Αγαπητή «Α, μπα»: Είναι ένας ωραίος μάγκας χωρίς ενδιαφέροντα

Αγαπητή Λένα, Είμαστε μαζί 3 χρόνια. Εκείνος είναι ένας άντρας εξαιρετικά οξυδερκής (από τους πιο έξυπνους ανθρώπους που έχω γνωρίσει), έχει φοβερά κοφτερό μυαλό, είναι δυναμικός, με θάρρος, θράσος όταν χρειάζεται, σου μιλάει με αφοπλιστική ειλικρίνεια, λέει αυτό που πιστεύει για σένα χωρίς υποκρισίες ακόμη και αν είναι κάτι αρνητικό (αν ρωτήσεις την γνώμη του δεν ντρέπεται δηλαδή να σου επισημάνει ένα λάθος ή να σου μιλήσει ωμά), δεν χαρίζεται σε κανέναν, είναι ντόμπρος πολύ, σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια δίπλα του, είναι κιμπάρης και όπως λέει και μια φίλη μου “παλαιάς κοπής άντρας” (εγώ θα προσέθετα ότι είναι ένας ωραίος μάγκας με την αυθεντική και θετική έννοια του όρου). Όμως… έχουμε 2 αγκάθια. Δεν του άρεσε ποτέ το σχολείο και μόλις τελείωσε το λύκειο ξεκίνησε να δουλεύει. Δεν έχει πάρει δηλαδή περαιτέρω μόρφωση. Δεν με ενοχλεί αυτό αλλά το αναφέρω για να δημιουργήσεις μια εικόνα όσο καλύτερη γίνεται. Το αγκάθι είναι ότι δεν έχει καθόλου ενδιαφέροντα. Δεν έχει, όχι βασικές εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, αλλά ούτε πολύ απλές της επικαιρότητας. Μερικά παραδείγματα: Δεν γνωρίζει το όνομα της ΠτΔ, δεν γνωρίζει ποιος είναι ο Dali ή η Frida Kahlo, δεν ξέρει ποιος είναι ο Λάνθιμος, δεν ξέρει τον Steven Spielberg, δεν ξέρει τον Αλ. Παπαδιαμάντη (αλλά και ούτε και την Χρ. Δημουλίδου), δεν ξέρει να σου πει έναν ραδιοφωνικό παραγωγό, δεν ξέρει τον Ross και την Rachel, δεν ξέρει σε ποιο υπουργείο είναι επικεφαλής ο Σταϊκούρας, από ξένους τραγουδιστές/συγκροτήματα το πολύ να ξέρει 3. Γενικότερα και για να μην μακρηγορώ, δεν τον ενδιαφέρουν πάρα πάρα πάρα πολλά πράγματα από αυτά που γνωρίζει ένας μέσος άνθρωπος της ηλικίας μας (34). Μπορεί να περάσουν 2 και 3 ημέρες και να μην ενδιαφερθεί για τα νέα της επικαιρότητας. Το δεύτερο αγκάθι είναι ότι σε ορισμένους τομείς έχει λίγο πιο συντηρητικές απόψεις από εμένα που πάλι θα έλεγα ότι κινούμαι στον μέσο όρο. Αυτά τα 2 αγκάθια λοιπόν με κάνουν να νιώθω ότι δεν μπορώ να μοιραστώ πράγματα μαζί του. Δεν μπορώ να του πω π.χ. “Α ξεκινούν οι νύχτες πρεμιέρας, πάμε να δούμε καμιά ταινία;” Θα μου πει “τι εννοείς νύχτες πρεμιέρας”; Και πολλά άλλα τέτοια (νομίζω έχεις καταλάβει το νόημα οπότε λοιπά παραδείγματα είναι περιττά). Υπάρχει πολύ καλή ερωτική χημεία μεταξύ μας αλλά νιώθω ότι δεν υπάρχει μια σύμπνοια και ένα κοινό πεδίο συνεννόησης(έχουμε τσακωθεί αρκετές φορές για την συντηρητική του σκοπιά σε διάφορα θέματα). Τα προτερήματά του, που σου ανέφερα αρχικά, μου αρέσουν πάρα πολύ, νομίζω ότι τα έχουν λίγοι άνθρωποι και με κάνουν να τον θαυμάζω. Τα 2 αγκάθια που σου περιέγραψα θεωρείς ότι είναι ανυπέρβλητο εμπόδιο; Ότι αργά ή γρήγορα αυτή η έλλειψη θα με επηρεάζει όλο και περισσότερο ή υπάρχει τρόπος να έχω εγώ τις ασχολίες μου (με τις φίλες μου μόνο αναγκαστικά) κι εκείνος τις δικές του (ξέχασα να σου αναφέρω ότι αυτά που του αρέσουν είναι η φύση και τα ζώα) και να ζούμε αρμονικά; Ευχαριστώ για τον χρόνο σου!
-Frida

