Αγαπημένη Α,μπα, δεν ξέρω καν αν το πρόβλημά μου είναι συνηθισμένο, γι αυτο κ στο στέλνω. Έχω ένα μωράκι 3,5 μηνών, το οποίο αποκτήσαμε μετά απο εξωσωματικές και μία αποβολή (δεν είμαι σίγουρη αν έχει πράγματι σημασία). Το πρόβλημά μου είναι ότι εκτός από τον άντρα μου και την αδερφή μου, δεν θέλω να τον παίρνει κανένας άλλος αγκαλιά, ούτε οι γιαγιάδες, ούτε φίλοι, ούτε άλλοι θείοι του. Τον αφήνω να τον παίρνουν, αλλά όσο τον έχουν είμαι σφιγμένη και ελπίζω πότε θα δυσανασχετήσει για να τον πάρω εγώ πάλι. Πως θα γίνει όμως τώρα αυτό; Έτσι θα είναι πάντα; Μήπως είμαι πολύ προστατευτική και πρέπει να το δουλέψω;
-Μαμά κουκουβάγια
Νομίζω ότι αυτό είναι περισσότερο θέμα ανθρώπου παρά τρόπου απόκτησης του παιδιού, από την άλλη είναι αδύνατο να πεις πώς θα ήσουν αν το είχες αποκτήσει χωρίς δυσκολία, οπότε δεν έχει και πολλή σημασία. Ας επικεντρωθούμε στο τι συμβαίνει τώρα.
Είναι αρκετά συνηθισμένη αίσθηση σε γενικές γραμμές. Λόγος «ανησυχίας», ας πούμε, πάντα προκύπτει από το τι κάνουμε και όχι από το τι αισθανόμαστε. Αισθάνεσαι σφιγμένη (οκ) αλλά τελικά, τους το απαγορεύεις, ή όχι; Αν έλεγες «δεν αφήνω κανέναν να πάρει αγκαλιά το παιδί» θα ήταν διαφορετική η κατάσταση (και πάλι όχι απαραίτητα προβληματική), αλλά τώρα λες κάτι που αισθάνεσαι και η λογική σου λέει ότι δεν πρέπει να αφήσεις να έχει έλεγχο στις πράξεις σου, και αυτό, αν το καλοσκεφτείς, συμβαίνει συνέχεια, κάθε μέρα, σε όλες μας στις σκέψεις.
Αν είσαι υπερπροστατευτική ή όχι, που είναι ένας κίνδυνος που υποστηρίζεται από την τρέχουσα κουλτούρα μας, είναι κάτι που θα χρειαστεί να αναρωτηθείς πάρα πολλές φορές με σοβαρότερες αφορμές από αυτή. Το μωρό αυτή τη στιγμή έχει ανώριμο ανοσοποιητικό και πραγματικά καλύτερα να μην το παίρνει αγκαλιές ο κόσμος πέρα από τους πολύ κοντινούς, οπότε δεν είναι θέμα κουκουβάγιας. Να λείπουν τα μικρόβια και οι ιοί τους μέχρι να κάνει μπόλικα εμβόλια το μωρό. Αυτό μπορείς και να το λες, και να το υποστηρίξεις, και θα γίνει πανεύκολα αν συμφωνεί και ο πατέρας του μωρού.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Υπαρχει λόγος για να πάρουν οι αλλοι το μωρο στα χέρια τους; Αν όχι, δεν πρέπει να το παίρνουν. Τα μωρα δεν ειναι παιχνίδια, να τα κρατάει ο κόσμος για ευχαρίστηση. Ας κρατήσουν ένα αρκουδάκι. Εγω δεν ειμαι υπερπροστατευτικη, ουτε δυσκολεύτηκα να αποκτήσω παιδι, αλλα εκνευριζομουν τρομερά όταν ήθελαν να κρατήσουν το βρέφος για ευχαρίστηση. Τώρα που μεγαλωσε, και ζητάει από μόνος του από συγκεκριμένα ατομα, δεν με πείραζει, αλλα το “ήρθα, άσε με να πάρω αγκαλιά το μωρο να το ευχαριστηθώ” με εκνευρίζει απίστευτα. Μπορούν να το κοιτανε και να παίξουν μαζί του απο το ριλαξ. Επίσης, αν οι… Διαβάστε περισσότερα »
Ακριβώς όπως το είπες. Τα μωρά δεν είναι παιχνίδια.
