Λοιπόν Αμπα, το πρόβλημα μου είναι η κουνιάδα μου. Είμαι 33,είμαστε μαζί 6 χρόνια με τον άντρα μου ,τα τελευταία 4 παντρεμένοι. Εκείνος ειναι 35 κι έχει μια δίδυμη αδερφή η οποία νομίζω είναι ότι χειρότερο έχω γνωρίσει ποτέ σε άνθρωπο. Καταρχάς να πω οτι τα πεθερικά μου δεν ζουν. Τροχαίο, καμιά 15ετια πριν. Η κουνιάδα μου, ας την λέμε Σ, είχε πάντα τα μυαλά πάνω από το κεφάλι της. Δεν ενηλικιώθηκε ποτέ στην πραγματικότητα και μετά το τραγικό γεγονός με τους γονείς τους, απλά ανέλαβε ο άντρας μου χρέη γονέα ουσιαστικά. Μιλάμε για άτομο εντελώς ανεύθυνο. Χάλασε όλο το μερίδιο της περιουσίας που της αναλογούσε σε ταξίδια και Ντόλτσε βιτα μέσα σε λιγότερο απο 5ετια. Και ήταν πολύ αξιόλογο το ποσό γιατί η οικογένεια τους ήταν ευκαταστατη. Παράτησε την ιδιωτική σχολή που της πλήρωναν οι γονείς της και δεν σπούδασε τίποτα αλλο.Δεν εχει μείνει σε δουλειά πάνω απο 6μηνο όσο την ξέρω και απο οτι μου έχει πει ο άντρας μου ούτε και πριν. Πούλησε το πατρικό σπίτι που της άφησαν οι γονείς της πριν καμιά τριετία κι έκτοτε ζει τρώγοντας τα έτοιμα χρήματα. Πέρυσι έκανε και παιδί. Κι εκεί νομίζω ήταν που άρχισα να νιώθω οτι φτάνω στα όρια μου. Πατέρας δεν υπάρχει. Δεν ξέρει ποιος είναι ή τουλάχιστον έτσι μας λέει. Η ίδια, πρακτικά δεν έχει επίγνωση ότι έχει παιδί. Μας το αφήνει μέρες ολόκληρες και εξαφανίζεται. Οταν δεν εξαφανίζεται, είναι συνήθως τύφλα η/και μαστουρωμένη (ξέχασα να αναφέρω οτι εχει μπει 2 φορές σε κλινική απεξάρτησης με δικά μας χρήματα χωρίς φυσικά κανένα αποτέλεσμα)και φυσικά ακατάλληλη να φροντίσει ένα μωρό. Ο άντρας μου βλέπει κι αυτός πια ότι μόνο κακό της έκανε που πάντα της φερόταν σαν γονέας, τυφλωμένος από την αδυναμία που της έχει ,αλλά τώρα είναι αργά. Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Υπάρχει ένα μωρό που δεν έχει κανέναν άλλον στον κόσμο και δεν μπορούμε να του γυρίσουμε την πλάτη ακόμη κι αν αποφασίζαμε να κάναμε εκείνη πέρα. Προσωπικά φοβάμαι κι ότι μπορεί να γίνει επικίνδυνη για το μωρό και νομίζω ότι το έχει σκεφτεί κι ο άντρας μου ακόμη κι αν δεν το λέει φωναχτά. Και δεν το λέω από εμπάθεια, μια μέρα που ήταν εδώ η μικρή κι εκείνη είχε γυρίσει μεθυσμένη να την πάρει, το μωρό άρχισε να κλαίει κι εκείνη φώναζε πως δεν αντέχει να το ακούει κι ότι την έχει βαρεθεί. Βλέπω και τον άντρα μου που δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει πως ο άνθρωπος με τον οποίο γεννήθηκαν μαζί κατέληξε έτσι κι όλο κατηγορεί τον εαυτό του που “δεν της στάθηκε αρκετά “.Εγώ πάλι νιώθω ότι έχω γίνει χίλια κομμάτια προσπαθώντας να σταθώ σε εκείνον, να φροντίσω τη μικρούλα και να αντιμετωπίσω την Σ κι ότι η δική μου ζωή περνάει χωρίς καμία επιθυμία μου να πραγματοποιείται. Πως μπορώ να ξεμπερδέψω αυτό το κουβάρι;
Είναι όντως κουβάρι, και δεν γίνεται να το ξεμπερδέψεις εσύ, γιατί δεν είναι μόνο δικό σου.
