Αγαπητή Α μπα χρειάζομαι τη συμβουλή σου. Το πρόβλημά μου είναι οι γονείς μου και συγκεκριμένα η διάκριση που γίνεται μεταξύ σε εμενα και του αδερφού μου. Οι γονείς μας ζουν σε επαρχία – στην οποία γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε μέχρι τα 18 μας. Κάθε φορά που τους επισκέφτομαι – χριστούγεννα, πασχα και καλοκαίρι- με κάνουν να νιώθω ανεπιθύμητη. Με την μητέρα μου δεν είχαμε ποτέ καλές σχέσεις. Πάντα από παιδί που ήμουν ήταν πολύ επικριτική μαζί μου και μου έδινε την εντύπωση πως ότι και να έκανα πάντα ήταν λίγο για εκείνη, ήθελε να ήμουν …υπεράνθρωπος σε όλα. Κατέκρινε τα πάντα πάνω μου, ότι έλεγα ότι έκανα. Ακόμα και τώρα μετά από τόσα χρόνια που έχω φύγει από κοντά τους και έχω την δική μου οικογένεια. Να αναφέρω πως επέλεξα έναν σύζυγο ακριβώς το ίδιο!!!!! Ειρωνεία;;; δεν ξέρω τώρα μετά από χρόνια κατάλαβα τι γίνεται. Τον οποίο σύζυγό μου δεν τον συμπαθούν αλλά ούτε όμως και με στήριξαν να τον χωρίσω όταν είχα τα παιδιά μικρά και είχα πολλά – πολλά προβλήματα. Τώρα το θυμήθηκε ο πατέρας μου να μου πει να τον χωρίσω. Οπως κατάλαβες η διάκριση τώρα γίνεται σε πολλαπλό επίπεδο. Φυσικά και το ξέρω πως και αντρας μου προκαλεί πολλά προβλήματα με την συμπεριφορά του αλλά είμαι στη μέση και πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω σε πολλές περιπτώσεις. Όταν τους επισκέπτομαι ειδικά τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει χειρότεροι. Εκτός του ότι με γεμίζουν ενοχές – τύπου να μην ΤΟΝ ξαναπάω στο σπίτι τους, ότι ο αδερφός μου έχει μια οικογένεια καλύτερη και είναι μονιασμένο ζευγάρι, μου προκαλούν σύγχυση από το πουθενά. Να σημειώσω πως εγώ με την οικογένειά μου πηγαίνω πιο συχνά και ειδικά το καλοκαίρι που μένουμε μέχρι και 20 μέρες. Το είπε και αυτό ο πατέρας μου ότι είμαι η μοναδική που τους ανοίγω την πόρτα. Ήταν ο μοναδικός που ήταν δίπλα μου και με καταλάβαινε τώρα όμως είναι και εκείνος απέναντί μου. Με τον αδερφό μου έχουμε καλές σχέσεις αλλά τυπικές δεν του κρατώ καμία κακία εννοείται δεν φταίει εκείνος. Μετά τον τελευταίο καυγά τα Χριστούγεννα, ο οποίος καυγάς έγινε γιατί δεν πήρα κάποια πράγματα για μένα και τον αδερφό μου αφού δεν χώραγαν στο αυτοκίνητο, αποφάσισα πως δεν θα πηγαίνω τόσο συχνά. Φυσικά και τα είπα όλα αυτά στον αδερφό μου. Ο καυγάς έγινε όχι τόσο που δεν πήρα τα δικά μου πράγματα αλλά του αδερφού μου. Ήταν ξεκάθαρο αυτό. Εκείνος τους δικαιολογεί πάντα. Βέβαια αλλιώς είναι να το βιώνεις προσωπικά αλλιώς απλά να το ακούς από άλλον. Πώς μπορώ να τους δώσω να καταλάβουν πως νιώθω; είναι πολύ δύσκολο από μέρους μου νιώθω τόσο πληγωμένη. Αξίζει να το κάνω;
-Πληγωμένη κόρη
Αγαπητή φίλη, έχεις αναπτύξει πολλά θέματα μαζί εδώ. Με λίγα λόγια, ζητάς να αναπροσδιορίσεις την ζωή σου και τον τρόπο που βλέπεις τον εαυτό σου. Αυτά τα πράγματα γίνονται μόνο με θεραπεία. Η λύση δεν είναι να τους δώσεις να καταλάβουν οτιδήποτε, αλλά να καταλάβεις εσύ τι κάνεις και γιατί το κάνεις. Δεν χρειάζεται να σε καταλάβουν για να ελευθερωθείς από την κριτική τους, χρειάζεται να μάθεις τα όρια σου και να τα σέβεσαι, και αυτό θα σε βοηθήσει και με τους γονείς σου, και