Καλημέρα, αμποκοινότητα! Είπα κι εγώ να στείλω την ερώτησή μου. Πριν λίγες μέρες, βγήκαμε βόλτα με μάσκες με τις φίλες μου. Είμαστε όλες λίγο μετά τα 30 και γνωριζόμαστε από το δημοτικό. Δύο από αυτές έχουν οικογένεια, εγώ δεν έχω ούτε παιδιά, ούτε σύντροφο, μία προσωπική μου επιλογή την οποία, όμως, συχνά φροντίζουν να μου υπενθυμίζουν λέγοντάς μου πως θα μείνω στο ράφι και πως από μια ηλικία και μετά δεν μπορείς να κάνεις παιδιά. Τέσπα, μία από αυτές, ας την πούμε Γωγώ, διαγνώστηκε με HPV στον τράχηλο και, με αφορμή αυτό, λίγες μέρες αργότερα λέγαμε στο τηλέφωνο με μια άλλη φίλη από την ίδια παρέα, ας την πούμε Λίτσα (που ούτε αυτή έχει παιδιά, δεν ξέρω αν έχει σημασία) ότι πρέπει κι εμείς όταν μειωθούν τα κρούσματα να πάμε σε γυναικολόγο για το ετήσιο ΠΑΠ. Εγώ είχα βγάλει οξυτενή κονδυλώματα πριν μια δεκαετία, οπότε της είπα πως πάντοτε αγχώνομαι μήπως μου βρουν κάτι και στον τράχηλο. Η Λίστα απάντησε “Καλά, και να σου βρουν τι πειράζει; Για τη Γωγώ είναι πιο σοβαρό επειδή είναι μάνα, έχει και παιδιά, εσύ και να πάθεις καρκίνο και να πεθάνεις, δεν πειράζει, δεν έχεις παιδιά”. Υπέθεσα πως το είπε σκεπτόμενη πως είναι απίστευτα τραγικό για ένα παιδί να χάνει τον γονέα του, ειδικά σε μικρή ηλικία, και πως εμείς που δεν έχουμε παιδιά, δεν έχουμε κάποια τέτοια δέσμευση ζωής απέναντι σε έναν άλλον άνθρωπο. Ωστόσο, με πείραξε απίστευτα σαν ατάκα, με πλήγωσε. Με έκανε να αισθανθώ πως επειδή δεν έχω παιδιά, η ζωή μου μετράει λιγότερο για την κοινωνία απ’ την ζωή της Γωγώς και κάθε μητέρας. Επανέρχομαι διαρκώς στη συζήτησή μας και σε αυτή την ατάκα. Δεν της έχω πει ότι με πείραξε και δεν ξέρω αν πρέπει, υπό την έννοια ότι όντως δεν έχω μια υποχρέωση ζωής, εφόσον δεν έχω παιδιά. Αλλά νιώθω πως μετά από αυτό η σχέση μας δεν μπορεί να είναι όπως πριν. Είμαι υπερβολική;
-Μαργαρίτα Μαργαρώ
Έχω διαβάσει πολλά στο α μπα τόσα χρόνια, αλλά με αυτό μου πάγωσε το αίμα.
Κάποια γυναίκα άκουσε από φίλη της (!) που ξέρει από το δημοτικό το «εσύ και να πάθεις καρκίνο και να πεθάνεις δεν πειράζει αφού δεν έχεις παιδιά» και μα το μεγάλο Μακαρονοτέρας, ρωτάει ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΠΟΥ ΘΥΜΩΣΕ.