Ακριβώς! Όλοι οι περιφερειακοί πέραν των γονιών βλέπουν τα μωρά σαν παιχνίδι για να κάνουν γούτσου-γούτσου. Μετά από το ευχάριστο διάλειμμα φεύγουν για να συνεχίσουν τη ζωή τους, και μένουν οι γονείς να τραβιούνται και το μωρό να υποφέρει αν αρρωστήσει επειδή του τριβόταν ο Χ, Ψ, που κανείς – ούτε κι ο ίδιος – δεν ξέρει τι μικρόβια κουβαλάει. Κρίμα κι άδικο δεν είναι;;
Εγώ δεν άφηνα κανέναν να πάρει τη μικρή αγκαλιά μέχρι που έγινε γύρω 5 μηνών. Έλεγα στεγνά όχι σε φίλους που το ζήταγαν. Μόνο οι γιαγιάδες και ο άντρας μου. Όταν έκανε τα βασικά εμβόλια, όταν “μεγάλωσε” τότε την έδινα για λίγο , τύπου 5 λεπτάκια. Νιώθεις όπως νιώθεις και θα κρατήσεις το παιδί σου εσύ μέχρι να νιώσεις έτοιμη.
“Ετσι θα είναι για πάντα;” Έτοιμη για πεθερά σε βλέπω 😂😂😂
Συμφωνώ στο θέμα της υγιεινής, ας μην εκτίθεται σε τόσο κόσμο το μωρό και αν είναι δυνατόν την περίοδο αυτή να φοράνε και μάσκα ακόμα και οι κοντινοί όταν έρχονται σε κοντινή επαφή με το μωρό (εγώ ίσως λίγο υπερβολική έβαζα τους γονείς/αδερφό να αλλάζουν και μπλούζα όταν έρχονταν σπίτι όσο ήταν βρεφάκι). Κατά τα άλλα, πρέπει να σκεφτείς τι σε δυσκολεύει. Είναι θέμα εμπιστοσύνης; Φόβος για την πανδημία; Πιστεύεις ότι εσύ επειδή είσαι η μητέρα είσαι αλάνθαστη και μόνο εσένα έχει ανάγκη το μωρό; Αυτές είναι σκέψεις που πολλές κάναμε/κάνουμε λίγο πολύ, είναι κάτι ανθρώπινο. Το θέμα είναι να… Διαβάστε περισσότερα »
Φυσικά και είναι δικαίωμα σου να παίρνουν αγκαλιά το παιδί οι άνθρωποι που εσυ επιλέγεις. Αν το κάνεις για λόγους προστασίας λόγω κοβιντ, συμφωνώ απόλυτα. Μην επιτρέψεις κανένα να το πιάνει. Αν όμως δεν υπάρχει τέτοιος λόγος, σκέψου το ξανά. Και έτσι ξαφνικά θυμήθηκα τη γυναίκα του κολλητού μου, που άφηνε όλο το δικό της σόι και τις φίλες της να παίρνουν το μωρό τους αγκαλιά (προ κοβιντ εποχή) . Οι γονείς, οι αδερφές και οι φίλοι/ες του κολλητού όμως δεν επιτρεπόταν να το ακουμπάνε. Και όχι επειδή είμασταν βρομιάρηδες, ή αρρωσταίναμε, ή δεν πληρούσαμε κάποια «κριτήρια». Απλά δεν ήθελε….Έτσι… Διαβάστε περισσότερα »
Αναμενόμενη από τα λεγόμενα σου ή κατάληξη αυτή μπορώ να πω.
Ο κολλητός δεν είχε λόγο δηλαδή, μόνο μάνα έχει το παιδί;; Τραγικό.
