αγαπητη α μπα το τελευταιο διαστημα κατηγορω συνεχως τον εαυτο μου για τον χωρισμο με το αγορι μου. ενω γνωριζω πως ημασταν διαφορετικοι και περιμεναμε αλλα πραγματα απο τις σχεσεις (εγω ηθελα περισσοτερη εγγυτητα, εκεινος ηθελε να ναι περισσοτερο αυτονομος), νιωθω πως το φταιξιμο πεφτει πανω μου περισσοτερο με την εννοια οτι προσπαθησα να τον προσεγγισω ισως περισσοτερο απο οσο αντεχε. σκεφτομαι οτι αν ημουν πιο χαλαρη , η σχεση θα ειχε κυλησει. πως να ξεπερασω τις τυψεις;
-guilty
Δηλαδή, έχεις τύψεις που δεν είσαι κάποια άλλη. Έχεις τύψεις επειδή δεν είσαι κάποια άλλη; Αν δεν μάθεις να αγαπάς και να δέχεσαι τον εαυτό σου όπως είναι, δεν θα βρεις αυτόν που θα θέλει τα ίδια με σένα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η αυτοκατηγόρια μετά από χωρισμό που δεν τον θέλαμε είναι συχνά μια παρηγοριά, γιατί μας δίνει την ψευδαίσθηση ότι το φταίξιμο (άρα και ο έλεγχος) είναι στο χέρι μας. Διότι το πιο δύσκολο πράγμα να χωνέψεις σε ένα χωρισμό είναι η οδυνηρή διαπίστωση ότι δεν έχεις τον έλεγχο εσύ. Κι ακόμη χειρότερα, η διαπίστωση ότι τον έλεγχο τον έχει ο άλλος, που θέλει να φύγει. Αλλά δεν είναι εύκολο να κοροϊδέψουμε τον εαυτό μας για πολύ, γι’ αυτό και σε βασανίζει το αναπάντητο ερώτημα. Αν ήξερες με βεβαιότητα πως όντως είχες την άλφα ή τη βήτα ευθύνη για το χωρισμό,… Διαβάστε περισσότερα »
Έτσι είναι. Και δυστυχώς όσο θεωρεί κανείς ότι έχει τον έλεγχο κάνει υποθέσεις ότι εάν αλλάξει στάση μπορεί να ξαναφτιάξει η σχέση.
*να μιμηθείς το παράδειγμά του
Νίνα μου, μου έφτιαξες την εβδομάδα! Έχω βουρκώσει από συγκίνηση… Έχω πονέσει πάρα πολύ, για πάρα πολύ καιρό, μέχρι να μάθω αυτό που γράφω παραπάνω – χαλάλι όμως αν φάνηκε λίγο χρήσιμη η εμπειρία μου έστω και σ’ έναν άνθρωπο. Τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μου στη φίλη και τις αγκαλιές μου και στις δυο σας!
Η φίλη σου είναι πολύ πολύ τυχερή που σε έχει στη ζωή της Νίνα♥️ Σας στέλνω την αμέριστη αγάπη μου
Γιατί οι γυναίκες νιώθουμε ότι το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την επιτυχία ή αποτυχία μιας σχέσης εναπόκειται σε εμάς; Αν ήμασταν έτσι, αν ήμασταν πιο χαλαρές, πιο τρυφερές, πιο σέξυ, πιο περιποιημένες, αστείες, έξυπνες κτλ κτλ. Είσαι αυτή που είσαι, δεν χρειάζεται να αυτομαστιγώνεσαι επειδή η σχέση έληξε. Γιατί να έκανες εσύ την αλλαγή και να μην την έκανε αυτός; Γιατί οι άντρες μπαίνουν με μία αυθάδεια στη σχέση, εγώ είμαι έτσι, αν θέλεις ενώ οι γυναίκες πετσοκοβόμαστε για να λειτουργήσει η σχέση. Δεν έχει νόημα αυτός ο ακρωτηριασμός. Μάθε να εκτιμάς τον εαυτό σου, γνώρισε τον καλύτερα και θα… Διαβάστε περισσότερα »