Το βάθος στο οποίο φτάνει η διαστρέβλωση κάθε λογικής περί ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ύπαρξης όταν πρόκειται για γυναίκα και την ταύτιση της με το αναπαραγωγικό της σύστημα, είναι χαμένο, πραγματικά, δεν διακρίνεται. Διαβάζω τέτοια και λέω, ούτε αιώνες δεν μας φτάνουν για να βγούμε από αυτόν τον ζόφο. Από πού να το πιάσω;
Κοίτα, οι φίλες που σου λένε ότι θα μείνεις στο ράφι και πλησιάζει η ημερομηνία λήξης σου δεν σου χρειάζονται έτσι κι αλλιώς. Με το σχόλιο όμως αυτό, μπήκε και η ταφόπλακα. Φρόντισε τον εαυτό σου και βρες ανθρώπους που σε ανεβάζουν και υποστηρίζουν τις επιλογές σου, ακόμα και αν δεν ταυτίζονται με τις δικές τους επιλογές. Δεν ξέρω τι σκεφτόταν η φίλη που το είπε, δε με νοιάζει κι όλας, δεν έπρεπε να πει αυτό που είπε. Δεν θέλω να μάθω τι άλλο έχει μέσα στο κεφάλι της.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Και ο τίτλος “σκατοψυχη του μήνα”(ίσως και παραπάνω από μηνα)
Ανήκει δικαιωματικά στην ,ας την πούμε φίλη σου,Λίτσα.
σκατουΛίτσα
Από το “…….λιτσα”. Σόρρυ δεν κρατήθηκα.
Συγχωρήστε μου τη σφήνα, δεν την ξέρω τη φίλη, ούτε τις προθέσεις της.
Ξέρω ότι ζούμε σε μια κοινωνία που το “τα παιδιά δίνουν νόημα στη ζωή” είναι καραμέλα. Πείθουμε τις γυναίκες ότι είναι αναπαραγωγικές μηχανές και τους φερόμαστε ως τέτοιες, ας μην εξαντλούμε τη σκληρότητά μας σ’ αυτές που μαθαίνουν καλά το μάθημά τους. Κρίμα είναι να μην πάει τόση ενέργεια στη μάχη εναντίον του συστήματος που τροφοδοτεί και δικαιολογεί τέτοια σχόλια.
Εγω θα πεταχτώ σαν την τσουτσού να πω τον πόνο μου… “τα παιδιά δίνουν νόημα στη ζωή” είναι μέγιστη μπούρδα. Τα παιδιά δεν δινουν νόημα, κούραση δίνουν. Ουφ. (Με τον μαυρο κύκλο να φτάνει στο γόνατο).
Ναι Άννα καταλαβαίνω τι λες και λατρεύω τα σχόλια σου, αλλά σε αυτή τη περίπτωση της γραφουσας έχει και η υπομονή τα όρια της. Ο κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του στο κάτω κάτω. Ναι, και οι γυναίκες. Ήταν ασυγχώρητο αυτό που της είπε και δεν έχει καμία δικαιολογία και ναι, είναι σκατοψυχη. Δε το λέμε αυτό για να τη τιμωρήσουμε, μιαν άγνωστη. Το λέμε για τη γραφουσα. Μόνο άμα συνειδητοποιήσει η γραφουσα τι είναι η φίλη της θα μπορέσει να απαλλαγεί από τα κακά άτομα στη ζωή της. Πρέπει να θυμώσει όμως πρώτα. Πώς θα θυμώσει, με… Διαβάστε περισσότερα »
Ε όχι βρε Άννα, δε φταίει παντα η κοινωνία για την αγένεια και την κακιά!
Δέχομαι ότι επικρατεί στην κοινωνία μας η άποψη ότι το να πεθάνει ενας νέος ανθρωπος είναι πιο τραγικό αν αφήνει πίσω του παιδιά αλλά, όχι, σε καμια κοινωνία δε δικαιολογείται να πεις σε έναν άνθρωπο ‘εσύ και να πάθεις καρκίνο και να πεθάνεις, δεν πειράζει, δεν έχεις παιδιά’.
Το ” και να παθεις καρκινο ” απεχει πολυ απο αυτο που λες. Ειναι προσβλητικο και απειλητικο σε πανανθρώπινο επιπεδο. Δεν εχει να κανει καν με ταυτότητα φύλου.