Αγαπητή φίλη, σε καταλαβαίνω απόλυτα! Ούτε εγώ στη θέση σου θα ήθελα να πλησιάζει και να παίρνει αγκαλιά όλος ο κόσμος ένα τόσο μικρό μωρό. Ο λόγος είναι φυσικά οι ιοί και τα μικρόβια, μια και το ανοσοποιητικό του δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί. Επιπλέον, ο πιο τραγικά επίκαιρος λόγος είναι ο κορωνοιός! Ντρέπεσαι να μιλήσεις καθαρά; Γιατί; Αν σας αρρωστήσει το μωρό, ποιοι θα ξενυχτάνε μαζί του και θα καρδιοχτυπούν και θα το τρέχουν στους γιατρούς; Οι φίλοι, οι θείοι και οι γιαγιάδες, ή ο άντρας σου κι εσύ;; 😳 Με το που θα πάει να το πλησιάσει ο επόμενος… Διαβάστε περισσότερα »
Πίσω πίσω για να μην ακούγεται; Που καλέ στη τελετή ή στο τραπεζι του γάμου; Παράσταση θα ανέβαζαν; Τώρα meddle οπως καταλαβαινεις πρέπει οπωσδήποτε να πας του χρόνου σε αυτό το γάμο και να μας πεις τι περιλάμβανε το προγραμμα.
Μα τότε είναι που θα σας πουν όχι Meddle μου…παιδί που περπατάει κιόλας σε γάμο; Που ξανακουστηκε; 😂
Πολλές μαμάδες έχουν το ίδιο σφίξιμο όταν αγκαλιάζουν άλλοι το μωρό τους, ειδικά όταν είναι τόσο μικρό και δεν έχει αναπτύξει ακόμη αντισώματα. Στις μέρες μας που ο κορονοιος είναι σε έξαρση θέλει ιδιαίτερη προσοχή οπότε δεν είναι παράλογο να ανησυχείς, αρκεί να μην αφήσεις αυτή την ανησυχία να εξελιχθεί αργότερα σε υπερπροστατευτικότητα.
Κατ αρχας να το χαιρεστε το μωρακι σας κ να το δειτε οπως εκεινο επιθυμει! ετσι ενιωθα κι εγω κ με τα 3 παιδια μου οταν ηταν μωρα(προ covid εποχη). Οποιος πηγαινε να το παρει αγκαλια ημουν σε φαση “με ποιο δικαιωμα”; δεν ξερω γιατι ενιωθα ετσι, το μονο που ξερω τωρα που μεγαλωσαν λιγο ειναι πως ειναι ενα απο τα πραγματα που μετανιωσα οταν ηταν μωρα. Που δεν αφηνα δλη γιαγιαδες/παππουδες να τα χαρουν σαν μωρα. Ειναι τοσο μικρη η ζωη κι εγω εκανα λες κι εκεινοι δεν ειχαν κανει παιδια, μονο η Μαριω τον Γιαννη. Κ μιλαμε για… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εγω σαν εσενα νιωθω και ας το απεκτησα πανευκολα το μωρο. Και δεν ειναι μονο θεμα ανοσοποιητικου, φοβαμαι πχ μην τους πέσει απο τα χέρια. Στεκομαι κερβερος διπλα τους και δεν πάω τουαλέτα οταν κρατανε το μωρο. Μονο με τον αντρα μου και την αδερφη μου νιωθω ησυχη. Τι να σου πω, εγω ειμαι τυχερη, παππουδες μενουν σε αλλες πόλεις και λιγω κοβιντ πολλα ατομα ετσι κι αλλιως δεν ερχονται. Προσωπικά το εχω πάρει απόφαση οτι για τα επομενα χρόνια δεν θα ειμαι χαλαρή. Δεν θα αφησω πχ το μωρο σε παππουδες και θειους για να παω για καφέ.… Διαβάστε περισσότερα »
Mama bear εδώ. Κι εγώ έτσι ήμουν τους πρώτους μήνες, την έδινα, αλλά ήμουν σφιγμένη. Όσο και να το πάλευα ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου να χαλαρώσω (ακόμα χειρότερα εγώ, μόνο με τον άντρα μου ένιωθα άνετα). Το είχα και στα δύο παιδιά μου, πιστεύω ότι ήταν καθαρά ορμόνες ή πέσ’το και πρωτόγονο ένστικτο.