Γεια σου καπετανισσα Α,μπα! Ειμαι σε μια δουλεια μηχανικού εδω και 3 χρονια για την οποια εχω αναμεικτα συναισθηματα. Ενω η εταιρεια ειναι υποδειγμα σε οτι εχει να κανει με ωραρια, αδειες, σεμιναρια και επιμορφωσεις κλπ κλπ κλπ το ειδος της δουλειας δεν μου αρεσει καθολου. Αναλαμβανω παντα την λατζα και δεν βλεπω προοπτικη να προχωρήσω παραπάνω. Δεν με ενδιαφερει να προχωρησω παραπάνω δηλαδη αλλά θέλω να νιωθω οτι ειμαι καλή σε κάτι και οτι προσφερω (διαβασε: τελειομανης). Από την άλλη εχω ενα παιδακι 1.5 χρονων και πολύ με βολευει από αυτην την αποψη αυτη η εταιρεια με τα ελαστικη ωραρια, δουλεια απο το σπιτι, μεγαλη αδεια. Αν φύγω και δεδομενου οτι θα ειναι κατι καλυτερο εκει που παω, ξεβολευομαι τρελα. Όμως, η λάτζα με ρίχνει ψυχολογικά, μου βγαινουν ολες μου οι ανασφάλειες (δεν ειμαι αξια για κατι καλυτερο, δεν ειμαι καλη σε αυτο που κανω, βλέπε και πιο πάνω τελειομανής) και νιώθω οτι θυσιάζομαι για το παιδι μου που μενω εκει (μπλιαχ). Βεβαια το μηχανιλίκι δεν ειναι και κανενας καημος μου μεγάλος και αλλού να παω θα έχω άλλα προβλήματα, ετσι δεν ειναι; Και τις ανασφάλειες θα τις κουβαλήσω μαζί μου οπου και να παω στην τελικη. Αναρρωτιέμαι λοιπον υπάρχουν σωστα και λάθος κριτήρια για να μεινει η να φύγει κανεις απο μια δουλεια; Είναι πολύ κακο να μεινω σε μια δουλεια στην οποια ειμαι μετριοτατη και χωρις προοπτικες εξελιξης γιατι γουστάρω να περνάω πιο πολυ χρόνο με την οικογενειά μου η θα το μετανοιώσω στο μελλον γιατι ποτε δεν ξερεις πως τα φερνει η ζωη; Πώς μπορώ να βάλω την δουλεια στο κουτάκι δουλεια χωρις να με επηρρεάζει παραπάνω; Η μήπως μια δουλεια δεν ειναι απλά μια δουλειά; Πού κάνω λάθος στο συλλογισμό μου; Θα ήθελα συμβουλή.
–Σαρδελίτσα
Η δουλειά θα μπορούσε να είναι απλά μια δουλειά, αλλά προφανώς δεν είναι έτσι για σένα, όσο και αν ισχυρίζεσαι ότι είναι, και όσο πιο γρήγορα το παραδεχτείς, τόσο πιο γρήγορα θα βγεις από το κλουβί στο οποίο μόνη σου μπήκες.
Κάνεις τη λάντζα και συνεχίζεις να κάνεις τη λάντζα επειδή πιστεύεις ότι δεν είσαι άξια για κάτι καλύτερο, αυτό σε κάνει να μην έχεις προοπτική ανέλιξης, και αυτό επιβεβαιώνει τους φόβους σου (ότι δεν είσαι άξια για κάτι καλύτερο), οπότε το εκλογικεύεις λέγοντας «δεν μου αρέσει αυτή η δουλειά έτσι κι αλλιώς» και «προτιμώ να είμαι με την οικογένεια μου». Όμως επειδή δεν νιώθεις κάποιου είδους επίτευγμα στην δουλειά, νιώθεις ότι χάνεις το χρόνο σου, χρόνο που θα έπρεπε να αφιερώνεις στο παιδί σου, οπότε να και οι τύψεις από πάνω.
