Αγαπητή Α,μπα, ήρθε η ώρα για τη δίκη μου ερώτηση. Είμαι 18 χρονών και μόλις φέτος πέρασα στο πανεπιστήμιο, σε μια σχολή που δεν ήθελα σε καμία περίπτωση, αλλά τη δήλωσα ως ένα βήμα πιο κοντά σε αυτή που θέλω. Περιμένω να έρθει ο επόμενος χρόνος για να κάνω 10% (δεν ξέρω γιατί έχει σημασία αυτό για την ερώτηση μου). Τέλος πάντων, από τότε που ήρθα στην πόλη, όπου σπουδάζω και ξεκίνησα ουσιαστικά τη φοιτητική μου ζωή, με έχει κυριεύσει ένα άγχος και μια περίεργη στεναχώρια. Φοβάμαι ότι δεν έχω αρκετό χρόνο να κάνω όλα αυτά που ακούω ότι κάνουν τα χρόνια αυτά τα καλύτερα της ζωής μου. Είναι κιολας Οκτώβριος και η ζωή μου είναι πολύ μέτρια. Νιώθω ότι ο χρόνος κυλάει πολύ γρήγορα και εγώ μένω πίσω σε όλα αυτά που “πρέπει” να κάνω, για να γινει η φοιτητική μου ζωή ξεχωριστή. Φοβάμαι ότι θα περάσουν τα χρόνια και δε θα το έχω καταλάβει καν, ενώ θα μου έχουν αφήσει μια χλιαρή έως αδιάφορη ανάμνηση. Και αυτό με τρομάζει απίστευτα. Ξέρω ότι μια πιθανή απάντηση είναι “τότε άρχισε να κάνεις πράγματα”. Κάνω, αλήθεια. Απλά δεν μου δημιουργούν κανένα αίσθημα ολοκλήρωσης. Βλέπω τους φιλους μου να είναι άπειρα ευτυχισμένοι και να περνάνε υπέροχα, ενώ εγώ όχι και δεν μπορώ να καταλάβω τι κάνουν αυτοί σωστά και εγώ λαθος. Έχεις πει εκατομμύρια φορές ότι η ερώτηση τύπου “γιατί νιώθω έτσι;” δεν είναι σωστή, αλλά πραγματικά δεν ξέρω ποια άλλη ερώτηση μπορεί να περιγράψει την κατάσταση μου.
– Κιολας γριά
Έχω πει τέτοιο πράγμα; Δε νομίζω. Μου φαίνεται πολύ ουσιαστική ερώτηση. Μάλλον το αντίθετο λέω, ότι το «γιατί» έχει σημασία.
Είσαι 18 οπότε είναι πολύ λογικό να μην ξέρεις την απάντηση, γιατί τώρα ανακαλύπτεις τον εαυτό σου. Δε μου φαίνεται τυχαίο αυτό που αναφέρεις στην αρχή, αντιθέτως, μου προκαλεί κάποια έκπληξη που δεν κάνεις τον συσχετισμό. Γράφεις «περιμένω να έρθει ο επόμενος χρόνος», άρα, στο μυαλό σου, δεν έχει αρχίσει ακόμα η φοιτητική σου ζωή, βρίσκεσαι σε ένα λίμπο που δεν ξέρεις αν θα σε οδηγήσει εκεί που θέλεις. Πώς να είσαι η ανέμελη φοιτήτρια που «κάνει πράγματα;»
Είναι μια πιθανότητα, αλλά δεν σε ξέρω. Μόνο αυτά που γράφεις ξέρω. Θα τον ανακαλύψεις τον εαυτό σου, αν κάνεις τη μεγάλη προσπάθεια, αλλά αν θέλεις να έχεις καλά και σίγουρα αποτελέσματα, είσαι σε πολύ κατάλληλη φάση για να πας σε ψυχολόγο. Θα πηδήσεις πολλά στάδια που εμάς μας καθήλωσαν
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αυτά περί φοιτητικής ζωής είναι μπαρούφες που μας λέγανε στο λύκειο για να έχουμε κάτι να σκεφτόμαστε, έναν “στόχο” μέχρι να τελειώσει το μαρτύριο aka Πανελλήνιες. Είχα συμφοιτητές πολλούς που ήταν κάθε βράδυ έξω και πάρταραν, και μάντεψε. Ακόμα τρώνε τα λεφτά των γονιών τους, ή τα δικά τους (κανας δυο που δουλεύουν), και χρωστάνε τα μισά μαθήματα. Εγώ τελείωσα στην ώρα μου και ήδη δουλεύω. Βρες την ισορροπία και όλα θα γίνουν. Και έξω θα βγεις, και τα ταξίδια σου θα κάνεις, και καλά θα περάσεις, αρκεί να βρεις την κατάλληλη παρέα που θα σέβεται ότι θα θες να… Διαβάστε περισσότερα »
Καλά αυτό για την αστείρευτη ενέργεια μη το λες… Οι μισοί συμφοιτητές μου είναι ζόμπι 😂
Όλοι το ίδιο κάναμε στο πρώτο εξάμηνο! Αυτό δεν ήταν εξάμηνο, ήταν πενταήμερη!