Το οτι ησουν προσκολλημένη στον συγκεκριμενο αντρα δε σημαίνει οτι για ολη σου τη ζωη θα εισαι προσκολλημένη σε κάθε σου σχεση. Αν αυτος ηταν απομακρος, μια έτσι μια γιουβετσι, και δεν ένιωθες συναισθηματική ασφάλεια, μπορει γι αυτο να κολλαγες. Γενικα δε μας λες και πολλα οποτε δε ξερουμε: το “αυτονομος” δε σημαίνει κατι, αυτονομος ειναι κι αμα θελει να σε βλεπει οποτε γουστάρει αυτος, μιαμιση ωρα τη βδομάδα για σεξ κι δυο μηνυματα τη μερα για να ειναι τα υπόλοιπα βραδια με τα μπροδερινια του, αλλά τι να τον κανεις. Αν πιστευεις οτι κολλας γενικα στους γκόμενους σου και… Διαβάστε περισσότερα »
Δίκιο έχεις. Εγώ στις μακροχρόνιες σχέσεις μου πριν το γάμο μου ήμουν πολύ προσκολλημένη σε συντρόφους που ήταν μονίμως σαν έτοιμοι να φύγουν, ή σαν έτοιμοι να ξε-φύγουν (βλέπε καταχρήσεις, κακή διαχείριση χρημάτων κτλ.) Αναρωτιόμουν χρόνια αν έφταιγε που ήμουν εγώ προσκολλημένη ή που διάλεγα αποφευκτικούς συντρόφους. Τελικά ήταν το δεύτερο: όταν γνώρισα τον άντρα μου, άνθρωπο πολύ ανεξάρτητο αλλά 100% παρόντα στη σχέση μας, πρώτη φορά ένιωσα ελεύθερη να ΜΗΝ ασχολούμαι τόσο μαζί του και μου βγήκε μια (καλώς εννοούμενη) μοναχικότητα και ανεξαρτησία την οποία στο παρελθόν καταπίεζα για να σώσω τις σχέσεις μου. Επιτέλους ανάσανα!
Υπάρχουν τέτοιοι αντρες; Παρήγορο. Μπράβο που βρεθήκατε
ΟΚ salt and pepper, να γίνω πιο συγκεκριμένη για να μην σου μπαίνουν ιδέες κι ανησυχείς άδικα: τζόγος…
Το κλειδί που ανέφερες είναι το “100% παρών στη σχέση”. Αυτό δίνει άλλη αίσθηση.
Sally, νομίζω δεν κατάλαβες. Η ίδια είναι κάπως συντετριμμένη από τον χωρισμό, δεν νιώθει τύψεις επειδή στεναχώρησε τον άλλον. Προφανώς τον θέλει ακόμα και νιώθει ότι αν είχε κάνει διαφορετικούς χειρισμούς θα ήταν ακόμα μαζί. Δεν λαμβάνει υπόψιν της βέβαια ότι δεν θα ήταν ευτυχισμένη, αφού θα είχε συμβιβαστεί με λιγότερα από όσα θέλει αλλά αυτό θα το καταλάβει με τον καιρό. Όσο για το ‘δεν έγινε κάτι, απλά χωρίσατε’, δεν είναι ακριβώς έτσι. Όσοι έχουν περάσει επώδυνους χωρισμούς, το γνωρίζουν. Οκ, ναι, τελικά θα πάει παρακάτω η κοπέλα αλλά ας επιτρέψουμε και μια περίοδο ‘πένθους’ χωρίς να την υποβιβάζουμε.
“..σκεφτομαι οτι αν ημουν πιο χαλαρη , η σχεση θα ειχε κυλησει. πως να ξεπερασω τις τυψεις;”
Η αυτού μεγαλειότης, Η σχέση.
Που πρέπει ντε και καλά να διατηρηθεί,αλλιώς θεωρείται αποτυχία, που κάποιος πρέπει να την χρεωθεί.
Το να είσαι σε σχέση ΔΕΝ είναι αξιωματικά καλύτερο από το να ΜΗΝ είσαι σε σχέση.
Μπορούμε να το εμπεδώσουμε αυτό;;
Αυτό το πράγμα που το μακροχρόνιο ζευγάρωμα είναι ύψιστος στόχος ζωής και αν δεν επιτευχθεί αισθανόμαστε αποτυχημένοι,έχει πάρει πολύ κόσμο στο λαιμό του.
αχ, έλα μου όμως που θέλει χρόνια εμπειρίας & κάμποση δουλειά με τον εαυτό μας για να το κάνουμε κτήμα μας αυτό.