Απο την αλλη , οταν μας κλεβουν μεσα στα σπιτια μας, ας τους συγχωρεσουμε και ας τα βαλουμε με τον ανισο καταμερισμο του πλουτου.
Για κανεναν ομως λογο δεν λες στον άλλον κάτι τέτοιο.
Anna, σίγουρα η Λίτσα είναι μια γυναίκα που αφομοίωσε την πατριαρχική προπαγάνδα περί μη αξίας των γυναικών, ότι αν κάνουν παιδιά εντάξει κάπως δικαιολογείται ο χώρος που πιάνουν στον κόσμο αλλά πέρα από το κοινωνικοπολιτικό υπάρχει και η καθαρά χαρακτηρολογική πλευρά. Θα μου πεις ποιός φταίει για τον κακό χαρακτήρα και για τη χαμηλή (συναισθηματική) νοημοσύνη της Λίτσας; Ίσως να μη φταίει η ίδια εκατό τα εκατό. Το σίγουρο όμως είναι ότι η σκατοψυχία δεν δικαιολογείται. Και ότι ο καθένας και η καθεμία εάν θέλουν να λέγονται κοινωνικά όντα καλό είναι να σκέφτονται πριν μιλήσουν. Αυτό είναι ξεκάθαρα προσωπική ευθύνη… Διαβάστε περισσότερα »
Παιδιά λυπάμαι, αλλά διαφωνώ. Προφανώς το σχόλιο ήταν απαράδεκτο, καμία αντίρρηση, φυσικά. Όπως και για το ότι η γράφουσα θα έχει κάθε δίκιο να την απομακρύνει και ελπίζω να τκ κάνει. Αλλα θεωρώ ότι τέτοιες ιδέες είναι βαθιά ριζωμενες παντού, η φίλη το πιστεύει αυτό και για τον ίδιο της τον εαυτό, ούτε αυτή έχει παιδιά. Έχει αφομοιώσει πλήρως μια πατριαρχικη αρχή, όλοι λίγο πολλοί είμαστε ένοχοι για κάτι αντιστοιχο. Θα μου πείτε δεν γυρνάμε να λέμε κακοήθειες, δίκιο έχετε, ναι. Εγώ δεν θα την πω όμως σκατοψυχη. Θα πω κρίμα που δεν έχει την εξυπνάδα και το θάρρος να… Διαβάστε περισσότερα »
Anna, ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω τη λογική σου. Όλες οι προβληματικές ιδέες που συζητάμε εδώ είναι βαθιά ριζωμένες παντού. Οπότε? Αυτό δίνει άλλοθι σε όσους πορεύονται με βαση αυτές τις ιδέες? Και παίρνουν σβάρνα όποιον βρουν μπροστά τους? Μ΄ αυτή τη λογική ας είμαστε και ελαστικές και με τους σεξιστές που συναντάμε στον δρόμο μας, και με τους ρατσιστές, μην σου πω και με αυτούς που μας παρενοχλούν, παράγωγα της πατριαρχικής κοινωνίας είναι κι αυτοί, τόσα ξέρουν τόσα κάνουν. Δεν πάει έτσι.
Όχι, δεν πείθουμε τις γυναίκες. Δεν ανήκουμε όλοι, έτσι γενικά και αόριστα, σε αυτό το γενικό inclusive we. Ούτε το σύστημα είναι κάτι γενικό και αόριστο, έξω από τον καθένα, που επιβάλλεται, όπως σε εκείνη την ταινία με τους εξωγήινους, που υποδούλωσαν την ανθρωπότητα. Ούτε είναι σκληρότητα το βραβείο σκατοψυχιας στη Λίτσα και ας είναι η Λίτσα ένα ακόμη θύμα του συστήματος. (Και ποιος δεν είναι;). Λίτσα, είπες την μ@λακια σου, ναι επειδή είσαι θύμα (αλλά και με αυτόν τον τρόπο θύτης) του “συστήματος”, το να σου αναγνωρίσουμε την ηλιθιότητα που είπες και να σου δώσουμε το βραβείο είναι το… Διαβάστε περισσότερα »
Και εγώ το σκέφτηκα αυτό, ωστόσο θεωρώ ότι το κομμάτι της αυτοκριτικής και της αυτογνωσίας ως ενήλικοι ειδικά,δεν μπορεί να στο στερήσει καμία κοινωνία και κανένα σύστημα.ολοι φέρουμε κατάλοιπα, μηδενός εξαιρουμένου.αλλα μέχρι εκεί!
