Πολυαγαπημένη μου Α,μπα είναι η δεύτερη φορά που σου γράφω ωχ νομίζω ότι πήρα φορά Είμαι παντρεμένη εδώ και πολλά πολλά χρόνια (είμαστε μαζί από πιτσιρίκια) και έχουμε αποκτήσει και μια κοριτσάρα. Η κόρη μας που λες γίνεται 4 και έχει αρχίσει να ζητάει αδερφάκι τόσο επίμονα που πλέον φαντάζεται ότι ήδη έχει μια αδερφή και έναν αδερφό. Όταν είναι μόνη στο δωμάτιο της την ακούω που τους μιλάει και έτσι έχω αρχίσει να σκέφτομαι πιο σοβαρά (γιατί το σκεφτόμουν έτσι κιαλλιως) ότι ήρθε η ώρα για το δεύτερο.. Το πρόβλημα όμως είναι ότι το σκέφτομαι μόνο εγώ καθώς ο σύζυγος προτιμά να μείνουμε με ένα παιδί – να απολαμβάνει αποκλειστικά όλη την αγάπη, προσοχή και φροντίδα και όπως χαριτολογώντας λέει να τα κληρονομήσει όλα ότι έχουμε μόνη της. Να σημειώσω ότι η κόρη μας είναι εξαιρετικό πλάσμα δεν μας κούρασε καθόλου σαν βρέφος πέρα από τους πρώτους 2 μήνες Αχ τι να πω είμασταν τυχεροί; Και έπισης ο σύζυγος είναι εξαιρετικός μπαμπάς με ενεργό ρόλο ο οποίος προέρχεται από πολύτεκνη οικογένεια. Δεν θα μπορούσα να σε ρωτήσω πως να αλλάξω γνώμη στον άντρα μου καταλαβαίνω ποσό γελοία ερώτηση είναι, άλλωστε μου έχει δώσει παρά πολλες δικαιολογιες – μέχρι και ότι φοβάται μη παθω τίποτα στη γεννά και μείνει μονος με τα παιδιά – αλλά θα εκτιμούσα μια συμβουλή / γνώμη για το πως θα μπορούσα να χειριστώ τη ματαίωση της μικρής – ότι θα μείνουμε τρεις στην παρέα.. Σε φιλώ και σου ζήτω συγνώμη για το μεγάλο κείμενο!
–Σουσουράδα
H κόρη σου είναι τεσσάρων. Είναι αδύνατον να ξέρεις για ποιο λόγο ακριβώς ζητάει αδέρφια, και πόσο σοβαρός είναι αυτός ο λόγος. Μπορεί να το θέλει επειδή όλοι της οι φίλοι έχουν και δεν θέλει να ξεχωρίζει. Δεν το θέλει με τον ίδιο τρόπο που το θέλεις εσύ, γιατί είναι αδύνατον να καταλάβει τι σημαίνει ένα ακόμα παιδί στο σπίτι όπως το καταλαβαίνεις εσύ. Φαντάζεται ένα παιδί στην ηλικία της για να παίζει, όχι ένα μωρό που θα έχει όλη σου την προσοχή για έναν χρόνο τουλάχιστον. Ξέρεις πόσα παιδιά ζήτησαν αδερφάκι και μετά ζήτησαν να φύγει από το σπίτι;
Την δική σου ματαίωση πρέπει να αντιμετωπίσεις, όχι της κόρης σου. Η κόρη σου θα καταλάβει αυτό που αισθάνεσαι εσύ και ο πατέρας της, όπως και αν το κρύψεις ή στολίσεις με λόγια. Πρέπει να φτάσεις σε ένα σημείο που ο αριθμός των μελών της οικογένειας σου φαίνεται αυτονόητος, συμμετρικός, ομαλός, κανονικός, σα να μη μπορούσε να ήταν αλλιώς. Όσο πιο κοντά φτάσεις σε αυτή την κατάσταση, τόσο πιο αυτονόητα θα το δεχτεί και η ίδια. Δεν είναι καλύτερη η ζωή με αδέρφια ή χωρίς, είναι διαφορετική, γιατί εξαρτάται από πολλά πράγματα το «καλύτερο». Αν θέλεις να είναι καλύτερη η ζωή της έτσι, θα είναι, για όποιο λόγο και αν καταλήξατε εκεί που καταλήξατε. Μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον που ο άντρας σου, καταγόμενος από πολύτεκνη οικογένεια, δεν θέλει δεύτερο παιδί. Θα ήταν καλή ιδέα να τον ρωτήσεις γιατί. Σου έχει πει πολλούς λόγους, αλλά ίσως δεν σου έχει πει τους βαθύτερα υπαρξιακούς.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Τα παιδάκια ζητάνε πολλά. Ο μεγάλος μου (5) ζητάει καινούριο, καλύτερο αδερφάκι γιατί το παλιό του (2) δεν του αρέσει.
