Στα δεύτερα γενέθλια του παιδιού μου η νονά είπε δυνατά: «Μα καλά, δε θα του δώσεις να φάει από την ίδια του την τούρτα;» Της είπα «είναι μικρός για να τρώει ζάχαρη και δεν καταλαβαίνει καν ότι αυτό το πράγμα τρώγεται. Αλλά αν καίγεσαι τόσο πολύ δώστου να δοκιμάσει να δούμε!» Και την ίδια στιγμή ένιωσα άθλια μέσα μου που επέτρεψα να γίνει τέτοιος διάλογος και διαπραγμάτευση. Έπρεπε να κάνω ότι δεν άκουσα! Δηλαδή αύριο μεθαύριο που θα καταλαβαίνει το παιδί, θα με αμφισβητούν μπροστά του; Και πήγε να του δώσει να γλείψει το κουτάλι και μετά λέει «καλά, άστο καλύτερα είναι και σοκολάτα μην τον πειράξει νυχτικάτικα». Για να μην πάρει την ευθύνη ίσως, ή επειδή με είδε και μένα χαλαρή της πέρασε. Στη βάφτιση του παιδιού όταν ήταν ενός έτους, η πεθερά μου μου λέει με καμάρι, «δοκίμασε και γλυκό!». Αφού με είδε που θύμωσα λέει, «καλά, ο θείος ο τάδε που καθόταν δίπλα πήγε να του δώσει αλλά δεν έφαγε το παιδί.» Και λέω «μα καλά μαϊμού είναι το παιδάκι και το ταΐζετε για πλάκα;» Αναρωτιέμαι ποιο είναι το λάθος μου. Μήπως διαφήμισα πολύ ότι δεν έχω σκοπό να δώσω στο μικρό ζάχαρη και πατατάκια, όχι τουλάχιστον από μόνη μου πριν αυτό μου ζητήσει; Η πεθερά μου πάντα έλεγε θα δεις θα φάει, θα του δώσουν. Εννοούσε τον εαυτό της ότι θα του δώσει. Ότι στη μισή ώρα που την εμπιστευτήκαμε το παιδί στη βάφτιση (για πρώτη φορά !) χωρίς να είμαι δίπλα, βρήκε ευκαιρία. Πιστεύω ότι επειδή και η πεθερά μου αλλά και η νονά έδωσαν οι ίδιες ζάχαρη στα παιδιά τους, αυτόματα θεωρούν εμένα υπερβολική που παρεκκλίνω από αυτό που έκαναν οι ίδιες. Πιστεύω ότι κάθε γονιός ανάλογα με τις δικές του εμπειρίες κάνει αυτό που νομίζει. Δηλαδή εγώ πάντα είχα πρόβλημα με τα κιλά μου και έκανα δίαιτα από παιδί, μπροστά στους άλλους τουλάχιστον (χαχα..). Θέλω το παιδί μου να μην αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα. Μάλλον δεν θα το αντιμετωπίσει γιατί δε μοιάζει σε μένα, ευτυχώς! Αλλά δεν το κάνω για τα κιλά, το κάνω γιατί ξέρω ότι η ζάχαρη είναι εθιστική, βλαβερή και όσο αργότερα τη δοκιμάσεις, τόσο το καλύτερο. Επίσης αλλιώς είναι να φάει ένα γλυκό που έφτιαξα εγώ και αλλιώς την τούρτα ζαχαροπλαστείου με τα χημικά. Δηλαδή έχω βάλει σαν στόχο όσο μπορώ να μη του δίνω τυποποιημένα φαγητά-σνακ και ζάχαρη. Δεν τα κάνω όλα τέλεια σε καμία περίπτωση, και αν έχω ένα κόλλημα με τη διατροφή λόγω προσωπικού ιστορικού προφανώς, μπορεί η άλλη μαμά να έχει κόλλημα με το ίντερνετ και την τηλεόραση, ή με τη μόρφωση του παιδιού της ή με τα αθλήματα κλπ κλπ κλπ. Οπότε μάλλον το ερώτημά μου δεν είναι αν είμαι υπερβολική που κάνω ότι μπορώ για να καθυστερήσω τη ζάχαρη και τα τυποποιημένα φαγητά (δεν είμαι) αλλά τι κάνω όταν οι άλλοι μπαίνουν μπροστά. Το νούμερο ένα που πρέπει να κάνω το κατάλαβα, είναι να μην λέω με ανωτερότητα ότι δεν θα του δώσω αυτό και το άλλο. Έτσι και οι άλλοι ίσως το ξεχάσουν. Αλλά αναρωτιέμαι τι γίνεται στο επόμενο πάρτυ που κάποιος θα μου πει κάτι. ΥΓ Λένα και μαμάδες, εσείς έχετε κάποια κολλήματα σε σχέση με την ανατροφή του παιδιού-παιδιών σας; Πως αντιμετωπίζετε τους καλοθελητές;
– νερό
Είναι πολύ δύσκολο να πηγαίνεις εναντίον στο σύμπαν, ακόμη πιο δύσκολο απέναντι στην πεθερά και στη νονά, αλλά θα έλεγα ότι αξίζει να συνεχίζεις να δίνεις αυτή τη μάχη για όσο αντέχεις, έχοντας υπόψη σου ότι δεν μπορείς να ελέγχεις τα πάντα στη ζωή του παιδιού. Θα πάρει και λάθος συμβουλές, θα δει και λάθος παραδείγματα. Όλα αυτά όμως χρειάζονται για να αποκτήσει κάποτε την δική του γνώμη.
