Όταν οι συμφωνίες αλλάζουν, αλλάζουν και τα δεδομένα.
______________
Η ιστορία της Μαριλίντα όπως την ξεχώρισα σήμερα.
Αγαπητό ampa συζω εδώ και 1χρονο, είμαι χωρισμένη με ένα παιδί. Mενουμε στο σπίτι του συντρόφου μου, πληρώνουμε όλα τα έξοδα από μισα. Είναι και αυτός χωρισμένος με 2 παιδιά, το ένα το μεγάλο εχει δική του δουλειά και το άλλο σπουδάζει. Πριν λίγες μέρες μου απαίτησε να του δίνω 250 ευρώ για το σπίτι, γιατί μου λέει αν νοικιάζαμε θα τα πληρώναμε από μισά .Γιατί τώρα δεν βγαίνει οικονομικά και θα πρέπει όλα τα έξοδα από το παιδί να τα πληρώνει αυτός. Τι να κάνω;
ΑΠΟ ΤΗΝ – Μαριλιντα
______________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.
Τα οικονομικά είναι ένας λόγος που μαλώνουν τα ζευγάρια. Αυτό είναι γνωστό. Από κει και πέρα είναι και το πώς γίνεται μια συμφωνία μεταξύ των συμμετεχόντων.
Εφόσον η συμφωνία σας για να έρθεις να μείνεις μαζί του ήταν να μην υφίσταται ενοίκιο, η απόφασή σου ρυθμίστηκε με βάση αυτό. Αν η συνθήκη αυτή αλλάξει, σημαίνει ότι έχεις κι εσύ το δικαίωμα να υπαναχωρήσεις. Και βέβαια πρέπει να έχεις την αναγκαία πίστωση χρόνου ώστε να υπαναχωρήσεις.
Με βάση αυτό μπορείς να το συζητήσεις μαζί του και να βρεθεί κάποια άλλη λύση στην οικονομική του στενότητα (να υποθέσω προκύπτει από τις σπουδές του παιδιού) εφόσον συμφωνείτε βεβαίως.
Αν επιμένει, δυστυχώς πρέπει να μετακομίσεις. Δεν είσαι υποχρεωμένη σε καταβολή κάποιου ποσού ως τότε.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η απάντηση εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Πχ ποιο είναι το εισοδημα της συντακτριας και επίσης εάν ο πατέρας του παιδιού της συνεισφέρει στη διατροφή και πόσο. Εάν ο άνθρωπος είναι ζορισμενος και η συντάκτρια ας πούμε έχει τη δυνατότητα να συνεισφέρει και δεν το κάνει τότε φέρει μέρος της ευθύνης. Υπάρχει και αυτή η μερίδα των ανθρώπων: τα δικά σου δικά μου και τα δικά μου μόνο δικά μου. Το είπαν και νωρίτερα. Εάν μπορείς και δεν συνεισγέρεις ενώ ο άνθρωπος αυτός πρέπει να σπουδάσει το παιδί του και αδυνατεί ενώ έως τώρα ουσιαστικά φιλοξενούσε εσένα και το παιδί σου… Διαβάστε περισσότερα »
Νομιζω αυτο ειναι το πιο συγκροτημενο και αντικειμενικο σχολιο. Ευγε.
