Είναι Κυριακή και χωριστήκαμε, όπως γίνεται καθε Κυριακή βράδυ. Τον πρώτο χρόνο δεν είχα πρόβλημα, πλέον που είμαστε στα μισά του δεύτερου χρόνου ομως σχεδόν δεν αντεχω, νιώθω λες και τον χωρίζω κάθε φορά για να τα ξαναβρούμε κάθε Σάββατο. Η ιστορια εχει ως εξής: Γνωριστήκαμε Αθήνα, ταιριάξαμε με το “καλημέρα” και γίναμε αχώριστοι. Από τότε ήξερα οτι μολις ολοκλήρωνε τις υποχρεώσεις του εδώ θα επέστρεφε στην πόλη του, αλλά το αγνόησα γιατί δεν ηξερα πού θα μας βγάλει όλο αυτό, μπορεί να τον βαριόμουν στην πορεία. Αλλά δεν τον βαρέθηκα στιγμή, ούτε αυτός. Αντιθέτως, δενόμασταν όλο και πιο πολύ. Για τον λόγο αυτό πηρε παράταση και έμεινε για χάρη μου Αθήνα ακόμα έναν χρόνο. Όμως η δύσκολη στιγμή έφτασε και αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε τη σχέση εξ αποστάσεως, “δυο ωρες δρόμος είναι, σιγα”. Και πράγματι τον πρώτο χρόνο απόστασης ήμασταν καλύτερα από ποτέ, γιατί αυτός έτρεχε με τη δουλειά του, έτρεχα κι εγω με τη δική μου δουλειά, οπότε μπορούσαμε να κυνηγάμε τις καριέρες μας και να αφιερώνουμε ο ενας στον αλλο ποιοτικό χρόνο κάθε Σ/Κ που μέναμε μαζί. Για κάποιο λόγο ομως δεν αντέχω πλέον τις Κυριακές του αποχωρισμού, νομίζω οτι με κουράζει να μην τον εχω παρα μονο στο τηλέφωνο. Και το κακό είναι ότι δεν υπάρχει ελπίδα επανενωσης, γιατί αυτός έχει κληρονομήσει “κατι καλό” στην πόλη του, οπότε δεν σκεφτεται να ερθει Αθηνα, ενώ εγω εχω χτίσει από το μηδέν κάτι αρκετά επιτυχημένο εδώ, το οποίο δεν προτίθεμαι να εγκαταλείψω. Α Μπα μου αγαπιόμαστε απίστευτα και πιστεύω ότι ειναι ο Ενας. Τι να κανω για να μην αφήσω την απόσταση να μας φθείρει? Ή μήπως η σχέση μας είναι καταδικασμένη και δεν το βλέπω? -Καθε-Σαββατο-γιορτή.
Η σχέση σας είναι καταδικασμένη όσο και οι δύο πιστεύετε ότι δεν γίνεται να αλλάξετε την δουλειά σας για τον άλλον.
Φυσικά και γίνεται. Δεν θέλετε. Δεν είναι κακό να μην θέλετε. Αλλά αυτό καταδικάζει τη σχέση. Αν λειτουργούσατε ως ομάδα, θα αποφασίζατε από κοινού τι είναι πιο συμφέρον και για τους δυο, συνδυαστικά. Ποιος να φύγει από πού και να πάει πού. Μπορεί το πιο συμφέρον να είναι να φύγετε και οι δύο από εκεί που είσαστε. Μπορεί και όχι.
Πάντως κάτι υπάρχει που μπορεί να γίνει, αν είναι ο Ένας για τον Άλλον. Ίσως κάποιος πρέπει να χάσει κάτι, για να κερδίσετε και οι δύο αργότερα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Καλησπέρα Αμπιτισσες! Νέο μέλος εδώ και πρώτη φορά σχολιαζω.
Μια ατάκα που μου έχει μείνει από ένα θεατρικό έργο που είδα κάποτε είναι η εξής: “το να έχεις σχέση από απόσταση είναι σαν να έχεις φανταστικό φίλο”. Έχει απόλυτο δίκαιο η Λένα. Η σχέση από απόσταση από μόνη της δεν είναι προβληματική. Όταν όμως δεν διαφαίνεται καμία προοπτική οριστικής εκμηδένισης της απόστασης στο μέλλον, και πόσο μάλλον και από τις δύο πλευρές, τότε αργά ή γρήγορα γίνεται προβληματική μια τέτοια σχέση. Θα το διαπιστώσεις και μόνη σου όταν θα έχει πια εξαντληθεί η αντοχή σου.
Δεν συμφωνώ, δεν υπάρχουν γενικοί κανόνες στις ανθρώπινες σχέσεις. Είναι όλα θέμα ανθρώπου και σχέσης.
Όσο και να καταλαβαίνω τι εννοεί η γράφουσα με το “είναι ο Ένας”, νομίζω ότι ο ένας δεν υπάρχει. Υπάρχουν πολλοί, με τους οποίος ταιριάζουμε με διαφορετικούς τρόπους. Δε ζούμε στο σύμπαν του Κοέλιο, να είμαστε τα δύο μισά από μια ψυχή που διχοτομειται, σκοπός μας να είναι να ενωθούμε με το άλλο κομμάτι μας και να υπάρχει αυτό και μόνο αυτό στο σύμπαν ολόκληρο.