Το κλειδί, δυστυχώς, είναι στα χέρια του άντρα σου. Το πώς είναι η αδερφή του, δεν έχει να κάνει με τον ίδιο. Δεν είναι έτσι επειδή της στάθηκε υπερβολικά ως γονέας, ούτε επειδή δεν της στάθηκε αρκετά. Δεν έχει τόση εξουσία πάνω σε άλλον άνθρωπο. Η αδερφή του είναι όπως είναι γιατί είναι όπως είναι. Αυτό, δεν ξέρω γιατί δεν το βλέπει, και δεν ξέρω αν θέλει να το δει, γιατί υπάρχει η πιθανότητα να τρέφεται από αυτή τη σχέση, όσο και αν σου είναι δυσάρεστο να το ακούς. Πρέπει να πάει σε ψυχολόγο για να καταλάβει πώς πρέπει να οριοθετήσει αυτή τη σχέση, ώστε να προστατέψει και την δική του ζωή, αλλά αν δεν θέλει να το κάνει, δυστυχώς είναι ανίσχυρη. Για πρώτο βήμα, πρέπει να του το προτείνεις, και ας ελπίσουμε ότι θα είναι θετικός.
Συμφωνώ απολύτως ότι το μωρό είναι προτεραιότητα και δεν μπορείτε να το αφήσετε έτσι. Είναι η ώρα να κάνετε αποφασιστικά βήματα και να το προστατέψετε, κι αυτό πρέπει να γίνει πάση θυσία, βλέποντας την πραγματικότητα κατάματα. Δεν γίνεται να δίνετε ένα μωρό σε μια μεθυσμένη και εξαρτημένη μητέρα που λέει ότι δεν το αντέχει άλλο. Είναι ξεκάθαρα επικίνδυνο. Είναι χρέος σας να ανακατέψετε την πρόνοια και να αναλάβετε την ευθύνη του μωρού.
Εσύ, πρέπει να δεις αν γίνονται βήματα προς την κατεύθυνση που θα ήθελες, και αν δεν βλέπεις να γίνονται, και νιώθεις ότι χάνεις από τη δική σου ζωή, είσαι επίσης υπεύθυνη για τον εαυτό σου, και έχεις κάθε δικαίωμα να αποφασίσεις ότι δεν θέλεις να ζεις έτσι. Αν δυσκολεύεσαι να το δεχτείς, πρέπει κι εσύ να πας σε ψυχολόγο, για να τα καταφέρεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ούτε ανεύθυνη είναι, ούτε έχει τα μυαλά πάνω απ’το κεφάλι. Είναι άρρωστη και ως τέτοια πρέπει να την αντιμετωπίσετε για να προστατεύσετε πλέον το παιδί της από την ίδια, αφού κανείς δε φαίνεται να την προστάτευσε από τον εαυτό της ως τώρα. Αναρωτιέμαι αν είχε πραγματικά την ευκαιρία να σταθεί στα πόδια της, αν είχε τη στήριξη που χρειαζόταν όταν στα 20 της έχασε τους γονείς της ξαφνικά και στη συνέχεια φαινόταν ότι δεν πάει καλά η κατάσταση. Δεν ξέρω ποιος σκέφτηκε ότι ο αδερφός της θα αντικαθιστούσε τους γονείς τους, λες και ο ίδιος δεν έμεινε ξαφνικά ορφανός στα… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι εμφανές ότι δεν κατάφερε να συνέλθει ποτέ από αυτό το χτύπημα, πράγματι. Δεν είναι και λίγο να χάσεις καί τους δυο γονείς σε τροχαίο στα 20. Δεν μπορώ να της ρίξω την ευθύνη, όσο κι αν φαίνεται ότι την έχει.
Ένας κοινωνικός λειτουργός θα βοηθούσε ίσως. Το ιδανικό για το παιδάκι θα ήταν να πάρετε την επιμέλειά του και να μεγαλώσει μαζί σας, αλλά είναι δύσκολο αν δεν το θέλεις. Δεν μπαίνεις εύκολα σε τέτοιο λούκι.
