Γεια σου Λένα! Ειλικρινά θέλω να σου δώσω τα συγχαρητήρια μου για όλη την εξαιρετική δουλειά που κάνεις. Σε διαβάζω χρόνια και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με έχεις βοηθήσει. Είμαι 31 ετών και η ιστορία μου συνοψίζεται ως εξής: Δεν γνώρισα ποτέ τον πατέρα μου ο οποίος είχε μια περιστασιακή σχέση με την μητέρα μου και όταν έμαθε ότι είναι έγκυος αποφάσισε να μην έχει καμία επαφή με το όλο θέμα και επέστρεψε στο εξωτερικό όπου διέμενε ήδη μόνιμα. Η απουσία του δεν με σημάδεψε ίσως γιατί ποτέ δεν τον γνώρισα για να μου λείπει, ίσως γιατί η μητέρα μου μού έδωσε πολλή αγάπη, ίσως γιατί απ την φύση μου είμαι άνθρωπος που όταν μια κατάσταση είναι δεδομένη προσαρμόζομαι και ψάχνω τι καλύτερο μπορώ να κάνω βάσει αυτής. Το πρόβλημα τώρα: Όταν ήμουν τριών ετών η μητέρα μου παντρεύτηκε έναν άνθρωπο ο οποίος είναι εντελώς αντίθετος χαρακτήρας από εμένα, δηλαδή εξαιρετικά συντηρητικός, της οικογένειας, των κανόνων, του δίπολου σωστού-λάθους, της πατρίδας, του τι θα πει ο “κοζμος” κ.ο.κ. Επιπλέον είναι πάρα πολύ επικριτικός και ανασφαλής, ίσως επειδή είχε τραυματική παιδική ηλικία. Με την μητέρα μου απέκτησαν δίδυμα αγόρια τα οποία λατρεύω και με αγαπούν και αυτά πολύ. Ωστόσο, α μπα: Ο άντρας της μητέρας μου διαρκώς ψάχνει να βρει τι κάνω λάθος στη ζωή μου. Όποτε δεν πηγαίνω συχνά να τους επισκεπτώ (γιατί μένω σε άλλη πόλη, μισή ώρα απόσταση) κρατάει μούτρα ενώ όποτε πηγαίνω πάλι είναι ψυχρός απέναντί μου γιατί δεν με βλέπουν συχνά και τονίζει όλη την ώρα σε κάθε μπουκιά που θα φάμε ότι τους λείπω και ότι δεν είναι σωστό να απομακρύνομαι από την οικογένεια μου. Εγώ πάντα όταν τα λέει κάνω την χαζή, σαν να μην τα ακούω, όσα άδικα και αν μου φαίνονται αυτά που λέει, γιατί σιχαίνομαι τις εντάσεις, ξέρω ότι δεν πρόκειται να του αλλάξω γνώμη ή για να του αλλάξω θα πρέπει να συμμορφώνομαι με όσα λέει. Η μητέρα μου ξέρει ότι τους αγαπάω αλλά δεν μιλάει ποτέ για να με υπερασπιστεί. Το ίδιο και τα αδέλφια μου (που λένε μάλιστα και αυτά ότι τους λείπω). Πηγαίνω εκεί κάθε τρεις εβδομάδες περίπου αλλά δεν έχω ούτε χρήματα για βενζίνη να πηγαίνω πιο συχνά ούτε την ψυχική αντοχή να ακούω μπουρδολογίες τύπου σε ενδιαφέρει μόνο η καριέρα σου, σε λίγα χρόνια δεν θα μπορείς να κάνεις παιδιά, γυναίκα μηχανικός τόσα χρόνια στα βιβλία και άλλοι που δεν σπούδασαν βγάζουν παραπάνω κλπ. Έχω κουραστεί πάρα πολύ με αυτήν την κατάσταση και ο λόγος που δεν μιλάω στην μητέρα μου η οποία έχει και αυτή πάρα πολύ σοβαρές ευθύνες γι αυτό είναι ότι δεν μου αρέσει να βάζω λόγια και να μιλάω πίσω απ την πλάτη του άλλου, από την άλλη ξέρω ότι αν τα βάλω κατευθείαν με τον πατριό μου θα βγω σίγουρα χαμένη γιατί είναι απόλυτος και θέλει σαν μικρό παιδί πάντα να έχει την τελευταία λέξη και να βγαίνει από πάνω. Βαρέθηκα να είμαι διαρκώς ένοχη, βαρέθηκα να μην είμαι αρκετή, βαρέθηκα να είμαι το μαύρο πρόβατο ενώ η ζωή μου είναι συνετή, βαρέθηκα αυτόν τον παραλογισμό. Ο αδερφός μου έχει ένα παιδάκι ενός έτους και μάντεψε: ούτε καλή θεία είμαι γιατί βλέπω σπάνια τον μικρό και δεν ενδιαφέρομαι!!! Έχω φτάσει στο σημείο να θέλω να κόψω κάθε επαφή για να ηρεμήσει η ζωή μου. Από την μια σκέφτομαι ότι αυτός ο άνθρωπος είναι τοξικός για μένα από την άλλη τον δικαιολογώ και σκέφτομαι ότι και στους γιους του τα ίδια κάνει από “αγάπη”. Δεν ξέρω αν υπάρχει απάντηση να μου δώσεις αλλά θέλω πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ να ακούσω την άποψή σου.
