Δεν ξέρω αν θέλω να ρωτήσω κάτι,μάλλον περισσότερο εξομολόγηση θα το λεγα. Υπάρχει στη ζωή μου εδώ και πολλά χρόνια ένας άνθρωπος ο οποίος με κρατάει κολλημένη στα παλιά. Είμαι 28 χρόνων και η ιστορία μου μαζί του ξεκίνησε πριν 16 χρόνια. Στην αρχή ήταν κάτι παιδικό και αθώο,εξελίχθηκε σε μια δυνατή φιλία και μετά σε μια σύντομη σχέση. Από τα 18 μου και μετά αφού χωρίσαμε,πάντα είχαμε συντομες επανασυνδεσεις. Και πάντα η ίδια κατάληξη,ερχόταν αναστατώνε τη ζωή μου, άφηνα τα πάντα πίσω μου και απλά το ζούσα μαζί του,ακόμα και αν κρατούσε μια μέρα. Τώρα πια είναι παντρεμένος με δύο παιδια και εννοείται δεν έχω επιδιώξει τίποτα. Ομως καθε φορά που συναντιομαστε τυχαία,, υπάρχει τέτοια έλξη και τέτοια ένταση στα βλέμματα μας που νιώθω να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου. Πρόσφατα του έστειλα ένα τυπικό μνμ για χρόνια πολλά και ξεκινήσαμε να μιλάμε. Αλήθεια σου λέω α μπα μου όσο κακό και αν ειναι, έσβησαν όλα από την μνήμη μου. Δεν υπολόγισαν ούτε τη σχέση μου, ούτε και την δική του. Μου υποσχέθηκε ότι θα ρθει να με δει, θέλει να μιλήσουμε για όσα έγιναν. Δεν με ενδιαφέρει η σεξουαλική επαφή,δεν πρόκειται να κάνω κάτι τέτοιο. Θέλω να χαθώ άλλη μια φορά στο βλέμμα του. Να ξενυχτησουμε παρέα και απλά να μιλάμε..αυτά μου λείψανε από αυτόν τον άνθρωπο. Όλοι μου λένε ότι πρέπει επιτέλους να τον ξεχάσω, αυτός προχώρησε τη ζωή του και εγώ ακόμα είμαι εκεί κολλημένη.. πειράζει που πιστεύω ότι αυτός είναι ο ένας και μοναδικός στη ζωή μου? Και ότι και να γίνει πάντα ο ένας θα επιστρέφει στον άλλο??
– Λιλα
Αν πιστεύεις ότι αυτός είναι ο μοναδικός στη ζωή σου, τότε έτσι είναι. Και αν θέλεις μια ισότιμη, μακροχρόνια σχέση, τότε πειράζει πάρα πολύ, γιατί αυτός δεν μπορεί να σου τη δώσει, και οι λόγοι που σε κάνουν να επιμένεις και να παραμένεις σε κάτι που προφανώς δεν σε οδηγεί σε κάτι σταθερό και ισότιμο, σου είναι εντελώς άγνωστοι. Το μόνο που καταλαβαίνεις είναι ότι θέλεις να παραμείνεις σε αυτή την μετέωρη κατάσταση. Το γιατί θέλεις να παραμείνεις εκεί, το έχεις ονομάσει έρωτα.
