Γεια σου Α μπα μου, να χαιρεσαι το μωρακι σου!! Θα θελα τοσο πολυ να ημουν πιο διαχυτικη στις ευχες, γιατι σε νιωθω δικο μου ανθρωπο, αλλα ειμαι στις μαυρες μου αυτη την περιοδο και γενικα περναω ‘υπαρξιακη κριση’. Ειμαι γυναικα, 26 ετων, και η συντροφος μου ειναι επισης 26. Γραφω εκ μερους και των δυο μας. Το προβλημα και των δυο μας λοιπον ειναι η δουλεια, ειναι τελειως κοινο το δραμα μας. Ειμαστε ασκουμενες δικηγοροι εδω και 2 χρονια (σε γραφεια μαχιμης δικηγοριας) και δυστυχως αυτο που βιωνουμε καθημερινα μας εχει κανει να σιχαθουμε τους εαυτους μας. Τα γραφεια που ειμαστε ναι μεν δεν ειναι ιδιαιτερα καλα απο αποψη κλιματος και αλλων παραγοντων, αλλα δεν ειναι αυτο που απεχθανομαστε τοσο πολυ, οσο το ιδιο το αντικειμενο, που μας φαινεται μηχανικο, αυτοματοποιημενο, χωρις κανενα ενδιαφερον…Το δε περιβαλλον των δικαστηριων μπορει να σου δημιουργησει καταθλιψη, οποιος εχει παει εστω και μια φορα ξερει τι εννοω. Ειναι η πρωτη μας δουλεια, δεν εχουμε αλλαξει γραφειο ουτε εχουμε ξαναδουλεψει ποτε σε κατι αλλο. Τα αφεντικα μας μας βαζουν να ψαχνουμε και νομικα θεματα, εννοω δεν ειναι οτι παραπονιομαστε μονο για την ασκηση, (οπως μπορει να υποθεσει καποιος και που ειναι κοινη αληθεια και πηγη παραπονων για ολους τους απανταχου ασκουμενους), γραφουμε καποια πραγματα τυπου αγωγες κλπ, εχουμε μπει δηλαδη στο ψητο, εχουμε δει πώς ειναι στην πραξη η δουλεια. Ομως, απελπισια, καθε μερα γυριζουμε με ενα βαρος, και εχουμε αρχισει να θεωρουμε τους εαυτους μας απελπιστικα βαρετους, χωρις διαθεση για ζωη…Θυμομαστε τους εαυτους μας πριν τρια χρονια, ποσο διαθεση ειχαμε για τοσα πραγματα…Τι εννοω? Οτι απο τοτε που αρχισαμε δουλεια, εχουμε χασει τη διαθεση μας για πολλα πραγματα, συμπεριλαμβανομενων καποιων χομπι που ειχαμε, τη διαθεση για αναζητηση νεων ασχολιων και γενικα οταν γυρνας καθε μερα με πεσμενη διαθεση, βλεπεις και τη ζωη πιο ασχημη και ναι, δεν εχεις διαθεση να κανεις πολλα. Ναι μεν εχουμε χομπι, αλλα δεν εχουμε την ιδια διαθεση με παλια οταν τα κανουμε! Το μονο που εχει αυξηθει σαν ορεξη ειναι τα ταξιδια, τα οποια τα κανουμε σχεδον εμμονικα τα τελευταια χρονια…Για ολα τα αλλα ομως, αυτα που επηρεαζουν την καθημερινοτητα μας σταδιακα χανουμε τη διαθεση μας…Αφου φετος πρωτη φορα δεν ενθουσιαζομαστε με την ιδεα των διακοπων το καλοκαιρι και αυτο γιατι θα επιστρεψουμε απο Σεπτεμβρη παλι στα ιδια σιχαμερα πραγματα..