Η Ρένα απαντά: Γιατί δεν μιλάμε για τον εκφοβισμό στα αδύνατα άτομα;

Κι από δω, κι από κει υπάρχει δίκιο.

______________

Η ιστορία της Δεν Έχει Καμία Σημασία όπως την ξεχώρισα σήμερα.

Γεια σε όλες και όλους.
Γιατι όλ@ μιλούν για τον εκφοβισμό που δέχονται τα πιο χοντρά άτομα και κανείς δεν αναφέρεται ποτέ στον εκφοβισμό που περνάμε εμείς οι αδύνατες, κακοπροαίρετα σχόλια, μπηχτές και προσβολές επειδή δεν παχαίνουμε και στην τελική ποτέ δεν προκαλέσαμε κανέναν ούτε ασχοληθήκαμε με τα κιλά του; Γιατί ο «σεβασμός» στο σώμα του άλλου έχει πλέον γίνει μονομερής και κοπέλες, όπως πχ εγώ που δέχομαι bulling από άλλα άτομα επειδή είμαι αδύνατη, είναι συμπεριφορές που περνάνε στο ντούκου;

Είναι η 3η φορά που γράφω στο site σας και αμφιβάλλω για το αν θα πάρω απάντηση γιατί προφανώς και δεν θεωρείται «πρόβλημα» αυτό για άλλους. Έχω ρωτήσει ξανά και ξανά πώς μπορώ να διαχειριστώ τέτοια άσχημα σχόλια που γίνονται εις βάρος μου, αλλά μάλλον μικρό το κακό ε…. Ενώ ααααας τολμήσει καποι@ να κάνει αρνητικό σχολιασμό προς κάποιο χοντρό άτομο, τότε θα βλέπαμε….

– από την Δεν έχει καμία σημασία

______________

Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.

Γειά και σε σένα! Κατ’ αρχάς δεν είχα διαβάσει εγώ συγκεκριμένα τα προηγούμενά σου μηνύματα, οπότε απαντώ τώρα, ελπίζω να συγχωρέσεις την καθυστέρηση.

Ανοίγεις ένα πάρα πολύ καλό θέμα, καθώς πράγματι το body positivity περισσότερο γέρνει προς το στρουμπουλό και μπορεί κανείς ν’αναρωτηθεί. Θα επανέλθω σ’αυτό.

Είναι απολύτως απαράδεκτο να υφίσταται κάποι@ αστυνόμευση σώματος, είτε προς το παχουλό, είτε προς το αδύνατο. Το σώμα του καθενός είναι η πατρίδα του, είναι ο χώρος που κατοικεί το είναι του. Μόνο ο γιατρός μας μπορεί να σχολιάσει, κι αυτό με επιστημοσύνη και την αναγκαία “επιχειρησιακή” διαχείριση, όχι ως προσωπική αξιολόγηση.

Έχω ακούσει αγενέστατες εως κακοποιητικές κουβέντες body shaming για αδύνατες κοπέλες και σε συμμερίζομαι. Από το “φάε κάτι, έχεις γίνει σκιάχτρο” στο “σαν να κάνει ναρκωτικά είναι” (wtf?) Όπως λέμε συχνά δεν υπάρχει φίλτρο κοινωνικής ευγένειας, πάσχουμε σε αυτό. Γι’αυτό πασχίζουμε να γίνουμε άνθρωποι με τρόπους. Ειδικά στα θέματα διατροφικών διαταραχών οποιαδήποτε τέτοια κουβέντα είναι πολύ ευαίσθητη. (Άκου εδώ μια συγκλονιστική μαρτυρία).

Η άμυνα λοιπόν σε τέτοιου είδους σχόλια, που γίνονται για να τα ακούσεις, είναι να τα κόψεις, ανάλογα με την περίπτωση, με κάποια παραλλαγή των παρακάτω:

• “έτσι θέλω, λογαριασμό θα δώσω;”
• “δουλειά σου”
• “δεν σας αφορά το σώμα μου, δεν σας επηρεάζει σε κάτι”
• “καλύτερα, περισσότερο φαΐ για σένα”
• “είμαι αδύνατη επειδή μπορώ” (λίγο χτύπημα κάτω από τη μέση αυτό, κράτα το ως ύστατη άμυνα).