– Κάτι που μου χαλάει τη ζωή
Έχεις έναν πατριό που είναι μίζερος, επικριτικός, γκρινιάρης, απογοητευμένος από τη ζωή του, και θέλει να ελέγχει τους άλλους. Θα μπορούσες να έχεις την ατυχία να είναι και ο πατέρας σου έτσι, δυστυχώς δεν είναι σπάνιοι αυτοί οι άνθρωποι. Δεν μπορεί να σου πει άλλος αν είναι σωστό να ξεκόψεις ή όχι, αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο και έχει απρόβλεπτες συνέπειες – δεν ξέρεις πώς θα αντιδράσουν οι υπόλοιποι, μπορεί να αναγκαστούν να λάβουν θέση και να μην είναι αυτή που θα ήθελες, ούτε αυτή που θα ήθελαν. Να ξεκόψεις μόνο αν είσαι μετά προετοιμασμένη για το ενδεχόμενο να σε ξεκόψουν οι υπόλοιποι. Προσωπικά δε νομίζω ότι χρειάζεται να κάνεις κάτι τέτοιο. Είναι μίζερος με όλους και με όλα, άρα δεν χρειάζεται να το παίρνεις προσωπικά, και εσύ το παίρνεις προσωπικά. Είναι κάπως μεγάλη κουβέντα «κάτι που μου χαλάει τη ζωή». Δεν θα τον αλλάξεις εσύ, αλλά ούτε να τον ανέχεσαι χρειάζεται. Πρέπει να βρεις έναν άλλον τρόπο ώστε να βλέπεις την οικογένεια σου με τους όρους σου. Δεν χρειάζεται ας πούμε να πηγαίνεις μεσημέρι και να τρώτε όλοι μαζί. Κανόνισε να πας βόλτα μόνο με τη μαμά, ή μόνο με τα αδέρφια σου και τα ανίψια σου. Με λίγα λόγια, άσε τον να τα λέει στους άλλους, όχι σε σένα, και ας βράζει στο ζουμί του που θα τον αποφεύγεις. Και αν πιστεύεις ότι κάθε τρεις εβδομάδες είναι πολύ για σένα, μην διστάσεις να αραιώσεις τις επισκέψεις. Αν σταματήσεις να περιμένεις να σε παραδεχτεί κάποτε, θα είναι πολύ εύκολο να αποφασίσεις τι να κάνεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Να και μια άλλη μέθοδος που συνήθως πιάνει στις περιπτώσεις γκρίνιας τύπου “δεν έρχεσαι, δεν επικοινωνείς,πότε θα βρεθούμε”; Άρχισε να καλείς εσύ στην πόλη σου! Για απογευματινό καφέ ή για πρωινό ή για σουβλάκια στο σπίτι, αφού δε διαθέτεις budget. Ή μπορείς να τους καλείς λίγους λίγους αν δεν έχεις χώρο ή αν δεν μπορούν όλοι το ίδιο απόγευμα. Ή όταν μεγαλώσει λίγο ακόμη το ανιψάκι κάλεσε την οικογένειά του αδερφού σου στην πόλη σου, τύπου “είναι ένας φοβερός παιδότοπος, ελάτε να πάμε για καφέ και να παίξει ο μικρός” Θα δεις ότι κάποιες φορές θα δέχονται, ενώ άλλες δε… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ πάντως σε τραπέζια που εγκλωβίζομαι δεν τρώω. Έχω φάει από πριν και λέω “φάτε εσείς, θα περάσω την ώρα του καφέ”. Με τον καφέ είσαι πιο ευέλικτος, πηγαινοέρχεσαι, δεν είναι “υποχρεωτική” η διαμονή σου στο τραπέζι. Ακόμα καλύτερα, περνάς για καφέ και έχεις κανονίσει αμέσως μετά μια βόλτα με την μητέρα σου, τα αδέλφια σου και όποιος θέλει ας ακολουθήσει εκτός έδρας. Ένα φεστιβάλ, ένα σινεμά, ένα θέατρο, κάτι που “όχι ρε γαμώτο, πρέπει να φύγουμε πώς πέρασε η ώρα!”. Για πιο δραστικά μέτρα τώρα, και αν το “δεν σε βλέπουμε και τα παράπονα γίνουν αφόρητα υπάρχει και η… Διαβάστε περισσότερα »