Και στην τελική ας χρησιμοποιούσε α’ενικο.δεν μπορεί να αμολας την σκατ*ιλα σου σ’ έναν άλλον άνθρωπο ελαφρά την καρδία,μη υπολογίζοντας τα συναισθήματα του.
Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο να προτείνεις σε κάποιον να σταματήσει να κάνει παρέα με κάποιον άλλο (στο οποίο συμφωνώ απόλυτα) και στο να χαρακτηρίσεις κάποιον σκατοψυχο. Ισως να επαναλαμβανομαι, αλλά η αντίληψη ότι η ζωή των ατεκνων και πολλών άλλων μετράει λιγότερο, είναι εξαιρετικά συνηθισμένη, εκπλήσσομαι που εκπλήσσεστε τόσο πολύ και εξακολουθώ να πιστεύω ότι θα ήταν πιο χρήσιμο να στοχεύουμε το τέρας και όχι μια τυχαία, κάπως χαζή γυναίκα, που αυτό που είπε το πιστεύει ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΤΗΣ. Σκεφτείτε πόσο σπαραχτικα θλιβερό είναι αυτό. Θα μου επιτρέψετε να θεωρώ καλή συμβουλή να απομακρυνθεί η γράφουσα από… Διαβάστε περισσότερα »
Άννα μου διαφωνώ, για τα λόγια και τις πράξεις μας υπευθυνοι είμαστε εμείς και μόνο εμείς. Με την ίδια λογική και ο βιαστής από την πατριαρχία έμαθε ότι μπορεί να βιάζει, δε θα τον λιντσάρουμε;; Θα του κάνουμε πατ πατ στην πλάτη;; Είναι βούρλο η Λίτσα και πρέπει να το μάθει, γιατί αυτά που λέει είναι ακραία προβληματικά.
H αναγωγή είναι εκτός κλίμακας, αλλά και πάλι όχι, δεν θα τον λιντσαρουμε, ακόμα κι αν θα ήθελα. Αλλά μπορούμε να τον βάλουμε φυλακή.
Τέλος πάντων ας συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε, αν και είναι πολύ κρίμα να προσπερνάμε ένα τεράστιο θέμα και μια ευκαιρία για χρήσιμη συζήτηση με βρισιες για μια γυναίκα που στρερείται αντίληψης και ευαισθησίας, το οποίο είναι προφανές, αλλά δεν μας πάει πουθενά.
Εγώ ξαφνιάστηκα που η Λένα και όλοι ξαφνιαστηκατε τόσο πολύ. Αλήθεια πρώτη φορά το ακούτε; Εγώ κάθε φορά που αρρωσταίνω το μόνο που ακούω είναι : αμαν τι θα κάνεις τώρα που έχεις και παιδιά . Μου παίρνει λίγα λεπτά να εξηγώ ότι ευτυχώς τα παιδιά έχουν και πατέρα, δεν θα πάθουν τίποτα, εγώ είμαι η άρρωστη που έχω το πρόβλημα . Η φίλη της γράφουσας το είπε πιο άκομψα βέβαια
My sunshine, το “ποιος θα προσέχει τα παιδιά σου τώρα που έχεις γρίπη” είναι έτη φωτός μακριά από το “και να πεθάνεις από καρκίνο, σιγά και τι έγινε”.
