Αγαπητή Α, μπα. Με ταλανίζει η εξής ενόχληση -δε λεω πρόβλημα, πρόβλημα είναι να μην έχεις να φας. Έχω μία τυπική δουλειά πού μου αφηνει ένα σχετικό χρονικό διάστημα ελεύθερο μέσα στην ημερα. Ας πούμε τρείς ώρες. Οι υπόλοιποι πέντε αφιερώνονται στο γιο μου. Τι συμβαίνει τωρα, Εγω είμαι ταινιοσειροφιλη, μουσικοφιλη καθώς καί βιβλιοφιλη. Ολα στον υπερθετικο βαθμό ας μου επιτραπεί. Έχω πολλα βιβλία και δίσκους στην αναμονή καθώς καί μια μακριά watchlist. Tην ίδια στιγμή ως άνθρωπος δεν μπορώ να συμφιλιωθω με το γεγονός ότι είναι πρακτικά αδύνατο ένας άνθρωπος να δει/ακούσει/διαβάσει όλα όσα τον ενδιαφέρουν. Θέλω να ακούσω το ταδε άλμπουμ, θέλω να δω την τάδε ταινία, αλλά την ίδια στιγμή θέλω και το αλλο άλμπουμ, το παραλλο βιβλίο και ούτω καθεξής. Αποτέλεσμα; Χάνω πολύ (καί πολύτιμο) χρόνο στο ψάξιμο, είμαι συνεχώς ανικανοποίητη,λεω στον εαυτό μου “χμ, όχι αυτό σήμερα” και εν τέλει καταλήγω να καταναλώνω πολύ λιγότερα βιβλία, σειρές, ταινίες, μουσική από αυτά πού θα μπορούσα μέσα σε αυτές τις τρείς εναπομείνουσες ώρες. Υπάρχει κάποιος τρόπος να απαλλαγώ από το αίσθημα του “τα θέλω όλα” καί να αρχίσω να αισθάνομαι πιο πλήρης με λιγότερες επιλογές σε ότι αφορά τον τρόπο που γεμίζω τον ελεύθερο μου χρόνο; Έχεις κάποια ιδεα η πρόταση; Χωρίς να έχει καμία σημασία, ήθελα απλώς να το προσθέσω, σε ότι αφορά τον κινηματογράφο και τη μουσική μου αρέσουν συνειδητά και συνειδητοποιημένα πολλα διαφορετικά είδη. Θέλω την ιδέα στιγμή να ακούσω Iron Maiden και country music. Θέλω να δω και ισπανικά θρίλερ και κορεατικά. Καί τελικά με καταπίνει η αναποφασιστικοτητα καί δε βλέπω ούτε τό ένα ούτε το άλλο και με παίρνει ο ύπνος. Ελπίζω να μη βρεις (παραπάνω από όσο είναι) ρηχο το μήνυμα μου και να μου απαντήσεις
To φαινόμενο είναι κοινο, και δεν είναι καν καινούριο. Προτείνω να διαβάσεις αυτό, αυτό κι αυτό.
https://www.seattletimes.com/life/lifestyle/cultural-fomo-the-neverending-struggle-to-keep-up/
https://www.theguardian.com/film/2011/apr/14/fear-of-missing-out-films
https://www.wired.com/story/goodreads-fomo/
και τώρα που ξέρεις πώς λέγεται, μπορείς να διαβάσεις κι άλλο για το θέμα. Ίσως αυτό να σε βοηθήσει να το αντιμετωπίσεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Τελευταία έμαθα από την Amy (Brooklyn 99 και ξερό ψωμί) και το FOMOW: fear of missing out work. Για όσες φοβούνται πως θα καταστραφεί το σύμπαν (τους) αν μειώσουν τις ώρες που δουλεύουν.
Μιμόζα <3<3<3 στείλε νέα από τα ξένα στη μεταδιδακτορική σου εποχή!
lioness μου είμαι πολύ καλά! Συνεχίζω με postdoc και μου αρέσει πολύ. Τώρα προσπαθώ να βρω τον τρόπο να συνεχίσω την ακαδημαική πορεία χωρίς να δουλεύω μέρα νύχτα. Δεν ξέρω πως θα γίνει αυτό, γιατί η γενικότερη κουλτούρα είναι πως το 9-5 δεν υπάρχει, και άμα δε δουλεύεις τα ΣΚ είναι σα να λες πως δεν το θέλεις αρκετά. Αλλά που θα πάει, θα το βρω. Αν έχεις συμβουλές ευπρόσδεκτες. Επίσης πλέον υπάρχει και μιμόζος στη ζωή μου, στη ίδια κατάσταση με έρευνα κλπ, οπότε γελάμε και κλαίμε παρέα. Αυτά τα ωραία, ελπίζω και συ και η γατού σου να… Διαβάστε περισσότερα »
Απλώς χρειάζεσαι σύστημα. Κάθε Δευτέρα, για παράδειγμα, θα αφιερώνεις αυτό το τρίωρο στο ψάξιμο και θα φτιάχνεις πλάνο, τι θα δεις και τι θα διαβάσεις μέσα στη βδομάδα. Τις υπόλοιπες μέρες θα το ακολουθείς, και θα απολαμβάνεις (και δεν θα επιτρέπεις στον εαυτό σου να κάνει “έρευνα” τις υπόλοιπες μέρες παρά μόνο την καθορισμένη.)
