Αγαπητή Λένα και σχολιαστές, συγγνώμη για το σεντόνι αλλά χρειάζομαι την βοήθειά σας. Η αδερφή μου κλέβει τα πράγματά μου. Δεν ξέρω αν είναι απόλυτα σωστός ο όρος, πάντως τα παίρνει και τα χρησιμοποιεί χωρίς την άδειά μου. Θα τα πάρω από την αρχή. Είμαι 26 και εκείνη 27. Εχω και έναν αδερφό, 29 χρονών, ο οποίος φέτος έφυγε για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό. Με την αδερφή μου είμαστε πολύ διαφορετικές σε όλα, στον χαρακτήρα, την νοοτροπία και ποτέ δεν ήμασταν ιδιαίτερα κοντά. Αντίθετα ο αδερφός μου ήταν πάντα η παρέα μου, ο κολλητός μου. Πριν ένα χρόνο περίπου χάσαμε ξαφνικά τον πατέρα μας. Μεγάλη απώλεια και έκανα καιρό να το αποδεχτώ και να συνέλθω. Το καλοκαίρι επέστρεψα Ελλάδα μετά από απουσία τριών χρόνων στο εξωτερικό. Τον Αύγουστο που μας έρχεται φεύγω Ολλανδία για σπουδές. Από την αρχή η αδερφή μου δεν πήρε με καλό μάτι την (προσωρινή) επιστροφή μου στο πατρικό. Της έλεγα από νωρίς να αρχίσει να μου κάνει χώρο στο κοινό μας δωμάτιο, μέχρι να αδειάσει το δωμάτιο του αδερφού μου, καθώς τόσα χρόνια που έλειπα είχε απλώσει πράγματα παντού. Με αγνόησε εντελώς έως ότου μετακόμισα και είχα τα πράγματα για βδομάδες μέσα στις βαλίτσες, οπότε και μου έκανε χώρο αναγκαστικά. Γενικά είναι συνεχώς έξω, μιλάει ελάχιστα σε μένα και την μητέρα μας και όταν είναι σπίτι κλείνεται στο δωμάτιό της και μιλάει στο τηλέφωνο με τις ώρες. Εγώ πλέον είμαι στο δωμάτιο του αδερφού μου, ωστόσο πολλά πράγματά μου είναι ακόμα στο πρώην κοινό δωμάτιο, λόγω έλλειψης χώρου. Όλους αυτούς τους μήνες η αδερφή μου “δανείζεται” συνεχώς διάφορα. Τσάντες, αρώματα, καλλυντικά (πχ μάσκαρα που είναι και ανθυγιεινό) και τώρα ένα φόρεμά μου που αφού το φόρεσε, το επέστρεψε βρώμικο στην ντουλάπα μαζί με τα καθαρά. Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι το ψέμα. Κάθε φορά αρνείται ότι έχει πάρει το οτιδήποτε, μετά λέει κάτι παιδικές δικαιολογίες τύπου μπερδεύτηκα, το βρήκα εκεί και νόμιζα ότι είναι δικό μου κλπ και στο τέλος παραδέχεται ότι το πήρε εν γνώσει της. Δεν με κοιτάει καν στα μάτια, και με το ζόρι λέει συγγνώμη, η οποία βέβαια πια δεν έχει καμία αξία αφού μετά από λίγο το ξανακάνει. Η μητέρα μου κάθε φορά της λέει ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό αλλά ως εκεί, δεν μπορεί να ασχολείται με τους καυγάδες μας. Έχουμε προσπαθήσει να την πλησιάσουμε, να μας πει αν έχει κάποιο πρόβλημα, ή τουλάχιστον να μιλήσει σε ψυχολόγο. Αρνείται και λέει ότι είναι μια χαρά. Της λέω ότι είμαστε μεγάλες κοπέλες και ουσιαστικά φιλοξενούμενες στο σπίτι της μητέρας μας και ότι δεν χρειάζεται να μας μιλάει αφού δεν θέλει, αλλά τουλάχιστον οφείλει να σέβεται τους κανόνες της συγκατοίκησης. Φυσικά δεν παίρνω απάντηση, κάνει ότι ασχολείται με κάτι άλλο και ότι δεν ακούει. Τι να κάνω; Να σημειώσω ότι για τα δικά της πράγματα είναι πολύ κτητική, πχ έχει εμμονή με την διατροφή που ακολουθεί και αγοράζει ξεχωριστά τρόφιμα για κείνη. Να αρχίσω και εγώ να κλέβω μπιφτέκια κοτόπουλου;
-Έχει και η υπομονή τα όριά της
Δεν γίνεται να συμβιώσετε, οπότε ελπίζω να πάνε όλα καλά και να φύγεις τον Αύγουστο για Ολλανδία. Δεν ταιριάζατε ποτέ και δεν υπάρχει κοινός τόπος επικοινωνίας. Μάζεψε όλα σου τα πράγματα στο δωμάτιο του αδερφού σου, πάρε μια κλειδαριά, και κλείδωνε την πόρτα. Παράλληλα, βρες έναν ψυχολόγο και δώσε της το τηλέφωνο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Τώρα που θα είσαστε και οι τρεις κλεισμένες στο ίδιο σπίτι φαντάζομαι τι ωραία που θα περνάτε!! Καλό κουράγιο μέχρι τον Αύγουστο και να μη χρειαστεί να ξανα μετακομίσεις στο πατρικό εύχομαι.