Κατάλαβες το πνεύμα. 😉

Θέλω όμως λίγο να εξηγήσω τον λόγο που βλέπεις την εστίαση στο body shaming στα παχουλά σώματα. Για να μην νομίζεις ότι αποτελεί διάκριση εναντίον των αδυνάτων.

Πρώτον, σύμφωνα με τις διεθνείς έρευνες στον δυτικό κόσμο είναι περισσότεροι οι υπέρβαροι σε σχέση με τους ελλιποβαρείς. Mάλιστα δεν είναι ζήτημα ευζωΐας και πλούτου αλλά αυξανόμενης φτώχειας, το καλό ποιοτικό φαγητό κοστίζει ενώ το junk είναι φθηνό.
Η σωματική αδυναμία όταν δεν εμπίπτει στις παραμέτρους της νευρικής ανορεξίας δεν αντιμετωπίζεται με την δέουσα προσοχή, επειδή ακριβώς υπερτερούν τα πρότυπα της λεπτότητας και του fitness (που αναδεικνύεται σε ένα λεπτό κορμί, κακά τα ψέμματα, η γράμμωση δεν φαίνεται οπτικά στο γεμάτο κορμί).

Επιπλέον, επειδή είναι περισσότεροι οι υπέρβαροι, η βιομηχανία οφείλει να παρέχει παροχές ρουχισμού που να τους χωράνε. Πώς να χωρέσει μια γυναίκα στο small, ενώ το σώμα της είναι διαστάσεων large? Ή που πρέπει να βαφτιστεί το large ως medium ή και ως small καμμιά φορά (συμβαίνει αυξανόμενα τα τελευταία χρόνια). Ή που πρέπει να γίνει ορατή από την βιομηχανία, ώστε το αμερικανικό νούμερο 12 να θεωρηθεί νόρμα πλέον και να γίνει accepted, να γίνει αποδεκτό. Γι’αυτό μιλάμε για body acceptance. Όταν λχ. ένα 75% του πληθυσμού φοράει νούμερο 12, το να πουσάρεις το 8 ως το ιδεατό παρουσιάζει το εξής πρόβλημα: απαξιώνει το αγοραστικό κοινό σου, το απομακρύνει, δεν το ενθαρρύνει να γίνει λεπτότερο και “ελκυστικότερο” (Ποιός ορίζει άραγε το ελκυστικό; Τροφή για σκέψη) Η όρεξη για ψώνια υπάρχει όταν νιώθεις ότι ταιριάζεις.

Τέλος, και σημαντικότερο, πίσω από το body shaming των παχουλών κρύβεται μια ηθική ανωτερότητα, ότι το βάρος τους οφείλεται σε έλλειψη προσπάθειας. Ότι δεν εκπληρώνουν το χρέος τους, με την ποπ φιλοσοφία της αυτοβελτίωσης, στον εαυτό τους, αλλά και στην κοινωνία συνολικά. Δεν πασχίζουν να είναι αποδεκτοί, ελκυστικοί, θετικοί, στον αγώνα για το καλύτερο, το δυσκολότερο, το ψηλότερο. Γιατί, εδώ σε θέλω, πώς στο καλό θα πουληθούν ακριβά προϊόντα κι εξειδικευμένες υπηρεσίες αν είναι εξαρχής παραιτημένοι; Κι επειδή το body positivity έμοιασε να τους κάνει να βρίσκουν ένα δρόμο, αλώθηκε κι αυτό με μεγάλες καμπάνιες που πουλούν είδη ειδικά για παχουλούς σε τιμές…παχουλές.

Τα συμπεράσματα δικά σου.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News