Για να σπάσεις αυτόν τον κύκλο πρέπει να ξεκινήσεις από την τελειομανία, αν είναι αυτό που σε βασανίζει – μπορεί να μην το έχεις εντοπίσει καλά, χρειάζεται νομίζω κάποιος ειδικός για να το ξεκαθαρίσεις. Μετά θα ακολουθήσουν τα υπόλοιπα. Τελειώνοντας έχω να πω ότι ο ‘καημός’ για μια δουλειά δεν προκύπτει στα καλά καθούμενα, δεν είναι κάτι που σε βρίσκει χωρίς να το θέλεις, είναι κάτι που δημιουργείται σιγά σιγά όταν βλέπεις ότι είσαι καλός σε κάτι. Για να σου αρέσει κάτι, πρέπει να παίρνεις ικανοποίηση από αυτό, και αυτό γίνεται μόνο αν βλέπεις τον εαυτό σου να γίνεται όλο και καλύτερος. Αυτό γίνεται με δουλειά, με πολλή δουλειά. Για να σου αρέσει λοιπόν μια δουλειά, πρέπει να δουλέψεις πολύ έχοντας στο μυαλό σου την εξάσκηση που σε οδηγεί στην επόμενη πίστα, και όχι την απλή διεκπεραίωση.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εγώ, όταν τα παιδιά μου ήταν μωρά και είχα εξοντωθεί απο την απαιτητική μου δουλειά και τα ξενύχτια στο σπίτι, ευχόμουν κάθε μέρα να γίνει ένα θαύμα και να φύγουν από τη δουλειά όλες οι ευθύνες από πάνω μου και απλά να πηγαίνω 8 ώρες και να γυρνάω σπίτι μου, κάτι το οποίο φυσικά δεν έγινε. Ειλικρινά απορώ πώς την πάλεψα τότε!!! Πήγαινα σιχτιριζοντας κάθε μέρα!!Τώρα που μπήκαν τα πράγματα σε μια σειρά, απολαμβάνω πάλι τη δουλειά μου και την κάνω με χαρά!! Για μένα το ιδανικό θα ήταν 2-3 χρονια που τα παιδιά μας ζορίζουν,να δουλεύουμε χαλαρά και μετά… Διαβάστε περισσότερα »
Θα σε ψηφίσω!
Δεν είμαι καθόλου ο άνθρωπος που θα έλεγε σε κάποιαν «αφού έχεις χρόνο με το παιδάκι σου, τι άλλο θες», «κάτσε στ’αυγά σου και άντλησε χαρά από την οικογενειακή σου ζωή μόνο». Αν ξέρεις/νιώθεις ότι υπάρχει κάπου αλλού μια θέση που θα σου προσφέρει πραγματική ικανοποίηση, θα σε παθιάσει κλπ, αξίζει να την κυνηγήσεις. Είπαμε, μια μητέρα δεν πρέπει να νιώθει ενοχές αν θέλει καριέρα, αν πρέπει να αφιερώσει χρόνο σε αυτό. Τα παιδιά είναι πιο ευτυχισμένα με μια ψυχικά ήρεμη μητέρα, παρά με μια καταπιεσμένη, αλλά συνεχώς παρούσα. Αλλά: Εγώ δεν παίρνω ελαφρά τη δήλωσή σου ότι «το μηχανιλίκι… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν κατάλαβα από όσα έγραψες αν δε σου αρέσει η συγκεκριμένη δουλειά (εννοώ τα συγκεκριμένα καθήκοντα και αρμοδιότητες) ή αν συνειδητοποίησες ότι τελικά δε σου αρέσει ο τομέας σου, καν. Εφόσον από την εταιρεία στην οποία εργάζεσαι είσαι ευχαριστημένη, δε θα μπορούσες να κάνεις εκεί μια συζήτηση και να αναλάβεις μια διαφορετική θέση; Τη λάτζα την αναλαμβάνεις επειδή μόνο αυτό σου αναθέτουν ή επειδή εσύ προθυμοποιείσαι προκειμένου να μη ζορίζεσαι; (το οποίο κατά τη γνώμη μου κακό δεν είναι, κάποιος πρέπει να κάνει και τη λάντζα, αν εσένα σε αυτή τη φάση της ζωής σου σε βολεύει, γιατί όχι). Γράφεις… Διαβάστε περισσότερα »
Είμαι στην αντίθετη όχθη κατά κάποιο τρόπο.Είχα ραγδαία ανέλιξη μέσα στην εταιρεία που δουλεύω με ό,τι καλό και κακό συνεπάγεται αυτό. Από τότε που έγινα γονιός νιώθω την ανάγκη να λασκάρω λίγο με τη δουλειά, αλλά δεν μπορώ να ξεχωρίσω αν είναι και πότε είναι μια ανάγκη καθαρά δική μου ή λίγο κοινωνικά κατασκευασμένη (κακιά μαμά=εχει καριέρα, λείπει πολύ κλπ). Επίσης, σκέφτομαι πόσο πάλεψα για να φτάσω εδώ και μήπως είναι κρίμα να κάνω step down στην πιο “δυνατή” φάση της καριέρας μου. Δεν ξέρω τι θα απογίνω, καταλαβαίνω πάντως και τη δική σου θέση.