Λίγο καιρό αφού διαγνώστηκα ο ίδιος με καρκίνο, έμαθα πως ένας γνωστός μου είχε ίδια διάγνωση αλλά με πολύ πιο προχωρημένη και επιθετική μορφή. Ειλικρινά η πρώτη μου αντίδραση ήταν μια μεγάλη στεναχώρια, συνοδευόμενη από τη σκέψη “όχι ρε γαμώτο, και έχει και μωρό παιδί, δεν είναι σαν εμένα που μόνο το τομάρι μου έχω να σκεφτώ”. Από εκεί μέχρι να πεις γενικά σε κάποιον άλλο πως δεν πειράζει άμα πεθάνει, και ειδικά σε μια γυναίκα ΕΠΕΙΔΗ δεν έχει παιδιά, το οποίο κουβαλάει από πίσω όλο το γνωστό πατριαρχικό μίσος, το πιο ευγενικό που βρίσκω να πω είναι πως η… Διαβάστε περισσότερα »
Ελπίζω να είσαι καλά πια, το ίδιο και ο φίλος.
Αν όχι, εύχομαι να γίνει σύντομα.
Ευχαριστώ, Anna. Εγώ σιδερένιος, ο φίλος δυστυχώς απεβίωσε μετά από πολυετή μάχη, και με τον τελευταίο χρόνο να γνωρίζει πως δεν υπάρχει ελπίδα :(. Κωλοκατάσταση.
Χαιρομαι που είσαι καλά, αλλά λυπάμαι πολύ για την απώλειά σας.
Jester, πώς εισαι ;;;;;;;;;
@Jester, εύχομαι να πέρασαν τα δύσκολα για ‘σένα και τον φίλο σου και από ‘ δω και πέρα, όλα να ηρεμήσουν.
@Jester εύχομαι να είστε και οι δυο καλά🌸.
Δεν νομίζω ότι η περίπτωσή σου μοιάζει ούτε στο ελάχιστο με τη δική της γραφουσας. Κατ’αρχας εσύ το σκέφτηκες μόνο, δεν το είπες σε κάποιον άλλον άνθρωπο και για το δικό του θάνατο. Αυτό από μόνο του κάνει όλη τη διαφορά του κόσμου..
Jester, περαστικα ❤❤
Ευχαριστώ όλους κι όλες για το ενδιαφέρον και τις ευχές :).
Όπως απάντησα και πιο πάνω, έχω θεραπευτεί και διαφύγει τον κίνδυνο εδώ και αρκετά χρόνια.
Είμαι 44 χωρίς παιδιά και είχε χρειαστεί να κάνω βιοψία κάτι το οποίο με είχε καταρρακώσει ψυχολογικά. Όταν βγήκε αρνητική για κακοήθεια συνάδελφος μου είπε οτι σε αυτα πρεπει να εχεις ψυχραιμία και εξάλλου δεν έχεις παιδιά οπότε δεν θα ήταν και τόσο τραγικό. Αυτό που ήθελα να πω εδώ είναι οτι το να σου απαξιώνουν τη ζωή και τη ύπαρξη επειδή δεν έχεις παιδιά είναι κάτι τρομερά κοινό. Δε στο λέει απλά ένας σκατόψυχος. Στο λέει ο διπλανός σου, ο συγγενής σου, ο συνάδελφος σου και στο υπαινίσσονται φίλοι δεκαετιών. Δεν υπάρχει δικαιολογία και απ’οτι φαίνεται στο τέλος δε… Διαβάστε περισσότερα »
Πραγματικά, είναι πάρα πολύ κοινό, το εχω γράψει κι εγώ σε σχόλιο. Αδυνατώ να καταλάβω το σοκ στην απάντηση και τα σχόλια. Ίσως επειδή ήρθε από στενή φίλη και πολύ ωμά? Δεν ξέρω…
ειναι κοινο απο οτι φαινεται γιατι εμενα δε μου εχει τυχει. Κολλητη μας φιλη, διηγουνταν σε μενα κ την κουμπαρα μου ποσο την αγχωσε που βρεθηκε ενα ινομυωμα στη μητρα της, κι εγω κ η κουμπαρα με παιδια, αλλα κοιταξαμε να της πουμε ποσο κοινο ειναι κ να μην ανησυχει, οχι δεν εχεις παιδια κ τι εγινε. Θελω να πω ειναι αναλγησια και κακοηθεια να λες τετοια πραγματα κ καλο ειναι, αμα ειναι κοινο να αρχισουμε να γινομαστε δυσαρεστες γιατι αμαν πια!