Μπορεί να σου αρέσει να είσαι σε μετέωρη κατάσταση, μπορεί να θέλεις να μην έχεις μια καθημερινή συναισθηματική σχέση που δείχνει και φθορά και την πραγματικότητα του άλλου, μπορεί να σου αρκεί αυτό, μπορεί. Μπορεί να θέλεις να μην φτιάξεις ποτέ ένα σπίτι στο οποίο θα μοιράζεσαι στην ζωή σου μαζί με κάποιον άλλον, μπορεί να μην θέλεις παιδιά, ή μπορεί να θέλεις με αυτόν, αν τα κάνεις τυχαία, αν τα μεγαλώσεις μόνη σου, με έναν πατέρα – επισκέπτη. Μπορεί να θέλεις να είσαι κατά βάση μόνη σου, να έχεις μόνο το άρωμα του έρωτα στη ζωή σου, που θα έρχεται σαν τον ταχυδρόμο (λιγότερα προβλέψιμος όμως) αλλά όχι την λάτρα, την αποκαθήλωση, και τον κίνδυνο φθοράς. Μπορεί. Μπορεί να μην θέλεις να ζήσεις τη ζωή με το ρίσκο που έχει. Μπορεί να θέλεις να τη ζεις σε trial mode.
Αλλά αν όλα τα παραπάνω σε τρομάζουν και σκέφτεσαι «όχι! Δεν θέλω αυτά! Θέλω να αλλάξει αυτός και να τρέξουμε μαζί στο ηλιβασίλεμα!», τότε κάτι πρέπει να αλλάξεις στον τρόπο που σκέφτεσαι, και αυτό το κάτι δεν έχει σχέση με αυτόν τον άνθρωπο, δικό σου είναι, μόνο δικό σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ο δικός μου ένας κ μοναδικός ήταν ξεκάθαρα αυταπάτη, ένα παιδιάστικο εγωιστικό καπρίτσιο μου που κράτησε 10 χρόνια on & off. Δικό μου το λάθος που είχα βάλει την ταμπέλα Ο ΕΝΑΣ σε κάποιο μη διαθέσιμο κ στην έξαψη που έπαιρνα απ τη σχέση μας. Κ έρωτα όλο τρέλα είχαμε, κ στα πατώματα έπεσα-κυριολεκτικά- κ ένα διήγημα 150 σελίδων για το “μοναδικό μας λαβ στόρι” έγραψα κ ξεκατινιαστήκαμε μορφωμένοι, τρομάρα μας, 30αρηδες άνθρωποι κ απ’ όλα είχε ο μπαξές. Τα μάτια μου δε τα είχα κλειστά για να κρατήσω το χάι της φάσης, όχι, τα μάτια μου τα είχα βγάλει-προσωρινά.… Διαβάστε περισσότερα »
“Και ότι και να γίνει πάντα ο ένας θα επιστρέφει στον άλλο”
Είναι να σου δημιουργεί θλίψη το σύννεφο που επέλεξε να ζει η κοπέλα…
Α μπα σε ευχαριστώ που ενώ
είμαι 50 χρονών
νοιώθω,διαβάζοντας σε
σαν μαθήτρια μπροστά
στην δασκάλα της.
Απίστευτη σκέψη
δυνατά κείμενα.
Με έχεις βοηθήσει
σε δύσκολες στιγμές μου
και πάλι πολύ σε ευχαριστώ.
Να είσαι γερή
γιά να διαβάζουμε
και να ωριμάζουμε
Για εσένα είναι ο ένας και μοναδικός σου έρωτας, για εκείνον είσαι μια χαλαρή ξεπέτα. Δεν με προβληματίζει το γεγονός ότι έχεις αισθήματα για κάποιον που δεν αισθάνεται το ίδιο για εσένα, ή μάλλον, στον ίδιο βαθμό που τα αισθάνεσαι και εσύ αλλά ότι παραμένεις κολλημένη 16 χρόνια με κάποιον ο οποίος προχώρησε μια χαρά την ζωή του χωρίς εσένα και αυτό δεν φαίνεται να σε θορυβεί καθόλου. Είσαι ένα υποκατάστατο στην ζωή του και αυτό όχι μόνο δεν σε αγγίζει αλλά σε καλύπτει κιόλας, αρκείσαι στα ψίχουλα που σου δίνει ένας παντρεμένος μόνο και μόνο γιατί είσαι πιστή στην… Διαβάστε περισσότερα »
Τράβα σε ψυχολόγο, δε σου κάνει καλό αυτό το κόλλημα. Δεν υπάρχει “ο ένας”, το μυαλό σου του έχει δώσει αυτή τη θέση γιατί κάτι σου λείπει.