Διαφωνω παρα πολυ με αυτο το σχολιο και θα εξηγησω γιατι. Η γραφουσα ανεφερε πως συνεισφερει στα εξοδα του σπιτιου (πληρωνουν τους λογαριασμους μισα-μισα), δεν ειναι οτι μενει τζαμπα, ουτε οτι την “σπιτωσε”. Το οτι καποιος κανει παιδι ειναι μια προσωπικη δικη του αποφαση, τα εξοδα που προκυπτουν απο αυτην την αποφαση ειναι επισης δικα του. Το αν η γραφουσα βγαζει παραπανω χρηματα μου φαινεται τελειως ασχετο θεμα. Οσα χρηματα και να εβγαζε δεν ειναι υποχρεωμενη να βοηθησει αν δεν θελει (στην προκειμενη αν δεν θελει θα πρεπει να μετακομισει). Παρολα αυτα, γενικα, υπαρχουν πολυ καλυτεροι τροποι να ζητησεις βοηθεια… Διαβάστε περισσότερα »
Θα διαφωνήσω με το σχόλιο σας κι εξηγώ γιατί: 1) Η γυναίκα λέει ξεκάθαρα πως πληρώνουν τα έξοδα μισά μισά. Άρα, συνεισφέρει. 2) Δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να συνεισφέρει απλά κ μόνο επειδή ενδεχομένως βγάζει περισσότερα. Συνεισφέρουν κι οι δυο αυτό που μπορεί ο καθένας και έπειτα από συνεννόηση, συζήτηση, συμφωνία κι όχι κατ’ απαίτηση κάποιου, όπως συμβαίνει εδώ. 3) Τα δικά μου, δικά μου κ τα δικά σου, πάλι δικά μου μού φαίνεται ότι είναι περισσότερο ο κύριος, κρίνοντας πάντα από την αφήγηση. 4) Δεν έχει καμία σημασία νομίζω αν και τι πληρώνει ο πατέρας του δικού της παιδιού… Διαβάστε περισσότερα »
συμφωνω απολυτα. Ειπωθηκε και σε αλλα σχολια, οτι τα οικονομικά σε ενα ζευγαρι δεν μπορει να ειναι με ορους συναλλαγης σε τραπεζα. Αν ο συντροφος της γραφουσας εχει πιεστει οικονομικά μπορει να της μιλήσει και να ζητησει βοηθεια (δλδ μεγαλυτερη συνεισφορα). Το ότι “απαίτησε” “ενοικιο”, μου δειχνει οτι τη βλεπει υπολογιστικά σα συγκάτοικο και οτι δεν την εχει “βαλει στο σπίτι του” όπως λεμε
Διαφωνώ κ εγώ με τα επιχειρήματα που αναπτύσσονται. Αν αντιλαμβάνομαι σωστά, συσχετιζεται το γιατί τα θέλει τα χρήματα αυτός με το ποια είναι η οικονομική κατάσταση της γραφουσας κ αυτά τα 2 με την ηθική υποχρέωση της γραφουσας, κ αφήνοντας απ’εξω το τί ζητάει. Ζήτησε ενοίκιο! Δηλαδή, όχι συμμετοχή σε κάποιες δαπάνες ενός σπιτιού (άλλωστε η γραφουσα είπε ότι τα μοιράζονται) αλλά εισόδημα. Προσωπικά, είναι η πρώτη φορά που ακούω ζευγάρι να συζεί κ να ζητάει ο ένας να αποκτήσει εισόδημα από τον άλλον κ μάλιστα από ενοίκιο από σπίτι που μένουν κ οι 2 κ είναι ιδιόκτητο του ενός!… Διαβάστε περισσότερα »
Διαφωνώ με τη συγκεκριμένη οπτική. Στην προκειμένη περίπτωση, δεν τίθεται θέμα οικονομικής κατάστασης του καθενός. Το αν γράφουσα θα μπορούσε να προσφέρει οικονομικά είναι καθαρά θέμα διακριτικής της ευχερειας. Από τη στιγμή που τα πληρώνουν ολα μισά μισά, άρα η ίδια πληρώνει τα δικα της έξοδα και του παιδιού της, γιατί να ειναι υποχρεωμένη να πληρώνει και τα έξοδα του δικού του παιδιού; Αυτο ουσιαστικά απαιτεί ο σύντροφός της. Κι αυτό είναι απαράδεκτο γιατί κατ’αρχας, ειναι απαίτηση! Προσωπικά, θα τη συμβούλευα να σκεφτεί εαν και σε άλλους τομείς της σχέσης τους φέρεται ανάλογα και να επανεξετάσει εκ βάθρων τη σχέση!