Δεν σου έχει τύχει επειδή έχεις παιδιά.
Δεν περιορίζεται μόνο εκεί. Ώντας άντρας και νεότατος όταν ήρθε η δική μου διάγνωση, τα “δεν πειράζει δεν έχεις παιδιά” δεν τα άκουσα. Αλλά πραγματικά έπαθα σοκ από το τι απόψεις άκουσα από κοντινούς μου ανθρώπους, όχι ότι δεν ήξερα πως υπάρχουν αλλά πόσο άνετα νιώθουν να σου πουν πλαγίως αλλά κατάμουτρα ότι έπαθες καρκίνο επειδή φταις. Όχι με την ιατρική έννοια της προσοχής της υγείας, αλλά “η απαισιοδοξία/μιζέρια τα φέρνει αυτά”, “αυτά παθαίνουν οι άθεοι/αβάπτιστοι (που με βαφτίσαν αλλά θα ήθελα να μην με είχαν βαφτίσει, οπότε το ίδιο κάνει)/που δεν ανάβουν ένα κεράκι)”, συνοδευόμενες από κοελικές αμπελοφιλοσοφίες “ο… Διαβάστε περισσότερα »
Ωχ βρε jester λυπαμαι τοσο πολυ… Ελπιζω να εγινε καλο ξεσκαρταρισμα μετα απ αυτο.
Πωπω μου βγήκε ο καφές από τη μύτη με αυτά που διάβασα. Σε ποιο πλαίσιο είναι αποδεκτό να σου πει κάποιος “δεν πειράζει αν πεθάνεις;” Και μάλιστα να το πει φίλος σου; Δηλαδή τι θα πει ο εχθρός σου;
Δεν χρειάζεται καν να βρεις ανθρώπους που υποστηρίζουν τις επιλογές σου. Χρειάζεται να βρεις ανθρώπους που δεν είναι κάφροι και κρατούν το στόμα τους κλειστό.
“Εντάξει και να σαπίσεις δηλαδή, και να σε φάνε τα σκουλήκια ποιος χε-” ΡΕ ΕΙΣΤΕ ΣΟΒΑΡΟΙ?
Ούτε και εγώ έχω παιδιά και είχα μια παρόμοια εμπειρία. Έχω πάει να δω φίλη μου η οποία ζει στο εξωτερικό και τη βλέπω 1-2 φορές το χρόνο όταν έρχεται. Δεν έχει καταφέρει να βρει κάποιον να κρατήσει τα παιδιά και έτσι είναι μαζί μας, όπως και ο άντρας της. Δεν έχουμε καθόλου χρόνο οι δυο μας. Τα λέω όλα αυτά για να δείξω ότι σέβομαι απολύτως τη ζωή της ΑΛΛΑ…. μου τηλεφωνεί η μητέρα μου και μου λέει ότι μόλις πέθανε ο σχεδόν συνομίληκος ξάδελφος μου εντελώς ξαφνικά. Τα χάνω, δακρύζω και η φίλη προσπαθεί να καταλάβει ποιος είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Δυστυχώς το λένε αυτό, συχνά. Οπως όταν σκοτώνετε κάποιος λένε και στις ειδήσεις ότι ήταν παντρεμένος και είχε τόσα παιδιά, αν ήταν ανήλικα.
@justshootme δεν μου κάνει εντύπωση που το λένε, προσωπικά πιστεύω ότι αν υπάρχουν παιδιά γίνεται ακόμα πιο τραγικό το περιστατικό του θανάτου.
