Αγαπητή «Α, μπα»: Έχω κουραστεί να υπομένω καταστάσεις

Δεν ειναι ακριβως ερωτηση… ειναι παραπονο.. Ειμαι χωρισμένη με δυο παιδια. Ο πρωην αντρας μου ηταν ενας ευγενικος άνθρωπος.. αλλα ηταν απων. Απουσίαζε απο τη ζωη μας. Υπηρχε μονο στο καναπέ στη τηλεοραση και στη κριτικη του φαγητου που εφτιαχνα. Δεν ειχε γνωμη για τιποτα δεν επαιρνε ποτε πρωτοβουλιες.. απλα υπηρχε. Με τα πολλα .. του ανακοινωσα οτι θελω να χωρίσουμε. Δεν ηταν η πρωτη φορα που το ακουγε. Ηταν ομως οριστικό αυτη τη φορα. Ενω συζητουσαμε το χωρισμο ηρθα πολυ κοντα με ενα συναδελφο με τον οποιο καναμε σχεση. Ολοι θεωρησαν λοιπον οτι χωρισα εξαιτιας του. Λιγες μερες πριν υπογραψουμε το διαζυγιο αρρωστησε ο γιος μου. Εχασα το κοσμο ολο. Νοσηλευτηκαμε στο ελπιδα για ενα χρονο. Ο πρωην αντρας μου μου εκανε πολεμο νευρων. Δεν ειχα στηριξη απο πουθενα. Εκτος απο εναν ανθρωπο. Τον ανθρωπο που μου έδινε το χέρι του και με σηκωνε για να προχωρησω. Τον ανθρωπο που μου αφιερωσε αμετρητες νυχτες στο τηλεφωνο.. να ακούει το κλαμα μου και να προσπαθει να μου δωσει λιγη ηρεμια. Τον ανθρωπο με τον οποιο δε συναντιομουν για εβδομαδες ολοκληρες αλλα ηταν παντα εκει να μου προσφερει οτι μπορει να χρειαζόμουν… Ποτε δε ζητησε .. μονο έδινε.. Εδινε απλοχερα αγάπη και στηριξη. Οταν με το καλο το παιδι περασε τη δυσκολη φαση μου ζητησε το ιδιο να τον γνωρισει.. μας ειχε ακουσει να μιλαμε στο τηλεφωνο. Πλεον ζουμε ολοι μαζι εδω και δυο χρονια. Τα παιδια τον λατρευουν.. οπως λατρευουν και τον πατερα τους φυσικα. Που ειναι το παραπονο σε ολο αυτο… Η σχεση μας δεν εγινε ποτε αποδεκτη απο τους γονεις μας.. Ειχαμε παντα μια γκρινια και μια μιζερια απο τη μερια τους… Οι δικοι του θα προτιμουσαν μια γυναικα μικροτερη χωρις παιδια και υποχρεωσεις… και οχι μια γυναικα με δυο παιδια ποσο μαλλον με το ενα αρρωστο. Οι δικοι μου γονεις θα προτιμουσαν εναν ανθρωπο με καλη δουλεια και λεφτα να μπορει να μς στηριξει .. και σιγουρα να μην εχει στιγματιστει ως αυτος που μας χωρισε.. ή αυτος για τον οποιο παρατησα τον αντρα μου. Μεγαλο πραγμα το φαινεσθαι αγαπητη α μπα. Μεγαλο πραγμα και τα λεφτα. Εχω κουραστει να υπομενω καταστασεις πλεον για να φερνω ισορροπιες. Αυτα .. και αλλα πολλα… ! Τον πονο μου ηθελα να πω.

–Ελπιδα

Θα σε μαλώσω όμως, Ελπίδα, γιατί δε νομίζω ότι ταιριάζει στην ιστορία σου το παράπονο. Μοιάζει σα να ψάχνεις τρόπο να παραπονεθείς. Έχεις μια τάση στο δράμα, και ίσως σου αρέσει, ο καθένας όπως τη βρίσκει, αλλά απευθύνθηκες σε λάθος άνθρωπο. Έχω αλλεργία στο drama.

Oι γονείς σας που δεν σας έχουν αποδεχτεί δεν είναι πρόβλημα. Είναι το δικό τους πρόβλημα. Είσαστε ολόκληροι άνθρωποι, μια οικογένεια, και στενοχωριέσαι που η μαμά του θα προτιμούσε μια εικοσάρα για να του κάνει γερά αγόρια; Κι εσύ θα προτιμούσες να είχες άλλη πεθερά. Τώρα είσαστε πάτσι.

Όταν το ζευγάρι τα πάει καλά και έχει την τύχη να είναι και τα παιδιά καλά με το ζευγάρι, δεν ξέρω τι άλλο περιμένεις να σου έρθει βολικά. Να μην υπομένεις καταστάσεις και να μην φέρνεις ισορροπίες. Αυτό είναι το πρόβλημα. Άσε τις ισορροπίες για τους επαγγελματίες διπλωμάτες στη Μέση Ανατολή. Τι θα γίνει αν δεν τις κρατήσεις; Θα τους βλέπετε λιγότερο. Ε και; Μάντεψε ποιον θα τον πειράξει αυτό περισσότερο.

Γενικά, ενηλικιώσου.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News