ή, αν δεν πας, γράψε βιβλίο ή στίχους. κάτι τέτοια κολλήματα μας έχουν προσφέρει πολλά, από ανθρώπους που επέλεξαν να βασανίζονται μια ζωή.
Μας έχουν προσφέρει πολλά και ανθρωποι που έχουν εμπνευστεί/βασανιστεί από αλλά πράγματα. Δυστυχώς έχουμε ρομαντικοποιήσει επικίνδυνες ή μη υγιείς σχέσεις με αποτέλεσμα να μας φαίνεται φυσιολογικό να αποζητούμε το δράμα στη δική μας ζωή.
Λιλάκι, νιώθω πως δεν είναι ο άνθρωπος που είσαι κολλημένη μαζί του αλλά η αίσθηση του να είσαι 16 και 18 και ερωτευμένη ως τον ουρανό και τα ξενύχτια με τις συζητήσεις κάτω από τα αστέρια. Και δε λέω πως ο άνθρωπος για τον οποίο μιλάς δε μπορει να είναι ερωτεύσιμος από μόνος του, αλλά όταν είναι συνδεδεμένος με όμορφες έντονες αναμνήσεις, κάθε φορά που εμφανίζεται ξυπνάει και αυτή η οικεία αίσθηση που έχεις γύρω του και θες να τη ξανανιώσεις. Αν ήταν μόνο ερωτεύσιμος, μετά από τόσα χρόνια on-and-off και παιδία-σκυλιά-γατιά, θα σου είχε φύγει. Επίσης, αν απ’όσο καταλάβα… Διαβάστε περισσότερα »
“Δεν υπολόγισαν ούτε τη σχέση μου, ούτε και την δική του”
Δηλαδή είναι με κάποιον αλλον η κοπέλα τώρα;
Δεν σε θέλει. Δεν είσαι σημαντική για αυτόν. Πλέον είσαι απλά μια ζωντανή ανάμνηση, μια διέξοδος από την καθημερινότητά του. Αυτό που πρέπει να δουλέψεις με τον εαυτό σου και με έναν ειδικό είναι γιατί επιμένεις να θεωρείς ότι ο άντρας της ζωής σου είναι ένας άνθρωπος, τον οποίο στην πραγματικότητα έζησες όσο ήσουν σχεδόν παιδί και ο οποίος δεν σου έχει δώσει κανένα δείγμα ότι σε είδε έκτοτε πραγματικά σοβαρά.
“πειράζει που πιστεύω ότι αυτός είναι ο ένας και μοναδικός στη ζωή μου? Και ότι και να γίνει πάντα ο ένας θα επιστρέφει στον άλλο??” στο συγκεκιμενο θεμα ζεις εκτος της πραγματικοτητας και δεν ξερω αν το κανεις και σε αλλα θεματα. ναι, πειραζει πολυ, γιατι δειχνει να μιλας για μια αμοιβαιοτητα, που δυστυχως δεν υπαρχει. λες “οτι και να γινει” σαν να μιλας για φυσικες καταστροφες, πολεμους και γεγονοτα περα απο την θεληση σας, δεν παραδεχεσαι ομως οτι αυτο “που εγινε”, ειναι οτι αυτος επελεξε να απομακρυνθει και επελεξε αλλη γυναικα. δεν τον πηρε το αορατο χερι. μονος του… Διαβάστε περισσότερα »
Σιγά, γιατί να πειράζει; Το δευτερόλεπτο που θα βρεις κατι καλύτερο να κανεις απο το να τον σκέφτεσαι, πίστεψε με, θα το καταλάβεις! (Πιο trial mode από τις χλιαρές διαπροσωπικές σχέσεις, δεν έχει).