Και δεν ειναι μονο οτι χασαμε την ανεμελια μας επειδη δουλευουμε, βλεπω και φιλους που ξεκινησαν επισης τα τελευταια χρονια δουλεια, οτι ναι μεν δεν εχουν πια νοοτροπια φοιτητη και ανεμελη, αλλα ψυχολογικα τους βλεπω οκ, δε σιχαινονται τους εαυτους τους και δεν τους καταπινει η δουλεια…Εμεις νιωθουμε ασφυξια στο επαγγελμα, νιωθουμε οτι και η χωρα μας γυριζει πισω και αυτη, αλλα δεν εχουμε εναλλακτικες αυτη τη στιγμη, σκεφτομαστε τι να κανουμε? Πρεπει να βρουμε κατι που να μας αρεσει, αλλιως θα επηρεαστει και πιο σοβαρα η ψυχικη μας υγεια. Η φιλη μου ειναι ακομη πιο απαισιοδοξη απο μενα, ενω θελει πολυ να παμε εξω, μου λεει και πού θα δουλευουμε? Σε μπαρ? Της εξηγω οτι δεν ψαχνουμε και πολυ για εξω ως τωρα και οτι δεν υπαρχει μονο το σερβιτορος και καλη δουλεια με πτυχιο. Ουτε μαθηματα αγγλικων εξω θελει, γιατι δεν της αρεσει η ιδεα να διδασκει σε μικρα (ουτε σε μενα). Εκεινη εχει αποκλεισει τη νομικη εξω, δε θελει να ακουει για αυτο τον κλαδο, οπως και γω πλεον, αν και θα ηταν λογω πτυχιου και μεταπτυχιακου ελαφρως πιο ευκολο να βρουμε κατι, εστω και εθελοντικα γ αρχη..Βρε Α μπα μου, τι να κανουμε? Ειμαστε σε τελμα και τα χρονια περνουν! Αν θελουμε να αλλαξουμε κλαδο, πρεπει να γινει τωρα, αλλα πώς? Ο,τι κ να κανουμε απο δω κ περα θελει δευτερο πτυχιο…Εχουμε σκεφτει τον συμβουλο προσανατολισμου, αλλα σκεφτομαστε και να μας πει οτι θα μας ταιριαζε η ψυχολογια, θα κανουμε τωρα δευτερο πτυχιο 4-5 χρονια? Λεφτα απειρα δεν εχουμε, μεταπτυχιακο καναμε δυστυχως στη νομικη πριν δουλεψουμε πρωτη φορα (αν ειχαμε δουλεψει θα σκεφτομασταν τοτε που δωσαμε απειρα χρηματα να αλλαξουμε καπως προσανατολισμο με το μεταπτυχιακο). Και σε ολα αυτα, το θεμα δεν ειναι ουτε το χρηματικο τοσο πολυ, ουτε κατι αλλο, ειναι ξεκαθαρα η αβουλια μας, το οτι φοβομαστε να ψαξουμε, το αναβαλλουμε διαρκως μηπως απογοητευτουμε και κυριως και πανω απο ολα το οτι ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ! Ναι, ξερουμε τι χομπι μας αρεσουν, αλλα οχι τι θα μας αρεσε επαγγελματικα, που ειναι εντελως αλλο πραγμα…Δεν ειμαστε οι σουπερ κουλ που κανουν εκατο πραγματα και ειναι ενεργοι σε πολλα πραγματα, εμεις ειμαστε λιγο του καναπε δυστυχως και λυπαμαι και ντρεπομαι που το λεω…Αλλα τι στο καλο να ψαξουμε, αν δεν εχουμε μια κατευθυνση, ενα στοχο? Αλλο ειναι να τρως φρικες με τη δουλεια γιατι εχεις σκοπο σε λιγα χρονια να κανεις κατι συγκεκριμενο, και αλλο οταν απλα συνεχιζεις κατι που σιχαινεσαι χωρις κανενα οραμα/σκοπο/σχεδιο για το μελλον… Τωρα μη μου πεις για ψυχολογο για την αβουλια, χαιρω πολυ, αν παω σε ψυχολογο θα κανω αλλα δεκαπεντε χρονια να το ξεπερασω και μετα θα ειμαι ηδη 30 πλας..