Αγαπητή α,μπα!! Συγχαρητήρια για το καινούριο μας σπίτι! Είσαι η αγαπημένη μου καθημερινή συνήθεια τα τελευταία χρόνια! Με έχεις βοηθήσει πολύ με τις απαντήσεις σου, με βοηθάς να δω κι εγώ κάποια πράγματα από άλλη οπτική γνωνία που δεν είχα σκεφτεί πριν! ήρθε λοιπόν και η σειρά μου να ζητήσω τη συμβουλή σου. Είμαι τριάντα και ζω με τους γονείς μου και την αδερφή μου(32 ετών) λόγω οικονομικών συνθηκών κυρίως και άλλων προβλημάτων. Πριν από έξι χρόνια, στα 51 της, η μητέρα μου διαγνώστηκε με σκλήρυνση κατά πλάκας. Τα πράγματα ευτυχώς δεν ήταν ιδιαίτερα άσχημα, είχε κάποια προβλήματα ισορροπίας και κουραζόταν εύκολα στο περπάτημα. Τότε της έλεγαν οι γιατροί πως με τη κατάλληλη θεραπεία, φυσικοθεραπείες, κάποιες ασκήσεις, διατροφή και γενικά κυρίως με προσωπική προσπάθεια θα βελτιωνοταν πολύ, γιατί συνήθως σε μεγάλες ηλικίες αυτή η ασθένεια δεν δημιουργεί πολύ σοβαρές επιπλοκές. Η μητέρα μου από όλα αυτά δεν κάνει τίποτα, είναι όλη μέρα ξάπλα και βλέπει τηλεόραση, δεν προσπαθεί καθόλου και φυσικά η κατάστασή της έχει χειροτερέψει αρκετά. Έχει την απαίτηση να κάνω εγώ όλες τις δουλειές του σπιτιού, εκείνη μόνο μαγειρεύει και μετά πάει στην τηλεόραση. Εμείς κάνουμε τα ψώνια για το σπίτι, εμείς πάμε να της αγοράσουμε τα φάρμακα με τη δικαιολογία ότι εκείνη πρέπει να πληρώσει ταξί (πολύ λίγα χρήματα, μπορεί να τα δίνει) και γενικότερα έχει κρεμαστεί από πάνω μας. Έχει φτάσει πλέον στο σημείο, να πρέπει να πάει σε κάποια υπηρεσία πχ για να υπογράψει η ίδια και να γκρινιάζει. Έχει ξεχάσει τον έξω κόσμο. Αυτό φυσικά δεν είναι καινούριο! Ουσιαστικά έτσι μεγαλώσαμε, δεν είχε καλή σχέση με τον πατέρα μου, (ο οποίος να σημειώσουμε ότι έχει κι εκείνος χειρότερα προβλήματα υγείας και πλέον δε μπορεί να βοηθήσει στο σπίτι) και ήταν πάντα κρεμασμένη από εμάς κυρίως ψυχολογικά. Στα πρακτικά θέματα δε μας επιβάρυνε. Τώρα όμως έχω κουραστεί πάρα πολύ από τις απαιτήσεις της αλλά και κακό στην υγεία της κάνει. Δεν ξέρω πια τι άλλο μπορώ να της πω μπας και τη παρακινήσω να κάνει κάτι! Και φυσικά έτσι και φέρεις αντίρηση σε κάτι αρχίζει ο κλασικός ψυχολογικός εκβιασμός!! Πραγματικά στο τέλος νοιώθω ότι θα αρρωστήσω κι εγώ με αυτή τη κατάσταση!! Βοήθαμε ρε σε αμπουλα, πως μπορώ να το χειριστώ;;; Δεν πάει άλλο πια!!
–annoula
Εσύ και η αδερφή σου πρέπει να φύγετε από το σπίτι. Μια καλή ιδέα είναι να συγκατοικήσετε. Λες ότι μένετε εκεί λόγω οικονομικών προβλημάτων και «άλλων». Αν τα «άλλα» είναι η αδυναμία της μητέρας σας να ζήσει τη ζωή της, πρέπει να το ξεπεράσετε. Θα παραμείνει πρόβλημα, αλλά όχι πρόβλημα που πρέπει να λύσετε εσείς. Η μαμά σου έχει ανάγκη από πολλά πράγματα, αλλά δεν μπορείτε να της τα δώσετε με το ζόρι. Δεν υπάρχει τίποτα που μπορείς να της πεις για να την παρακινήσεις. Ζει έτσι εδώ και δεκαετίες. Λες να λύνεται ολόκληρη η προσωπικότητα της με κάτι που θα πεις; Μόνο αν έχεις μαγικό ξόρκι.