Αυτά που κάνει όλα αυτά τα χρόνια είναι ανεύθυνα. Ακόμη και η κατάχρηση αλκοολ/ ναρκωτικών είναι μία ανεύθυνη πράξη. Δεν είναι κακό να χαρακτηρίσουμε μία πράξη ως ανεύθυνη. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αξιολογούμε την αδερφή αρνητικά ως άτομο ή ότι το ιστορικό δεν επηρέασε τις πράξεις της. Αν παραδείγματος χάριν λέγαμε ότι “ο αδερφός είναι στοργικός με το παιδί” αυτό δεν είναι πράξεις που θα αποδίδαμε στο άτομο ; Γιατί επομένως να μην πούμε ότι είναι ανεύθυνη αν συστηματικά κάνει ανεύθυνες πράξεις ;
Γιατί η κατάχρηση αλκοόλ/ναρκωτικών συμπεριλαμβάνει εθισμό. Και ένα εθισμένο άτομο είναι άρρωστο, με μειωμένη δυνατότητα ανάληψης ευθυνών και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται. Όχι ως υγιές άτομο με πλήρη ευθύνη για όλες τις πράξεις του.
Δύο άνθρωποι 20 χρόνων με κοινή αφετηρία χάνουν τραγικά τους γονείς τους. Ο ένας πέφτει στα ναρκωτικά, στο αλκοολ, μένει έγκυος χωρίς να ξέρει από ποιον κλπ. Ο άλλος ζει κανονικά, προχωράει, δουλεύει, έχει μια καλή σχέση. Δεν υπάρχει ατομική ευθύνη στην πορεία της ζωης τους;
Δεν ξέρουμε πότε ξεκίνησε τα ναρκωτικά και το ποτό, μπορεί να τα είχε ξεκινήσει απο πριν. Απο τη στιγμή όμως που είναι εθισμένη τώρα, δεν είναι σε θέση να κατανοήσει τις ευθύνες της και τις συνέπειες των πράξεών της όπως ένας άνθρωπος που είναι υγιής. Μπορεί να μη θυμάται καν απο ποιόν έμεινε έγκυος, μπορεί να μην ήταν καν σε θέση να σκεφτεί τί συνεπάγεται να γεννήσει ένα μωρό. Όταν όλη σου η σκέψη και η μέρα περιστρέφεται γύρω απο το πώς θα πιείς ή πώς θα πάρεις τη δόση σου, δεν έχεις και πολλά περιθώρια για υγιή σκέψη. Και… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν ξέρω ούτε μια κατεστραμμένη ζωή γυναίκας, με αυτά ή και λιγότερα από αυτά τα χαρακτηριστικά, που δεν μεγάλωσε ακούγοντας ότι είναι όμορφη, έξυπνη, θα γοητεύσει τον πρίγκιπα γι’αυτό να μη συμβιβαστεί με τίποτα λιγότερο, ότι δεν της λείπει τίποτα και έχει και καλή προίκα. Ούτε μια δεν ξέρω που να μην είχε αυτό το μπακράουντ. Οτι είναι πριγκίπισσα ή στη χειρότερη, ότι έχει όλα τα προσόντα αλλά της λείπει μόνο ο επίσημος τίτλος. Ένα το κρατούμενο. Ο αδερφός αυτής της γυναίκας, εκτελεί πάντα χρέη προστάτη γιατί προφανώς και είναι απολύτως λογικό η αδερφή του να είναι μια ανίκανη που… Διαβάστε περισσότερα »
Περιγράφεις έναν άνθρωπο που χρειάζεται βοήθεια, άρα θα μπορούσες να παραλείψεις το “ό,τι χειρότερο έχεις συναντήσει σε άνθρωπο”.
Έχεις δίκιο ότι ακούγεται σκληρό.. όμως που μπαίνει η γραμμή ανάμεσα στον εθισμό, τα ψυχολογικά προβλήματα, την απώλεια των γονιών κλπ κλπ και την προσωπική ευθύνη; Είναι μειωμενη ισως, μιλάμε για μια διαφορετική συνθήκη, είναι όμως και ανύπαρκτη; Επίσης, ας αφήσουμε το κομμάτι των χαρακτηρισμών και της ευθύνης και ας πιάσουμε λίγο τις συνέπειες. Όταν ένας άνθρωπος (για τον οποιοδήποτε λόγο) έχει κακή συμπεριφορά, είναι κακοποιητικος προς το παιδί του ή άλλους ανθρώπους, αδιαφορος, βίαιος τότε ακόμα και αν υπάρχει μια καλή εξήγηση για το γιατί συμβαίνει αυτό, δεν μειώνεται η επίδραση των πράξεών του. Για παράδειγμα, αν έχω μεγαλώσει… Διαβάστε περισσότερα »