Δηλαδή το γεγονός ότι δεν ξυπνάς κάθε μέρα να πας στο σχολείο δεν είναι τίποτα για σένα αχάριστο πλάσμα;;; (αστειεύομαι)
Είχα γράψει ένα ατέλειωτο σεντόνι, το έσβησα όμως και θα τα πω συνοπτικά. Η φοιτητική ζωή είναι κάτι πολύ σχετικό και εξαρτάται από τρεις παράγοντες: Την οικονομική δυνατότητα της οικογένειας. Το αν μένεις με γονείς ή μόνος. Το αν η σχολή έχει εργαστήρια και υποχρεωτικές παρουσίες σε ορισμένα μαθήματα.
Αγαπητή φίλη
Είμαστε μαζί σου όλοι οι απανταχού αγγουροφάγοι… Εγώ για να πληρώνω τα ενοικιάζεται μου στην Αθήνα, δούλευα 10 ώρες την ημέρα και τα Σάββατα βραδινή δουλειά. Οι συμφοιτητές μου κυρίως φραγγάτοι με δούλευαν και δεν είχα παρέες. Και μετά ήρθαν τα Εξάρχεια.. βρηκα ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα, που τραβούσαν το ίδιο κουπί και φτιάξαμε ωραίες αναμνήσεις. Τώρα, 5 χρόνια αργότερα, στην Αυστραλία, με το ίδιο κουπί και με ένα χρόνο ψυχοθεραπεία, έχω αρκετούς καλούς φίλους και μόνο 1 εξ αυτών είναι από τη σχολή μου. Υπάρχουν πολλά όμορφα πράγματα στη ζωή, αρκεί να κοιτάς γύρω σου. Καλή τύχη!
Ως τελειόφοιτη φοιτήτρια έχω να εκφράσω μια διαπίστωση στην οποία οδηγήθηκα ήδη απο τα πρώτα χρόνια της φοιτητικής μου ζωής και την οποία έχω συζητήσει με κοντινά μου πρόσωπα στην ίδια φάση. Όσο πάμε σχολείο η εντύπωση για τη φοιτητική ζωή που μας μεταφέρουν – προωθούν είναι υπερβολική ή παραπέμπει σε φοιτητική ζωή επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ που κάθε φοιτητής είχε δικο του σπιτι ΚΑΙ αυτοκίνητο. Κανείς ποτέ δε θα μιλήσει για εξεταστική, για υποχρεωτικά εργαστήρια, για ωράρια της σχολής, για τις ώρες που θα περάσεις μέσα στη σχολή αν θες να είσαι τυπική/ος και να γίνεται πιο εύκολα το διάβασμα… Διαβάστε περισσότερα »
Μ’αρεσει που λες ότι είναι κιόλας Οκτώβριος. Τέλη Αυγούστου αρχές Σεπτέμβρη δεν βρήκες σπίτι;Τα μαθήματα ξεκινάνε τέλη Σεπτέμβρη άρα τον Οκτώβριο δεν είχες κάνει καν μια κάποια παρέα, τι περιμένεις να κάνεις σε μισό μήνα;
