Αγαπητη Α ΜΠΑ είμαι 27 χρόνων και φοιτητής (ακόμα) σε ένα τμήμα της Πάντειου που δεν με ενδιαφέρει τελικά για το μέλλον – χρωστάω όμως λίγα μαθήματα. Ο λόγος που στέλνω είναι επειδή δουλεύω ως σερβιτόρος σε ένα μαγαζί που με πληρώνει σχετικά καλά και έχω καταφέρει πολλά μέσα απ’ αυτήν την δουλειά τα τελευταία χρόνια. Έχω κάνει τα ταξίδια μου , έχω πάρει το αυτοκίνητο μου , έχω νοικιάσει το δικό μου σπίτι κλπ και γενικά νιώθω καλά δουλεύοντας στην εστίαση. Επιπλέον πιστεύω ότι μπορώ να εξελιχθώ σε αυτόν τον τομέα και αργότερα να γίνω είτε μετρ είτε υπεύθυνος σε κάποιο μαγαζί και να αποκατασταθώ ακόμα και επαγγελματικά σ’ αυτόν τον κλάδο. Όταν όμως βρίσκομαι σε μια παρέα , είτε σε γνωριμίες με κάποια κοπέλα, είτε με φίλους των γονιών μου και λέμε για τα επαγγελματικά αισθάνομαι αρκετά άβολα όταν λέω τι δουλειά κάνω. Λίγο ότι κοινωνικά θεωρείται μια δουλειά ”φοιτητική”, λίγο ότι νιώθω πως δεν έχει στάτους το αντικείμενο , λίγο ότι μπορεί να φαίνομαι αμόρφωτος και χωρίς φιλοδοξίες με κάνει να το λέω χωρίς αυτοπεποίθηση. Επίσης επειδή οι κοντινοί μου φίλοι κάνουν δουλειές γραφείου και ο ένας μάλιστα είναι και μάνατζερ, όταν ο καθένας λέει τι δουλειά κάνει σε μια παρέα ,αισθάνομαι όταν πω σερβιτόρος ότι θα φανώ αδιάφορος και χαμηλοτάβανος. Θεωρείς ότι είμαι υπερβολικός ή ότι πραγματικά στην κοινωνία , στις γυναίκες , στον περίγυρο η δουλειά αυτή δεν μου προσδίδει κάτι ξεχωριστό και μπορεί να θεωρηθώ σαν ένας άνθρωπος με χαμηλό ταβάνι και χωρίς στάτους ; Ευχαριστώ
Σ.Ε.
Για να μπορείς να έχεις καταφέρει τόσα μέσα από τη δουλειά (οποιαδήποτε δουλειά) σημαίνει ότι την κάνεις καλά και σου αρέσει. Δεν υπάρχει εύκολη δουλειά, όλες θέλουν ικανότητες, και η εστίαση έχει πολλές απαιτήσεις. Φαίνεται να έχεις κλίση σε αυτόν τον τομέα και μπράβο σου. Το τι θα σκεφτεί κάποιος άλλος για τη δουλειά που κάνεις δεν το ξέρεις από πριν, ό,τι δουλειά και να κάνεις, κάτι θα σκεφτούν οι άλλοι. Υπάρχουν δουλειές με παραδοσιακό στάτους και άλλες χωρίς, δεν θα σου πω ότι δεν υπάρχουν όλα αυτά, αλλά θέλεις να ζεις για να σου λένε μπράβο, ή για να εξελιχθείς και να κάνεις αυτά που σου αρέσουν;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Και ιδού, κυρίες και κύριοι, ένα ζωντανό παράδειγμα του πώς επηρεάζει αρνητικά και τους άντρες η πατριαρχία. Αν δεν έχεις μια δουλειά με στάτους, δεν πλήρεις το αντρικό πρότυπο.
Για να φτάσω να ρωτήσω κάποιον τι δουλειά κάνει πρέπει να είναι πολύ βαρετή η υπόλοιπη συζήτηση, γιατί πολύ απλά θεωρώ ότι δεν δείχνει τίποτα για τον χαρακτήρα.
Το πώς μιλάς γι αυτήν ή το πώς βλέπεις τον εαυτό σου όμως δείχνει. Αν έχεις μια δουλειά που σου επιτρέπει να είσαι ανεξάρτητος, δουλεύεις με τον εαυτό σου και έχεις προσωπικά ενδιαφέροντα δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς, οι άνθρωποι που θα σε απορρίψουν είναι αυτοί που δεν θα σε πάνε μπροστά έτσι κι αλλιώς.
Και έγω το ίδιο σκέφτηκα. Ποτέ δεν ρωτάω “τι δουλειά κάνεις” και λυπάμαι λίγο αυτούς που αντλούν την αξία τους από το όποιο στάτους έχει η δουλειά τους
“Δεν θέλω να δουλεύω, θέλω να χορεύω”
(το διάβασα σε μία μπλούζα και ταυτίζομαι)
Ουάο!Πες μας πού δουλεύεις να έρθουμε για support. Σπάνιο να ακους τόσο καλά σχόλια για εργασία στην εστίαση. Από εκεί και πέρα, εκτός από αυτά που είπε η Λένα, πρέπει να σκεφτείς αν αυτή τη δουλειά μπορείς να την κάνεις μακροπρόθεσμα. Θα αντέξεις την ορθοστασία και το ξενύχτι για πολλά χρόνια ακόμα; Αν επιλέξεις να κάνεις οικογένεια, θα είσαι ΟΚ τις γιορτές να τις περνάς στο μαγαζί και όχι με τα παιδιά σου; Μίλα και με ανθρώπους πιο έμπειρους στον τομέα σου, γιατί υπάρχουν και δυνατότητες εξέλιξης πολύ αξιόλογες!