ξερω οτι το προβλημα μας ειναι η αβουλια, η ελλειψη αυτοπεποιθησης, η νοοτροπια ΄δε μου αρεσουν οι σπουδες μου, αλλα μωρε σιγα μη φυγω κιολας απο νομικη’ και διαφορα αλλα σοβαρα μας ελαττωματα (σχεδον κοινα). Αλλα κατι πρεπει να κανουμε με τη ζωη μας τωρα, δεν ξερω ποσο ωφελει η ενδοσκοπηση, απο τη στιγμη που ξερουμε τι οδηγησε στο σημερινο τελμα…Α μπα μου, αν ημασταν κορες σου, τι θα μας ελεγες? θελω τοσο πολυ να ακουσω τη γνωμη σου, δεν περιμενω να μου πεις φυσικα μια μαγικη δουλεια, θελω να μου πεις αν βλεπω κατι λαθος ισως, αν εχεις κατι να προσθεσεις, αν σκεφτεσαι κατι για βοηθεια ψυχολογικη, εστω…Δε θελουμε να περασουμε τη ζωη μας στη μιζερια ασχολουμενες με αχαρα χαρτια και υποθεσεις…Μακαρι να απαντησεις, σ ευχαριστω τοσο πολυ, το ξερω οτι δε θα ειναι απο τις αγαπημενες σου ερωτησεις και ισως πεις θα το απαντησει η ζωη, αλλα στη φαση που ειμαστε Α μπα μου μια τριτη οπτικη βοηθαει τοσο πολυ!! Ειχαμε παρει μια αδεια πριν λιγο καιρο για δυο βδομαδες και Α μπα μου, ξερεις ποσο χαρουμενες νιωθαμε καθε μερα? Μας ξαναγυρισε η ορεξη για τα παντα, ενιωσα ανθρωπος! Και βλεπω κ τη συναδελφο μου ετων 45 και να μου λεει καθε μερα τον πονο της που πηγε νομικη και γιατι κανει αυτο το σιχαμερο πραγμα και η φιλη μου το ιδιο στο δικο της γραφειο…Δεν αντεχω αλλο…
Θα πρέπει να κάνουμε τελικά ξεχωριστή στήλη για δικηγόρους που δεν τους αρέσει η δουλειά τους.
Και μια για όσους δεν ξέρουν ποιο είναι το πάθος τους.
Εσείς, συνδυάζετε και τα δύο.
Θα μας απαντήσουν δικηγόροι όπως και πριν, αλλά από τα σχόλια δικηγόρων που έχω διαβάσει σε ανάλογες περιπτώσεις, βάζοντας την κοινή λογική μέσα, απαντώ:
Η μάχιμη δικηγορία δεν είναι για όλους.
Η δικηγορία έχει πάρα πολλές εφαρμογές.
Εσείς είσαστε δικηγόροι, εσείς πρέπει να τα ξέρετε, και αν δεν τα ξέρετε, πρέπει να ξέρετε ποιους να ρωτήσετε για να μάθετε (αν δεν έχετε σκεφτεί το γκουγκλ). Επίσης, εσείς πρέπει να κάνετε τη δουλειά που απαιτείτε για να τα μάθετε. Ρωτώντας. Συναδέλφους, στο ίντερνετ, στην δουλειά, στους πρώην συμφοιτητές, στα φόρουμ δικηγόρων, δεν ξέρω, εσείς θα έπρεπε να ξέρετε.
Είναι κακή ιδέα να οραματίζεστε εντελώς άλλη δουλειά, να περιμένετε να σας έρθει τέτοια ιδέα για νέα καριέρα στα καλά καθούμενα, αν δεν πατήσετε πρώτα σε αυτά που ξέρετε έστω και εφαπτόμενα, έστω και λίγο.
