Αγαπητή Α,μπα, κανονικά τέτοια ώρα θα έπρεπε να κοιμάμαι γιατί αύριο ξημερώνει Δευτέρα και ξεκινάει πάλι το κουπί αλλά σκέψεις πάνε και έρχονται. Στο διπλανό δωμάτιο κοιμάται η 5χρονη κόρη μου και εγώ μόνη μου αφού ο σύζυγος διανύει το 6μηνο του σε μια θάλασσα στην άλλη άκρη του κόσμου καθώς ναυτικός. Το παιδί και ο σύζυγος είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσα να είχα στη ζωή αυτή και αισθάνομαι ευτυχής και τυχερή, όμως…αισθάνομαι τύψεις που δεν έχω τις ψυχικές αντοχές να διευρύνω αυτή την οικογένεια. Είμαι 40 στα 41, εργαζόμενη, με περιορισμένη βοήθεια, μια σχετικά επίφοβη εγκυμοσύνη που πέρασα μόνη αφού ο σύζυγος έλειπε στο ταξίδι του και αν και αυτοί οι λόγοι μου είναι σαφείς ως προς την απόφαση μου να μη συνεχίσω για άλλο παιδί γιατί συνεχίζω και αισθάνομαι ελλιπής, εγωίστρια που αφήνω το παιδί χωρίς αδέλφι και φοβερά ανεπαρκής; Και ενώ θέλω, εν τέλει δεν μπορώ. Πως διαχειρίζομαι αυτή τη σύγχυση;
-Απαπα
Μάλλον με ψυχολόγο, γιατί μα το Μακαρονοτέρας αυτή την ερώτηση δεν την καταλαβαίνω καθόλου. Δεν μπορώ να το χωρέσω στο μυαλό μου πώς εσύ είσαι εγωίστρια που δεν θέλεις να κάνεις άλλο παιδί, λες και αν κάνεις παιδί, θα λύσει το πρώτο παιδί κάποιο του πρόβλημα, σα να είναι το δεύτερο παιδί χάρη στο πρώτο. Η ιδέα ότι πρέπει, ΠΡΕΠΕΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις πάνω από ένα παιδί, αλλά δύο, ΟΧΙ τρία, φυσικά όχι τέσσερα (τρελή είσαι;) δεν είναι δική σου. Σου τη φόρεσαν. Και δεν έχεις κάτσει να σκεφτείς ρε παιδί μου, γιατί πρέπει να “μην αφήσεις το παιδί χωρίς αδέλφι;” Τι θα πάθει δηλαδή; Θα είναι “μόνο του;” Ενώ αν έχει αδέλφι θα είναι πάντα μαζί του, και δεν θα νιώσει ποτέ μοναξιά; Έτσι πάει;
Δεν θέλω να αρχίσω να λέω για μελέτες, θα πω μόνο το εξής: είτε κάνεις ένα παιδί, είτε δυο, τίποτα δεν είναι σίγουρο για τίποτα. Δεν είναι κακό να κάνεις ένα, ούτε είναι κακό να κάνεις δύο, ούτε είναι αποδεδειγμένα καλό να κάνεις κάτι συγκεκριμένο. Δεν είναι καν αυτονόητο να κάνεις παιδί, γενικότερα. Σε παρακαλώ, είσαι μεγάλη γυναίκα. Όντως, γιατί συνεχίζεις να νιώθεις ελλιπής και ανεπαρκής (!); Γιατί δεν σου περνάει από το μυαλό ότι έτσι σου έμαθαν να νιώθεις, και δεν χρειάζεται να υπακούς τόσο πρόθυμα;
Επειδή λες “θέλω αλλά δεν μπορώ”, είναι ώρα να παραδεχτείς “ούτε μπορώ, ούτε θέλω”, που είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα. Αν νιώθεις ότι “δεν έχεις τις ψυχικές αντοχές”, τότε δεν θέλεις. Και είναι τιμή σου και καμάρι σου να μην θέλεις άλλο παιδί. Είναι η προσωπική σου, υπεύθυνη στάση σχετικά με την κατάσταση της δικής σου ζωής και της δική σου οικογένειας, και μπορείς να την παραδεχτείς, να τη λες και να την στηρίζεις με το θάρρος της γνώμης σου.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μην ακούς κανέναν.Κι εμείς τα μοναχοπαίδια μια χαρά μεγαλώσαμε.Και μην ξεχνάς ότι τις γυναίκες ναυτικών τις φορτώνουν με μια ακόμα ενοχή.”Ο άντρας σου είναι μακριά,ξενιτεμένος για να σας τα παρέχει όλα”.Οπότε εσύ ως αντάλλαγμα πρέπει να κάνεις το κοινωνικά αποδεκτό.Μην μπαίνεις σε αυτή την παγίδα .
