Ειμαι 35 χρονων γυναικα και το προβλημα μου ειναι,οτι δεν μπορω να οδηγησω!!εχω παρει μεν το διπλωμα εδω και χρονια,αλλα δεν εχω βγει στους δρομους της αθηνας να οδηγησω ποτε,παροτι εχω αυτοκινητο!(ειμαι τραγικη το ξερω)..κι ενω αντιλαμβανομαι,οτι μαλλον δεν ειμαι και πολυ καταλληλη για οδηγηση,για να δυσκολευομαι τοσο,πλεον δεν αντεχω αλλο την ταλαιπωρια με τις μετακινησεις με μεσα,ταξι,ποδια,φιλους και γνωστους.χρειαζομαι την ανεξαρτητοποιηση,την δυνατοτητα να πηγαινω εγκαιρως στη δουλεια μου,την ανεση μου γενικως.εχω δοκιμασει μαθημα με το συντροφο μου (που καταληγει σε ενταση), με δασκαλο (που καταληγει σε εμενα να αποφευγω το μαθημα οσο μπορω) μεχρι και μονη μου (που κατεληξε να χτυπησω λιγο το αυτοκινητο).φοβαμαι,φοβαμαι τοσο πολυ οτι θα χτυπησω καποιον/θα μεινει το αυτοκινητο/δεν θα ξερω τι να κανω,που δεν μπορω να οδηγησω ουτε 5 λεπτα.πως θα μπορεσω να το ξεπερασω κ να οδηγησω καποια στιγμη ανεμελη στην κηφισιας;πιο ευκολο μου φαινεται αυτη τη στιγμη,να οδηγησω διαστημοπλοιο!!λετε,α,μπα και σχολιαστες,να προσπαθησω και με αυτοματο;καμια αλλη καλη ιδεα;
– Περιμενωτααυτοκινηταπουδενχρειαζονταιοδηγο
Αυτό που λες «μάλλον δεν είμαι και πολύ κατάλληλη για οδήγηση, για να δυσκολεύομαι τόσο», είναι αυτό που καταλήγει κάποιος που φοβάται υπερβολικά κάτι, ενώ στην πραγματικότητα σαν δήλωση απέχει από την πραγματικότητα. «Μάλλον δεν θέλω να δω και τόσο πολύ τον κόσμο», θα σου πει κάποιος που φοβάται τις πτήσεις, «μάλλον δεν θέλω τόσο πολύ να κάνω σχέση», κάποιος που έχει δυσκολία στις διαπροσωπικές του σχέσεις, «μάλλον δεν ήθελα να πάω τόσο πολύ σε αυτή τη δουλειά», κάποιος που φοβήθηκε μην αποτύχει και ρεζιλευτεί. Η μόνη αλήθεια που κρύβεται σε αυτή τη δήλωση είναι ότι δεν προσπάθησε αρκετά για να ξεπεράσει τη φοβία του, και επέτρεψε στον πανικό να νικήσει. Είσαι κατάλληλη για οδήγηση, απλά φοβάσαι.
Θα χτυπήσεις το αμάξι κάποια στιγμή, σε όλους συμβαίνει, και δεν σημαίνει τίποτα απολύτως αυτό. Ακόμα και οι καλύτεροι οδηγοί τρακάρουν. Υπάρχει μια αλλόκοτη τάση στον περίγυρο μας, ειδικά από τους άντρες προς τις γυναίκες, αλλά και από γυναίκες που θεωρούν εαυτόν Νίκι Λάουντα (συγχωρέστε με για αυτή την αναφορά, δεν είμαι 60 χρονών, απλά κάνω πολύ παρέα με τη μαμά μου), προς άλλες γυναίκες, να χλευάζουν με τεράστια ευκολία αυτόν που κάνει λάθη. Εμπειρικά να σου πω, η πληθώρα στην Αθήνα οδηγεί πολύ απρόσεκτα έως και επικίνδυνα, και πιθανολογώ ότι θα οδηγείς με πολύ μεγαλύτερη ασφάλεια και ικανότητα όσο έχεις ανασφάλεια για τις οδηγικές σου ικανότητες, παρά όταν πια σταματήσεις να φοβάσαι. Γιατί πίστεψε με, όταν αρχίσεις να οδηγάς, κάποια θα σταματήσεις να φοβάσαι. Είναι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσεις τη φοβία σου.