Βρείτε κάποιον να καθαρίζει το σπίτι, βρείτε φαρμακείο που θα σας φέρνει τα φάρμακα σπίτι, αναλάβετε τα ψώνια εσείς, άλλωστε πρέπει κι εσείς να συνεισφέρετε, και σταματήστε να περιμένετε να αλλάξει η μαμά σας για να ζήσετε εσείς.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
σταματήστε να περιμένετε να αλλάξει η μαμά σας για να ζήσετε εσείς
Αυτό ναι. Να το κολλήσετε στο ασανσέρ, κάπου τέλος πάντων, να το βλέπετε πριν μπείτε σπίτι.
Λυπάμαι πολύ καλή μου Διαλεχτή. Κι εγώ το προτείνω, για τον ίδιο λόγο. Επειδή δεν το έκανα. Ήμουν εγώ αγκιστρωμένη, όχι οι γονείς μου, όχι η άρρωστη μητέρα μου. Το μυαλό μου. Το παν είναι να καταλάβει κανείς ότι πρέπει να σώσει τον εαυτό του γιατί ακόμα κι αν φύγει από το σπίτι, αν το κουβαλάει στο μυαλό του, πάλι αγκιστρωμένος θα είναι. Αν το καταλάβει, μπορεί και ζώντας στο ίδιο σπίτι, αν δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα, πάλι θα σωθεί. Γι’αυτό, αφίσα έξω απ’την πόρτα.
Αναγνωρίζω στην συμπεριφορά της και την επίδραση της ασθένειας της. Βρείτε ένα σωστό νευρολόγο ο οποίος πέρα από τη θεραπεία για την ασθένεια της που της ταιριάζει θα της δώσει και φάρμακα με τα οποία θα μπορέσει να αντιμετωπίσει και τα συμπτώματα της ασθένειας. Η συγκεκριμένη ασθένεια δεν προκαλεί απαραίτητα παράλυση αλλά και να φτάσεις εκεί κάποια στιγμή εχουν προηγηθεί ένα σωρό άλλα πράγματα που μπορεί να σου καταστρέψουν την ποιότητα της ζωής σου χωρίς να είσαι παράλυτος. Όπως φοβερή κόπωση, έλλειψη ενέργειας και διάθεσης, κατάθλιψη κτλ. Βρείτε κάποιο ψυχολόγο με ειδίκευση σε ασθενείς με χρόνιες ασθένειες. Θα τη βοηθήσει.… Διαβάστε περισσότερα »
ίσως να βοηθούσε ένας ψυχολόγος, να σε συμβούλευε για το πώς να της μιλάς και αν υπάρχει τρόπος να την βοηθούσες να πάει και κείνη σε ψυχολόγο.
Ξέρω δύο περιπτώσεις ανθρώπων με σκλήρυνση κατά πλάκας. Ο ένας είναι εντελώς παράλυτος σε σημείο που δεν μπορεί να μιλήσει. Ο άλλος το έχει πάνω από 30 χρόνια και τα πόδια του είχαν σχεδόν παραλύσει και πριν κάποια χρόνια υποτροπίασε και υπήρχε μια δυσκολία και στην κίνηση των χεριών και για να μην παραλύσουν τα χέρια του κάνει χειροτεχνία, όπως ζωγραφική και πλέξιμο. Αν θες να την ταρακουνήσεις, πες της ότι θα παραλύσει τελείως και ρώτα την αν το θέλει αυτό. Λες, όμως, και μόνη σου ότι ήταν πάντα κρεμασμένη πάνω σας. Καλό θα ήταν να κάνετε αυτό που είπε… Διαβάστε περισσότερα »
Να πω κι εγώ την περίπτωση που γνωρίζω, η κοπέλα που μας καθαρίζει το σπίτι έχει σκλήρυνση κατά πλάκας και κάνει απίστευτη δουλειά με χαλιά, βεράντες, κουρτίνες, σίδερο κλπ χώρια το στάνταρντ καθάρισμα σφουγγάρισμα ξεσκόνισμα, μπάνια, πλυντήρια, κλπ. Και επίσης μου λέει – και φαίνεται- ότι πάει και για τρέξιμο καθημερινά. Πρέπει να είναι γύρω στα 35. Τώρα πως εξηγείται μη με ρωτάτε, δεν ξέρω. Μας έχει πει ότι παίρνει μια σακούλα φάρμακα την ημέρα. Εννοείται πως την έχουμε στα ώπα ώπα αλλά εκείνη ορκίζεται πως μπορεί να κάνει τις δουλειές χωρίς πρόβλημα.