Θα μπορούσε βέβαια κάποιος να σου απαντήσει σε αυτό πως δεν είχατε την ευκαιρία ποτέ να μάθετε πως είναι πραγματικά αυτή η σχέση. Γνωρίζετε πως είναι να έχετε γονείς, φίλους, συντρόφους, αλλά δεν γνωρίζετε πως είναι η αδερφική σχέση. (Δεν σχολιάζω την επιλογή της γυναίξας να μην κάνει δεύτερο παιδί το οποίο σαφέστατα είναι δικαίωμά της, αλλα τη δική σας μομφη περί εν δυνάμει προβληματικής σχέσης απο την οποία όλα τα μοναχοπαίδια γλιτώσατε).
Ε καλά δεν χρειάζεται να έχει κανείς αδέρφια για να ξέρει αν μια τέτοια σχέση μπορεί να είναι προβληματική ή όχι. Μάτια έχουν και βλέπουν, το ίδιο και αυτιά που ακούν.
Δεν είπα αυτό. Είπα πως στον αντίποδα αυτών που λέει θα μπορούσε κάποιος να της πει πως υπάρχει ένα είδος ανθρώπινης σχέσης και δεσίματος που δεν θα γνωρίσει ποτέ. Αλλά μισό λεπτό να καταλάβω, εννοείτε πως όλες οι αδερφικές σχέσεις είναι προβληματικές;
Κανείς δεν είπε πουθενά ότι ΟΛΕΣ οι αδερφικές σχέσεις είναι προβληματικές. Κάποιες όμως είναι. Γιατί πρέπει να τρίψουμε στη μούρη ενός ατόμου χωρίς αδέρφια ότι δεν θα γνωρίσει ποτέ ένα συγκεκριμένο είδος δεσίματος;
Το σχόλιο μου ήταν πολύ συγκεκριμένο σε ένα συγκεκριμένο σχόλιο το οποίο ως επιχείρημα στο οτι ένα παιδί μεγαλώνει καλύτερα χωρίς αδερφι-α είναι ότι γλειτώνει απο μία εν δυνάμει προβληματική σχέση. Μη έχοντας λοιόν αυτή τη σχέση δεν γνωρίζεις απο τι γλίτωσες ή τι έχασες και αυτό ήθελα να πω. Δεν μπορεί αύτη η εν δυνάμει προβληματική σχέση να απο τελεί κριτήριο για το αν κάνει κάποιος πάνω απο ένα παιδί όπως εννοείται δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο το αντίθετο.
