Πώς συμφιλιώνεται κάποιος με τον χρόνο; Πώς αποδέχεται ότι αυτά που ονειρευόταν για τη ζωή του δεν είναι πια εφικτά; Eίμαι 45 χρονών. Πάντα ονειρευόμουν να δημιουργήσω μια όμορφη οικογένεια με 2 παιδιά και να ζήσω ότι δεν έζησα με τη δική μου οικογένεια. Δυστυχώς προέρχομαι από μια δυσλειτουργική οικογένεια, με χωρισμένους γονείς από την εφηβεία μου και με όχι πολύ ευτυχισμένα παιδικά χρόνια. Το όνειρο μου ήταν να βρω τον κατάλληλο άνθρωπο και να φτιάξουμε τη δική μας οικογένεια με πολλή αγάπη και ισορροπία. Έχω κάνει μακροχρόνιες σχέσεις (από 5 έως 10 χρόνια) οι οποίες δε μου άφησαν καμία πίκρα και χαίρομαι που τις έζησα. Απλά αποδείχτηκαν επιλογές που δεν άντεξαν στο χρόνο και δεν οδήγησαν στη δημιουργία οικογένειας. Πλέον ξέρω ότι αυτό το όνειρο δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί. Βιολογικά δεν μπορώ πια να κάνω παιδιά, όχι μόνο λόγω ηλικίας, αλλά λόγω και κάποιου προβλήματος υγείας. Είμαι μόνη μου εδώ και ένα χρόνο. Νιώθω αρκετή μοναξιά, νιώθω ότι μεγαλώνω, ότι ο χρόνος μετράει αντίστροφα, ότι η ζωή μου δεν είναι αυτή που ήθελα, ότι θα έχω άσχημα και μοναχικά γεράματα. Οικονομικά είμαι πολύ ζορισμένη, ίσα που βγάζω το μήνα, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κάνω πολλά πράγματα που θα με χαροποιούσαν (να πάω μια εκδρομή ή ακόμα και το να βγω για ένα καφέ ή για φαγητό). Δεν έχω μελαγχολία, στεναχωριέμαι μεν αλλά βρίσκω ακόμα χαρά σε μικρά πράγματα. Πώς όμως να συμφιλιωθώ με την τροπή που έχει πάρει η ζωή μου; Για να μην παρεξηγηθώ, δεν μοιρολατρώ, ξέρω πως οι επιλογές μας διαμορφώνουν τη ζωή μας αλλά τα θέματα για τα οποία δεν ευθυνόμαστε εμείς (π.χ. πρόβλημα υγείας που είναι λόγω DNA ή η οικονομική κρίση που μας θέρισε όλους) πώς τα αποδεχόμαστε; Πώς αποδεχόμαστε το χρόνο που περνάει και τις άσχημες αλλαγές που φέρνει ακόμα και στην εμφάνιση μας; Ευχαριστώ που διάβασες τις σκέψεις μου και συγχαρητήρια γι’ αυτό που κάνεις!
-Sad
Με φιλοσοφία.
Κοίτα λίγο γύρω σου, στους συνομήλικους σου, ή ακόμα και στους νεότερους. Ποιος πιστεύεις ότι ζει τη ζωή που πίστευε ότι θα ζήσει; Ποιος θεωρεί ότι έκανε αυτό που ονειρευόταν; Ποιος δεν έχει μέσα του ένα εναλλακτικό όραμα ευτυχίας, ποιος δεν λέει «αν είχε γίνει το τάδε, αν είχα κάνει το δείνα, αν με είχαν αφήσει να κάνω το τρίτο, το τέταρτο, όλα θα ήταν διαφορετικά, όλα θα ήταν καλύτερα». Θα ήταν ωραία αν είχες μια ευτυχισμένη οικογένεια. Αλλά πόσες ευτυχισμένες οικογένειες ξέρεις; Ακόμα και κάποιοι από όσους έχουν οικογένεια εύχονται να είχαν μια ευτυχισμένη οικογένεια, κάποιοι μάλιστα εύχονται να μην είχαν καθόλου οικογένεια και να είχαν μόνο την ευθύνη του εαυτού τους.