Για να βρείτε τη δουλειά που θα σας ταιριάζει, πρέπει να δουλέψετε πάνω σε αυτό. Να δουλέψετε πάνω στην προσπάθεια να ανακαλύψετε την δουλειά που θα σας αρέσει. Πολύ. Πάρα πολύ. Χρόνια και χρόνια. Από τον καναπέ δεν γίνεται. Η ζωή θέλει διεκδίκηση. Προσπάθεια. Δουλειά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θα πω κάτι που σχετίζεται και με τις πανελλήνιες. Επειδή βγάλατε 19000 μόρια, έπρεπε να πάτε στη Νομική; Αφού δεν σας άρεσε. Στη χώρα μας αν αριστεύσεις σε αυτές τις γαμωεξετάσεις, υπάρχει πίεση να γίνεις γιατρός ή δικηγόρος.
Και που ξέρεις από την αρχή αν σου αρέσει η νομική; Σπανίως ξέρεις σε αυτή την ηλικία τι σου αρέσει γενικότερα. Ακόμα όμως και αν σου αρέσει η νομική, η δικηγορία είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
I am the law, ακριβέστατα. Αλλά είναι αυτό το μέγα λάθος που κάνουν όλοι εκτός από αυτούς που την σπουδάζουν. Η δικηγορία είναι νομική, η νομική όμως δεν είναι δικηγορία. Και όπως το έχω πει σε άπειρο κόσμο, δεν σπουδάζουμε δικηγόροι.
Καλώς ήρθατε στον κόσμο των εργαζομένων κορίτσια. Χωρίς καμμία διάθεση ειρωνίας, νομίζω ότι αρχίζετε να βγαίνετε από το ροζ συννεφάκι των ταινιών, με τους γαμάτους δικηγόρους που κερδίζουν τη δίκη και γίνονται οι ήρωες της ημέρας, τα μεγαλοστελέχη που κλείνουν τον τεράστιο πελάτη και γίνονται συνέταιροι στην εταιρεία τους,τους γιατρούς που “ανασταίνουν” έναν σχεδόν νεκρό ασθενή, εξαιτίας της διάνοιας τους κοκ. Δεν υπάρχουν ιδανικές δουλειές, υπάρχουν δουλειές που είτε είναι πιο κοντά στην ψυχοσύνθεση,στο χαρακτήρα και στις ικανότητές μας είτε απέχουν κατά πολύ. Το να βρεις όμως τι είναι αυτό που σου ταιριάζει καλύτερα,θέλει κόπο,χρόνο,προσπάθεια όπου σχεδόν αναπόφευκτα κατά τη… Διαβάστε περισσότερα »
Φίλη, έφτιαξα λογαριασμό μόνο και μόνο με την ελπίδα ότι ίσως κάπως σε βοηθήσω, λέγοντας σου τα δικά μου. Δεν είσαι η μόνη, αλλά πιθανότατα το ξέρεις αυτό ήδη. Είμαι 24 και στο τέλος της άσκησης. Η αρχή, πριν σχεδόν δύο χρόνια, συνέπεσε για εμένα με τη μετακόμιση σε δικό μου σπίτι, μακριά από τους δικούς μου. Η συνειδητοποίηση ότι αυτή η δουλειά δεν μου αρέσει ιδιαίτερα, ένας χλέμπουρας για πρώτο αφεντικό, η καθημερινή χάρτινη κολαση, ο μισθός που τελείωνε στις είκοσι του μήνα, το σοκ του αποχωρισμού από την οικογένειά μου και η δημιουργική στειρότητα που μου προκαλούσε η… Διαβάστε περισσότερα »
Επειδή διαπιστώνουμε ταύτιση απόψεων και μιλάς στον πληθυντικό για τις επαγγελματικές ανησυχίες σας, είναι κάπως περίεργο να νιώθετε ακριβώς τα ίδια και έστω ρε παιδί μου η μία να μην έχει μια λάμψη αισιοδοξίας.
