρά διαλείμματα για να τσιμπήσω κάτι από το σπίτι ή ένα αχνιστό κουλούρι από το φούρνο που μας φέρνει κάθε μέρα ανελλιπώς ο διευθυντής. Νιώθω πολύ πολύ τυχερή που έπειτα από κάποιες ατυχείς συνεργασίες με ανάλγητα και καταπιεστικά αφεντικά, δυστυχώς γένους θηλυκού, πλέον εργάζομαι για μια εταιρεία με σεβασμό προς τους υπαλλήλους της. Η προϊστάμενή μου εδώ, με έκανε να νιώσω από την αρχή ζεστά και με αγκάλιασε πιστεύοντας στις δυνατότητές μου.

15.00 Σε αυτή τη φάση της ημέρας, πέρα από τα τηλέφωνα και τα e-mails που απαντάω, συνήθως επικοινωνώ με τους προμηθευτές, τους πελάτες, το συνεργείο μας και τους δύο ιδιοκτήτες της εταιρείας για οτιδήποτε προκύψει. Έχοντας σπουδάσει αγγλική φιλολογία, θα μπορούσα να είχα επιλέξει μια καριέρα εκπαιδευτικού που όμως δεν με ενδιέφερε. Ανέκαθεν με γοήτευε η δουλειά γραφείου και με τα χρόνια έχω αποκτήσει αρκετά προσόντα σε αυτόν τον τομέα. Στο γραφείο έχω πέρα από γραμματειακά, και αρκετά λογιστικά και συντονιστικά καθήκοντα, οπότε δεν πρέπει να μου ξεφεύγει τίποτα. Αν προλάβω, στέλνω ένα γρήγορο μήνυμα στον σύντροφό μου που εργάζεται από το σπίτι και κανονίζουμε αν θα βρεθούμε μετά.

16.00 Μιας και η δουλειά κάπου εδώ σιγά σιγά αραιώνει, βρίσκω λίγο χρόνο να τσεκάρω τα προσωπικά μου mails που αφορούν συνήθως τις part time δουλειές μου και να ελέγξω το εβδομαδιαίο μπάτζετ μου σε συνάρτηση πάντα με το οικονομικό πλάνο αποταμίευσης που έχω σχεδιάσει για τους μήνες μέχρι τον ερχόμενο Σεπτέμβρη. Αν και τώρα που έχω αυξημένα έσοδα, ήταν μια ευκαιρία να επενδύσω τα χρήματά μου σε πιθανά ταξίδια ή παραπάνω ανέσεις, ξέρω πως είναι πολύ πιο σώφρον να συγκρατηθώ και να τα προορίσω για το μελλοντικό μου σπιτικό.

17.00 Σχολώντας, τρέχω προς τη στάση του λεωφορείου, είτε για να κατέβω στο σπίτι του φίλου μου όπου χαλαρώνουμε ακούγοντας μουσική ή βλέποντας ταινία (λατρεύουμε κι οι δύο τον κινηματογράφο) είτε για να γυρίσω αμέσως στο σπίτι αν είναι μια από τις μέρες που πρέπει να ασχοληθώ με τις part time δουλειές μου. Τις περισσότερες φορές ισχύει το δεύτερο σενάριο.

18.00 Έχοντας γευματίσει στο σπίτι μου και φορέσει τις άνετες πιτζαμούλες μου, ξεκινάω είτε υπότιτλους, είτε επιμέλεια στα σταυρόλεξα που φτιάχνει ο θείος μου για διάφορα περιοδικά. Όταν δεν έχω χρονικά περιθώρια, ασχολούμαι και με τα δύο παράλληλα, μιας και είναι δουλειές εντελώς μηχανικές που με τον καιρό έχω κατακτήσει. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν αντιμετωπίζω και προκλήσεις πού και πού. Το χειρότερο είναι να έχω αυτόν τον όγκο εργασίας και παράλληλα να υφίσταμαι τη μόνιμη ένταση που επικρατεί σε ένα σπίτι πενταμελούς οικογένειας σε καραντίνα. Αυτή η παντελής απουσία προσωπικού χώρου και ησυχίας είναι από τους κύριους λόγους, πέρα από την τεράστια ανάγκη να μοιράζομαι κάθε μέρα με το σύντροφό μου, που επιθυμώ να μετακομίσω άμεσα.

21.00 Στην ουτοπική περίπτωση που τελειώσω τόσο νωρίς και όχι δύο με τρεις ώρες αργότερα, σπεύδω να καταλάβω τον ένα καναπέ για να χαλαρώσω βλέποντας ένα επεισόδιο σειράς ή κάποια ταινία. Άλλες φορές, χαλαρώνω χαζεύοντας ιδέες διακόσμησης για το μελλοντικό μου σπίτι, που το ονειρεύομαι κάθε μέρα, στο ίνσταγκραμ. Επί της ευκαιρίας, τα λέω εκεί και με την κολλητή μου την οποία έχω να δω καιρό λόγω του lockdown. Αν έχω όρεξη, βάζω ηλεκτρική στο σπίτι και συμμαζεύω μιας και είναι πάντα ακατάστατο. Μου αρέσει όταν παραγγέλνουμε ενίοτε και κάθομαι με τις μικρές όσο τρώμε να πούμε τα νέα μας και να χαζολογήσουμε. Σίγουρα, όταν μετακομίσω, τέτοιες στιγμές θα μου λείπουν.

23.00 Φροντίζω να λουστώ και να κάνω ένα σύντομο beaute για να είμαι ευπαρουσίαστη την επομένη και με περισυλλογή, ετοιμάζω το αυριανό μου ντύσιμο ώστε να μην καθυστερώ το πρωί. Παράλληλα, ακούω εκστασιασμένη και μαγεμένη την αγαπημένη μου μπάντα που πρόσφατα ανακάλυψα σε βάθος: τους A–ha! Η μουσική τους, πέρα από έμπνευση και αισθητική ανάταση, μου έχει προσφέρει ένα ανεκτίμητο καταφύγιο μέσα στο υπαρξιακό άγχος μου που η καραντίνα έχει επιδεινώσει. Τραγουδώντας τους στίχους από τα μελωδικά και μελαγχολικά κομμάτια τους, που πια είναι καθημερινά στο μυαλό μου, ονειρεύομαι τη στιγμή που θα τους παρακολουθήσω live στο Άμστερνταμ του χρόνου, αν μας το επιτρέψει φυσικά η πανδημία…

24.00 Με το που τελειώσω, κουρασμένη και νυσταγμένη πια, τηλεφωνώ στο αγόρι μου για να πούμε μια γλυκιά καληνύχτα και να νιώσω αμέσως πιο ήρεμη και ευτυχισμένη. Μακάρι να κοιμόμασταν κάθε βράδυ μαζί… Έχουμε τα Σαββατοκύριακα τουλάχιστον. Λίγο πριν αποκοιμηθώ, επισκέπτονται το μυαλό μου διάφορα άγχη, αγωνίες και σκέψεις για το αν όλα όσα πασχίζω να κάνω καθημερινά θα έχουν τελικά αντίκρισμα ή αν θα βρεθώ άνεργη λόγω της όλης αβεβαιότητας και ρευστότητας που επικρατεί, ειδικά για τους νέους, στο εργασιακό περιβάλλον. Καταφέρνω να αποκοιμίσω όλες αυτές τις απαισιόδοξες σκέψεις λίγο πριν αρχίσω να ονειρεύομαι κι απόψε.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News