Απόλυτοι οικονομικοί όροι, σαν να μιλάμε για 2 εταίρους, οικονομικούς συνεργάτες κτλ. Έχουν ήδη αναφερθεί οι άλλοι, αλλά το να σου ζητάει ο σύντροφος σου ενοίκιο σε ιδιόκτητο σπίτι, είναι πονηρό, είναι παράνομο (εφόσον μας ενδιαφέρουν οι οικονομικοί όροι / εκτός και αν κόψει μπλοκάκι, που δεν εχει αυτο στο μυαλό του) και τέρμα αντισυντροφικό. Η ξενέρα προσωποποιημένη. Αντε μετά από αυτό να ξαναδείς τον άλλο ερωτικά. Δεν ευθύνεται η γράφουσα για το τι θα κάνει ο σύντροφος της με το παιδί του ή αν βγαίνει ή όχι . Η ίδια είναι απόλυτα εντάξει στις υποχρεώσεις της κοινής τους ζωής.… Διαβάστε περισσότερα »
Nα επανεξετάσετε αν είστε ζευγάρι. Τα ζευγάρια δεν συγκατοικούν. Συμβιώνουν. Ελπίζω η διαφορά των δύο εννοιών να είναι διακριτή.
Αυτό ακριβώς.
Η δυσκολία με μια τέτοια πρόταση, ενώ επί της αρχής είναι ωραία, είναι ότι την ερμηνεύει ο καθένας όπως θέλει.
Τα οικονομικά είναι από τα θέματα που ένα ζευγάρι χρειάζεται να βρει συγκεκριμένες λύσεις, που να είναι αποδεκτές και από τους δύο και κρατάνε σε ισορροπία τα συμφέροντα και τα δικαιώματα και των δύο, δεδομένων εισοδημάτων, υποχρεώσεων κ.α. .
Καλύτερα να γίνεται ανοιχτά μια συζήτηση που καταλήγει ή όχι σε κάτι κοινά αποδεκτό, παρά να μένουν αυτά τα θέματα ανοιχτά, κάτω από το χαλί και να “σκάνε” όταν εκδηλώνονται οι συνέπειες από το ότι έχει αποφευχθεί η συζήτηση στο ζευγάρι.
Νομίζω ότι η ουσιώδης διαφωνία μας είναι εδώ. Ισχυρίζομαι ότι το ισχυρό ερωτικό ζευγάρι έχει κ ο ι ν ά συμφέροντα. Το ζευγάρι που έχετε στο νού, το κάθε μέρος έχει τα δικά του συμφέροντα, όπως γράφετε, τα οποία πρέπει να ισορροπούν, να διαπραγματεύονται, να είναι ξεκάθαρη η οικονομική θέση του καθενός για να μην συγκρουστούν. Αυτό ομοιάζει με επιχείρηση, όχι με ερωτική σχέση. Γι αυτό η όλη συζήτηση περιστρέφεται στο αν θα υπογράψουν συμφωνία, αν θα δηλώνεται ως ενοίκιο η συνεισφορά, αν δεν τα βρούνε στο ενοίκιο να φύγει η γυναίκα, αν θα πρέπει να φορολογηθεί ο άντρας και… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που λες όταν συμβαίνει είναι το ιδανικό, όσο πιο ευθυγραμμισμένοι είναι οι δύο, τόσο πιο εύκολο να τα πάνε καλά και τόσο λιγότερες οι τριβές. Όμως απλά δεν γίνεται υπάρχει πάντα 100% ευθυγράμμιση σε όλα τα θέματα. Το να μπορεί να γίνει μια ανοιχτή συζήτηση που οδηγεί σε μια ισορροπημένη συμφωνία, δείγμα ωριμότητας και καλής επικοινωνίας είναι. Ίσα-ίσα ξεμπλοκάρει το ζευγάρι να ασχοληθεί με άλλα πιο ευχάριστα πράγματα. Πιο πολύ το θέμα είναι στο πόσο γρήγορα και χωρίς εντάσεις μπορούν να βρούνε μια συμφωνία. Αν τα πάνε καλά, ήρεμα και γρήγορα θα βρούνε κάτι που δουλεύει και για τους… Διαβάστε περισσότερα »