Για το φαγητό σύντομα θα καταλαβαίνει περισσότερα και θα μπορείς να το περιλαμβάνεις στα ψώνια για το φαγητό, στο μαγείρεμα, να του εξηγείς τι κάνεις και γιατί, και να τον αφήνεις σιγά σιγά να συμμετέχει. Βοηθάει πάρα πολύ τα παιδιά να καταλαβαίνουν από πού προέρχεται το φαγητό για να εκτιμήσουν όλες του τις μορφές. Για να μην λατρέψει τη ζάχαρη ως Θεό πρέπει και να την δοκιμάσει πρώτα. Δεν γίνεται να την αποφύγει για πάντα. Θα μάθει από σένα το μέτρο.
Ναι, αυτές οι δυο και πολλές άλλες (και πολλοί άλλοι) θα σε αμφισβητήσουν μπροστά στο παιδί σου. Η αντίδραση πάει ως εξής: πρώτα, προστατεύεις το παιδί. Αν κάποιος πει κάτι που είναι υποτιμητικό για αυτό, έστω και ως υπονοούμενο, τον βάζεις συνοπτικά και ξεκάθαρα στη θέση του, όποιος και να είναι. Το παιδί πρέπει να πάρει το μήνυμα ότι η μαμά είναι πάντα με το μέρος του, ειδικά μπροστά σε άλλους. Αν σε αμφισβητήσουν χωρίς να θίγεται το παιδί, τότε είναι καλύτερο να απαντήσεις κάτι σύντομο, αλλά να εξηγηθείς με αυτό το άτομο αργότερα, ένας προς έναν, για να σταματήσει να το κάνει.
Το καλύτερο είναι να μην έχεις κανένα κόλλημα και να μπορείς να αντισταθμίζεις κάθε τι που δεν εγκρίνεις με κάτι που δείχνει στο παιδί ότι υπάρχει άλλος δρόμος. Και το φαγητό είναι σημαντικό, αλλά υπάρχουν πολλοί ακόμη σημαντικοί τομείς, και πρέπει να δείχνεις την ίδια εγρήγορση και για αθλήματα, και για την μόρφωση, και για όλα. Δεν θα το σώσεις μόνο από τη ζάχαρη, έχει κι άλλους κινδύνους η ζωή.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Οτι κόλλημα και να εχεις ειναι κακό.Ειμαι σιγουρη οτι τα επόμενα χρόνια θα τον βλέπεις να τρωει γλυκά και θα θες να ουρλιάξεις και αυτο θα το καταλάβει το παιδι.Θα καταλαβει οτι η μάνα του δεν θα δεχτει ποτε εναν γλυκατζη και πιθανως χοντρουλη. Το θεμα ειναι το παιδι να νιωθει ασφαλεια και νομιζω οτι μεγαλωνοντας θα του περασεις οτι η ζαχαρη ειναι μια μαυρη τρυπα που προσοχη μην και πεσει μεσα. Για μενα η αποδοχη σε συνδυασμο με το να του δωσεις το καλο παραδειγμα τρωγωντας εσυ πρωτα υγεεινα ειναι οι πιο καλες πρακτικες.Εχεις χρόνο μεχρι να μεγαλωσει λιγο… Διαβάστε περισσότερα »
Ε πες τα ντε. Του ζαχαροπλαστείου,λέει, έχουν χημικά. Στρόινγκ! Ενώ η κυρία μόνη της παράγει την σοκολάτα και το βούτυρο και το αλεύρι και ξέρει τι βάζει μέσα.
Φυσικά και ο καθένας μεγαλώνει το παιδί του όπως θέλει, αλλα οι ακραίες απαγορεύσεις καπως μου ακούγονται. Άσε που προβλέπω να μεγαλώνει το παιδί μέσα στην ανασφάλεια μήπως και γίνει χοντρό. Άν πάλι γίνει, δεν το συζητάω καν. Στέναχωρη μου φάνηκε η ερώτηση.