με τον άντρα σου. Ελπίζω πραγματικά να κάνεις αυτό το βήμα, γιατί δεν βλέπω πώς αλλιώς θα μπορούσες να προχωρήσεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μετά από οοολα αυτά η ερώτησή σου είναι: “πώς μπορώ να τους δώσω να καταλάβουν πως νιώθω;”. Πραγματικά απογοητευτηκα! Αυτο ειναι το θεμα; το θέμα είναι πως θα αλλάξεις εσύ όχι αυτοι. Αν εσύ έχεις αυτοπεποιθηση και εισαι ζεν οι άλλοι το μυριζονται και σε σεβονται περισσοτερο. Γιατι τους επισκεπτεσαι τόσο συχνα; γιατί δεν χώρισες οταν ήθελες; Αυτοι γιατι ενω τελικα δεν πηρες διαζυγιο μαθανε τι γινεται στον γαμο σου; Τωρα εχουν εναν λογο παραπανω να σε θεωρουν αποτυχημενη, ξερουν οτι μενεις σε εναν γαμο απο τον οποιο ηθελες να φυγεις. Δεν λεω οτι εχουν δικιο, λεω οτι εσυ τους… Διαβάστε περισσότερα »
Οι πληγές που αφήνουν οι συμπεριφορές των γονιών μας είναι από τις πιο βαθιές. Εκτός του οτι επηρεάζουν το πως εμείς οι ίδιοι γινόμαστε, φερόμαστε αλλά και τις επιλογές που κάνουμε (λες οτι ο σύζυγος σου, σου φερόταν όπως και οι γονείς σου-καθόλου τυχαίο κατά την γνώμη μου) επηρεάζουν και το πως συμπεριφερόμαστε εμείς στα παιδιά μας. Δεν μπορώ ούτε εγώ να σκεφτώ άλλο τρόπο πέραν της θεραπείας. Είναι επιβεβλημένο να τον ακολουθήσεις φίλη όχι μόνο για σένα αλλά για τα παιδιά σου.
Δυστυχώς οι γονείς σου έχουν αφήσει ψυχικά τραύματα..Δυστυχώς, στη ζωή μας αναπαράγουμε μοτίβα που μας έχουν περάσει οι γονείς μας ή έχουμε βιώσει από αυτούς (πχ αν οι γονείς ήταν κακοκποιητικοί, καταλήγουμε ασυνείδητα σε μια κακοποιητική σχέση) εξου και η επιλογή του συζύγου σου.Επίσης, ενώ δεν αντέχεις τη συμπεριφορά των γονιών σου συνεχίζεις να πας εκεί. Γιατί συνεχίζεις να τιμωρείς και να πονάς τον εαυτό σου ; ( μάλλον γτ ελπίζεις πως ίσως οι γονείς σου θα αλλάξουν..αλλά αν δεν κάνεις εσύ κάτι διαφορετικό, πρώτα για εσένα, δε θα αλλάξει κανείς και τίποτα).Πας να ανοίξεις πολλά μέτωπα μαζί και αυτό… Διαβάστε περισσότερα »
Έχεις εστιάσει σε λάθος πρόβλημα. Το πρόβλημα δεν είναι ο αδελφός σου και πόσο πιο πολύ τον προτιμούν οι γονείς αλλά ο ατυχής γάμος σου. Η γνώμη μου είναι ότι οι γονείς “προτιμούν” το παιδί που τους προβλήματίζει λιγότερο. Τόσο απλό. Αν μάλιστα είναι και “υποχρεωμένοι” να ανέχονται χριστούγεννα, πάσχα, καλοκαίρι τον κακότροπο γαμπρό, σε παίρνει η μπάλα κι εσένα, αφού πάτε πακέτο. Θεωρώ ότι έχεις κακοποιηθεί τόσο που δεν είσαι πλέον σε θέση να αντιδράσεις. Λες ο πατέρας σου έπαιρνε το μέρος σου. Κάνε και μια συζήτηση εκ βαθέων μαζί του, εννοείται χωρίς την παρουσία της μητέρας σου. Πες… Διαβάστε περισσότερα »
Για μένα πιο σοβαρό είναι το θέμα με τον άντρα σου, για το οποίο δε λες και πολλά. Αυτό έχει προτεραιότητα για τη ζωή σου και όχι η αποδοχή των γονιών σου. Κατά κάποιον τρόπο τα συνδέεις και τα δυο. Χρειάζεται πολλή δουλειά για να προσδιορίσεις της σχέση σου και τη ζωή σου. Ο άντρας σου είναι σαν κι εσένα; Αυτό τι σημαίνει; Ότι είναι παραπεταμένος στην οικογένειά του, ότι έχει κι εκείνος ένα σωρό άλυτα θέματα; Νομίζω έχεις πολλά που πρέπει να λύσεις και ξεκίνα από τα προσωπικά σου. Το τελευταίο είναι ο αδελφός σου. Όταν αρχίσεις και τα… Διαβάστε περισσότερα »