Συμφωνώ, δεν είναι. Αλλά αυτή η ισορροπία του να θεωρείς ότι είναι ένας στόχος ζωής να είσαι σε μακροχρόνια σχέση, και ταυτόχρονα να αποδέχεσαι το γεγονός ότι δεν θα το καταφέρεις, είναι δύσκολη. Η μοναξιά ευλογία και κατάρα ταυτόχρονα.
Οι σχέσεις σίγουρα θέλουν κάποιες υποχωρήσεις κατά την γνώμη μου, αλλά άλλο είναι η υποχώρηση και άλλο να χάνεις τον εαυτό σου. Εσύ λες ότι έχεις τύψεις επειδή δεν είσαι κάποια άλλη… αν αντιστρέψεις το θέμα, το ίδιο ισχύει και για την άλλη πλευρά… το θέμα είναι κατά την γνώμη μου, η προσπάθεια που καταβάλουμε για να πετύχει κάθε σχέση να είναι αμοιβαία και να μας βγαίνει αβίαστα… όταν χάνουμε την ταυτότητά μας ή όταν δεν έχει αμοιβαιότητα κάτι, ίσως δεν έχει και νόημα… Μην αυτομαστιγώνεσαι..αποδέξου αυτό που είσαι..η ευθύνη δεν μπορεί να βαραίνει μόνο τον έναν..ούτε όμως η προσπάθεια!!!… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν υπάρχει κανένας μα κανένας λόγος να τα βάζεις με τον εαυτό σου και να νιώθεις τύψεις! Ήταν μια σχέση η οποία έχει πια τελειώσει, εσύ κατέβαλλες κάθε δυνατή προσπάθεια μόνο από την πλευρά σου, ο πρώην σου ήθελε να είναι αυτόνομος για αυτό δόθηκε ένα τέλος. Συμφωνώ με τη Λένα στο ότι πρέπει να αγαπάς τον εαυτό σου. Πρέπει να δουλέψεις και να σε αποδεχτείς αντί να αυτομαστιγωνεσαι
Αχ Mitsi, πού ήσουν όταν έπρεπε να διαβάσω αυτά τα λόγια; Τα προσυπογράφω λέξη -λεξη. Επίσης, Mitsi, πολύ θα ήθελα να είσαι φίλη μου. Τυχερή όσοι σε έχουν. Στέλνω virtual hug
Τυχεροί *
Ευχαριστώ, Mitsi! Να οργανωθούμε 🙂
Συγγνώμη, να πω κι εγώ την λίγο διαφορετική αποψάρα μου. Συμφωνώ με όλους ότι το ιδανικό είναι να είμαστε ο εαυτός μας και να καταλαβαίνουμε πότε δεν ζητάμε τα ίδια πράγματα με τους εκάστοτε συντρόφους μας. Ωστόσο, σκέφτομαι και άλλα δύο πράγματα. Στη συγκεκριμένη ιστορία της γράφουσας λείπουν αρκετές πληροφορίες/λεπτομέρειες για να καταλάβω το τι ακριβώς συνέβαινε, δηλ. ίσως – λέω ίσως- η γράφουσα να ήταν αρκετά πιεστική ή βιαστική και η άλλη πλευρά να ένιωθε ότι πνίγεται ή εγκλωβίζεται. Δηλαδή τα γνωστά, η γκρίζα περιοχή είναι πιο αναμενόμενη και όχι το “άσπρο- μαύρο” στις ανθρώπινες σχέσεις. Δεύτερον, και σε… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή γραφουσα ,πως θα ήσουν πιο χαλαρή; Θα παριστάνες οτι ολα είναι μια χαρά; Και ο εαυτός σου που ακριβώς θα ηταν σε αυτή τη σχέση; Θα τον καταπιεζες; Τι νόημα θα ειχε όλο αυτό; Πολλες φορές οταν χωρίζουμε μπαίνουμε σε τη διαδικασία να δουμε ποιος έφταιγε και να κάνουμε αυτοκριτική. Οκ, καλως απλα για μενα τις περισσότερες φορές δε φταίει κανεις. Συνήθως πρόκειται για ζευγάρια που δεν ταιριάζουν. Σε παράλληλο σύμπαν πες οτι τα είσασταν παλι μαζι και εσυ είχες αποφασίσει να εισαι πιο κουλ . Θεωρείς οτι δε θα χωριζατε και παλι; Θα χωριζατε γιατί δεν μπορούσες να… Διαβάστε περισσότερα »