Πωωω με θυμωσε πολυ το γραμμα σου. Η μανα μας , καλη ωρα σαν εσενα, απο μικρη μας ειχε απαγορεψει τα γλυκα σπιτι ΜΟΝΟ τα δικα της τα υγεινα επιτρεπονταν (μελομακαρονα καμια σπιτικη τουρτα αντε και κανα σοκολατακι) με αποτελεσμα να φτασουμε στην εφηβεια μας και να πεσουμε με τα μουτρα στις σοκολατες και τα τζανκ. Απο τοτε παλευουμε μονιμως με την αδερφη μου, με γυμναστηριο και διαιτες να διατηρησουμε το βαρος μας. Και αυτο επειδη η μαμα μας ειχε αυτη την εμμονη με τη ζαχαρη. Οποτε η αυταρχικοτητα σου δεν θα φέρει το αποτελεσμα που επιθυμεις Επιπλεον, το παιδι… Διαβάστε περισσότερα »
Οχι sktpsx οχι μονο με τη ζαχαρη αλλά και με τα ΣΠΙΤΙΚΑ ΓΛΥΚΑ!Μεγαλη φόλα αυτη με τα σπιτικα γλυκα και φαγητα λες και ειναι αγιασμός και τα ετοιματζιδικα χολέρα.Τρελή φόλα λέμε που την εφαγαν τοσο και τοσα παιδια και ακόμα τρέχουν.Το γράμμα μου εβγαλε θαυμαστή υστερία.Εχω στον κύκλο μου παιδάκι με παιδικό διαβήτη και μάλιστα απο ηλικια που δεν καταλάβαινε (τι πέρασαν αυτοι οι γονεις,τρομερο αγχος μεχρι το παιδι να ειναι σε θεση να καταλάβει και να μην τρωει οτι βρει) και ετσι δεν το κηνυγουσε απο πίσω στα πάρτυ με τοση λύσσα.Και δεν τα τρωω αυτα τα “δεν του… Διαβάστε περισσότερα »
«είναι μικρός για να τρώει ζάχαρη και δεν καταλαβαίνει καν ότι αυτό το πράγμα τρώγεται. Αλλά αν καίγεσαι τόσο πολύ δώστου να δοκιμάσει να δούμε!»
και το παιδι το βγαλαμε χαζο, οχι κυρια μου, μια χαρα ξερει οτι τρωγεται η μπλε η τουρτα με τα κουβαδακια και τους αστεριες που του πηρες για τα γενεθλια!
και τη νονα ανηθικη διακορευτρα!
Και η άμμος δεν ξερει οτι τρώγεται αλλά αμα καποιο παιδάκι διπλα του στην παραλία τη φάει ,θα δοκιμάσει και αυτό.Εκτος αν στο πάρτυ δεν πεφτει καν στην αντίληψη του οτι οι αλλοι τρώνε τουρτα που ,ναι λίγο χαζό ειναι.
xaxaxaxaxaa!!
γελαω ρε παπαρα.και με το ονομα σου και μ αυτα που γραφεις
“Και δεν τα τρωω αυτα τα «δεν του δινω γτ δεν ζηταει» .Οταν σου ζητήσει ,θα το κοιταξεις με ενα υφος σαν να σου ζητάει να κανει κακά μεσα σε ταψί ”
εχεις δικιο..
Sktpsx και εγώ το ίδιο έκανα. Η μητέρα μου είχε απαγορέψει τα αναψυκτικά και το τζανκ φουντ. Όταν πήγα γυμνάσιο, πήγαινα 8 παρά στο κυλικείο και έπαιρνα μια πίτσα και μια κόκα κόλα για πρωινό. Έφτασα να πίνω ένα λίτρο κόκα κόλα τη μέρα. Χώρια που έχω κι εγώ λύσσα με το τζανκ φουντ.
Παρόλο που δεν παχύνα στα νιάτα μου, μετά τα 35 πήρα απότομα κιλά, τα οποία δυσκολεύομαι να χάσω διότι δεν είχα μάθει ποτέ να κάνω δίαιτα. Θεωρώ τραγικά λάθη τις ακραίες απαγορεύσεις. 😤
Διακρίνω υπερβολή και μου θυμίζει την άλλη μαμά που για να αποφύγει την τηλεόραση, πήγαινε το παιδι σε άλλο δωμάτιο ξένου σπιτιού. Είναι σοφό το να κρατάμε το μέτρο σλλα όχι το να δαιμονοποιουμε συνήθειες της καθημερινότητας των περισσοτερων ανθρώπων του περιβαλλοντος μας με τέτοια αυστηρότητα και τοσο άκαμπτη στάση.
Ζάχαρη είναι, όχι ηρωίνη.
Αμαρτίες γονέων παιδεύουν τα τέκνα.