Θρηνείς μια ζωή που δεν πραγματοποιήθηκε, και επειδή δεν πραγματοποιήθηκε, την έχεις εξιδανικεύσει και μπορείς εκεί να προβάλλεις ό,τι σου διαφεύγει τώρα. Στενεύεσαι οικονομικά; Σε εκείνη τη ζωή δεν θα στενευόσουν. Δεν μπορείς να πας για έναν καφέ; Σε εκείνη τη ζωή θα μπορούσες. Όμως τώρα δεν ξέρεις πώς είναι να μην σου φτάνουν τα λεφτά και να είσαι υπεύθυνη για δύο παιδιά – αυτή την εναλλακτική ζωή δεν την σκέφτεσαι. Δεν ξέρεις πώς είναι να ανακαλύπτεις αφού έχεις κάνει παιδιά ότι έχεις τελικά παντρευτεί τον λάθος άνθρωπο και επιπλέον δεν μπορείς να χωρίσεις επειδή δεν σου φτάνουν τα λεφτά – ούτε αυτή την εναλλακτική ζωή σκέφτεσαι. Αυτές οι ζωές όμως είναι πολύ πιο κοινές από τις άλλες, τις φαντασιακές.
Υπάρχουν εναλλακτικές που δεν έχεις σκεφτεί, γιατί έχεις κολλήσει σε ένα όραμα που ήθελες να ακυρώσει όλα όσα έχεις ζήσει. Τα παιδικά σου χρόνια, το διαζύγιο των γονιών σου, όλα αυτά θα έσβηναν αν έκανες όλα τα ανάποδα. Δεν λειτουργεί έτσι η ζωή. Δεν σβήνει το παρελθόν αψηφώντας το. Μπορείς να το ξαναγράψεις όμως, μπορείς να το φωτίσεις διαφορετικά, και για αυτό δεν έχει τελειώσει ο χρόνος. Είσαι νέα – αυτό δεν το έχεις καταλάβει ακόμα. Μπορεί να μην μπορείς να τεκνοποιήσεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι καταδικασμένη στη μοναξιά.
Δεν μπορώ να σου πω τι σημαίνει αυτό για σένα πρακτικά, τι μπορείς να κάνεις σε καθημερινό επίπεδο για να κάνεις πράξη τα παραπάνω. Μπορώ μόνο να σου πω ότι η φιλοσοφημένη στάση είναι κάτι που μαθαίνεται, και δεν χρειάζεται να χάνεις χρόνο. Μπορείς να πας σε ψυχολόγο για να σε βοηθήσει να καταλάβεις πώς συμφιλιώνεσαι με αυτό που έχεις, τη στιγμή που το έχεις. Σίγουρα δεν είναι αργά και σίγουρα μπορείς να βελτιώσεις κατά πολύ την ποιότητα της ζωής σου. Πίστεψε το.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Όταν ήμουν μικρή, ονειρευόμουν κι εγώ να κάνω μια οικογένεια με 3 παιδιά, τα οποία θα μεγάλωναν πολύ καλύτερα από ότι μεγάλωσα εγώ. Τελικά στα 40 πλέον, φαίνεται πως μάλλον δεν θα κάνω κανένα παιδί και μάλιστα χωρίς να συντρέχει κανένας βιολογικός λόγος (ακόμα). Καθώς λοιπόν βρισκόμουν στη φάση αποδοχής, άρχισα να βλέπω γύρω μου αυτά που σου λέει η Λένα. Υπήρχαν και πριν, αλλά πάντα λες σε εμένα δεν θα συμβούν αυτά, εγώ θα τα κάνω καλύτερα κλπ. Γυναίκες που παλεύουν χρόνια να κάνουν ένα παιδάκι και τελικά τα καταφέρνουν, πέφτουν από το ροζ συννεφάκι τους και τα βάζουν… Διαβάστε περισσότερα »
Η Κάραβαν είχε κάνει το συγκεκριμένο σχόλιο περί συντρόφου και υπογονιμότητας! Είχα γελάσει τόσο πολύ!
