Νότια Αφρική: Τρεις δυνατές γυναίκες μιλούν για τη ζωή τους

Η μητέρα μου προσπάθησε πολύ σκληρά για να πληρώσει τη σχολή εκπαίδευσης πιλότων και τα κατάφερε, ωστόσο ποτέ δεν είχαμε χρήματα. Αναγκαζόμουν πολύ συχνά να λείπω από τα μαθήματα κάτι που έκανε ακόμη πιο δύσκολη την εκπαίδευση μου, καθώς χρειαζόμουν διπλάσιο χρόνο για να μπορέσω να ακολουθήσω. Έτσι μια μέρα αγόρασα μια στοίβα περιοδικών και εφημερίδων. Τα ξεφύλλισα και έκοψα τις διαφημίσεις από κάθε σελίδα. Στη συνέχεια άνοιξα το ντουλάπι με τα τρόφιμα και έγραψα μια λίστα με όλες τις εταιρίες των διαφημίσεων. Έστειλα σε όλες επιστολές ζητώντας για βοήθεια. Σχεδόν όλοι μου είπαν «όχι». Μόνο ένα παντοπωλείο το Pick n Pay μου έστειλε προϊόντα και η εταιρία Breitling, μου έστειλε ένα ολοκαίνουργιο ρολόι για να το κληρώσω. Ήταν μια τεράστια ευκαιρία. Πούλησα έξι χιλιάδες λαχνούς. Τα πράγματα πήγαιναν πολύ καλά. Το Αφρικανικό περιοδικό για πιλότους προώθησε δωρεάν την κλήρωση. Ένας Αυστραλός αγόρασε 100 λαχνούς. Έπειτα όμως πήρα μια επιστολή από το Διοικητικό Συμβούλιο Λοταρίας που με διέταζε να σταματήσω την κλήρωση. Είπαν ότι είναι παράνομο. Προσπάθησα να τους εξηγήσω ότι έτσι μάζευα τα χρήματα για την εκπαίδευση μου αλλά δεν τους ένοιαζε. Ήμουν απογοητευμένη και αναγκασμένη να χάσω ακόμα ένα έτος από τη σχολή. Πήρα λοιπόν όλους όσους είχαν αγοράσει λαχνό να τους εξηγήσω την κατάσταση. Κανείς δεν δέχτηκε τα λεφτά του πίσω. Μου είπαν να τα κρατήσω. Κατάφερα έτσι να συνεχίσω. Εκείνη τη χρονιά γύρω στα Χριστούγεννα, ένας από τους μέντορες μου στο Αεροδρόμιο, με κάλεσε να φάμε μαζί. Όταν βγήκα από το αυτοκίνητο όλοι όσοι με είχαν βοηθήσει ήταν εκεί και με χειροκροτούσαν. Κάποιος μου έδωσε ένα τηλέφωνο και στην άλλη άκρη ακούστηκε «είστε ζωντανά στον 94,7 και θα πληρώσουμε για όλη την εκπαίδευση σου». Αυτό έγινε πριν περίπου 4 χρόνια. Την προηγούμενη βδομάδα πήρα το πτυχίο μου και την άδεια. Το σχέδιο μου είναι να πετάξω για την South African Airlines, αλλά πρώτα θέλω να κάνω διδασκαλία. Θέλω να επισκεφτώ σχολεία σε μαύρες γειτονιές. Θέλω όλα τα παιδιά να δουν πως μοιάζει μια Αφρικανή γυναίκα πιλότος.

Ξεκίνησα bodybuilding αμέσως μετά την χημιοθεραπεία μου. Στην αρχή ήταν απλά ένας τρόπος για να ξανανιώσω υγιής. Αλλά ανακάλυψα ότι ήμουν καλή σε αυτό. Ξεκίνησα να καταβαίνω σε διαγωνισμούς και να κερδίζω. Έτσι κόλλησα. Του φίλου μου δεν του άρεσε. Μου έλεγε ότι γινόμουν λιγότερο επιθυμητή. Όμως όσο η σχέση μας χειροτέρευε τόσο επικεντρωνόμουν στο στόχο μου. Ένιωθα τόσο ωραία που ήμουν σε κάτι καλή. Που αναγνωριζόταν η αξία μου. Ήμουν όντως καλή. Και η κοινότητα του bodybuilding είναι υπέροχη. Είναι οι λιγότερο επικριτικοί άνθρωποι επειδή έχουν συνηθίσει να δέχονται συνεχώς κριτική. Τον πρώτο καιρό ήμουν πραγματικά ανασφαλής για το σώμα και την εμφάνιση μου. Πλέον έχω φτάσει στο σημείο που τα σχόλια, τύπου «ιου», «αηδία», «εμετικό» δεν με ενοχλούν τόσο. Μπορώ πια να αποκλείσω όσους δεν είναι ικανοί να διατυπώσουν μια πρόταση. Αλλά κάποιες φορές η κριτική βυθίζεται μέσα μου. Με πονάει ακόμη όταν οι άνθρωποι αμφισβητούν το φύλο μου ή τη σεξουαλικότητα μου. Είχα αρκετά Tinder ραντεβού που εξελίχθηκαν άσχημα. Ο τελευταίος μου είπε: «Τι διάολο, δε φαινόσουν τόσο ογκώδης στις φωτογραφίες». Παρόλ’αυτά αισθάνομαι άνετα στο σώμα μου. Αισθάνομαι πιο θηλυκή τώρα. Δεν είχα ποτέ το ιδανικό σώμα γυναίκας. Ήμουν αδύνατη, δεν είχα στήθος. Αλλά τι σημαίνει ιδανικό; Κανείς μας δεν είναι «ιδανικός».

Η μικρότερη μου αδερφή πέθανε πέρσι από ξαφνικό εγκεφαλικό επεισόδιο. Έτσι πλέον μεγαλώνω μαζί με την κόρη μου και την ανιψιά μου. Στον πολιτισμό μας αυτό είναι αυτονόητο. Γίνεται αυτόματα. Η μικρή είναι υπό τη δική μου προστασία πια. Είμαι μόνη μητέρα, όποτε δεν είναι εύκολο. Υπάρχουν μήνες που δεν βγαίνουμε οικονομικά. Τα έξοδα αυξάνονται και τα δεν αρκούν. Και οι δυο είναι δεκατριών οπότε οι διαθέσεις τους έχουν συνεχώς μεταπτώσεις. Σήμερα είναι έτσι, αύριο αλλιώς. Αλλά ο Θεός μας ευλογεί. Είμαστε σε θέση να μοιραστούμε έστω ένα παγωτό. Έχουμε στέγη, έχουμε φαγητό. Μετά από 4 μήνες άνεργη, βρήκα μια καλή θέση σε επιχείρηση. Έχουμε διανύσει πολύ δρόμο. Η ανηψιά μου σταδικά γιατρεύει τις πληγές της. Οι βαθμοί της βελτιώνονται στο σχολείο. Πλέον αναφέρεται στη μητέρα της χωρίς να κλαίει. Έχω ωριμάσει και εγώ μαζί της. Ο αγώνας αυτός έχει δώσει νόημα στη ζωή μου. Αυτός είναι ο σκοπός μου. Να έχω αυτή τη μικρή οικογένεια όπου θα μοιραζόμαστε όλα όσα έχουμε.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News