Όσο πιο καλή είναι η φόρμα της και κινείται τόσο πιο πολύ θα αργήσει να υποτροπιάσει η ασθένεια και θα έχει πολύ καλή ποιότητα ζωής.
Εντάξει στεναχωρήθηκα πάρα πολύ. Σήμερα βρήκα να διαβάσω τα πάντα;
Εγώ φαντάζομαι ότι η μαμά σου ήταν πάντα ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων και όχι και τόσο δυναμικός και η ασθένειά της, που δεν είναι και κάτι αμελητέο, αντίθετα είναι πολύ σοβαρή, την έριξε τελείως. Απέξω από το χορό, όσο κοντά κι αν είσαι, δεν είσαι εσύ η άρρωστη, λέμε πολλά τραγούδια. Το πιο πιθανό η γυναίκα πραγματικά να μην έχει τη σωματική δύναμη να κάνει δουλειές και να πηγαίνει μόνη της για τα φάρμακά της και εξίσου πιθανό να έχει κατάθλιψη. Τώρα πρακτικά μιλώντας, πόσο συχνά πάτε και πρέπει να πηγαίνετε σε συγκεκριμένο φαρμακείο για να πάρετε τα φάρμακα και… Διαβάστε περισσότερα »
Ανακουφίστηκα διαβάζοντας την τελευταία παράφραφο της Αμπα γιατί προς στιγμήν φοβήθηκα πως δεν θα αναφέρει για υποχρέωση των παιδιών να φροντίσουν τη μάνα και παραξενεύτηκα. Παιδιά δυστυχώς, όπως όταν κάνεις παιδί τελειώνουν τα αστεία και δεν υπάρχει πια περιθώριο να πεις τώρα νυσταζω, τώρα πεινάω, τώρα βαριέμαι, αλλά πρέπει τώρα να σηκωθείς και να φέρεις του μωρού νερό, πάμπερ, φαΐ, οτιδήποτε, έτσι είναι και με τους γονείς. Έχεις αυτή την υποχρέωση, να τους φροντίσεις. Τώρα το πως θα το κάνεις είναι δικό σου θέμα, αλλά πρέπει να λαμβάνει υπόψιν και τα θέλω των γονιών. Πχ η δική μου μάνα δε… Διαβάστε περισσότερα »
Μα εννοείται πως πρέπει να βοηθάνε. Δηλαδή μεγάλες γυναίκες, μένουν με τους γονείς τους και δεν θα έπρεπε να κάνουν τίποτα; Εφ’ όσον ζουν στο ίδιο σπίτι θα έπρεπε να κατεμερίσουν τις δουλειές ακόμα κι αν η μαμά τους ήταν υγιέστατη.
“όπως όταν κάνεις παιδί τελειώνουν τα αστεία και δεν υπάρχει πια περιθώριο να πεις τώρα νυσταζω, τώρα πεινάω, τώρα βαριέμαι, αλλά πρέπει τώρα να σηκωθείς και να φέρεις του μωρού νερό, πάμπερ, φαΐ, οτιδήποτε, έτσι είναι και με τους γονείς.” Δεν είναι καθόλου το ίδιο. Όταν κάνεις παιδιά το επιλέγεις και τα φροντίζεις γιατί δεν έχουν την παραμικρή ικανότητα να το κάνουν τα ίδια για τον εαυτό τους. Αλλά και ο τρόπος που τα φροντίζεις είναι αυτός που πηγάζει από τη κοσμοθεωρία σου και τις δυνατότητές σου. Ομοίως με τους γονείς μας έχουμε την υποχρέωση να είμαστε δίπλα τους με… Διαβάστε περισσότερα »
Πέστα ρε Αφροδίτη!
Αν δεν βοηθήσεις τον άλλον με έναν τρόπο που τον βολεύει, τον ανακουφίζει, τον διευκολύνει, αλλλα με τρόπο που τον επιβαρύνει τότε δεν μιλάμε για βοήθεια, είναι σκέτη ταλαιπωρία και για τους δύο. Η κοπέλα αναφέρει ότι κάνει καθάρισμα κ πάει στο φαρμακείο, παραπονέθηκε και για τα δύο αυτά ότι θα μπορούσε να τα κάνει η μαμά της, επομένω ναι εγω συμπεραίνω ότι δυσανασχετεί που πρέπει να βοηθήσει, όχι επειδή δεν αναγνωρίζεται η προσφορά της, δεν αναφέρει κάτι τέτοιο.
Ούτε προκύπτει από πουθενά ότι αν βοηθάς με τις δουλειές του σπιτιού δεν έχεις καθόλου ζωή.