Ίσως ο σύζυγος να δυσκολευόταν με τη μειωμένη προσοχή και φροντίδα που αναγκαστικά θα είχε ως παιδί πολύτεκνης οικογένειας και να μη θέλει να υποβάλλει την κόρη σας σε αυτή δοκιμασία ιδίως αν της έχει μεγάλη αδυναμία. Θα μπορούσατε να κάνετε μια συζήτηση για τα οφέλη που έχει το να μαθαίνει κανείς να αντέχει και τη ζήλια και τη ματαίωση αν δεν ξεπερνιούνται κάποια όρια.
Από πού προκύπτει ότι ως παιδί πολύτεκνης οικογένειας έχει ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ μειωμένη προσοχή και φρονίδα;;
Άλλο πολύτεκνη, άλλο 2 παιδιά.. νομίζω έχει μεγάλη διαφορά.
Έχει μεγάλη διαφορά στον αγώνα τον γονιών, αυτό δε συνεπάγεται όμως μειωμένη φροντίδα και προσοχή. Ειδικά σε πολύτεκνες οικογένειες τα αδέρφια έχουν ικανή διαφορά ηλικίας ώστε να μην έχουν τις ίδιες ανάγκες ταυτόχρονα. Να μη μιλήσω για την πολλαπλάσια αγάπη και το δέσιμο μεταξύ τους! Εγώ που μεγάλωσα σε τέτοια οικογενεια πάντα λυπόμουν τους συμμαθητές μου που μεγάλωσαν χωρίς αδέρφια. Ο καθένας με τα βιώματά του βέβαια! 😊
Εντελβαις έχεις δίκιο, ίσως δεν το εξήγησα όπως το σκεφτόμουν. Είχα στο μυαλό μου ότι εφόσον ο χρόνος και οι πόροι μιας οικογένειας είναι πεπερασμένοι τα παιδιά σε μια πολύτεκνη οικογένεια μαθαίνουν πιο νωρίς ότι υπάρχουν τέτοιοι περιορισμοί. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι παίρνουν λιγότερη αγάπη και φροντίδα συνολικά.
Ναι πράγματι μαθαίνουν από νωρίς να κάνουν συμβιβασμούς γιατί δεν είναι μκνοι τους στον κόσμο. Όπως επίσης μαθαίνουν να συνυπάρχουν αλλά και να ελίσσονται μέσα σε μια ομάδα. Τα μοναχοπαίδια αν οι γονείς δεν καταβάλλουν ιδιαίτερη προσπάθεια να τα εκπαιδεύσουν αντίστοιχα, όταν βγαίνουν στην κοινωνία χτυπάνε τοίχο….δεν έχουν μάθει να έρχονται δεύτεροι ούτε να μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι με άλλους, έχουν πιο έντονα την πεποίθηση ότι κάποιος τους χρωστάει…και έτσι έχουν απαιτήσεις και προσδοκίες που συχνά ματαιώνονται πολύ επίπονα….
Το ότι σου ζητάει το παιδί σου αδερφάκι δεν είναι αρκετά καλός λόγος. Φαντάσου, εγώ με τον αδερφό μου σε κάποια φάση ζητούσαμε επίμονα από τη μαμά μας να κανει και τρίτο παιδί. Plot twist: με τον αδερφό μου έχουμε ένα χρόνο διαφορά και μεγαλώσαμε σκοτωμένοι κυριολεκτικά, δεν είμασταν τα αγαπημένα αδερφάκια. Πραγματικά δεν ξέρω τι σκεφτόμασταν!
σκεφτοσασταν μηπως βγει πιο συμπαθητικο το επομενο.
Γιατί πιστεύατε κι οι δυο ότι το τρίτο θα έπαιρνε το μέρος σας.. και θα του δείχνατε του άλλου ποιος κάνει κουμάντο…!
Το ίδιο εγώ και η αδερφή μου 😂 Τσακωνόμασταν για το παραμικρό και ταυτόχρονα ζητούσαμε ένα τρίτο αδερφι. Πάλι καλά που μείναμε δύο για να μην χωρίσουμε στα 3 τα κληρονομικά.
Πλάκα κάνω. Πάντως και σκύλο θέλαμε και δε μας έπαιρναν και απωθημένο δε μας έμεινε γιατί μεγαλώσαμε και καταλάβαμε ότι όλα αυτά θέλουν χρόνο και φροντίδα και εμείς βαριόμασταν να κατεβάσουμε ακόμα και τα σκουπίδια.