Ίσως η μία από τις δύο να την έχει αλλά να επηρεάζεται από την άλλη και να βγαίνει ένα μείγμα αρνητισμού τόσο μεγάλο.
ΩΩΩΩ Χριστέ μου!!!!Όχι άλλο κάρβουνο!!! Άλλο ένα άτομο που διαμαρτύρεται γιατί δεν έμεινε 16 ετών και υποχρεώνεται να αναλάβει ευθύνες και να εργαστεί και ” πωπωπω! η δουλειά δεν είναι πάρτι κι εγώ έχω δικαίωμα να παρτάρω ως τα 40! Λοιπόν τι θα κάνετε να μη βαριέμαι;” Ούτε η Πάρις Χίλτον να ήσουν!!! Βαρέθηκα όλα αυτά τα κακομαθημένα που αντιμετωπίζουν όλους τους άλλους εργαζόμενους ως ηλίθιους -βολεμένους-μέρος του συστήματος και τον εαυτό τους ως τον Μέγα Επαναστάτη Με Την Τσέπη Του Μπαμπά ενώ στην ουσία είναι βολεψιματίες τρελοί!!! Οι έννοιες υπευθυνότητα, υπομονή, εργατικότητα προσφορά στο κοινωνικό σύνολο τους είναι άγνωστες.Το… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν καταλαβαίνω την έκρηξή σου.
Αμα δουλέψεις κάπου που έρχονται συχνά 25χρονα-30χρονα με ύφος ανώτερου όντος ,με σνομπισμό,τα κάνουνε μπάχαλο,κάνουν λάθη αδιαφορίας -όχι απειρίας πετάνε τη δουλειά τους στους συναδέλφους, και φεύγουν αφήνοντας τα πάντα στη μέση με ηθικό έργασιακό και οικονομικό κόστος για όλους, διότι…τους κάπνισε ότι δεν πρέπει ποτέ να πιεστούν για τίποτα και το σλόγκαν είναι ότι ”πάντα φταίνε οι άλλοι”, τότε ίσως να καταλάβεις την έκρηξη μου. Έχει γίνει επιδημία!!!Χιλιάρικο++ ο μισθός, καλές συνθήκες εργασίας,ενδιαφέρουσα δουλειά, bonus αλλά -”πόσο βαριέεεεμαι!Φεύγω τώρα!”- Μείνε λίγες μέρες να δείξεις στον επόμενο”- Οχι είσαι κακός!η ψυχική υγεία μου δε μου το επιτρεπει, φεύγω κι αφήνω… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό ακριβώς, κάτι δεν είναι φυσικό. Αν έχει συμβεί 7 φορές, μπορεί να μην είναι στραβά ο γυαλός, αλλά να αρμενίζετε στραβά. Ή 7 φορές κάνατε λάθος προσλήψεις. Με χιλιάρικο +++ μισθό, καλές συνθήκες, bonus και ενδιαφέρουσα δουλειά, έρχομαι και δουλεύω κι εγώ να κάνω τον κόκκορα στα Μέγαρα ή τουλάχιστον να στείλω κανέναν άλλο. Ξέρεις πόσοι ψάχνουν;
Έτσι όπως τα περιγράφεις, πες μου εμένα πού δουλεύεις γιατί μιλάω καλά 3 ξένες γλώσσες και μαθαίνω και αραβικά. Αλλά μήπως (λέω μήπως) είναι 1000€+ για 12ωρο/6-7ημερο; Μήπως κάποιος εκεί μέσα (κάνα αφεντικό) έχει μακρύ χέρι; Μου κάνει φοβερή εντύπωση ότι μορφωμένοι άνθρωποι ανέχονται τις συνθήκες γαλέρας σε δουλειές όπως αυτές του σερβιτόρου για 500-600€ κι εσάς σας έχουν φύγει 7 άτομα.