Υπάρχουν άνθρωποι που ξεκίνησαν λαντζιέρηδες και κατέληξαν να έχουν αλυσίδες εστιατορίων και άλλοι που ξεκίνησαν μάνατζερ και κατέληξαν απολυμένοι στα 45 τους να ψάχνουν για δουλειά. Τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτή τη ζωή. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να ακολουθήσεις τον δρόμο που εσύ θα χαράξει, τον δρόμο που θα σε οδηγήσει στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.
Εύλογες σκέψεις κάνεις, ειδικά στην ηλικία που είσαι, το καταλαβαίνω να σε απασχολούν όλα αυτά. Όποια δουλειά και να κάνεις, σίγουρα κάποιοι θα σε κρίνουν αρνητικά. Ως δικηγόρος δεν φαντάζεσαι τι έχω ακούσει με το καλημέρα. Βαριέμαι και να τα γράψω. Παλιά θύμωνα ή στενοχωριόμουν, έλεγα έχω κάνει τόσο κόπο για να σπουδάσω κάτι δύσκολο και αξιόλογο και αντί αυτό να είναι προσόν είναι τελικά μειονέκτημα; Συν ότι άκουγα τελείως ανυπόστατα πράγματα για το επάγγελμα μου. Οι άνθρωποι που κρίνουν με τέτοιες βεβαιότητες πράγματα που δεν γνωρίζουν είναι ημιμαθείς και δε μας αφορούν. Η συμβουλή που σου δίνω , είναι… Διαβάστε περισσότερα »
Πως μπορω να επικοινωνησω μαζι σου jbrian?
Δεν τα ξέρω τα ηλεκτρονικά καλά. Στο μέιλ μπορείς, αλλά πως να σου το δώσω
j Brian και Melissa, στείλτε μου στο liakakou@lifo.gr και θα σας φέρω σ’επαφή.
Λασκαρίνα έστειλα στο mail σου
Εστειλα στη Λασκαρίνα! 🙂 Θα περιμένω.
Πάρα πολύ σωστό σχόλιο, έχω προτιμήσει πολλές φορές να πάω και να ξαναπάω κάπου λόγω της καλής ποιότητας στο σέρβις. Και να το προτείνω και σε άλλους. Και δεν είναι εύκολη η δουλειά του σερβιτόρου.
Το σέρβις, ειδικά σε εστιατόριο είναι απαιτητική δουλειά.Ειναι ανθρωποκεντρική, χρειάζεται να έχεις αντίληψη,να είσαι επικοινωνιακός και σε εγρήγορση.Εφοσον σου αποφέρει καλά χρήματα και μπορείς να εξελιχθεις αυτό μπορείς και να το επικοινωνήσεις με τον τρόπο σου.Δηλαδη προτιμάς να δουλεύεις σε γραφείο με 500€ μόνο και μόνο επειδή έχει”ασφαλές” στάτους η κάποιο σέξυ τίτλο; Δεν έχουν όλοι άγνοια για τις δουλειές και τους ανθρώπους και το ότι σε δουλειές με στάτους ταωρασα δεν κάνουν τον παπά.Σε μια κουβέντα μπορείς να λες:”έχω τελειώσει την τάδε σχολή, δουλεύω σε αυτην την εστίαση ως σέρβις και μου αρέσει γιατί είμαι καλά απ’ όλες τις… Διαβάστε περισσότερα »
Ααα, είναι εξαιρετικός τρόπος αυτός να ξεδιαλεγεις με ποιους θα συναναστρεφεσαι! Όποιος ξινιζει, δε σου κάνει, να πάει να κάνει παρέα μόνο με συνταγματαρχες.
Είναι πολύ κρίμα να αναλώνεσαι στο αν φαίνεσαι αδιάφορος ή χαμηλοτάβανος. Μπορεί να μην το συνειδητοποιείς, αλλά πολλές δουλειές στην εστίαση είναι χρυσωρυχεία γνώσης και σοφίας σχετικά με την ανθρώπινη ύπαρξη. Εγώ πολλές φορές έχω σκεφτεί πως πάλι καλά που δούλεψα χρόνια ως σερβιτόρα και βελτίωσα τις κοινωνικές μου δεξιότητες και έμαθα πως να αφουγκράζομαι τις ανάγκες άλλων ανθρώπων. Μην το υποτιμάς καθόλου αυτό που κάνεις. Επίσης, δες τώρα που κλείσανε τα μαγαζιά και πάμε να τρελαθούμε όλοι. Λειτούργημα.
Εγώ θα σου λεγα να τελειώσεις αυτό το πτυχιο απλά για να σου φυγει το κομπλεξ του “αμόρφωτου”. Κι από εκεί και πέρα κάνε ότι γουστάρει η καρδιά σου. Το σέρβις απαιτεί κοινωνικές δεξιότητες που αλλοι δεν τις έχουν, κι εφόσον φαινεται ότι είσαι καλός στη δουλειά σου τις έχεις με το παραπάνω. Κι όπως λες μπορει να γίνεις υπεύθυνος σε ένα μαγαζί ή ακόμα και να ανοίξεις κάτι δικό σου!