Tι να κάνεις για να μην φθείρει η απόσταση τη σχέση σας? Μαγεια , βουντού ή ότι σε βολεύει. Από τη στιγμή που δεν θελεις να πας κοντά του και από τη στιγμή που ούτε εκείνος θέλει να έρθει αθήνα τότε τι ακριβώς ρωτάς? Μπορεί όντως να είστε ο ένας για τον άλλον αλλά αν δεν υπάρχει κοινό πλάνο ζωής ακόμα και η πιο τέλεια σχέση είναι καταδικασμένη.
Προσωπικά, μου κανει φοβερή εντύπωση το “αγαπιόμαστε απίστευτα” αλλά δεν ψηνομαστε να βρούμε λύση για τις δύο ώρες που μας χωρίζουν (γελάω όντας σε σχέση εξ αποστάσεως Ολλανδία-Ελλαδα).Δε θέλω να μας βάζω όλους στο ίδιο τσουκάλι ,δεν έχουμε ούτε τα ίδια μυαλά ούτε τα ίδια προβλήματα, αλλά εντάξει κάπου λίγο έλεος με τις δηλώσεις τύπου “Είναι ο ένας”.Αν δεν σκοπεύετε να κάνετε κάτι για την απόσταση και στο μεταξύ να νιώθεις έτσι άσχημα, εγώ βλέπω μόνο μια λύση στον ορίζοντα.
Aντε κι έρχεται Αθήνα, ή πας εκεί που είναι και μετά από ένα δύο χρόνια χωρίζετε, για άσχετους λόγους. Εγγύηση δεν μπορεί να υπάρχει ότι θα είστε για πάντα μαζί. Οπότε βάλτο κι αυτό στην εξίσωση.
Εγώ γνώρισα ένα παιδί στο νησί του που πήγα στους αρραβώνες του αδερφού του(αρραβωνιαζόταν μια φίλη μου) όσο έκανα την πρακτική μου Αθήνα. Βρισκόμασταν για ένα χρόνο κάθε Σαββατοκύριακο και όντως ήταν σαν να χώριζα κάθε Κυριακή. Μετά επέστρεψα Αγγλία να συνεχίσω τις σπουδές μου και για τα επόμενα 3 χρόνια τον έβλεπα κάθε 3 μήνες για μια εβδομάδα γιατί έπρεπε να μοιράσω τις διακοπές μου μεταξύ νησιού και Κύπρου από όπου είμαι. Συνέχεια συζητούσα τι θα κάνουμε όταν τελειώσω και μου έλεγε όταν έρθει η ώρα θα δούμε. Και οι 2 είχαμε στρωμένη οικογενειακή δουλειά στον τόπο μας. Τον… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω είστε ακόμη πολύ νέοι και τα χρόνια γνωριμίας λίγα.
Η απόσταση ενισχύει το πάθος…
Όλα όμως αλλάζουν, φθείρονται.
Και η οικονομική αυτονομία είναι ζωτικής σημασίας και σε επίπεδο ατόμου και σε επίπεδο σχέσης.
Για μένα…μάλλον μονόδρομος.
Χαρείτε το όσο και όποτε μπορείτε…
Δεν είμαι αισόδοξος ότι μπορεί να συνεχίσει έτσι με απόσταση.Ζεις το χωρισμό κάθε Κυριακή απόγευμα και δε γίνεται να περνάς μέσα από τέτοιο λουτρό αίματος κάθε εβδομάδα.Το κουράγιο που έχεις τώρα που νιώθεις ακόμη ότι είναι ο ένας ,και συντηρείς τη σχέση θα μειώνεται με το χρόνο.Επίσης δεν εχουμε εικόνα αν το ίδιο νιώθει και αυτός.Είσαι και για εκείνον η μία;Θέλετε τα ιδια πράγματα σε βάθος χρόνου;Αν ναι τα επαγγελματικά έτσι και αλλιως είναι ρευστά στις μέρες μας,και ανθρωποι που τα έχουν καταφέρει,έχουν πολλες.πιθανότητες να τα καταφερουν πάλι κάνοντας μία νέα αρχή σε διαφορετικό τόπο είτε για τον ένα ή… Διαβάστε περισσότερα »
Κι αν δεν ανέχεσαι τα βουρκωμενα μάτια, κι αν δεν μπορείς τις μακρινές διαδρομές, στη Σαλονίκη να μην έρχεσαι ποτέ, τις Κυριακές.
Καν’το όπως η Πέγκυ.
Να συγκατοικήσετε στη μέση, μια ώρα commuting κάνει πολύς κόσμος, δεν είναι απαγορευτικό. Ειδικά αν μπορείτε να το συνδυάζεται με δουλειά από το σπίτι μερικές φορές. Επίσης, δε χρειάζεται να βρίσκεστε μόνο ΣΚ. Με 2 ώρες απόσταση μπορείτε να βρίσκεστε Παρασκευή απόγευμα με Δευτέρα πρωί.