Μην κάνεις τη χαζή. Την επόμενη φορά που θα πει στην πρώτη μπουκιά ότι τους λείπεις, πες του σήκω μάλλον εσένα σου λείπω περισσότερο, έλα να πάμε μια βόλτα να περπατήσουμε. Φλόμωσέ τον, κι ας μη τα πιστεύεις, στα χαίρομαι πολύ που είσαι στη ζωή της μαμάς μου και στη δική μας (όλων των παιδιών), ξέρω πως ότι λες για τον κόζμο, μισθό, οικογένεια κλπ τα λες από αγνό πηγαίο ενδιαφέρον και ανησυχία και σ’ ευχαριστώ και πάνω από όλα σ’ ευχαριστώ που τόσα χρόνια μας στηρίζεις όλους και ότι έχω καταφέρει στη ζωή μου μέχρι τώρα οφείλεται και σε… Διαβάστε περισσότερα »
Εμένα αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι στέκεσαι μόνη σου απέναντί του, ότι όλοι οι υπόλοιποι δεν έχουν θέση: η μαμά σου, τα αδέλφια σου, τι λένε; συμφωνούν μαζί του ή τον ανέχονται και σε καταλαβαίνουν; αν δεν το έχεις συζητήσει μαζί τους, τι διασθάνεσαι ότι συμβαίνει από τα δύο; Νομίζω ότι αν αισθάνεσαι ότι η υπόλοιπη οικογένεια σε καταλαβαίνει και απλώς τον ανέχεται θα φύγει ένα βάρος από πάνω σου. Αλλιώς, θα πρέπει κάπως να βρεις μια εσωτερική ισορροπία, για να ξεφύγεις από τις ενοχές. Αυτός δεν θα αλλάξει.
αφού λέει “Από την μια σκέφτομαι ότι αυτός ο άνθρωπος είναι τοξικός για μένα από την άλλη τον δικαιολογώ και σκέφτομαι ότι και στους γιους του τα ίδια κάνει από «αγάπη». Εγώ καταλαβαίνω δηλαδή ότι όλοι στην οικογένεια ανέχονται την γκρίνια του γιατί δε θέλουν να έρθουν σε ρήξη μαζί του, δεν είναι κάτι μεμονωμένο απέναντι στη γράφουσα. Αγαπητή, οι υπόλοιποι που τον τρώνε στη μάπα όλο τον καιρό αφού μένουν στην ίδια πόλη, δεν έχουν την ίδια μίρλα και παραπάνω; Εσύ τουλάχιστον είσαι μακριά και γλίτωσες. Για όποιον από την οικογένειά σου ενδιαφέρεσαι φρόντισε να καλλιεργήσεις τις σχέσεις σας… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι κρίμα να χαθείς από την οικογένειά σου λόγω της συμπεριφοράς του. Μια ωραία ιδέα θα ήταν να πρότεινες στη μαμά σου να έρθει ένα ΣΚ ή έστω μια μέρα μόνο να μείνετε μαζί στο δικό σου σπίτι! Να κάνετε τις βόλτες σας, να μαγειρέψετε, να χαζολογήσετε! Πάρτην μια μέρα και πηγαίντε σινεμά ή κάτι άλλο! Ίσως η μαμά σου κατά βάθος επηρεάζεται απο αυτά που λέει ο άντρας της και συμφωνεί ότι δεν έρχεσαι συχνά. Ίσως για τους μεγάλους να ναι δύσκολη η περίοδος που το σπιτι αδειάζει απο τα παιδιά τους. Πιάστην και μίλα της, μην πεις κάτι… Διαβάστε περισσότερα »
Μα τις ραγισμένες κλακέτες, λίγα πράγματα στη ζωή είναι τόσο κουραστικά όσο οι γκρινιάρηδες συγγενείς. Έχω έναν μπάρμπα στο χωριό που παντα μα πάντα μου γκρινιάζει ότι χαθηκα, δεν παω αρκετά, δεν παίρνω τηλεφωνα κλπ. Σου τηλεφωνει και τρωει 5 λεπτά από το χρόνο σου στην κλάψα. Ανυπόφορο. Τι να σου πω; υπομονή, δεν έχει νόημα να αντιστέκεσαι νομίζω, δεν νιώθουν. Παίρνε φάτσα “εχω παρει βαλιουμ με ενα ποτήρι τζώνυ” και περίμενε να περάσει.