Traveller σε ευχαριστώ πολύ!
Καραβαν σε συμπαθούσα από πριν, αλλά τώρα σε αγαπώ να ξέρεις!
Το σχόλιο που αναφέρεις το είχε κάνει η θεάρα “κάραβαν”. Το θυμάμαι διότι μου έκανε και μένα μεγάλη εντύπωση και την ευχαριστώ πολύ..
despoina85 σε ευχαριστώ κι εσένα πολύ!
Ρε παιδιά,εδώ βγάζει δε βγάζει τον μήνα της η γυναίκα…Σίγουρα θα βοηθούσε ο ψυχολόγος,ωστόσο με τι κονδύλι να πάει…?!
Υπάρχει τρόπος. Υπάρχουν πολλά δωρεάν προγράμματα. Και σε δήμους και σε εθελοντές και σε δημόσια νοσοκομεία. Where there is a will there is a way 😊
Θα πάρεις μια βαθιά ανάσα , θα κοιτάξεις μπροστά και θα εκτιμήσεις αυτά που έχεις ας είναι και λίγα ,είναι δικά σου. Αν κοιτάξεις προσεκτικά θα δεις ότι πίσω από τη βιτρίνα των ζωών που νομίζεις ότι είναι καλύτερες από τη δική σου υπάρχει πολύ νερό. Η οικογένεια και τα παιδιά είναι μια επιλογή που δεν οδηγεί πάντα στην ευτυχία. Σίγουρα αλλιώς είναι να είσαι σε ένα γεμάτο σπίτι και να έχεις κόσμο να φροντίσεις κτλ κτλ αλλά τα παιδιά όπως πολλές φορές και ο άντρας δεν είναι πάντα όπως τα έχουμε στο μυαλό μας. Μπορεί κάλλιστα να μην τα… Διαβάστε περισσότερα »
Γάτες, αγαπητή φίλη: “Είναι καλό το να έχεις γύρω σου γάτες” έγραφε ο Μπουκόφσκι, που έφυγε από τη ζωή το 1994 σε ηλικία 73 ετών αφήνοντας πίσω του έξι μυθιστορήματα, περισσότερες από πενήντα ποιητικές συλλογές , και εκατοντάδες επιστολές και διηγήματα. “Εάν αισθάνεστε άσχημα απλά παρατηρήστε τις γάτες. Θα αισθανθείτε αμέσως καλύτερα κι αυτό γιατί οι γάτες γνωρίζουν ότι η ζωή είναι αυτή που είναι, και δεν υπάρχει τίποτα που μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό. Απλά γνωρίζουν. Στην πραγματικότητα είναι σωτήριες. Όσες πιο πολλές γάτες έχετε τόσο περισσότερο θα ζήσετε. Κάποια μέρα αυτό το “μυστικό” θα ανακαλυφθεί και όλοι θα… Διαβάστε περισσότερα »
Κανένας μας δεν έζησε τη ζωή που περίμενε. Πόσες φορές μου άνοιξε για λίγο η πόρτα της ευτυχίας μια χαραμάδα, είδα λίγο παράδεισο και μετά μου έκλεισε στα μούτρα για πάντα ! Εγώ και παντρεύτηκα και παιδιά έκανα αλλά πόσες απώλειες σε ανθρώπους και πόσες στενόχωρες καταστάσεις έχω ζήσει !! Και ούτε υπάρχει πουθενά σιγουριά για κανέναν ότι δεν θα καταλήξει μόνος του στα γηρατειά του, οι σύντροφοί εγκαταλείπουν, τα παιδιά έχουν τη δική τους ζωή. Ένα απλό παράδειγμα. Περιμέναμε πριν 10 μόλις χρόνια πόσο δραματικά θα άλλαζαν οι ζωές μας από την οικονομική κρίση ? Για μένα μια ιδέα… Διαβάστε περισσότερα »