Όχι, περιγράφω απλώς ένα ζευγάρι, όχι το ιδανικό. Εδώ έχουμε δυο εργένηδες, οι οποίοι είναι περιχαρακωμένοι ο καθένας με τα παιδιά του, τα λεφτά του, τα προβλήματα του, οι οποίοι συγκατοικούν με ίσους οικονομικούς όρους. Ενα ευρώ ο ένας, ένα ευρώ ο άλλος. Ο ένας εργένης έχει ένα δικό του πρόβλημα, το αντιμετωπίζει μόνος του, βρίσκει τη λύση του, πάει στον άλλην εργένισσα και της ζητάει 250 ευρώ, βάσει της μεταβολής των συνθηκών του νε το πρίσχημα των ακριβοδίκαιης συμμετοχής . Η άλλη παθαίνει σύγχιση. Δεν ξέρει αν βλέπει απέναντί της, έναν εκμισθωτή, έναν συνέταιρο που απαιτεί αύξηση της συμμετοχής… Διαβάστε περισσότερα »
Το ότι θα διαπραγματευτούν κάτι δε σημαίνει ότι θα είναι αυτό που λένε “transactional negotiation” – ακούγεται σαν αυτό να κάνεις έχεις κατά νου από όσο καταλαβαίνω. Καμμία σχέση. Το περιχαρακωμα που λες είναι “positional negotiation”, ούτε έτσι είναι ανάγκη να πάει. Το να κάνουν δύο άνθρωποι μια ανοιχτή συζήτηση για ένα σοβαρό θέμα όπως τα οικονομικά, καθόλου δεν πάει ότι βλέπουν χρηστικά ο ένας τον άλλο. Ίσα-ίσα, για να πάει καλά, κλείνοντας με κάτι που και οι δύο είναι χαρούμενοι, χρειάζεται ανοιχτή επικοινωνία και empathy και από τους δύο. Εδώ ούτε τέτοια συζήτηση φαίνεται να έχουν κάνει μέχρι τώρα,… Διαβάστε περισσότερα »
εγω δεν εχω δει διαπραγματευση να ξεκινα με απαιτηση. Διοτι εδω, προηγηθηκε η απαιτηση, στην οποια εγω θα απαντουσα με ενα ωραιοτατο “αη σιχτιρ” και θα τελειωναμε. Αν την ειχε προσεγγισει με μια προταση τύπου, αντιμετωπίζω αυξημενα εξοδα, θα ηθελα πχ να πληρωνεις ολη τη ΔΕΗ, το καταλαβαινω. Αλλα απαίτηση ενοικίου; Σαν να της λεει οτι δεν ειναι σπιτι της, ειναι τζαμπατζου τοσο καιρο, ηρθε η ωρα να βαλει το χερι στην τσέπη. Αν δεν το κανει τι; Θα βρει συγκάτοικο ο κυριος;
Αυτός δεν έκανε διαπραγμάτευση, απαίτησε ξαφνικά ένα ποσό μονομερώς, εκεί είναι το παράλογο, όχι στο ότι υπάρχει κόστος κατοικίας στο οποίο πρέπει να τα συννενοηθουνε. Ίσως βγήκε λίγο μπερδεμένο το κείμενο γιατί άλλου απαντάω στο προηγούμενο post και αλλού αναφέρομαι στη συγκεκριμένη περίπτωση. Αυτοί εδώ δεν φαίνεται να τα έχουν συζητήσει τα οικονομικά. Αυτό που λες είπε πιο κάτω ( και το πώς τεχνικά υπολογίζεται σωστά το κόστος κατοικίας ) και η “Μαρία”. Το να πάει με οικονομικό ισοδύναμο, που λες, είναι πιο απλό εδώ σα συννενόηση, αλλά και με κόστος κατοικίας γίνεται – σε άλλες χώρες btw συνηθίζεται η… Διαβάστε περισσότερα »
Εχω δικό μου σπίτι και ποτέ, πραγματικά ποτέ, δε θα μου περνούσε από το μυαλο να ζητησω ενοικιο σε περιπτωση συμβιωσης ή να μπω σε κουβεντα για κατι τετοιο. Αν ηθελα να βγαλω λεφτα από την ιδιοκτησία μου, θα εβρισκα συγκάτοικο. Γιατι το σπίτι, ότι και να γινει, σε μενα θα μεινει.
Αυτο το, τρεις το λαδι τρεις το ξυδι, το κανουν στο εξωτερικο, αλλά δεν το θεωρω trend, το θεωρώ μιζερια. Η μονη συζητηση που θα εκανα εκ των προτερων, είναι η αναλογια στα εξοδα και στις δουλειες του σπιτιου.