Δε μυρίζει απλά. Βρωμάει από χιλιόμετρα 😀
Δηλαδή;
ειναι θεμα που πρεπει με τον ανδρα σου και μονο να αποφασισετε, αλλα δεν νομιζω οτι σου μιλαει ανοιχτα.
ισως ο λογος που δεν θελει να ειναι απλος, πχ να μην θελει να ξαναβρεθειτε σε κατασταση με μωρο στο σπιτι και να πιεστειτε ξανα, ενω το πρωτο εχει αρχισει να μεγαλωνει. μπορει να ειναι και κατι βαθυτερο.
προσπαθησε να το συζητησετε σοβαρα, μηπως εκλειψουν οι ενδοιασμοι του, η μηπως καταλαβεις εσυ τι τρεχει.
Εκεί γύρω στα τέσσερα ξεκινούν να ζητούν αδελφάκι, γιατί πιστεύω ότι τότε νιώθουν την ανάγκη και είναι έτοιμα να μοιραστούν το παιχνίδι με άλλους, να κοινωνικοποιηθούν, να αναπτύξουν φιλίες, να συνεργαστούν. Αυτό συνήθως αλλάζει όταν ξεκινούν το δημοτικό όπου πια αποκτούν φίλους, πηγαινοέρχονται σε φιλικά σπίτια, έχουν δραστηριότητες και διάβασμα, οπότε η ανάγκη αυτή καταλαγιάζει. Το παιδί, κάποια στιγμή, θα σταματήσει να ζητάει αδελφάκι, το θέμα είναι τι θέλεις εσύ πραγματικά και πως μπορείς να το διαχειριστείς, αφού έρχεται σε αντίθεση με τα θέλω του συντρόφου σου. Αυτό που λέει η Λένα, για το συμμετρικό του πράγματος, είναι πολύ σημαντικό.… Διαβάστε περισσότερα »
Μπορεί το θέμα του άντρα σου να μην είναι θέμα προσοχής ξεκάθαρα. Μπορεί να είναι οικονομικό. Όταν μεγαλώνεις παιδί δεν θέλει μόνο φαΐ και ρούχα, θέλει και δραστηριότητες, και δεν είναι μόνο το πάρκο, το γήπεδο της γειτονιάς και η παιδική χαρά δραστηριότητες. Οι δραστηριότητες και η μόρφωση ενός παιδιού κοστίζουν λεφτά, πάρα πολλά λεφτά. Υπάρχουν πιο οικονομικές λύσεις και πιο ακριβές. Υπάρχουν κάποιες δραστηριότητες οι οποίες είναι μόνο ακριβές. Η μόρφωση είναι ακριβή. Αν δεν αλλάξει το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα θα χρειαστείτε πολλά λεφτά για να βάλετε το παιδί σας στο Πανεπιστήμιο. Υπάρχουν καριέρες οι οποίες χτίζονται μόνο… Διαβάστε περισσότερα »
Μου φαίνεται αδιανόητο πως μπορούν τα κληρονομικά να προβληθούν σαν επιχείρημα για να μην κάνεις παιδί! Αντί να αποβάλλουμε αυτή τη νοοτροπία ότι “δικαιούμαστε” ντε και καλά όσα απέκτησαν οι παπούδες και οι γονείς μας, εμείς τη μεταφέρουμε και στην επόμενη γενιά!!! Στην Ευρώπη οι άνθρωποι πληρώνουν νοίκι στα σπίτια των γονιών τους κι αυτό θεωρείται αυτονόητο…πήγα τις προάλλες να νοικιάσω ένα σπίτι και είδα ότι η ιδιοκτήτρια είχα μια κόρη γύρω στα 20 οπότε ρώτησα δεν πιστέυω να με βγάλουν αργότερα για ιδιοκατοίκηση? Και μου απάντησαν θορυβημένοι μα τι λέτε, αποκλείεται πως θα πληρώνει τόσο ψηλό ενοίκιο τόσο νέα… Διαβάστε περισσότερα »
Άσε το άλλο, νομίζει ο κάθε κακομοίρης ααα έχω λαμβάνειν, περνάνε τα χρόνια, τα μισά χάνονται στο δρόμο, ότι μείνει φορολογείται ως το κόκαλο, χβρια συμβολαιογραφικά, σκατά, για να πάρεις τελικά ένα αχούρι που ζητάει συνέχεια ένφια και δεη κι όχι αξία δεν έχει, αλλά μόνο βάρος σου είναι γιατί εντωμεταξύ έχει έρθει η κρίση και τα έχει ρημάξει όλα! Ας τα χαίρονται, εμένα να μου λείπουν.