Daria αν το καλοσκεφτείς σχεδόν καμία από σας φίλες μου δεν θα μάθετε ποτέ πώς είναι να έχεις διδυμη αδερφή. Και τι να λέει; Κι εγώ που έχω δίδυμη δεν θα μάθω ποτέ πώς είναι να είμαι τριδυμη, αλλά και πώς είναι να είσαι μόνη, χωρίς τον κλώνο σου. Βλέπεις λοιπόν ότι δεν σημαίνει κάτι, πάντα θα υπάρχει ένα είδος δεσιματος που δεν θα γνωρίσουμε ποτέ. Κι επειδή έχω κ μεγαλύτερη αδερφή που δεν τα πάμε καλά, έχω να πω ότι πληγωνεσαι πολύ όταν η αδερφικη σχέση δεν πηγαίνει καλά.
daria δεν μπορεί να μας λείψει κάτι που δεν είχαμε ποτέ. Και, να σου πω την αλήθεια, προσωπικά δεν είχα καμία περιέργεια να μάθω πώς είναι να έχεις αδέρφια. Και έχω γνωρίσει τόσες προβληματικές περιπτώσεις γύρω μου που μερικές φορές ευχαριστούσα και την τύχη μου για αυτό. Η μόνη στην οικογένεια που ένιωθε περίεργα για αυτό ήταν η μητέρα μου, αλλά το ξεπέρασε μεγαλώνοντας. Επίσης, ανθρώπινη σχέση και δέσιμο υπάρχει και στην σχέση πατέρα-παιδιού και είναι το κύριο επιχείρημα αυτών που είναι εναντίον της τεκνοθεσίας απο ομόφυλα ζευγάρια. Τί, το πήγα πολύ μακριά;
Απαντώ και σε εσένα και στην εξωγίηνη. Αν και το απάντησα ήδη με το προυγούμενο σχόλιο μου, αλλά ας είναι, μπορεί να μην εξηγήθηκα σωστ’α. Σε ένα σχόλιο το οποίο ως επιχείρημα στο οτι ένα παιδί μεγαλώνει καλύτερα χωρίς αδερφι-α είναι ότι γλειτώνει απο μία εν δυνάμει προβληματική σχέση είναι η μόνο απάντηση την οποία εγώ θέωρησα οτι έπρεπε να δώσω. Η δυναμική της απάντησης μου είναι τόσο “αδύναμη” όσο και το ίδιο το επιχείρημα. Δεν μπορείς να πεις οτι δεν πείραζει που δεν έχω αδέρφια γιατί γλίτωσα απο μια εν δυνάμει κακή σχέση. Είναι σαν να λες οτι δεν… Διαβάστε περισσότερα »
“εν δυναμει” αυτη η σχεση θα μπορουσε και να ειναι ο μεγαλυτερος συμμαχος σου σε αυτην την ζωη. τουλαχιστον για εμενα ετσι ειναι. αλλα αυτο δεν ειναι κριτηριο για να κανει η να μην κανει καποιος παιδι…
Θα μιλήσω ως σύζυγος ναυτικού για να μη νιώθεις μόνη. Αυτά τα κολλήματα τα πέρασα από τον πρώτο καιρό που ήμουν με το σύζυγο. Πρέπει να αρραβωνιαστειτε, αφού μένετε μαζί.. Τους το κάναμε το χατήρι. Εναμισι χιλιάρικο αρραβώνας. Πρέπει να κάνετε παιδιά αντε τι κάνετε. Φεύγει ταξίδι. Πως να το κάνω το παιδί μόνη μου. Αρχίζει το άγχος. Ερχεται. Δεν κάθεται η εγκυμοσύνη. Ξανάρχεται. Τίποτα. Άγχος άγχος άγχος. Μπλοκάρει το μυαλό μου τελείως. Προφανώς δεν θέλω παιδί δεν είμαι έτοιμη, δεν θέλω ρε παιδί μου δεν έχω δικαίωμα να μη θέλω; Σταυρώστε με. Το μυαλό μου μιλάει και δεν το… Διαβάστε περισσότερα »
<3
Πιο περίεργο θα ήταν να είχες τις ψυχικές αντοχές να μεγαλώσεις ολομόναχη 2 παιδιά. Δε λέω δύσκολη η δουλειά των ναυτικών αλλά πιο δύσκολος ο κλήρος που πέφτει σ αυτούς που μένουν πίσω. Και που την παλεύεις με ένα παιδί πάλι κατόρθωμα μου φαίνεται, μπράβο σου.