Αληθεια γιατί απαραιτητα δυο παιδιά?! :p Αυτο που περνας ειναι υπαρξιακη κριση και λυνεται μονο με ψυχοθεραπεία. Εχεις ενα προβλημα συναισθηματικό δηλαδη και το πρόβλημά σου δεν ειναι αντικειμενικό με βαση την πραγματικότητά σου οπως ειναι διαμορφωμένη αλλα με βαση την πραγματικότητα σου οπως την αντιλαμβάνεσαι εσυ γι αυτό πρέπει να δουλέψεις με ψυχοθεραπευτή. Σαφώς και στα 45 δεν τελειωνει η ζωη. Ανα πασα στιγμη μπορεις να βρεις ενα συντροφο ζωής. Εισαι μονη μολις ένα χρονο. Μη χάνεις ευκαιρία λοιπον να βγαίνεις οσο πιο πολλά ραντεβου μπορεις ωστε να βρεθει πιο ευκολα ο κατάλληλος. Αυτα τα δυο θεματα αν λυσεις… Διαβάστε περισσότερα »
Βρε Α, μπα μου, με συγκίνησες. Σε ευχαριστώ. (δεν έστειλα την ερώτηση). Τώρα θέλω να διαπιστώσω αν η αυτόματη μετάφραση είναι αρκετά καλή ώστε να αρχίσω να συστήνω και σε ξένους τις απαντήσεις σου.
Μπα. Απο πείρα σου λέω πως είναι τραγωδία
Η ζωή δεν τελειώνει ούτε στα 45, ούτε στα 50, ούτε στα 55. Ναι, το να μεγαλώνεις και να παρατηρείς αλλαγές όχι ευχάριστες πάνω σου ισχύει, όμως είναι κάτι φυσιολογικό. Το θέμα είναι τι μας έχουν προβάλει ως πρότυπο και τι συνεχίζει να προβάλεται… Από την άλλη η έλλειψη στοιχειώδους οικονομικής άνεσης όπως το να πας μία εκδρομή ή να πας σε μία εκδήλωση που θέλεις πολύ αλλά δεν είναι δωρεάν, καταβάλλει κάποιον, αν όχι πολλές φορές τον αποκαρδιώνει. Δεν θα είναι όμως πάντα έτσι! Νομίζω δεν έχουμε μάθει να συμφιλιωνόμαστε με αυτό πού είμαστε, που έχουμε γίνει και να… Διαβάστε περισσότερα »
“μοιρολατρω”, ε? δεν ειν κακη ιδεα..
κι ομως, “μοιρολατρεις”, αγαπητη…
κλαις για μια φαντασιωση σου που δεν εξρεις καθολου αν θα ηταν ετσι η πολυ χειροτερη απο την ρπαγματικοτητα που ζεις, με μοναδικο σκοπο να μην αφησεις τον εαυτο σου να ευτυχησει με τις επιλογες που θα ειχες αν δεν “μοιρολατρουσες”…
Με στεναχώρησε η ερώτηση, με συγκίνησε η απάντηση. Αγαπητή μου, η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις- δυσάρεστες επί το πλείστον. Από τη μικρή μου εμπειρία ομως, εχω βγάλει τα εξής συμπεράσματα: 1) παρά τις δυσκολίες, τις πίκρες, την κούραση και τις απογοητεύσεις, η ζωή εξακολουθεί να έχει τη γλύκα της και μονο το ότι αναπνέεις και υπάρχεις ακομη μια μέρα είναι δωρο. Ο χρόνος δε που περνά, είναι απλώς ένα νούμερο- ιδιαιτέρως οταν μιλαμε για εναν ανθρωπο 45 χρονών. 2) μην εξιδανικευεις τη ζωη που δεν εζησες και μην εξιδανικευεις και τις ζωές των αλλων. Όσο προνομιούχος και καλοτυχος και να… Διαβάστε περισσότερα »