Checkmate.
“Δεν θα το σώσεις μόνο από τη ζάχαρη, έχει κι άλλους κινδύνους η ζωή. ”
Πόσο σωστό και αληθινό!
Δεν είναι απαραίτητο ότι το παιδί θα πέσει με τα μούτρα στα γλυκά επειδή άργησε να δοκιμάσει (έτυχε σε εναν δυο από τους σχολιαστές ή σε κάποιον από τον περίγυρό μας, δεν είναι και νόμος ότι θα συμβεί χαλαρώστε) όπως δεν είναι και απαραίτητο ότι αν καποιος φάει από παιδί θα αποκτήσει μέτρο μεγαλώνοντας. Είναι πολυπαραγοντικό το ζήτημα με αφετηρία το πώς το περνάς στο παιδί. Είναι η ζάχαρη του διαβόλου ή κάτι που πρέπει να αποφεύγεται για αυτους και για αυτους του λόγους; Τρώτε μπροστά στο παιδί και ζηλεύει ή ακολουθείτε ολοι παρόμοια διατροφή στο σπίτι; Οι διατροφικές του… Διαβάστε περισσότερα »
respect aeromango 🙂
Κατ αρχάς εννοείται είναι τουλάχιστον τραγικό να έχεις κάποιες αρχές για το παιδί σου και να έρχεται ο άλλος και να κάνει τα δικά του γιατί έτσι θέλει! Από την άλλη ΄τωρα, ΜΑΣ ΕΧΕΤΕ ΤΡΕΛΑΝΕΙ οι αντι-ζαχαρο, αντι-γλουτενο, αντι-λακτοζο- αντι-αγελαδινογαλο, αντι-κινητοκαιταμπλετομαμάδες!!! Ξεφυτρώνουν παντού σαν τα μανιτάρια και δεν έχει και τίποτα να ψεκάσεις!!! Χθες ήμουν σε έναν γάμο, ήταν εκεί 3-4 μαμαδες και παλεύανε με τα 2χρονά τους και μετά από εκατό ώρες ουρλιαχτων και παρακαλετών, είπα : Έχω φουλ μπαταρία, να βάλω πιτζαμοήρωες? Και μόνο που δεν με άρχισαν στα χαστούκια! Μα πραγματικά έχω περιέργεια τί ενήλικες θα γίνουν… Διαβάστε περισσότερα »
χαχαχαχαχαχ!!!! Και δεν έχει και τιποτα να ψεκάσεις!! Εύγε!
Μάλλον λόγω της προσωπικής σου εμπειρίας έφτασες στο άλλο άκρο, αγαπητό νερό. Τώρα για τη ζάχαρη δεν ξέρω, αλλά θα πω για το αλκοόλ που και το θυμάμαι με τον εαυτό μου και το βλέπω με ανήψια κ.λπ.: όσο το αντιμετωπίζεις εσύ ως κάτι κακό (“του διαόλου” που έλεγε η μάνα ενός συμμαθητή) και δε δίνεις να δοκιμάσει το παιδί σε ασφαλές, ελεγχόμενο περιβάλλον, τότε σιγά-σιγά παίρνει το στάτους του “απαγορευμένου” και μετά κάπως έτσι τον μαζεύαμε το συμμαθητή επειδή ήπιε μια βότκα πορτοκάλι μονορούφι με το που την δοκίμασε στην τετραήμερη… Άτιμο πράγμα το απωθημένο και ο πειρασμός του… Διαβάστε περισσότερα »
Εμένα μου είπαν ότι όταν ήμουν μικρή πήγαινα και έπαιρνα τα μπουκάλια με το αλκοόλ μόνη μου (πώς τα έφτανα δεν ξέρω) και λίγο έπινα και με φώναζαν μπεκρου. Άμα δε μου το λέγανε δε θα το πίστευα.
Καταλαβαίνω ότι όλοι οι σχολιαστές σε έχουν στήσει στον τοίχο και πιθανόν να νιώθεις περίεργα, αλλά θέλω να πω και κάτι ακόμα. Με πολύ καλή διάθεση και όχι επικριτικά. Λες “Ότι στη μισή ώρα που την εμπιστευτήκαμε το παιδί στη βάφτιση (για πρώτη φορά !) χωρίς να είμαι δίπλα, βρήκε ευκαιρία” Πρώτη φορά φτάσατε στη βάπτιση για να εμπιστευτείτε το παιδί στην πεθερά; Μισή ώρα; Δε λέω.. μπορεί να μένετε σε άλλες χώρες, να μη βλεπεστε, να μισιόσαστε, δεν ξέρω, δε με αφορά. Αλλά αυτή η φράση για μένα ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Το κείμενό σου έχει μια εσάνς… Διαβάστε περισσότερα »