Δεν είναι μονόδρομος για τη ζωή σου τα λογιστικά.
_________________
Η ιστορία της Thlimmenilogitria33 όπως την ξεχώρισα σήμερα.
Αγαπητή Ρένα
Χαίρομαι πολύ που σε βρήκα. Γιατί επιτέλους θα πω σε κάποιον αυτό που έχω μέσα μου. Δεν θα σε πρήξω όμως. Θα μπω απευθείας στο ψητό.
Πριν πολλά χρόνια πήρα την απόφαση να σπουδάσω Λογιστικά. Με την πάροδο όμως του χρόνου κατάλαβα πως δεν μου αρέσει καθόλου. Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν το είχα με τους αριθμούς. Και όμως έμεινα, δίχως να προσπαθήσω να το αλλάξω. Λάθος μου, το ξέρω. Δεν το είδα τότε, αλλά το είδα τώρα. Και κατάλαβα πως δεν θέλω να το κάνω αυτό για την υπόλοιπη ζωή μου.
Να σημειώσω πως εδώ και περίπου δύο χρόνια δουλεύω στην εταιρεία του θείου. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου εκεί μέσα. Και έτσι δίχως να το πάρω χαμπάρι κατάλαβα πως δεν αξίζει να μείνω σε κάτι, όπου το μόνο που με κάνει είναι δυστυχισμένη.
Το πρόβλημα είναι το πως θα το πω στους γονείς μου αλλά και στο θείο. Βλέπεις πέρασα τόσα χρόνια σε αυτό, όπως σου είπα και έκανα το χειρότερο. Έδωσα δικαιώματα ότι εκεί θα είναι το μέλλον μου. Μόνο που εγώ δεν το θέλω. Σαν εφιάλτης μου μοιάζει σε όλο αυτό.
Το θέμα είναι ότι παρόλο που αποφάσισα να κάνω στροφή στην καριέρα μου φοβάμαι τις αντιδράσεις των δικών μου. Τι να κάνω; Ή μήπως να ακολουθήσω το δικό μου πλάνο έτσι να τους φέρω προτετελεσμένους; Υ.Γ. Συγγνώμη για όλο αυτό.
ΑΠΟ ΤΗΝ – thlimmenilogistria_33
_________________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.
Θλιμμένη λογίστρια, την δύσκολη δουλειά, το να συνειδητοποιήσεις την δυστυχία και να πάρεις την απόφαση να αλλάξεις ζωή, την έχεις κάνει. Αυτό που μένει είναι να αντιμετωπίσεις την δυσαρέσκεια της οικογένειας για την αλλαγή της “τακτοποιημένης πορείας που είχες πάρει”. Οι γονείς κι οι συγγενείς για κάποιον περίεργο λόγο “θέλουν να κλείνουν λίγο λίγο τους ανοιχτούς λογαριασμούς”, έτσι βλέπουν την αποκατάσταση εργασιακή και προσωπική των μικρότερων. Κι ειδικά σε συμβατικές και κομοφορμιστικές θέσεις …χρήζει ψυχανάλυσης το γιατί, ιδιαίτερα επειδή ο κόσμος έχει αλλάξει άρδην κι οι βεβαιότητες του χθες είναι το χαρτί υγείας του σήμερα. Πάνε οι εποχές που σπούδαζες κάτι, έβρισκες μια θέση και συνταξιοδοτούσουν από αυτήν. Σήμερα η εργασιακή κινητικότητα είναι κάτι δεδομένο κι ο υποψήφιος με ελαστικότητα στις δυνατότητες για διαφορετική εργασία χρυσωρυχείο.
Ό,τι κι αν κάνεις, είτε το ανακοινώσεις και κατόπιν βρεις άλλη δουλειά, είτε βρεις και το ανακοινώσεις με το ένα πόδι στην πόρτα, πάλι αντιδράσεις θα έχεις. Όπως είπα παραπάνω οι αντιδράσεις είναι επειδή χαλάει το τακτοποιημένο αφήγημα.
Ωστόσο επειδή είσαι ενήλικη, εργαζόμενη και υποθέτω υπεύθυνο άτομο, στη θέση σου θα φρόντιζα να μην αφήσω επαγγελματικές εκκρεμότητες. Δηλαδή βρες το πλάνο ζωής που σε ικανοποιεί με τη ζωή που θες να ζήσεις, αλλά δώσε τους περιθώριο ενός-δυο μηνών να σε αντικαταστήσουν. Μην μείνουν ξεκρέμαστοι και χρεωθείς κατηγορίες.
Καλή σου επιτυχία, στείλε μας update!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Κι εμένα με προόριζε ο πατέρας μου για το λογιστικό του γραφείο και σπούδασα σχετικό αντικείμενο και δούλεψα κάποια χρόνια εκεί. Δεν το ήθελα όπως εσύ και φρόντισα να αλλάξω κατεύθυνση. Ναι, του πατέρα μου του κακοφανηκε στην αρχή, αλλά τι να έκανε, με το ζόρι δεν γίνεται να δουλεύεις καπου. Άλλαξε κι αυτός τα πλάνα του και βρήκε λύσεις, τώρα πια ούτε που το θυμάται. Εγώ από τότε έχω αλλάξει 5 διαφορετικά επαγγελματικά πεδία, δηλαδή δεν είχε καμία σχέση το ένα με το άλλο. Τώρα στα 45 μου ετοιμάζομαι για καινούρια αλλαγή και ελπίζω να έχω άλλη μία μεγάλη… Διαβάστε περισσότερα »
αφου δεν σου αρεσει ποιος ο λογος να μην αλλαξεις επαγγελματικο προσανατολισμο? ειναι επιλογη σου να θες να κανεις κατι αλλο και η γονεις σου αν σε αγαπανε και σε σεβονται θα το δεχτουν. μην ξεχνας πως δεν χρωστας τιποτα σε κανεναν παρα μονο στον εαυτο σου.
Επειδη και εγω το ιδιο προβλημα εχω ως ενα βαθμο και κανω και το ιδιο επαγγελμα κιολας (κοιταξε να δεις!), δεν ξερω κατα ποσο ευκολο ειναι να αφησεις αυτο που κανεις και να ξεκινησεις κατι καινουργιο στη χωρα που ζουμε. Αν δεν εχεις λεφτακια στην ακρη να μη σε νοιαζει για τα επομενα 3-4 χρονια αν θα βρεις ή οχι δουλεια, το να ξεκινησεις απο το μηδεν και χωρις προυπηρεσια σε μια χωρα που πας να πιασεις δουλεια καπου και σου ζητανε βιογραφικο λες και δουλευεις 10-15 χρονια ηδη απλα δε παιζει, παραειναι ουτοπικο. Ναι οκ, μπορεις να το κανεις… Διαβάστε περισσότερα »