Μου είναι πολύ δύσκολο να σου απαντήσω και ψάχνω πολλή ώρα να βρω πώς να εκφραστώ. Όπως φαίνεται, δεν θα τα καταφέρω όπως θα ήθελα. Οπότε, ζητώ εκ των προτέρων συγνώμη για το ανεπεξέργαστο του πράγματος.

Και βέβαια γίνεται να έχει ο καθένας τις ασχολίες του. Αυτό όχι μόνο γίνεται, αλλά πρέπει και να γίνεται.

Το πρόβλημα όμως που έχεις δεν είναι οι (κοινές) ασχολίες (που δεν έχετε), αλλά κάτι πολύ πιο ουσιαστικό.

Είναι η επικοινωνία. Η ισότιμη, αβίαστη επικοινωνία που χρειάζεσαι, εσύ και όλοι μας, αυτό που μας κάνει να αντέχουμε τη ζωή, αλλά οι γυναίκες δεν έχουν εκπαιδευτεί να την ζητούν, να την απαιτούν, ούτε καν να την αναγνωρίζουν. Νομίζουν ότι αυτό που θέλουν είναι η ασφάλεια, που μεταφράζεται ως κάποιος άντρας που δεν θα τις αφήσει. Το «καλό παιδί». Εσύ που είσαι πιο μεγάλη, το έχεις κάνει «ο σωστός άντρας». Νομίζεις ότι επειδή δεν φεύγει από τη σχέση, έχει καταπληκτικά, σπάνια χαρακτηριστικά. Γιατί αυτά που γράφεις ως σπάνια, που δεν θα βρεις αλλού, πώς να το πω κομψά; Χμ.

Δεν σχολιάζω, ούτε καν μας αφορά, αν σπούδασε ή όχι. Αυτά που θα γράψω, θα τα έγραφα με ακριβώς τα ίδια λόγια, αν είχε και διδακτορικό. Έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι η απόσταση που έχετε, που αποκλείεται να μην τη νιώθεις, έχει να κάνει με την έλλειψη σπουδών. Όμως δεν είναι αυτό που σας χωρίζει. Ο χαρακτήρας του είναι.

Τα προτερήματα που πιστεύεις ότι τα έχουν λίγοι, είναι η φοβερή του οξυδέρκεια, και η μαγκιά του.
Ας πούμε για την φοβερή οξυδέρκεια: ίσως να κάνει καλή εκτίμηση του χαρακτήρα των άλλων, ίσως να εννοείς ότι κάνει καλές επαγγελματικές κινήσεις. Πράγματι, αυτά δείχνουν ευφυία. Θα σου πω όμως κάτι που αποδεικνύεται ξανά και ξανά. Ένας συντηρητικός άνθρωπος, που ήρθε σε επαφή με αντίθετες πληροφορίες, και δεν άρχισε να μετακινείται προς το κέντρο, δεν είναι απαραίτητα χαζός. Ίσως να είναι ο μέσος όρος. Αλλά σου το λέω μετά βεβαιότητας, όσο δύσκολα κι αν λέγεται, δεν έχει αξιοσημείωτη ευφυία. Δεν είναι ο πιο έξυπνος που υπάρχει. Ο μόνος έξυπνος συντηρητικός είναι αυτός που παριστάνει τον συντηρητικό για να κερδίσει κάτι (λεφτά, εξουσία), αλλά κι αυτός είναι ό,τι πιο έξυπνο υπάρχει σε συντηρητικό, και δεν θα φτάσει ποτέ έναν αληθινά έξυπνο, έναν έξυπνο που αξίζει να θαυμάζεις μόνο για την εξυπνάδα του.