Έξω παίζει, και φυσικά ύψος στο κόστος στέγασης είναι και εκεί σημείο τριβής, εκτός αν αυτά τα έχουνε από πριν. Μπορεί πχ ο ένας να πληρώνει στεγαστικό που καλύπτει το κόστος στέγασης και των δύο. Προφανώς άμα το σπίτι μείνει στον έναν μόνο, το κόστος στέγασης του άλλου δεν είναι το μισό στεγαστικό, ούτε και μηδέν είναι όμως από μόνο του, εκτός αν συμφωνήσουν έτσι. Όταν αυτός που έχει το σπίτι πει είναι μηδέν, και αυτό συμβαίνει, είναι μηδέν – θέμα της μεταξύ τους συμφωνίας είναι αυτό. Το θέμα είναι να υπάρχει συμφωνία και να έχει συζητηθεί. Αν θα πάει… Διαβάστε περισσότερα »
Πες του να γράψει το σπίτι σου και στο όνομά σου και θα του πληρώσεις το μισό με δόσεις. Να δεις που δε θα του αρέσει. Πρόσεχε, μπορεί σε λίγο να σου ζητήσει να του πληρώσεις και το μισό αυτοκίνητο. Τι; Τσοντάρεις στη βενζίνη; Ξέρεις πόσα λεφτά ήθελε για να αγοραστεί αυτό κυρία μου; Σοβαρά τώρα… Αν είναι να πληρώνεις ενοίκιο, πας και μένεις μόνη σου σε σπίτι της επιλογής σου και δεν τον έχεις και στο κεφάλι σου. Σε περίπτωση, σε περίπτωση λέμε τώρα, που θες να συνεχίσεις να έχεις σχέση μαζί του, τον βλέπεις για καφέ και φαγητό.… Διαβάστε περισσότερα »
ελπίζω να μοιραζεστε και τι δουλειές του σπιτιού εξίσου. Αν κάνεις παραπανω απαίτησε πληρωμή
Ε όχι δα και ενοίκιο στο σπίτι του… Αν υπάρχει θέμα οικονομικής ανάγκης ασφαλώς και πρέπει να το συζητήσει και να το θέσει με διακριτικότητα, αλλά τι θα πει απαιτεί; Νομίζω όλοι θα συμφωνούσαμε ότι είναι οκ να πεις: “Βρε Μαριλίντα μου, έχουν αλλάξει λίγο τα οικονομικά δεδομένα μου και θα ήθελα να δούμε αν θα μπορούσες να αναλαβεις κάτι παραπάνω αυτόν τον καιρό.” Από την άλλη το “Απαιτώ να πληρώνεις ενοίκιο στο σπίτι μου γιατί δε νοικιάζουμε,” θεωρώ ότι δε λέγεται, ούτε σαν τρόπος ούτε σαν περιεχόμενο, δηλαδή η ελεύθερη μετάφραση ποια είναι, “δέξου τις απαιτήσεις μου ή δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Το επιχείρημα του δηλαδή συνοψίζεται στο “αν νοικιάζαμε θα πληρώναμε κ οι 2, τώρα θα ενοικιάσεις μόνο εσύ κ θα πληρώνεις εμένα”. Ωωωωραιος! Εννοείται ότι οι όροι μεταβάλλονται κ τίθενται σε διαπραγμάτευση κάθε στιγμή. Επίσης ότι μια ιδιοκτησία έχει έξοδα. Αλλά διαφέρει το συμμετέχω στις δαπάνες του ακινήτου από το αποδίδω εισόδημα(+κέρδος) στον ιδιοκτήτη του. Γι’αυτό θα ήταν εντιμότητα να το ζητήσει όπως είναι, δηλαδή ενοίκιο από εσένα! Να το νοικιάσεις εσύ, για να αυξήσει το εισόδημά του ο ίδιος. Προσωπικά αν αντιμετώπιζα αυτόν τον όρο, -προσωπικα ξαναλεω- θα με έκανε να ξανασκεφτώ την ποιότητα της σχέσης κ τη δυναμική… Διαβάστε περισσότερα »