Για τον κάθε άνθρωπο πιστεύω ότι είναι ακριβώς το ίδιο, ότι οι ζωες ως ζωές έχουν την ίδια αξία και φυσικά δεν συντάσσομαι με τη φίλη της γράφουσας.
Απλώς στην άλλη περίπτωση στεναχωριέσαι και για τα παιδιά, εκτός από τον ίδιο τον άνθρωπο.
Γιατί βρε κοτσύφι, αυτοί που δεν έχουν παιδιά δεν αφήνουν κενό? Δεν θα λείψουν σε κάποιους? Το διάβασα και σε άλλο σχόλιο αυτό το “πιο τραγικό”, ο θάνατος είναι τραγικό γεγονός, τελεία. Τι πιο τραγικός και λιγότερο τραγικός? Για δυο γονείς που χάνουν μια νεαρή μοναχοκόρη πχ αλλά άτεκνη τι θα πεις? Είναι τραγικό, αξεπέραστο γεγονός γι’ αυτούς ή επειδή η κόρη δεν είχε παιδιά είναι λιγότερο τραγικό και κάπως πιο οκ? Τι μεζούρα είναι πάλι αυτή ανάλογα με το αν έχει παιδιά κάποια, και στον θάνατο ακόμα να μιλάμε με τέτοιους όρους, κρίμα.
Δεν διαφωνώ, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πολλούς που θα κλάψουν για αυτούς.
Απλά στα ανήλικα παιδιά μπαίνει το ζήτημα της προστασίας, της φροντίδας, του στηρίγματος, ακόμα και του οικονομικού στηρίγματος αν θέλεις που χάνεται με το χαμό του γονιου, για αυτό το γενικευσα έτσι.
Δεν κάνω διαχωρισμό πάντως σε γυναίκα ή άντρα σε αυτό, ούτε το λέω επειδή έχω παιδιά(δεν έχω). Απλώς επειδή είναι προστατευόμενα μέλη, ακόμα και νομικά.
@Το_κοτσύφι να σου πω έτυχε και το πρόσεξα όταν μια μέρα βρήκα τυχαία μια σελίδα που έχει η πυροσβεστική και τιμά εκεί όσους σκοτώθηκαν στο καθήκον. Εκτός από ημερομηνία γέννησης, που υπηρετούσαν και πως σκοτώθηκαν έλεγαν και αν κάποιος από αυτούς ήταν παντρεμένος και είχε παιδιά. Μου έκανε εντύπωση γιατί ήταν ήδη πολύ τραγικοί οι θάνατοι αυτοί ποίος ο λόγος να μάθω εγώ αν οι πεσόντες είχαν παιδιά; Ή γιατί απαριθμούν ακόμα και στους αεροπορικούς βομβαρδισμούς τα θύματα που είναι παιδιά; Συγκίνηση πουλάν σε ανθρώπους που κατά τα άλλα δεν τους καίγεται καρφάκι.
Η λέξη “τραγικός” δεν έχει διαβαθμίσεις. Ούτε θα βγάλουμε το τραγικομετρο να δούμε ποιος θάνατος είναι πιο τραγικός.