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς από άλλη μια μητέρα ενός παιδιού. Ξέρω πώς είναι η κατάσταση, καταλαβαίνω τι σκέψεις σου περνάνε από το μυαλο. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να σταθείς μπροστά στον καθρέφτη και να πεις ΘΕΛΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ. Κάνε το κάθε μέρα και αν οι σκέψεις περί εγωισμού κλπ συνεχίζουν να σε πιέζουν τότε πήγαινε σε ψυχολόγο. Κάνε αυτό το δώρο στον εαυτό σου. Επίσης, μπορώ να σου μιλήσω σαν παιδί που είχε αδερφό και μαλιστα με ένα χρόνο μονάχα διαφορά. Ως παιδιά ήμασταν μάλλον αδιάφοροι ο ενας προς τον αλλον, ως ενήλικες περνάμε φάσεις που σκοτωνόμαστε και… Διαβάστε περισσότερα »
Που λες εγώ με τον αδερφό μου έχουμε εξαιρετική σχέση. Ως παιδιά σκοτωνομασταν,τώρα είμαστε αγαπημένοι και μάλιστα παίζει και σοβαρό ρόλο στην ανατροφή του ανιψιού του (δεν του το’χα).
Και πάλι δεν θελω να κάνω δεύτερο παιδί! Δεν έχω την εσωτερική επιθυμία που με οδήγησε να κάνω το πρώτο. Και φυσικά τώρα που ξέρω τι είναι να μεγαλώνεις παιδί (και μάλιστα atypical), παίρνω αυτήν την απόφαση πλήρως συνειδητοποιημένη. Αυτό που έχω το λατρεύω, και θα κάνω ότι είναι δυνατόν να το μεγαλώσω σωστά, αλλά δωρο αδερφάκι δεν του δίνω!
Εγώ πιστεύω πως κατα 90% η σχέση που θα αναπτύξουν τα αδέρφια είναι στο χέρι του γονιού.
Daria, επέτρεψέ μου να διαφωνήσω.
AllesGoed, χαίρομαι που έχετε καλές σχέσεις. Όσα περισσότερα άτομα έχουμε στο δίχτυ στήριξης, τόσο καλύτερα. Από αυτή την άποψη και μόνο μου “λείπει” να έχω καλή σχεση με τον αδερφό μου. Πιστεύω ότι ακόμα και άριστες σχέσεις να είχαμε, δε θα με επηρέαζε στο να κάνω δεύτερο παιδί. Απλώς η εμπειρία μου είναι ένα επιχείρημα κάθε φορά που ακούω κάνε ένα δεύτερο να έχει παρέα το πρώτο, τι θα γίνει όταν φύγετε εσείς οι γονείς κλπ
Σεβαστή η διαφωνία σου, και θεωρώ πως οι απόψεις σε αυτό το θέμα προέρχονται και απο τα προσωπικά μας βιώματα. Για μένα η σχέση μου με τον αδερφό μου είναι αυτή που είναι γιατί οι γονείς μας απο την πρώτη μέρα προσπάθησαν να την κάνουν τόσο ισχυρή και ανεξάρτητη απο την δική τους σχέση με εμάς. Και στις περιπτώσεις που έχω δει εγώ προβληματικές σχέσεις μεταξύ αδερφών αυτό που είδα είναι τους γονείς να έχουν δημιουργήσει στα παιδία τους τέτοιες σχέσεις απο μικρά. Σίγρουρα δεν έιναι αυτά όλα τα παραδείγματα.