Γενικά οι προσδοκίες είναι παραπλανητικές. Κυρίως προέρχονται από διηγήσεις, ανθρώπων, που δεν πολυεμβαθύνουν νομίζω. Αυτών που τα βλέπουν όλα ωραία κι εσύ ψάχνεις να βρεις που είναι το ωραίο. Δεν υπάρχει φοιτητική, εργένικη, οικογενειακή κλπ ζωή. Όλες οι φάσεις ,που περνάμε, είναι η ζωή μας. Εγώ προσωπικά, πέρασα και ωραία και χάλια όταν ήμουν φοιτήτρια. Η φοιτητική ζωή έχει και φτώχεια και διάβασμα χωρίς αντίκρυσμα και κρύο και χάλια σπίτια και καθηγητές που κόβουν ανελέητα και γνωριμίες με πολλούς άσχετους ανθρώπους, αλλά έχει και 18 – 22…. έχει και πολύ γέλιο (επειδή είσαι 18-22…) έχει και ενθουσιασμό με τα πάντα,… Διαβάστε περισσότερα »
Συνάντησα πρόσφατα κάτι συμφοιτητές μου από αυτούς που κάναμε ένα μέρος του μεταπτυχιακού μας στο εξωτερικο – ήταν έτσι το πρόγραμμα σπουδών μας. Ολοι και ολες έλεγαν ΄τωρα “πωπω και τι τρέλες κάναμε ” και “ξεσαλώναμε” και “απίστευτα είχαμε περάσει”. Ερμμμ. Οταν ήμασταν εκεί τα ίδια άτομα με τα χίλια ζόρια μιλούσαν αγγλικά και τους ξεκουνούσες για καμιά εκδρομή, έβριζαν ολη μερα τον καιρό, έκαναν παρέα μονο με έλληνες, μαγείρευαν συνταγες των μανάδεων τους μη φάνε καμιά ξένη κουζινα και δηλητηριαστούν και το highlight του semester abroad ήταν ένα greek night που μαθαιναν κάτι Ινδους συρτάκι. Γι’αυτό, φίλη κιολας γρια,… Διαβάστε περισσότερα »
Αλλο ενα κλισέ, τα῾φοιτητικά τα χρόνια῾. Τα δικά μου φοιτητικά χρόνια είχαν λίγο απ῾όλα, μέρες με άπειρο στρες με εξεταστικές, παραδόσεις και πρότζεκτ, εβδομάδες που δεν κοιμόμουν, μέρες μοναξιάς, μέρες με μαραθώνιο σέξ, μέρες που ξυπνούσες και δεν θυμόσουν που είσαι, μέρες που είχα παρέες να βγω και να ξεχαστώ και Σαββατόβραδα που καθόμουν μόνη μου σπίτι και μου έλειπε ο γκόμενος πίσω στην Ελλάδα. Τα φοιτητικά τα χρόνια είναι αυτό που θα διαλέξεις εσυ να είναι. Το βασικότερο για να τα περάσεις καλά είναι να εχεις διαλέξει να σπουδάσεις κατι που σε ενδιαφέρει, που όπως παρατηρεί και η Λένα… Διαβάστε περισσότερα »
Εγω αυτο που εχω μα θυμαμαι απο τη φοιτητικη μου ζωη ειναι οτι τα ειχα παρει ολα στα πολυ σοβαρα, τη σχολή (καλώς), τον γκομενο(κακως), κατι ασχετες παρέες ωσπου να κατασταλαξω, τις εξοδους, ολα. Καλα περασα εν τελει, αλλα θα προτιμούσα να ημουν τελικα πιο χαλαρη κ κυριως, να χαιρομουν εκεινη τη φαση, τη στιγμη ιδιως που μπορει λεφτα να μην ειχα, αλλα ειχα παρα παρα πολυ χρονο να τον διαθεσω οπως ηθελα αντι να κανω μετρια πραγματα κ να σκεφτομαι τοσο στα σοβαρά ώστε να αυτοσαμποταρομαι.