Μόλις είδα τον τίτλο της ερώτησης, κατάλαβα αμέσως ότι θα ρωτά δικηγόρος….. χαχαχαχα Τι να πρωτοπώ…. Αρχικά, ότι είσαστε στη χειρότερη ηλικία. Η ηλικία 25 -35 νομίζω, ειδικά στους δικηγόρους, έπρεπε να παραλείπεται. Δεν μας εκπαιδεύουν σε τίποτα πρακτικό στη σχολή. Είναι τέτοια η φύση της επιστήμης και αργότερα της δουλειάς, που πρέπει αρχικά να ματώσεις για να αλλάξεις το μυαλό σου και δευτερευόντως να ματώσεις για να αλλάξεις το χαρακτήρα σου. Πάντα μιλάω για άτομα σαν τις κοπέλες και όχι για τους “γεννημένους δικηγόρους” , που γεμίζουν ψέματα τον κόσμο και τον εαυτό τους και διαδίδουν φοβερές μπούρδες, ότι… Διαβάστε περισσότερα »
J.Brian μιλησες πολυ ωραια – μου αρεσε η οπτικη σου. Ειδικα το σημειο για το δυναμωμα του χαρακτηρα.
(Που ως γνωστον προκυπτει απο φαπες διαφορες – σε ποικιλα πεδια: προσωπικο, εργασιακο, υγειας…)
Τα σημεία που ανέφερε η Λένα είναι τα κλειδιά. Η μάχιμη δικηγορία δεν είναι για όλους και η νομική έχει πολλά παρακλάδια για να ασχοληθεί κανείς. ένα είναι σίγουρο από τον καναπέ δεν πρόκειται να βρείτε απαντήσεις. Έχουν αναφερθεί και σε άλλη ερώτηση διάφορα παρακλάδια, όπως συμβολαιογράφος, δικαστής ειρηνοδίκης, δημόσιος υπάλληλος(υπάρχουν θέσεις που ζητούν πτυχίο νομικής), δημοσιογράφος, αρθρογράφος, συμβουλευτική δικηγορία, οικονομικά, μάνατζμεντ, ανθρώπινο δυναμικό, ενασχόληση με τους πρόσφυγες και πολλά ακόμα. Επίσης έχει τονιστεί ότι το πάθος απαιτεί χρόνο και κόπο. Μου κάνει εντύπωση που δεν έχετε ακούσει για κάποια από αυτά. Διαβάστε, ψάξτε, δοκιμάστε Καλή αρχή σας εύχομαι. ΥΓ… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω τα κορίτσια δεν θέλουν να προσπαθήσουν καν, γιατί αλλά τους υποσχέθηκε η νομική και άλλα βρήκαν στο δρόμο. Μυρίζει entitlement από χιλιόμετρα.
Αν αποκαλούμε entitlement την προσδοκία κάποιου να δει τους κόπους και τις γνώσεις του να βρίσκουν τόπο σε ένα εργασιακό περιβάλλον που δεν του τρώει τη ζωή, γιατί δεν χαρακτηρίζουμε επίσης entitlement την προσδοκία των περισσότερων εργοδοτών του συγκεκριμένου κλάδου να αγοράζουν εργατικό δυναμικό με πτυχία τριτοβάθμιας αντί μισθού ανειδίκευτου εργάτη, εκμεταλλευόμενοι την έλλειψη εργασιακών δικαιωμάτων των ασκουμένων; Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τους νέους δικηγόρους αλλά και για μεγαλύτερους που δεν γεννήθηκαν με έτοιμα γραφεία και πελατολόγιο. Ο κλάδος είναι ή του ύψους ή τους βάθους και αυτό δεν το καταλαβαίνεις σε όλη του διάσταση μέχρι να το… Διαβάστε περισσότερα »
Paper cut Σε αυτό που λες συμφωνώ, όμως η κοπέλα της ερώτησης δίνει ρεσιτάλ γκρίνιας για το πόσο βαρετό και ανούσιο είναι το επάγγελμα της, και ποσο απέχει από αυτό που είχε στο μυαλό της. Δεν είδα να κλαίγεται για της συνθήκες γαλέρας που δουλεύει (που προφανώς δεν ισχύουν μόνο για των κλάδο των δικηγόρων).