Νομίζω εμείς που μεγαλώσαμε στα 80s καπου έχουμε επηρεαστεί από ανυπόστατα ψυχολογικά τσιτατα που κυκλοφορούσαν τότε, του τύπου ‘τα μοναχοπαίδια είναι κακομαθημενα’ ή ‘τα παιδιά χωρισμένων γονιών πέφτουν στα ναρκωτικα’. Αλλά δεν υπάρχει κανένας λογος να αφήσουμε αυτες τις ανοησίες ή γνώμες τρίτων να επηρεάσουν το πώς θα ζήσουμε τη ζωή μας. Εγώ έχω ένα μωράκι, ανεκαθεν ελεγα ότι αν κάνω παιδί θα κάνω μόνο ένα και σε κάθε στάδιο της εγκυμοσύνης, της γέννας και της συνυπαρξης με το μωρό ως τώρα επιβεβαιώνω ακόμα περισσότερο αυτή την απόφαση μου. Και από τον περίγυρο μου βλέπω ότι οι οικογενειες με ένα… Διαβάστε περισσότερα »
Επιτέλους, ο οικογενειακός μας προγραμματισμός είναι δική μας υπόθεση και όχι της πεθεράς, της φουρνάρισσας, του θείου από το χωριό!!!
Απλά αποδέξου ότι είναι οκ να μη θέλεις άλλο παιδί και μην αυτομαστιγώνεσαι!
Εγώ θα μιλήσω από την άλλη πλευρά. Όταν έμεινα έγκυος στο 3ο και το ανακοίνωνα σιγά σιγά το τι άκουσα δεν περιγράφεται. Εσύ θα λύσεις το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας; Ατύχημα; Σας ξέφυγε; (σαν ρέψιμο ένα πράμα)! Κανένας δε θεώρησε ότι ήταν συνειδητή η απόφασή μας. Όπως λέει η Λένα όταν ξεφεύγεις από τα κουτάκια πάντα είσαι χαμένη.
Έτσι όπως τα περιγράφεις ούτε εγώ θα έκανα 2ο κτλ. Εγώ έχω πολύ βοήθεια, τον σύζυγο δίπλα μου και σχετικά ικανοποιητικά οικονομικά δεδομένα αυτή την περίοδο.
Αποχαιρέτα τις τυψεις και αν δεν μπορείς να τις διαχειριστείς ζήτα βοήθεια.
Και μια φίλη μου αντιμετώπισε το ίδιο θέμα στο τρίτο της παιδί. Λες και ζητούσε λεφτά για να το μεγαλώσει, μη χειρότερα..
Όταν το πρώτο γίνεται 2, ξαφνικά κάτι τους πιάνει όλους και είναι λες και αυτή η ηλικία του πρώτου αποτελεί ορόσημο για την έναρξη προσπαθειών για δεύτερο. Κι όταν λέω όλους, στην περίπτωσή μου, δεν εννοώ συγγενείς κτλ, εννοώ μια μαμά που συναντώ που και που στις κούνιες και θεώρησε αυτονόητο ότι η κόρη μου θέλει αδερφάκι κι όταν της απάντησα ότι ελάχιστα με νοιάζει αν θέλει η κόρη μου αδερφάκι με κοιτούσε σαν χάνος. Εννοώ επίσης την κυρία που δουλεύει στο φούρνο και σχεδόν μου έκανε μπούλινγκ επειδή δεν έχω όρεξη να κάνω δεύτερο, μια γειτόνισσα την οποία είδα… Διαβάστε περισσότερα »
Το αντιμετώπιζουν εντωμεταξύ λες και πρόκειται για μια μπάρμπι που θα πάρουμε στο πρώτο παιδί για να μην βαριέται.
“όποιος θέλει μπορεί”…αυτή η μάστιγα!!!
Αχ μωρέ αυτή η έλλειψη / ανασφάλεια αν δεν παντρευτούμε on time, αν δεν κάνουμε τον σωστό (;) αριθμό παιδιών, αν δεν έχουμε το σπίτι μας στην εντέλεια (ανεξαρτήτως παιδιών, σκυλιών και άλλων παραγόντων)…Ουφ δηλαδή. Πότε θα σπάσουμε τις αλυσίδες αυτές δεν ξέρω…Εκεί κρύβεται η ευτυχία, αλήθεια τώρα;;