Και οι δύο έχετε καλά επιχειρήματα, ωστόσο ο σκληρός χαρακτηρισμός μού δείχνει να μην υπάρχει πραγματική αντίληψη της κατάστασης, έστω όσο μπορεί να καταλάβει κανείς, από το μικρό αυτό κείμενο. Δηλαδή βγαίνει ένας μεγάλος εκνευρισμός, ένας θυμός της γράφουσας, απολύτως κατανοητός δεδομένου ότι πέφτει πάντα πολύ άνισο βάρος στις οικογένειες των εξαρτημένων. Αυτό το βάρος δημιουργεί πάρα πολλά προβλήματα, επιδρά βαθιά στον ψυχισμό των αγαπημένων προσώπων, που συχνά δεν αντιλαμβάνονται την κατάσταση στις πραγματικές της διαστάσεις. Νομίζουν ότι βοηθούν ενώ δεν βοηθούν. Η γράφουσα μοιάζει σαν να θέλει να ξεμπερδέψει κάπως, να ανακουφιστεί λέγοντας ότι απλώς είναι ό,τι χειρότερο υπάρχει… Διαβάστε περισσότερα »
Πρέπει να απευθυνθείτε στην Πρόνοια για να πάρουν το μωρό από αυτή τη γυναίκα. Δεν είστε υποχρεωμένοι να αναλάβετε εσείς αν δε θέλετε, αλλά τουλάχιστον να απομακρυνθεί ώστε να είναι ασφαλές. Λυπάμαι που τέτοια άτομα αποφασίζουν να φέρουν παιδιά στον κόσμο. Σε κανένα πλασματάκι δεν αξίζει αυτή η μάνα που του έλαχε. 😥
Διαβάζεις κάτι τέτοια πρωί πρωί και σκέφτεσαι τα δικά σου προβλήματα που είναι ότι δε σε θέλει ο Τάκης ή ότι θες να χάσεις πέντε κιλά και το βουλώνεις για την υπόλοιπη μέρα.
Πραγματικά, με αυτές τις ερωτήσεις σήμερα σκέφτομαι απο το πρωί σε τί σκατόκοσμο ζούμε. Απο τύχη επιβιώνουμε και είμαστε και σε προνομιακή θέση, ξεκάθαρα.
Πωπω σφίχτηκε η καρδιά μου πρωί πρωί.
Σας παρακαλώ βρε παιδιά, κάντε τις απαραίτητες ενέργειες για να πάρετε το παιδί υπο τη προστασία σας. Φαντάζομαι πως είναι δύσκολο να βρεθείς με ένα παιδί ενώ δεν το είχες επιλέξει, αλλά όπως βλέπετε και μόνοι σας, μόνο εσάς τους δυο έχει.
Πέρα απο το παιδάκι, θα πρέπει έπειτα όπως λέει η Λένα να οριοθετηθείτε προσωπικά όπως ο καθένας σας νιώθει. Αλλά σώστε πρώτα το παιδί με το καλύτερο δυνατό τρόπο!
Καλή δύναμη!
Χωρίς να θέλω να φανώ σκληρός, η γραφούσα έχει να φροντίσει και τον εαυτό της. Το παιδί ναι, χρειάζεται βοήθεια άμεσα, όμως αν αυτή αποφασίσει πως δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε κάτι τόσο μεγάλο, θα χρειαστεί να ξέρει πως έχει το δικαίωμα να πάρει αυτή την απόφαση. Με ότι αυτό συνεπάγεται βέβαια. Όπως λέει και η Λένα -έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ- είναι καλύτερο αν αποφασίσει ότι δε μπορεί να κάνει τόσο μεγάλη θυσία να αρνηθεί, παρά να βάλει τη ζωή της σε δεύτερη μοίρα. Το γράφω αυτό με δυσκολία, αντιλαμβανόμενος ότι ένα μωρό στηρίζεται σε κάποιον άλλο για να επιβιώσει.… Διαβάστε περισσότερα »
dim συμφωνώ και μου κάνει εντύπωση που όλα τα σχόλια μιλούν στον πλυθηντικό, να πάρετε το μωρό, να κάνετε αυτό ή το άλλο. Ναι το μωρό έχει ανάγκη, αλλά όχι την ανάγκη της γράφουσας απαραίτητα, αν εκείνη επιλέξει να μην τη δώσει. Και έχει κάθε δικαίωμα να μη θέλει να τη δώσει, έχει ήδη κάνει πάρα πολλά. Το μωρό έχει οικογένεια, έχει μητέρα και θείο. Μια θεία εξ αγχιστείας δεν είναι υποχρεωμένη να θέλει να αναλάβει το μωρό της κουνιάδας της και την ίδια την κουνιάδα μαζί, γιατί και τους δύο θα τους αναλάβει για πάντα. Έχει δικαίωμα να αρνηθεί… Διαβάστε περισσότερα »
Φυσικα! Συμφωνω μαζί σου.