Δεν λέω ότι μόνο οι πανέξυπνοι αξίζουν σχέση, φυσικά. Λέω ότι αυτό που εσύ έχεις βάλει στο βάθρο ως τρομερά σπάνιο και φοβερό, ίσως να μην είναι τόσο όσο το πιστεύεις. Το αναφέρω, ξανά, επειδή το τονίζεις ιδιαίτερα. Θα το συνδυάσω με την «αφοπλιστική ειλικρίνεια» που επίσης δεν είναι κάτι σπάνιο, και δεν είναι κάτι αξιοθαύμαστο. Ένας πάρα μα πάρα πολύ έξυπνος άνθρωπος ξέρει να λέει τη γνώμη του λαμβάνοντας υπόψη τα συναισθήματα των άλλων. Δεν είναι «θάρρος», ούτε «μαγκιά» να λες πάντα αυτό που έχεις στο μυαλό σου. Αυτό είναι το εύκολο. Επειδή το ψέμα και η υποκρισία είναι αρνητικά χαρακτηριστικά, δεν σημαίνει ότι το αντίθετο είναι το σωστό. Το δύσκολο είναι να λες την γνώμη σου με έναν τρόπο που δεν θα κάνει τον άλλον να το νιώσει ως προσβολή και να αντιδράσει αμυντικά, κάτι που προσπαθώ τώρα να κάνω, και είναι βέβαιο ότι αποτυγχάνω παταγωδώς.

Έχουμε δει υπερβολικά πολλές φορές το έργο με τον «σωστό άντρα τον βαρύ» που διαλέγει μια γυναίκα ακριβώς για αυτούς τους λόγους, για να συνειδητοποιήσει χρόνια μετά ότι δεν έκαναν ποτέ μια κουβέντα που προχώρησε ΤΗΝ ΙΔΙΑ παρακάτω. Μακάρι να κάνω λάθος από την αρχή ως το τέλος, αλλά σκέψου, σκέψου πολύ καλά, ποιος τραβάει το εγκεφαλικό κουπί σε αυτή τη σχέση. Ποιος κάνει την πνευματική εργασία της συνύπαρξης. Ποιος χρησιμοποιεί το μυαλό του για να συνεχίσει να υπάρχει αυτή η σχέση. Κατά πόσο έχεις εξυψώσει κάποια χαρακτηριστικά για να μη βλέπεις άλλα.

Το γράφεις μόνη σου κατά λέξη: «δε νιώθω ότι υπάρχει σύμπνοια κι ένα κοινό πεδίο συνεννόησης». Κανονικά, αυτό θα αρκούσε. Σε ένα σύμπαν ισότητας, ούτε καν η ερώτηση σου δεν θα υπήρχε. Αλλά σου έχουν μάθει ότι ακόμα και αν δεν έχεις σύμπνοια και κοινό πεδίο συνεννόησης, δηλαδή, ακόμα και αν στην ουσία δεν έχεις συναισθηματική σχέση με κάποιον, πρέπει να μείνεις εκεί που είσαι, γιατί είναι «καλό παιδί». Είναι έξυπνος, αγαπάει τη φύση και τα ζώα. Ε, και; Εσύ, έχεις να πεις κάτι μαζί του; Για τη ζωή σου λέμε τώρα. Να τα βράσουμε τα καλά παιδιά, φίλες μου. Γκώσαμε. Φτάνει πια με αυτό το πράμα. Ψάξε για ΣΥΜΠΝΟΙΑ και ΚΟΙΝΟ ΠΕΔΙΟ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗΣ, αλλιώς κάνε γλυκό έρωτα χωρίς αύριο και σταμάτα να προσπαθείς να τον βγάλεις χρυσάφι. Χρυσάφι είναι σίγουρα, αλλά για κάποια άλλη, που δεν την ενδιαφέρει η Μέγκαν και ο Τραμπ και αγαπάει τη φύση και τα ζώα.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News