Με όλο τον σεβασμό στον πόνο σου για την απώλεια εκείνη, δεν νομίζω ότι είναι το ίδιο. Συχνά όταν χάνεται ένας άνθρωπος ο νους μας πάει κατευθείαν σε εκείνους που μένουν πίσω. Αν είναι νέος άνθρωπος στους γονείς του, στην σχέση του, στους κοντινούς του και φυσικά στα παιδιά του αν υπάρχουν. Εγώ έχω ακούσει πχ. Τουλάχιστον δεν ζουν οι γονείς του. Οπότε η φίλη σου μπορεί απλώς να σκεφτόταν δυνατά. Δεν νομίζω δηλαδή ότι ασυνείδητα μείωνε την αξία εκείνου που χάθηκε. Μάλλον καλύτερα σε τετοιες περιστάσεις να σιωπουμε. Στην παραπάνω ερώτηση όμως η “φίλη” το λέει απευθείας σε ζωντανό… Διαβάστε περισσότερα »
Λοιπόν, έχω υπάρξει μάρτυρας μιας αντίστοιχης περίπτωσης. Ήμουν παρούσα όταν κάποιος (άντρας αρκετά μεγάλης ηλικίας) έλεγε ότι οι άνθρωποι που δεν είναι γονείς, τι ήρθαν να κάνουν στον κόσμο αυτό; Τότε (ήταν πριν αρκετά χρόνια), θεώρησα ότι ήταν απλώς ηλίθιος ο τύπος αυτός. Τώρα, σιγά σιγά καταλαβαίνω ότι εκτός από ηλίθιος ήταν και αρκετά επικίνδυνος. Χαίρομαι πάρα πολύ που το αισθάνεσαι ότι κάτι έχει αλλάξει στην σχέση σου με αυτό το άτομο. Ένας άνθρωπος που ψάχνει επιχειρήματα για να μας πείσει ότι η ζωή μας δεν είναι δα και ιδιαιτέρως σημαντική, σίγουρα δεν είναι φίλος μας και απολύτως σίγουρα δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν μπορώ, δεν μπορώ, δεν μπορώ! Δηλαδή αλήθεια, δεν μπορώ. Αυτή η φίλη σου τώρα, έχοντας αυτά στο μυαλό της και εκφράζοντας αυτά που έχει στο μυαλό της, σήμερα, τώρα, αυτή την στιγμή που μιλάμε, έχει φίλες. Εχει δηλαδή εσένα και τις υπόλοιπες, φίλες. Και υπάρχουν άνθρωποι εκεί γύρω, που είναι γαμάτοι, ζεστοί και έξυπνοι, που δεν έχουν. Που έχουν στείλει ερωτήσεις εδώ αν “πειράζει τόσο πολύ που είναι κλειστοί και λιγομίλητοι” και που αναρωτιούνται αν είναι βαρετές/οι για παρέα. Που βασανίζονται και προσπαθούν να βρουν ανθρώπους που να τους καταλαβαίνουν και ταυτόχρονα οι ίδιοι έχουν τόσα να δώσουν, αλλά… Διαβάστε περισσότερα »
Ανήκω στα κλειστά και λιγομίλητα άτομα που ανέφερες και μου ζέστανε την καρδιά το σχολιο σου❤️
@MarinaK πόσο μα πόσο ταυτίζομαι με αυτό που έχεις γράψει. Όντως κι εγώ απορώ, πως μπορούν τέτοιοι σκατόψυχοι άνθρωποι να έχουν φίλους και άλλοι που το αξίζουν να μην έχουν. Έχοντας περάσεις φάσεις που δεν είχα φίλη ούτε για δείγμα και ένιωθα πολύ άσχημα, πιστεύοντας ότι είμαι βαρετή και δεν με θέλει κανείς αλλά παράλληλα απορούσα πως γίνεται άτομα που ήξερα και ήταν πραγματικά σκατόψυχα να περιτριγυρίζονται από πολλούς φίλους;! Είχα κάποτε στα φοιτητικά μου χρόνια μια κοριτσοπαρέα. Οι δύο της παρέας, ήταν κοπέλες πολύ αγενείς, ζηλόφθονες, προσβλητικές, κουτσομπόλες, εν ολίγοις φίλες-φίδια και ΟΜΩΣ είχαν τεράστια αποδοχή από τις υπόλοιπες… Διαβάστε περισσότερα »
Από τις πιο θλιβερές ερωτήσεις που έχω διαβάσει στο α,μπα. Έχεις μια φίλη που στα 30 σας – όχι ότι έχει σημασία απλά το κάνει ακόμα πιο τραγελαφικο- σου είπε ότι δεν πειράζει να πεθάνεις.