Υποψιάζομαι ότι ο άντρας σου αισθανόταν παραμελημένος μέσα σε μία μεγάλη οικογένεια, δεν ακουγόταν όσο ήθελε ή όσο είχε ανάγκη. Είναι εντελώς διαφορετική όμως μία πολύτεκνη οικογένεια από μία οικογένεια με δύο παιδιά. Πέρα από το αν θα κάνετε ή όχι δεύτερο παιδί, ίσως ο σύζυγος πρέπει να ανοιχτεί και να συζητήσει ευθέως μαζί σου γιατί θέλει οπωσδήποτε να μείνετε στο ένα παιδί.
Κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί να κάνει παιδιά. Από την άλλη το γεγονός ότι ελάχιστοι γνωρίζουν και ενδιαφέρονται για το δημογραφικό, για τον αφανισμό των Ελλήνων με μαθηματική ακρίβεια και στην τελική δε σκέφτονται καν ιδιοτελώς για το ποιος θα καταβάλει τις εισφορές της σύνταξής τους, με προβληματίζει.
Αν το σκεφτείς εντελώς ιδιοτελώς, γιατί να κάνεις παιδί για να καταβάλει το δικό σου παιδί τις εισφορές της σύνταξής σου και της σύνταξης των άλλων; Καλύτερα να κάνουν οι άλλοι πολλά παιδιά, να τις καταβάλουν εκείνα. (Μήπως γι΄αυτό παροτρύνεις τους άλλους να κάνουν παιδιά;)
Δεν παρότρυνα, έγραψα απλώς για ένα σοβαρό υπακρτό θέμα που με προβληματίζει, για να δω πώς το αντιλαμβάνονται οι άλλοι. Ευχαριστώ για την απάντηση. Πάντα ονειρεύομουν μια μεγάλη οικογένεια, αλλά έχω θέμα με τη γονιμότητά μου.
Σωστά, φοβερός λόγος να κάνεις παιδιά το να υπάρχει κάποιος να πληρώνει τη σύνταξή σου. Τα βλέπω και σου ανεβάζω ένα «ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο και δε θέλω να φέρω ένα παιδί σε αυτό το περιβάλλον»
Πολύ αλτρουιστική άποψη.
Από την άλλη όμως έχουμε και τον υπερπληθυσμό με την παράλληλη εξάντληση των πόρων του πλανήτη… Δε βγαίνει άκρη έτσι, γιατί όπου μπαίνει το όποιο “κοινό καλό” οδηγούμαστε σε σκοτεινά (ηθικώς) μονοπάτια και στο Avengers Infinity War. Αρκετά κακό δεν είναι, όμως, από μόνο του το να κάνεις (ή να μην κάνεις) ένα παιδί χωρίς να θέλεις (ενώ θέλεις) γιατί στο επέβαλαν άλλοι;
Συμφωνώ με την ερώτηση που θέτεις, γι’ αυτό και γω έγραψα: “Κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί να κάνει παιδιά.” Έγραψα απλώς για ένα σοβαρό υπαρκτό θέμα που με προβληματίζει, για να δω πώς το αντιλαμβάνονται οι άλλοι. Η εξάντληση των πόρων οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε κακοδιαχείριση και στην αυξημένη κατανάλωση κρέατος στις αναπτυγμένες χώρες. Ο υπερπληθυσμός δεν πλήττει όλο τον πλανήτη, αυτό που πλήττει άμεσα την Ελλάδα είναι το δημογραφικό.
Άντε πάλι με τις εισφορές των συντάξεων, έλεος κάπου δηλαδή!
Ίσως εκείνοι που κάνουν τέτοιες σκέψεις να στρέψουν το ενδιαφέρον τους προς την εισφοροδιαφυγή και φοροδιαφυγή τόσο των ίδιων, όσο και των πλησίων των και να αφήσουν τους υπόλοιπους να τεκνοποιούν ή μη ανενόχλητοι.
Μου έχουν πει χειρότερο λόγο για να κάνεις παιδί
-Έχεις παιδιά;
-Ναι δύο
-Αγόρια;
-Όχι κορίτσια
-Να κάνεις και ένα αγόρι
-Ε; γιατί;
-Γιατί η Ελλάδα χρειάζεται στρατιώτες
Μερικές φορές με συγχαίρω που δεν έχω σκοτώσει άνθρωπο ακόμα
Κι εγώ σε συγχαίρω Origami. Τι να πω πια…
Τέρας ψυχραιμίας είσαι Origami.
