Η Ρένα απαντά: Έχω κολλήσει σε μια στιγμή στο παρελθόν

Η στιγμή στο παρελθόν γιατί να προκαλεί μετάνοια στο παρόν;

_______________

Η ιστορία της Άπληστης όπως την ξεχώρισα σήμερα.

Λοιπόν, έχω κολλήσει σε μια στιγμή στο παρελθόν που είχα βρει τον τέλειο γκόμενο, την τέλεια δουλεια (που προφανώς τότε δεν καταλάβαινα πόσο ιδανικά ήταν για μένα λόγω απληστίας) και τα παράτησα όλα για να πάω εξωτερικό να δοκιμάσω την τύχη μου γιατί ήθελα από πάντα να ζήσω αυτή την εμπειρία. Την έζησα, δεν πέρασα όσο φοβερά περίμενα, εν αντιθέσει απογοητεύτηκα από πολλά πράγματα και γύρισα πίσω. Ενώ έχω αρχίσει να στήνω τη ζωή μου στην Ελλάδα από την αρχή κατάλαβα ότι όταν αφήνεις κάτι σε αφήνει (ο γκόμενος και η δουλειά). Είμαι αρκετά ικανοποιημένη από τη ζωή που έχω τώρα, έχω γνωρίσει νέους ανθρώπους, έχω βρει άλλη δουλειά, αλλά έχω αυτό το αγκάθι ότι δεν είναι τόσο τέλεια όσο τότε. Είναι σαν να ήρθα πίσω να πάρω τη ζωή που είχα και τελικά έφτιαξα μια τρίτη ζωή.

Φυσικά όλο αυτό με ωρίμασε και κατάλαβα ότι όταν έχεις κάτι που σου αρέσει πολύ δεν πρέπει να το βάζεις στον πάγο για να ζήσεις κάτι άλλο από φόβο μήπως και χάσεις εμπειρίες. Το θέμα είναι ότι ακόμα δεν έχω καταφέρει να απελευθερωθώ εντελώς από τα δεσμά του παρελθόντος, γιατί καλώς ή κακώς γύρισα στην ίδια πόλη και οι αναμνήσεις είναι γύρω μου. Και όλο αυτό με κάνει να μην μπορώ να χαρώ στο φουλ την τωρινή μου ζωή.

ΑΠΟ ΤΗΝ – άπληστη

________________

Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.

Έχω ξαναπεί ότι η επιλογή ψευδωνύμων λέει πολλά για τον τρόπο που σκεπτόσαστε κι αυτή είναι μια τέτοια φορά.

Δεν ήσουν άπληστη επειδή ήθελες να έχεις την εμπειρία του εξωτερικού. Πρόκειται για το γερά θεμελιωμένο υπαρξιακό ερώτημα που εντάσσω στα case studies της στήλης: τώρα είμαι καλά, πώς ξέρω όμως αν θα μπορούσα να είμαι και καλύτερα; (Έχω απαντήσει για το συναισθηματικό κομμάτι του ερωτήματος εδώ).

Η Ρένα απαντά: Κι αν με κάποιον άλλον ταιριάζω καλύτερα;

Η αναρώτηση αυτή είναι ανθρώπινη. Αλλά κυρίως είναι αναρώτηση που συμβαίνει σε συγκεκριμένες γενιές σε συγκεκριμένα μέρη του κόσμου. Είναι η αναρώτηση της αφθονίας και της ευμάρειας του δυτικού κόσμου του τελευταίων 70 ετών. Όταν γύρω τριγύρω πέφτουν βόμβες, το καλαμπόκι έχει ξεραθεί κι ο χειμώνας δεν βγαίνει, ή όταν πεθαίνουν άνθρωποι σαν τις μύγες, τέτοιες αναρωτήσεις δεν γίνονται. Προέχει η επιβίωση. Είναι επομένως ερώτημα αυτοπραγμάτωσης, όταν έχουν ικανοποιηθεί οι βασικές και μέσες ανάγκες της πυραμίδας του Maslowe. Είσαι επομένως τυχερή κι οφείλεις να το αναγνωρίσεις.

Με αυτό ως πυξίδα επομένως αναλογίσου ότι αυτό που επεχείρησες δεν ήταν κάποιο λάθος, για το οποίο πρέπει να μετανιώνεις. Ηταν κάτι που θα σε “έτρωγε” αν δεν το είχες κάνει. Τώρα γνωρίζεις, επειδή είναι πίσω σου. Τότε όμως που το αποφάσισες δεν ήξερες το μέλλον. Τώρα έμαθες. Είναι καλύτερα να προχωρούμε με γνώση παρά με εικασίες κι ονειροπόληση, δεν είναι; Κι άλλωστε, πόσο τέλεια κι ιδανικά ήταν αφού δεν ήσουν αναντικατάστατη; Ίσως στο μυαλό σου έχεις στρογγυλέψει όλες τις γωνίες του παρελθόντος, επειδή βλέπεις μέσα από τα γυαλιά της απογοήτευσης από την εμπειρία του εξωτερικού. Κι αυτό ανθρώπινο είναι.

Στο παρόν, το γεγονός ότι ζεις στην ίδια πόλη με την πρώτη σου ζωή δεν οφείλει να σε φρενάρει. Για να ξεχάσεις (μάλλον, καλύτερα, για να μην εστιάζεις άλλο) τις αναμνήσεις του παρελθόντος πρέπει να δημιουργήσεις νέες αναμνήσεις, νέες εμπειρίες, νέα βιώματα. Τα οποία σε δεύτερο χρόνο θα ζυμωθούν με τα παλιά ώστε να κατανοήσεις ότι είσαι το ίδιο άτομο που τα βιώνει -ο πρωταρχικός σου πυρήνας παραμένει. Οι εμπειρίες σου όμως σε διαμορφώνουν, σε εξελίσσουν, κι αυτό είναι κάτι καλό κι υγιές όπως το αναγνωρίζεις κι η ίδια.

Κάνε εσύ τα πρώτα βήματα, ανάλαβε πρωτοβουλίες, οργανώσου κοινωνικά κι άλλο (ή κράτησε τον κύκλο σου ενεργό), κάνε επαφές και με άτομα σε γειτονικές πόλες μέσω χόμπυς και δραστηριοτήτων, ώστε να έχεις πάντοτε μια δεξαμενή νέων ερεθισμάτων. Θα σε βοηθήσει να νιώθεις ότι το τώρα δεν υπολείπεται του χθες. Επειδή δεν υπολείπεται.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News