Η γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία είναι η θεραπεία εκλογής σε αυτές τις περιπτώσεις, αν θες να δεις το θέμα ψυχοθεραπευτικά. Αυτό σημαίνει ωστόσο ότι πρέπει να εξοπλιστείς με θάρρος και αποφασιστικότητα, γιατί μαγικά δεν θα σου κάνει κανείς. Θα πρέπει κάποια στιγμή να μπεις στο αμάξι για να το ξεπεράσεις. Είμαι σίγουρη πως θα γίνει και σε λίγα χρόνια θα απορείς για το πόσο φοβόσουν. Και όσον αφορά την Κηφισίας, αμφιβάλω ότι θα οδηγείς και τόσο ανέμελη. Έχεις δει τι κίνηση πιάνει;
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Συμπάσχω με τη γράφουσα, μόνο που εγώ πρώτα βγήκα στους δρόμους (μάλιστα στην αρχή θεωρούσα τον εαυτό μου Νίκι Λάουντα) και μετά αποφάσισα πως καλύτερα είναι να μην οδηγώ. Είχα κι ένα δύσκολο αυτοκίνητο τότε (ένα alfa 33 χωρίς υδραυλικό τιμόνι και με σκληρό λεβιέ ταχυτήτων), έμενα και στο κέντρο και τελικά άφησα το αυτοκίνητο παρκαρισμένο, σκούριασε και το έκανα δώρο. Το δικό μου θέμα είναι πως είμαι πολύ αφηρημένη, τόσο αφηρημένη που μπορεί να συναντήσω γνωστό μου στο δρόμο και να μην τον δω. Μπορεί να είμαι multitasking άνθρωπος, να λειτουργώ πολύ καλά υπό πίεση, αλλά η οδήγηση με… Διαβάστε περισσότερα »
Σαν να έχω γράψει εγώ αυτό το σχόλιο. Ούτε τελεία δεν θα άλλαζα 🤚
🙂
Ξεκινά με πολυ μικρές αποστάσεις, γύρω απο το τετράγωνο και απο στενά. Κάθε μέρα λιγο περισσότερο και περισσότερο μέχρι να παρεις θάρρος. Εμπειρια θες και ο φόβος ειναι πολυ λογικός να υπάρχει. Ο φόβος σε προστατευτεί να μην τρακάρεις χοντρά οταν σου λείπει η εμπειρία.
Κανείς δεν ήξερε να οδηγεί μέχρι να βγει στο δρόμο.
Είμαι 50 χρονών. Μαθήματα οδήγησης άρχισα στα 46 μου. Πριν, δεν είχα πιάσει τιμόνι στα χέρια μου, ούτε πατίνι, και ήμουν και εγώ εξαρτημένη από όλους όσους είχαν αυτοκίνητο. Έκανα μαθήματα, πολλά, παραπάνω από όσα έπρεπε γιατί άκουγα την γνώμη των άλλων, και πήρα το δίπλωμα. Λέω ότι έκανα παραπάνω μαθήματα, γιατί επέμενα με χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων επειδή το έλεγαν όλοι οι άλλοι… Τον Μαϊο που μας πέρασε, αγόρασα ένα μικρό αμάξι με αυτόματο κιβώτιο, και οδηγώ κανονικά. Στην περιοχή μου, στις γύρω περιοχές, και 50-100 χιλιόμετρα γύρω τριγύρω. Εγώ θα σου έλεγα, πούλα το αυτοκίνητο σου, να μην σκουριάζει,… Διαβάστε περισσότερα »
Πρέπει ν’αποβάλεις την πεποίθηση ότι πρέπει να τα κάνεις όλα σωστά, ότι βρίσκεσαι συνεχώς υπό αξιολόγηση και φοβάσαι μη βγεις ανεπαρκής. Να πάψει να σ’ενδιαφέρει τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα. Να βάλεις σε προτεραιότητα τις δικές σου επιθυμίες και να μη διστάζεις να τις πραγματοποιείς, με ωριμότητα και υπευθυνότητα απέναντι στον εαυτό σου και τους άλλους. Να συγχωρείς τα λάθη σου και να συγχωρείς και τα λάθη των άλλων, γιατί τα λάθη είναι ανθρώπινα. Να μη διστάζεις να αντιδράς όταν αδικείσαι και όταν κάποιος σε βλάπτει συνειδητά. Να μη διστάζεις να διεκδικείς, εφόσον δε βλάπτεις. Κάθε δρόμος κάπου οδηγεί… Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπητή φίλη συμπασχω κι εγω! Μέσα στους στόχους του 2019 είναι να το ξεπεράσω! Καλή μας επιτυχία, περιμένουμε update!!