Επίσης, αυτό είναι καραμπαμ για συμπαντική τηγανιά.
επρεπε να πεις οτι ειναι στρατιωτινες , να δουμε τι αλλο ειχε να πει.
Ιδίως κάτι κυρίες ηλικιωμένες γίνονται πολύ εκνευριστικές. Να της έλεγες για μια φίλη μου που προέρχεται από οικογένειά με 5 παιδιά, όλα κορίτσια. Πού να δεις εγώ τι ακούω, που θέλω να κάνω παιδί και δεν μπορώ…. Χαμογελώ και τις αγνοώ…
Δεν έχω δικαίωμα να πω σε κάποιον να τεκνοποιήσει, γι’ αυτό έγραψα “Κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί να κάνει παιδιά.». Είμαι πολύ ευαίσθητη σε αυτό το θέμα και ΠΟΤΕ δε λέω σε ζευγάρια τα χαζά τύπου “άντε, βάλτε μπρος, πότε θα κάνετε παιδάκι, καλούς απογόνους”, γιατί απλούστατα δε με αφορά και εξάλλου μπορεί ο άλλος να θέλει και να μην μπορεί. Ωστόσο θεωρώ ότι έχω το δικαίωμα ελευθερίας λόγου και να γράψω για ένα σοβαρό υπαρκτό θέμα που με προβληματίζει και να δω πώς το αντιλαμβάνονται οι άλλοι.
Ε καλά, αν αφανιστουμε σαν έθνος δεν θα υπάρχει λόγος καταβολής εισφορών και συντάξεων. Problem solved.
Πολύ σωστά! Άρα καταλήγουμε στο ότι ένα ποσοστό από εμάς δε μας νοιάζει αν αφανιστούμε ως έθνος, αν χαθεί μία εκ των αρχαιότερων γλωσσών του πλανήτη, ενώ μάς νοιάζει αν χαθεί κάποιο μέλος του ζωικού βασιλείου, μάς νοιάζει αν κάποιος απειλήσει να καταστρέψει τις πυραμίδες της Αιγύπτου, μάς νοιάζουν οι γενοκτονίες ανά τον πλανήτη, μάς νοιάζει ο ιμπεριαλισμός της Αμερικής που μακροχρόνια συνεπάγεται αφανισμό ή περιορισμό των κατειλημμένων πολιτισμών.
Αλλά κι αν η Ελλάδα αφανιστεί και αποκτήσει αραβικό όνομα στο μέλλον, όχι δε μάς νοιάζει. Ευχαριστώ για την ειλικρίνια.
Το βρίσκω “λάθος”(?),(δε ξέρω αν είναι και η σωστή λέξη) να κάνετε παιδί επειδή το παιδί σας θέλει αδερφάκι. Εσείς θέλετε; Ο ένας όχι. Άρα; Είστε έτοιμοι να μεγαλώσετε έναν ακόμη άνθρωπο; Με ο,τι σημαίνει αυτό. Να ξαναπερασετε τα ίδια; Ίσως ο άντρας σου σε θέλει αυτό,τα ξενύχτια, τα κλάματα κλπ. Ίσως ακόμη δεν είναι έτοιμος να μοιρασει την αγάπη του σε δύο παιδιά,πολλοί άνθρωποι αγχώνονται για το πώς θα αγαπήσουν και το δεύτερο παιδί όσο το πρώτο. Για μένα, να κάνετε παιδί αν και εφόσον το θέλετε. Το παιδάκι σας θα μάθει να ζει και χωρίς αδερφάκι, σιγά σιγά… Διαβάστε περισσότερα »
Μπορώ να μιλήσω μόνο για τον εαυτό μου και τη μεμονωμένη δική μου περίπτωση, αλλά όλα τα χρόνια που παρακαλούσα για αδερφάκι ήταν τελείως συνειδητά και το εννοούσα απόλυτα. Σταμάτησα να το ζητάω επειδή μου το απέκλεισαν, αλλά η στεναχώρια που ήμουν μόνη δεν πέρασε ποτέ στα παιδικά μου χρόνια, και όταν μεγάλωσα έκανα τη ζωή μου βέβαια με φίλους κλπ αλλά πάντα ένιωθα μεγάλη μοναξιά στο σπίτι, στις γιορτές, μοναξιά δυσβάσταχτη. Και σαν ενήλικας δεν σκέφτομαι βέβαια πια το ενδεχόμενο για αδερφάκι γιατί δεν υπάρχει, όμως είμαι σίγουρη πως η ζωή μου και κυρίως η οικογενειακή μας ζωή θα… Διαβάστε περισσότερα »