Πόσο σε καταλαβαίνω, έκανε το ίδιο κάποτε η μεγάλη μου αδερφή (που είναι ηθοποιός) και δεν το παραδεχοταν με τίποτα. Κορυφαίες στιγμές όταν είδα το αγαπημένο μου μαύρο παντελόνι στην τηλεόραση ένα ωραίο απόγευμα κι ένα αγαπημένο φόρεμα στην αφίσα της παράστασης της, τα οποία αρνούνταν μετά βδελυγμιας ότι είχε δανειστεί! Ε κάποια στιγμή έφυγα από το σπίτι και ηρέμησα, δεν υπάρχει άλλη λύση.
Συμφωνώ με την κλειδαριά. Είχα κι εγώ παρόμοιο θέμα, όχι με την αδερφή μου, αλλά με τη μικρότερη αδερφή της μητέρας μου, που ζούσε δίπλα και μπαινόβγαινε ελεύθερα στο σπίτι μας. Έπαιρνε οτιδήποτε της άρεσε κι έκανε και σχολιάκια του στυλ “έλα μωρέ εσύ είσαι πιτσιρίκα ακόμα, τι το θες τόσο έντονο κραγιόν”, “αφού αυτό το φόρεμα δεν σου πάει”, “αφού τη χάρηκες την τσαντούλα, άσε και κανέναν άλλο να τη χαρεί”. Από το να τσακώνομαι, έβαλα λουκετάκι στη ντουλάπα και τελείωσε η ιστορία.
Μα τι άνθρωποι υπάρχουν δηλαδή, αν είναι δυνατόν!
Να δανειστείς το μπιφτέκι κοτόπουλο, να το φας, και μετά να της το επιστρέψεις.
Και εγώ αυτό σκέφτηκα! Μπουντρούμιασμα πραγμάτων στο δωμάτιο του αδερφού σου και κλείδωμα. Γιατί να εύχεται να φύγει δηλαδή για Ολλανδία και είμαστε και εν τω μέσω αβέβαιων καιρών? Δεν έχει περισσότερα δικαιώματα στο σπίτι το ένα αδέρφι, έναντι του άλλου. Κλείδωμα δωματίου οπωσδήποτε! Για το αν θα επισκεφθεί ψυχολόγο ή όχι, δεν είναι στο χέρι σου
Υγ: Γέλασα με την κλοπή των μπιφτεκίων, παραπάνω απο όσο θα έππρεπε!!
Δεν είναι κακή ιδέα να της πάρεις κι εσυ τα πράγματα της, εφόσον εκείνη σου έχει πάρει τα δικά σου επανειλημμένα. Δεν είναι εκδίκηση, είναι ένας τρόπος να της δείξεις ότι η συμπεριφορά της έχει συνέπειες.
Οικειοποιούμαι πολλά πράγματα από το πατρικό μου σπίτι, είτε των γονιών μου, είτε των αδερφών μου, με την προϋπόθεση πως βρίσκονται παρατημένα στο ίδιο σημείο πάνω από πενταετία, κάτι που γίνεται εμφανές από το πάχος της σκόνης πάνω τους. Κατά καιρούς όταν με έχουν δει να χρησιμοποιώ κάτι δικό τους μου κάνουν καυγά, αλλά ειλικρινά δεν μου καίγεται καρφί. Όπως είχε πει και η θεάρα η Maude: Well, if some people get upset because they feel they have a hold on some things, I’m merely acting as a gentle reminder: here today, gone tomorrow, so don’t get attached to things… Διαβάστε περισσότερα »
Μα το θέμα δεν είναι τα αντικείμενα. Το θέμα είναι η κακή συμπεριφορά που επιδεικνύει και πιθανώς τα κακά αισθήματα που υποκρύπτονται, όταν κάποιος οικειοποιείται με το έτσι θέλω κάτι δικό σου. Πόσο μάλλον αν δεν του καίγεται και καρφί με την ενόχληση σου…
Αν ειναι δικά τους ας έχουν και 10 χρόνια σκόνης επάνω. Επίσης δεν καταλαβαίνω πώς τους επιβάλεις το να μη δενονται με αντικείμενα! Δικό τους θέμα είναι. Δεν θα σε ήθελα για αδερφή, φαίνεται ότι παραμένεις ενοχλητική ακόμα και κατοικώντας σε άλλο σπιτι!
Μερικοί κρατάνε κάποια πράγματα που θεωρούν σημαντικά για ιδιαίτερες περιστάσεις και το θεωρώ έλλειψη σεβασμού να τα παίρνεις εσύ και να τα χρησιμοποιείς χωρίς άδεια ή χωρίς να υπάρχει ανάγκη.
You hit a soft spot..Είσαι γαϊδούρα το λιγότερο
Με αυτή τη συμπεριφορά δείχνεις πως δε σέβεσαι κανένα γύρω σου. Πολλές φορές δεν έχει να κάνει με το αντικείμενο που κλέβεις ή χρησιμοποιείς αλλά με το γεγονός ότι δε σέβεσαι πως αυτό το πράγμα είναι άλλου και μπορεί να το χρησιμοποιεί ( ή όχι )όπως θέλει..Ποια είσαι έσυ που θα πεις στους άλλους τι να κάνουν με ένα πράγμα που τους ανήκει και με ποιο δικαίωμα θα τους το κλέψεις και θα βγεις και από πάνω; Πιστευω πως εσένα αν σου το έκαναν δε θα σου άρεσε και τόσο ….just saying
Μου θυμίζετε εμένα και την αδελφή μου στα 10 με 15-17… 😛😛