Παθιασμένη με τη δουλειά της και την ανέλιξη εδώ, με δίχρονο πιτσιρίκι. Από τότε που γύρισα στη δουλειά, μόνη μου ανέλαβα περισσότερη λάντζα από όσο ανεχόμουν πριν, και ζήτησα να επικεντρωθώ σε 2-3 πρότζεκτ αντί να σκορπίζομαι σε 5-6. Στην ουσία γκάζωνα επί 5 χρόνια πριν το παιδί για να έχω δικαίωμα να μείνω λίγο στο ρελαντί. Από ό,τι φαίνεται περιμένουν από εμένα να ζητήσω να ξαναγκαζώσω, όταν νιώσω έτοιμη. Δεν με χαλάει καθόλου. Δεν είναι επ’ αόριστον, έχω σιγουρέψει ότι αλλάζει επειδή ζήτησα περισσότερες αρμοδιότητες κάποια στιγμή αλλά κι αφαίρεσα άλλες. Το θέμα είναι όπως είπαν όλοι: πιστεύεις ότι… Διαβάστε περισσότερα »
”Κάνεις τη λάντζα ν’αστράφτει;” Τέλειο!
Εγω αυτό που κατάλαβα αγαπητή “Σαρδελίτσα” είναι οτι “σου είναι επιβεβλημένο” απο παλιά οτι πρέπει να ανελιχθείς επαγγελματικά στον τομέα σου, εφού είσαι σπουδαγμένη κοπέλα και μορφωμένη κοπέλα κλπ. αλλά στην πραγματικότητα δεν σε καίει αυτό εσένα. Μια χαρά είσαι στην φάση που είσαι ετσι οπως τα περιγράφεις.Εγώ αυτό κατάλαβα. Επίσης δεν ξερω την ηλικία σου αλλά ρωτάς κάποια πράγματα -τόσο σχετικά για τον καθένα- που καταλαβαίνω επίσης οτι εσύ η ίδια δεν ξέρεις τι θα ήθελες.Νοιώσε τι θές, πραγματικά ομως, και κάντο.
Θα γίνω κακια το ξερω και συγγνώμη αλλα απο αυτά που εγραψες δεν φαίνεσαι τελειομανης, νάρκισσος φαίνεσαι πιο πολύ. Και εξηγω οι τελειομανεις παλευουν να κάνουν ότι κανουν στην εντέλεια και συνήθως ειναι κ φιλόδοξοι ,οι νάρκισσοι είναι καλοί στην δουλειά τους αλλα νομίζουν πως ειναι πολυ καλυτεροι, χωρίς αναγκαστικά να έχουν κάποια απόδειξη για αυτο. Ξερω πως δεν ηταν κατι απο αυτά που θαήθελες να ακουσεις και ξερω πως δεν τα εξηγησα και καλά αλλα αν κανεις αυτον τον διαχωρισμό νομιζω πως η λύση ειναι αρκετά εύκολη. Πχ. Μένεις σε αυτή την εταιρεια που σου προσφέρει τοσα πραγματα και… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω ότι η εταιρεία σε βολεύει αλλά δεν σε ικανοποιεί το γεγονός ότι δεν σου δίνουν ευθύνες που σε αφορούν πράγματικα και νιώθεις μειονέκτικα. Αν δεν σε ενδιαφέρει καθόλου το αντικείμενο , πρέπει να δεις τι σε ενδιαφέρει και σε βάθος χρόνου να καταφέρεις να ασχοληθείς με αυτό επαγγελματικά. Θα μπορούσες να κάνεις συζήτηση με την εργοδοσία ότι δεν πληρώνεσαι για να κάνεις κυρίως λάντζα και ότι αυτό το γεγονός σε κάνει να μην μπορεις να νιώθεις αυτοπεποίθηση ώστε να καταφέρεις να ασχοληθείς με επιτυχία στις αρμοδιότητες σου. Έχεις πείσει και εσύ η ίδια τον εαυτό σου ότι δεν είσαι… Διαβάστε περισσότερα »
Καλέ μη χρησιμοποιείτε έτσι αλόγιστα ψυχολογικούς-ψυχιατρικούς όρους όπως η τελειοθηρία (τελειομανία ναι), χωρίς να σας το έχει πει κάποιος ειδικός!
Νομίζω ότι αυτό που θα έλυνε το πρόβλημα του υπαρξιακού σου σε σχέση με τη δουλειά θα ήταν να έβρισκες ένα άσχετο με το μηχανιλίκι τομέα , ένα τομέα που να σε συναρπάζει ( εδώ θα χρειαστείς ´δουλειά¨ και ψάξιμο μέσα σου) και να ασχοληθείς και με αυτό αφού οπως λες το ωράριο της επισημης εργασιας σου είναι ελαστικό. Μην περιορίζεις τους ορίζοντες και τις ενασχολήσεις σου στο μηχανιλικι εν ολίγοις. Και μην ταυτίζεσαι με τη λάντζα όπως την αποκαλείς. Άλλο εσύ και άλλο η λάντζα! Έχεις πέσει θύμα της απάίτησης της κοινωνίας για ολοκλήρωση και αυτοπραγμάτωση μέσα απο την… Διαβάστε περισσότερα »