Είμαι ακριβώς ίδια περίπτωση με σένα, σε νιώθω απόλυτα. Ο φόβος που ένιωθα για το αυτοκίνητο ήταν ότι πιο καθηλωτικό έχω νιώσει στη ζωή μου. Θα σου πω τι έκανα εγώ, ακολουθεί τιτανοτεράστιο σεντόνι 🙂 1) Μην αφήνεις κανέναν να σε επηρεάσει σχετικά με το πώς αισθάνεσαι. Ήμουν τόσο παγωμένη από το φόβο που δεν μπορούσα να βρω έναν τρόπο δράσης και ότι άκουγα με έβαζε σε χειρότερη κατάσταση. Κάποιοι λέγαν ‘μα γιατί φοβάσαι’ και με έκαναν να αισθάνομαι ηλίθια, κάποιοι έλεγαν ‘άργησες πολύ να το πάρεις’, ακόμα χειρότερα εγώ, κάποιοι μοιραζόντουσαν τις κλασικές αγαπησιάρικες ιστορίες για φριχτά λάθη και… Διαβάστε περισσότερα »
Πριν από κάποια χρόνια φιλικό μου πρόσωπο φοβόταν να βάλει ακόμα και το κλειδί στην πόρτα του αυτοκινήτου. Έφτασε στο σημείο να κάνει οδικώς Αθήνα – Παρίσι. Η ανασφάλεια που πιστεύεις ότι έχεις για τις ικανότητες σου στην οδήγηση, στην ουσία είναι μεγάλο πλεονέκτημα γιατί έχει ως αποτέλεσμα να μεγιστοποιεί το αίσθημα ευθύνης οποιουδήποτε βρίσκεται πίσω από το τιμόνι. Στην οδήγηση Θάρρος και αποφασιστικότητα αποκτούμε με υπομονή, επιμονή και συνεχή προσπάθεια. Στην αρχή ο συνοδοιπόρος που επιλέγουμε να έχουμε δίπλα μας πρέπει να μας εμπνέει εμπιστοσύνη και ηρεμία. Βάζουμε ένα ευδιάκριτο Ν στο πίσω τζάμι και βρίσκουμε μέρη χωρίς πολλά… Διαβάστε περισσότερα »
Εξάσκηση , εξάσκηση ,εξάσκηση, εξάσκηση κάθε μέρα μόνο έτσι θα φύγει το άγχος κ ο φοβος
Στην καρδιά μου μίλησες. Φοβόμουν για κάποιο μυστήριο λόγο τα αυτοκίνητα από τότε που ήμουν πιτσιρίκι, έβλεπα ξανά και ξανά τον ίδιο εφιάλτη, οτι χρειαζόταν λέει οπωσδήποτε να οδηγήσω (κάποιος πέθαινε τύπου) έπαιρνα το αυτοκίνητο του πατέρα μου, το στουκαρα σε μια γιγάντια γκαραζόπορτα και πέθαινα. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μέχρι τα 23 μου, που βρήκα τη δουλειά των ονείρων μου μεν, στην άλλη άκρη της Αθήνας δε. Μιλάμε για 3 λεωφορεία και 2 μετρό, σύνολο 5 ώρες την ημέρα, κάθε μέρα. Ή παίρνεις το αυτοκίνητο, ή αφήνεις τη δουλειά. Ε, το πήρα. Οδηγούσα κι έτρεμα, μάζευα… Διαβάστε περισσότερα »
Ότι όλοι αυτοί που βγαίνουν έξω και οδηγούν είναι καλοί οδηγοί;
ΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑ! Είναι ένα θαύμα που δεν έχω τρακάρει ποτέ μου στην Αθήνα.