Αχ, το περνάω κι εγώ αυτό το fomo, με τα άπειρα βιβλία που θέλω να διαβάσω και τα βιβλία που με κοιτάνε από το ράφι μου. Ίσως η λέξη κλειδί στο πρόβλημα σου είναι το “καταναλωνω” που χρησιμοποιείς στο κείμενο σου. Μην τα βλέπεις ως αριθμούς άλμπουμ, ταινιών, βιβλίων που πρέπει να ελαττωσεις. Enjoy ☺
κάποια σχολιάστρια το είχε γράψει παλαιότερα, όχι για τα βιβλία όμως, θα παραφράσω όμως το σχόλιό της για να πω ότι οι τόσες επιλογές εμένα μού φαίνονται η απόλυτη ευτυχία!
Φουστίτσα μου! <3
Κλασική περίπτωση “δεν έχω χρόνο να διαβάσω το εκκρεμές του Φουκώ”
Χωρίς να εχω διαβάσει τα λίνκ, θα πω το εξής. Η λέξη κλειδί είναι το καταναλωνω. Είπες καταναλωνω βιβλία, μουσική κτλ. Αυτά όμως δεν είναι παπούτσια να βγεις στην Τσιμισκή να πάρεις, θέλουν αντικειμενικά χρόνο και δεν υπάρχουν για να τα φας, αλλά για να απολαύσεις, να σκεφτείς και το ένα να σε οδηγήσει στο επόμενο.
Θα σου πω τι έκανα εγώ, αποδέχθηκα ότι δεν προλαβαίνω να τα δω όλα και τώρα βλέπω ό,τι μου κατέβει γιατί ξέρω ότι δεν τα προλαβαίνω όλα. Το είδα κάπως απελευθερωτικά. Δε θα αλλάξει τίποτα στην ζωή κανενός αν προλάβω να δω περισσότερα, αυτό σκέφτομαι 🙂
Διαβαζοντας την ερώτηση έχω την αίσθηση ότι έχεις θέσει κάποιον στόχο προσωπικής επιμόρφωσης και δεν τα διαβάζεις για ευχαρίστηση. Σαν δουλειά μου ακούγεται αυτό που κάνεις. Το θέμα είναι ότι οι πληροφορίες και η γνώση είναι ατελείωτα και θες τρεις ζωές να διαβάσεις και να δεις όλα τα σημαντικά και ενδιαφέροντα που υπάρχουν. Αν το κανεις για επιμόρφωση τότε ένα προγράμμα μελέτης όπως πρότειναν ήδη αλλα σχόλια ίσως βοηθήσει. Αν το κανεις για χόμπι και διασκέδαση σου προτείνω να προβληματιστείς γιατί τόσο άγχος. Τι θα γίνει δηλαδή άμα δεν προλάβεις να τα διαβάσεις και να τα δεις όλα; Θα χάσεις… Διαβάστε περισσότερα »
Ισως να κάνεις μια λίστα για να βάλεις μια ιεράρχηση, να έχεις τελος πάντων ένα σημείο εκκίνησης και να μη χάνεσαι. Εμένα πχ με βοηθάει να ακολουθώ πχ τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς όπως τα αποφασίζει το New York Τimes ή κάτι αντίστοιχο. Βάζε και μουσικές μεγαλίστικες όσο παίζεις με το μικρό αν μπορείς!
Σε καταλαβαίνω!
Κάτι παρόμοιο, σε πιο ήπια μορφή είχα και γω σε κάποια φάση. Είχα έναν καταπληκτικό καθηγητή στη σχολή, που από τον τρόπο που μιλούσε με έκανε να θέλω να διαβάσω παραπάνω και να ψάξω να μάθω όσα περισσότερα μπορώ. Και που και που σκεφτόμουν ότι δεν έχω χρόνο ούτε τα μισά να κάνω.
Ίσως αν βλέπεις σειρές κ ταινίες παρέα με τον γιο σου; Ή ακούτε μαζί μουσική; Έτσι μπορείς να κερδίσεις λίγο παραπάνω χρονο.
🙂
Ακριβώς το ίδιο θέμα έχω και εγώ! Είναι πολύ κουραστικό και ψυχοφθόρο και τελικά πράγματι καταλήγεις είτε να μην κάνεις τίποτα είτε να μην απολαύσεις αυτό που διάλεξες να κάνεις γιατί σκέφτεσαι ακόμα την άλλη επιλογή που απέρριψες!
Αυτό το πρόβλημα το έχω και όταν πάω να αγοράσω κάποιο βιβλίο. Βρίσκω κάμποσα που μ’ ενδιαφέρουν και άντε μετά να καταλήξω στο ένα που θ’αγοράσω!