Celiamousse σταματα να μας στελνεις γραμματα ολη την ωρα.
… και έσπαγα το κεφάλι μου να θυμηθώ το όνομα! 😂😂
κι εγώ αυτό σκέφτηκα
και πρέπει να έστειλε και το γράμμα πριν κάποιες μέρες για τη συνάδελφο που άκουγε λαϊκά. Είμαι σχεδόν σίγουρη, όχι λόγω του αρχικού κειμένου, αλλά γιατί απάντησε από κάτω μετά με το γνωστό στυλ.
Λοιπον κοριτσα,θα σας πω εγω τι να κανετε .Παρτε απο 2-3 καφασια ντουματες και φράουλες και ροδακινα και κερασια και ξεκινάτε να τα πουλατε στα διόδια αφου δεν σας αρεσει η δουλεια σας.
Αρνητισμος :τσεκ .Ομοερωτικη σχεση :τσεκ. Ηλικία : Τσεκ. Οχι και τοσο οικ προβλημα :Τσεκ Βαριεστημάρα:τσεκ. Μιρλα ανευ προηγουμένου :τσεκ.
Το θεωρω πολυ απιθανο να ειναι αλλη ,ειδικά το υφος “ειμαι ο πιο κατατρεγμενος ανθρωπος της γης (χωρις να συντρέχει καποιο καραμπαμ προβλημα ,βασικα η καθημερινοτητα ενος 25αρη στην ελλαδα)” ειναι signature.
Παίρνω ποπ κορν και περιμένω εμφάνιση.
Νομίζω ότι είστε ακόμα στη μετάβαση από τη φοιτητική ζωή στο επάγγελμα – με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κ εγώ είχα πάθει το ίδιο σοκ όταν είχα πρωτοξεκινήσει να δουλεύω όπως και όλοι όσοι θέλουν να ασκούν με συνείδηση και αίσθημα ευθύνης το επάγγελμα που έχουν επιλέξει. Επίσης θεωρώ ότι επηρεάζετε η μία την άλλη με όχι και τόσο θετικό τρόπο. Ένας άνθρωπος δεν υπάρχει εκεί στα γραφεία σας να σας δώσει κουράγιο;; Να σας βοηθήσει;; Δε μπορεί! Η νομική ειδικά έχει τόσες πολλές διεξόδους θα σας βοηθήσουν και οι δικηγόροι σχολιαστές που το κατέχουν το θέμα. Καλή επιτυχία εύχομαι σε… Διαβάστε περισσότερα »
Σε όλα τα επαγγέλματα έρχονται στιγμές που μισείς τη δουλειά και τον εαυτό σου. Ακόμη και στα πιο δημιουργικά. Μην απαξιώνεις ολόκληρη τη νομική επειδή δεν σου αρέσει ο τρόπος που την εξασκείς τώρα. Όπως προαναφέρθηκε, ψάξε να βρεις ποιο πεδίο της σου ταιριάζει περισσότερο και προσπάθησε να διαμορφώσεις τις συνθήκες ώστε να κατευθυνθείς προς τα εκεί. Το να σκέφτεσαι να αλλάξεις τελείως αντικείμενο, απ την στιγμή που σου άρεσε η σχολή, είναι ολίγον αφελές. Δεν χρειάζονται πάντα ριζοσπαστικές κινήσεις. Είναι αυτό που λένε ότι αν αλλάξεις έστω και λίγο την κατεύθυνσή σου, μετά από καιρό θα έχεις καταλήξει κάπου… Διαβάστε περισσότερα »