Καλά τα λέει η Λένα. Σκέψου ότι έναν τέτοιο τύπο τον έχω εγώ για πατέρα. Μη σου τύχει! Η ψυχολόγος μου σε κάποια φάση είπε ότι είναι μεγάλος άνθρωπος 70+ οπότε ό,τι και να του πω, θα πάει στον βρόντο. Δεν θα αλλάξει. Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να μην απαντάω. Αμ δεν γίνεται! Ακούς την πρώτη μαλακία, ακούς την δεύτερη, στην τρίτη ανεβάζω πίεση. Έχω κόψει τις πολλές συναντήσεις και τις προσπάθειες να ακούσω ένα μπράβο από αυτόν, αφού ό, τι κι αν κάνω ποτέ δεν είναι αρκετό. Και nombel να πάρω, θα πει “σιγά το κατόρθωμα ”… Διαβάστε περισσότερα »
Για κατι τετοιους μπαμπαδες εχει βγει παρακατω διαλογος σε μιμιδιο:
– Τι ειναι αυτο που ακους, παιδι μου;
– Κωνσταντινο Αργυρο, πατερα
-Εγω στην ηλικια σου ακουγα Τερη Χρυσο
Κοίταξε αν σύγκρινε τα δικά του επιτεύγματα (λέμε τώρα) με τα δικά μου, δεν είναι κάτι που συμφωνώ αλλά συμβαίνει. Ο άνθρωπος σε ακυρώνει στο δευτερόλεπτο. Δεν έχω ακούσει ποτέ ένα μπράβο. Τώρα ό,τι κι αν μου πει δεν χαμπαριάζω, όμως σαν παιδί
Η τελευταία πρόταση στην απάντηση της Α,μπα είναι η πιο ουσιώδης για το ζήτημα που αντιμετωπίζεις.
Εμένα μου κάνει φοβερή εντύπωση ότι δεν σκέφτεσαι καν να αντιδράσεις, παρά μόνο να τον αποφύγεις. Πολλοί έχουμε τέτοιους ανθρώπους στην οικογένειά μας, αλλά ακριβώς επειδή είναι οικογένεια και όπως αναφέρει η Α,μπα θα υπάρχουν σημαντικές επιπτώσεις στη ζωή μας, στη ζωή τους και στις ζωές άλλων κοντινών ανθρώπων μας αν αρχίσουμε να τους αποφεύγουμε, μήπως πρώτα να σκεφτείς να κάνεις άλλες κινήσεις; Το ότι δεν του αναφέρεις ποτέ ότι δεν συμφωνείς με αυτά που λέει, ότι δεν έχεις μιλήσει καν στην μητέρα σου και τα αδέλφια σου με ανησυχεί περισσότερο μέσα σε αυτή την κατάσταση. Εσύ δεν το βλέπεις… Διαβάστε περισσότερα »
Ίσως πρέπει να τον βάλεις στη θέση του. Την επόμενη φορά μπορείς να πεις “Το τι κάνω στη ζωή μου δεν αφορά ούτε εσένα ούτε κανέναν”. Στα αδέρφια σου και στη μητέρα σου μίλα ειλικρινά και πες τους ότι δεν μπορείς να ανέχεσαι αυτή τη συμπεριφορά.