Με το “με τον καλυτερο δυνατό τρόπο” που έγραψα στο τέλος, εννοώ να γίνει το καλύτερο που μπορούν όλοι να κάνουν, ακόμα κι αν δεν το κρατήσουν οι ίδιοι τελικά.
Καλά τα λέμε, όμως αν πάθαιναν κάτι τα αδέρφια σας, θα αφήνατε τα ανήψια σας στην πρόνοια;
η προνοια δεν εξαφανίζει παιδιά, ψάχνει να βρει το κατάλληλο σπίτι. Το κατάλληλο σπίτι μπορεί να είναι το σπίτι των θείων, αν οι θείοι το θέλουν.
Νομίζω ότι οι έρευνες έχουν κάνει προτεραιότητα τα τελευταία χρόνια την αποκατάσταση των μαμάδων ώστε να μπορούν να φροντίσουν τα μωρά, γιατί η απομάκρυνση έχει λιγότερες πιθανότητες επιτυχίας (για τα παιδιά). Δεν ξέρω τι διαδικασίες ακολουθούνται στην Ελλάδα, αλλά σε γενικες γραμμες αυτή είναι η τάση στους κοινωνικούς λειτουργούς/υπηρεσίες πρόνοιας.
Ναι, βέβαια. Αν η μαμά δεν μπορεί, τότε στρέφονται στην οικογένεια της μαμάς.
Εγώ θα ήθελα να σταθώ στο “η δική μου ζωή περνάει χωρίς καμία επιθυμία μου να πραγματοποιείται”. Μια πολύ δύσκολη κατάσταση, ένα μωρό που βρίσκεται σε κίνδυνο, μια άρρωστη γυναίκα, ένας αδερφός “τυφλωμένος από την αδυναμία που της έχει” και εσύ να έχεις γίνει χίλια κομμάτια. Έχεις κάθε δικαίωμα να είσαι δυστυχής με την κατάσταση αυτή, να μην σου αρέσει η ζωή που κάνεις και να μη θέλεις να είσαι υπεύθυνη για κανέναν από τους τρεις τους. Είναι δικαίωμά σου να θέλεις μία ζωή που θα ορίζεις εσύ για εσένα. Έχεις κάθε δικαίωμα να μη θες να φορτωθείς ένα μωρό… Διαβάστε περισσότερα »
Κατ΄αρχήν, το βασικότερο, αν πάθει κάτι το μωρό, θα είστε υπόλογοι. Εδώ υπάρχει πρόβλημα απολύτως πρακτικό. Πρέπει να απευθυνθείτε σε κάποιες δημόσιες δομές π.χ. εισαγγελέα ανηλίκων. Δεν είναι λύση το να χαϊδεύετε την ακατάλληλη για μητέρα αδελφή. Αυτή ας κάνει ό,τι θέλει, είναι ενήλικη. Το μωρό όμως πρέπει να προστατευθεί, τελεία και παύλα.
Η σημαντικότερη άκρη σε αυτό το κουβάρι είναι το μωρό φίλη, κι εδώ θέλει σοβαρή σκέψη. Εάν αφαιρεθεί η γονική μέριμνα από τη μητέρα (που όπως το περιγράφεις είναι πολύ πιθανό), η πρόνοια είτε θα αναθέσει τη μέριμνα στο κοντινό συγγενικό περιβάλλον, δηλαδή εσάς (εάν θέλετε και μπορείτε), είτε το μωρό θα πάει σε ίδρυμα, είτε σε ανάδοχη οικογένεια. Πρέπει να κάνετε μια μεγάλη κουβέντα γιαυτό, αυτό το παιδάκι μόνο εσάς έχει, έτσι όπως είναι τα πράγματα εσείς πρέπει να αποφασίσετε για την τύχη του. Η μητέρα του είναι άρρωστη, χρειάζεται βοήθεια που δεν μπορείτε να της προσφέρετε εσείς.
Με τη βοήθεια της πολιτείας.Δεν υπάρχει άλλη απάντηση,γιατί υπάρχει ένα παιδί σε κίνδυνο.Τα όποια θέματα περί ευθυνών,τύψεων κτλ του άντρα σου αυτή τη στιγμή είναι σε δεύτερη μοίρα.Είναι υποχρέωση σας,να κάνετε ό,τι περνάει απ’το χέρι σας,ώστε το μικρό να είναι ασφαλές.Όλα τα υπόλοιπα τα ξεμπλέκετε μετά.