Ας το πάρουμε αλλιώς το θεμα: να φανταστώ την πλειονότητα των δουλειών του σπιτιού τα κάνεις εσύ έτσι? Εσύ μαγειρεύεις,πλένεις,απλώνεις,καθαρίζεις πας σουπερμάρκετ,σιδερωνεις κλπ κλπ. Μια μαγείρισσα το μήνα ( για 30 μέρες) θέλει τουλάχιστον 700 ευρω,η καθαρίστρια τη βδομάδα ένα 50αρι,το ίδιο κ η γυναίκα για το σιδερο( άλλο ένα 50αρι τη βδομάδα)…δεν βάζω μέσα κ τα ψωνια του σούπερ( που πάει να πει ένα 200αρι το μήνα ή καθαρίστρια κ ένα 200αρι το σιδερο=400ευρω)..πες του να σου δίνει κάθε μήνα αυτά τα λεφτα για τις δουλειές που κανεις τζάμπα και μετά θα του δίνεις κ το μισό νοίκι… Αν… Διαβάστε περισσότερα »
Είμαι περίεργη να δω τα σχόλια! Σε γενικές γραμμές εγώ δεν βρίσκω καθόλου παράλογο το αίτημά του, ούτε το επιχείρημά του! Ειδικά αν ζείτε Ελλάδα τα ιδιόκτητα σπίτια υπερφορολογούνται και έχουν πολλά έξοδα που είναι πολύ λογικό να τα μοιράζεται με κάποιο δίκαιο τρόπο το ζευγάρι. Αυτό που είπε η Ρένα είναι το κλειδί: στην αρχή το είχατε συζητήσει; τι συμφωνία είχατε κάνει όταν μετακόμισες; Είναι πολύ σημαντικό! Ίσως περίμενε να προσφερθείς μόνη σου να συνεισφέρεις περισσότερο; Απο την άλλη τα δεδομένα αλλάζουν και αλλάζουν και οι συμφωνίες… Δεν μου αρέσει που το απαίτησε αλλά, αν είδε ότι δεν βγαίνει,… Διαβάστε περισσότερα »
Ας κάνουν μια πρώτη συμφωνία και από το πόσο καλά συνεννοήθηκαν σε αυτή και πόσο καλά την εφαρμοσανε, βλέπει και πόσο καλά θα πάνε επόμενες συμφωνίες με άγνωστα δεδομένα στο μέλλον.
Το ότι το παιδί του θα πήγαινε να σπουδάσει ήταν εντελώς προβλέψιμο, άρα τα οικονομικά δεν ακούγεται να τα έχουν βάλει κάτω να τα συζητήσουν αναλυτικά. Πολλά ζευγάρια τα πάνε αυτά με “θα τα βρούμε”(TM) και in God we trust, συχνά ακολουθεί χαμουλης.
Ο ανθρωπος ειναι απελπισμενος και πανω στην απελπισια ως ειθιστε σκεφτηκε πιο την ανηθικη και χυδαια λυση. Αλλα και την πιο αληθινη. Πρωτιστη ιεραρχιση γι αυτον δεν ειναι η σχεση σας αλλα το παιδι του που χρειαζετε εξτρα λεφτα για τις σπουδες οπως και για εσενα να υποθεσω πρωτη ιεραρχηση ειναι το παιδι σου. Με βαση αυτη την αληθεια η σχεση σας περνα σε μικροτερη ιεραρχηση. Εχετε δυο λυσεις η να το κρατησετε ετσι η να δημιουργησετε μια εκ νεου οικογενεια ( δεν εννοω γαμο) οπου τα παιδια και των δυο σας θα αποτελουν κοινη σας ιεραρχηση και κοινο σας… Διαβάστε περισσότερα »
μια άλλη επιλογή (μου κάνει εντύπωση το ότι δεν αναφέρθηκε από κανέναν) θα ήταν να ενοικιάσετε μαζί ένα σπίτι (το οποίο θα επιλέξετε και θα πληρώνετε και μαζί) ώστε να ενοικιάσει εκείνος σε τρίτους το δικό του για να έχει ένα μικρό εισόδημα, με το οποίο θα μπορεί να καλύπτει τον ΕΝΦΙΑ, τα έξοδα του παιδιού που δεν εργάζεται, κλπ. Fair & square δηλαδή. Εκτός και αν προυπόθεση για την συμβίωση σας (και κατά προέκταση για την σχέση σας) ήταν εξαρχής η παροχή στέγης. Πράγμα που αμφιβάλλω ότι θα άρμοζε στον χαρακτήρα σας από την γραφή που βλέπω.